evlilik konusunda fikrinizi almak istiyorum, atandığımdan beri işimden dolayı bana görücü geliyor(sırf bu yüzden gelmeleri de beni rahatsız ediyor) .pek beğenilen bi tip değilim tabi ki şükrediyorum ama. gelenlerin hep bi kötü huyları çıktı ben de bunları öne sürerek ayrıldım yani huyları ortaya çıkana dek evlilik yolundaydık hatta sonuncusu zaten görüntümü beğenmemişmiş öyle mesajlar yazdı sonradan, sanki beğenilen biri değilim diye gözümü kapatıp evlenmeye mecburmuşum gibi(sonra da özür diledi). bunlar dışında hiç erkek arkadaşım olmadı etrafımdaki herkes de bi ömür yalnız kalma, iyi biri çıkarsa evlen diyor yani sırf kötü huyu yok diye (ya da ortaya çıkmadı diye)biriyle evlenmiş olucam belki bu mantıkla. önceleri onlara karşı gibiydim böyle iyiyim kafama göre takılıyorum diyordum ama sorumluluk ve yaş(28) olarak kendimi hazır hissediyor gibiyim hayatımda ilk defa. bu şekilde evlenmeli miyim sizce yoksa tek başıma mı kalmak daha mantıklı ailem çok ısrarcı ben de çok yalnızım[/QUOTE
Canım ben 30 yaşımdayımna artık bana da evlenmemle ilgili takılıp duruyorlar. Ben görünüş olarak güzelim yada çirkinim diyemem. Etrafımda ilgilenenlerde oluyor ama ben onları beğenmiyorum benim beğendiklerim beni beğenmiyor bende sevmediğim birine bir ömür katlanabileceğimi düşünmüyorum bu yüzden evde kalmışlar kervanında kalmayı yeağledim. K
yarım gün çalışıyorlar yaz tatili şubat tatili eee maaşda alıyorlar öğretmen olsun öğretmenMühendis olduğuma cidden memnunum şu anda, daha doğrusu öğretmen olmadığıma. Bu kadınlar da oğulları da kafayı üşütmüş, ne aşk ne sevgiden haberleri var, eve bakacak üstüne para getirecek kız arıyorlar sadece. TövbeeeeeeeeeeeArkadaş anlamadım öğretmen kızlara banka gözüyle mi bakıyorlar nedir?
Sakın acele etme evlilik hiçde öyle dışardan göründüğü gibi bişey değil hele bide odununa denk gelirsen yandın aman işin varmış mesleğini almışsın acele etme zamana bırak hayatını yaşa bekarlık bidaha ele geçmiyo kıymetini bil inşallah karşına kalbi yüreği tertemiz kalbini kırmayan değerini bilen birisi çıkar zamanı gelinceevlilik konusunda fikrinizi almak istiyorum, atandığımdan beri işimden dolayı bana görücü geliyor(sırf bu yüzden gelmeleri de beni rahatsız ediyor) .pek beğenilen bi tip değilim tabi ki şükrediyorum ama. gelenlerin hep bi kötü huyları çıktı ben de bunları öne sürerek ayrıldım yani huyları ortaya çıkana dek evlilik yolundaydık hatta sonuncusu zaten görüntümü beğenmemişmiş öyle mesajlar yazdı sonradan, sanki beğenilen biri değilim diye gözümü kapatıp evlenmeye mecburmuşum gibi(sonra da özür diledi). bunlar dışında hiç erkek arkadaşım olmadı etrafımdaki herkes de bi ömür yalnız kalma, iyi biri çıkarsa evlen diyor yani sırf kötü huyu yok diye (ya da ortaya çıkmadı diye)biriyle evlenmiş olucam belki bu mantıkla. önceleri onlara karşı gibiydim böyle iyiyim kafama göre takılıyorum diyordum ama sorumluluk ve yaş(28) olarak kendimi hazır hissediyor gibiyim hayatımda ilk defa. bu şekilde evlenmeli miyim sizce yoksa tek başıma mı kalmak daha mantıklı ailem çok ısrarcı ben de çok yalnızım
pek arkadaşım yok çocukluğumdan beri yalnızım kendime bir düzen kurdum. bence de düzgün birini bulmak zor ve para için gelmeleri beni de çok rahatsız ediyor haklısın o durumda ağrısız başımı ağrıtmış olucam hiç yoktan
bu saydıkların benim de kriterlerim ama daha karşılaşmadım öyle biriyle
ya tikka geçen komşu bana aynısını söyledi bana gelmiş diyorki atanmış olsan seni oğluma alırdım kocaman assubay oğlum diyor birde annem sinirlendi bişey diyecekti ki ben atıldım kusura bakmayın dedim ben sizin oğlunuzu istiyormuyum bakalım bende koskoca diş hekimiyim oğlunuza kalmadım dedim bozulduannemde diyor iyi dedin iyi ticaret ha atanmış olsaymışım oğluna alcakmış hayale bak
seni işinden dolayı isteyen biriyle evlenme. yarın birgün çalışamaz duruma gelsen psikolojik şiddet uygular bunlar.evlilik konusunda fikrinizi almak istiyorum, atandığımdan beri işimden dolayı bana görücü geliyor(sırf bu yüzden gelmeleri de beni rahatsız ediyor) .pek beğenilen bi tip değilim tabi ki şükrediyorum ama. gelenlerin hep bi kötü huyları çıktı ben de bunları öne sürerek ayrıldım yani huyları ortaya çıkana dek evlilik yolundaydık hatta sonuncusu zaten görüntümü beğenmemişmiş öyle mesajlar yazdı sonradan, sanki beğenilen biri değilim diye gözümü kapatıp evlenmeye mecburmuşum gibi(sonra da özür diledi). bunlar dışında hiç erkek arkadaşım olmadı etrafımdaki herkes de bi ömür yalnız kalma, iyi biri çıkarsa evlen diyor yani sırf kötü huyu yok diye (ya da ortaya çıkmadı diye)biriyle evlenmiş olucam belki bu mantıkla. önceleri onlara karşı gibiydim böyle iyiyim kafama göre takılıyorum diyordum ama sorumluluk ve yaş(28) olarak kendimi hazır hissediyor gibiyim hayatımda ilk defa. bu şekilde evlenmeli miyim sizce yoksa tek başıma mı kalmak daha mantıklı ailem çok ısrarcı ben de çok yalnızım