15 senelik akademisyenim. Onlarca kız öğrencime insaflı ve kibar yol göstermeye çalıştım. “Okurken nişanlanmayın”, “iş bulmadan evlenmeyin” dedim. Hatta fakülte birincisi olarak mezun olma ihtimali olan bir tanesinin evine üç meslektaşımla gidip ikna etmeye çalıştık. Hepsi “sevgilim/nişanlım çok anlayışlı, evliyken okurum, kayınvalidem bana zaten yardım edecek” vesaire dedi. Şu an hepsinin en az 2’şer çocuğu var, koca eline bakıp arada bana sosyal medyadan “çok pişmanım” mesajları atıyorlar. Fakülte birincisi zengin kaynanasının villasının üst katında zindan hayatı yaşıyor, gören olur diye havuza bile inmesi yasak. 40 derece sıcakta oğlu ve kocası havuzda serinlerken iki kızı ve kendisi onlara hizmet ediyor. Üstüne üç dairesi varmış ama o daireleri görmeye bile gidemiyor. Gizli gizli yardım için bana mail atıyor. Zamanında çok yalvardığım için şimdi “kusura bakma” diyorum.
Yetişkinlik hayatı çoğu zaman size insaflı ve kibar davranmayacak, ben de sizi pohpohlamak zorunda değilim. Nush ile uslanmayanı tekdir etmek lazım, tekdir ile uslanmayan da artık kendi yaşayıp görmeli.