- 13 Mart 2014
- 1.144
- 792
Kızlar herkese günaydıınnnn :)
Yaklaşık 4,5 yıldır hayatımdaki ilk ve tek erkekle birlikteyiz. Başlarda değil de, son 2 yıldır evlenme fikrini artık ben de benimsemiştim, istiyordum artık. Bu zamana kısmet oldu, Allah nasip ederse 3 ay sonra düğünümüz olacak. Salon tutuldu bile. Ama bunu duyduğumda içime öküz oturdu resmen. Halbuki o kadar istediğim bir şey artık onun yanında olabilmek.
Bu biraz beklenmeyen bir şey oldu benim için. Çünkü 2016 yazında diye konuşuyorduk hep düğünümüz için. Ben de psikolojik olarak o zamana hazırlamıştım kendimi. Okulum yaklaşık 1 buçuk ay sonra bitecek, o önümüzdeki 1 yılda kendi mesleğimi iyice öğrenip kendimi vermiş olarak daha sağlam bir şekilde öğrenmiş olurum, hem iş stresi, hem ev işleri sıkıntısı bana yük olmaz diye düşünüyordum. Ev işlerini de, yemek yapmayı öğrenmeyi de bu süre içinde az biraz da olsa yapıp aşina olurum diye düşündüm hep. Yani uzun lafın kısası o 1 yılı evlilikte yaşayabileceğim sıkıntılarımı minimuma indirmek için ne gerekiyorsa yapmak için kullanacaktım. Ailem de beni okuttu, onlara da katkı sağlayacaktım.
Evimde çok şükür rahatım yerinde. Ailem melek gibi insanlar. Keyfime düşkün biriyim. Misafir geldiği zaman az otururum ayıp olmasın diye, odamda keyfime bakarım yine. Kimse bana bir şey demez. Yemek, ev işi beklemez annem, sınırlar içinde ve izin aldığım sürece şehir içi/dışı istediğim her yere 1 hafta 10 gün bile gidebilirim. Annem ya da babam bunu sorun etmezler. .
Hem yeni iş, hem evlilik, hem de yabancı olduğum ev işleri. . Kısacası korkuyorum kızlar
-bu arada yukarıda yazmadım, yeni ve fazla bilmediğim bir şehirde ailemden uzakta yaşayacağım evlendikten sonra-
Yaklaşık 4,5 yıldır hayatımdaki ilk ve tek erkekle birlikteyiz. Başlarda değil de, son 2 yıldır evlenme fikrini artık ben de benimsemiştim, istiyordum artık. Bu zamana kısmet oldu, Allah nasip ederse 3 ay sonra düğünümüz olacak. Salon tutuldu bile. Ama bunu duyduğumda içime öküz oturdu resmen. Halbuki o kadar istediğim bir şey artık onun yanında olabilmek.
Bu biraz beklenmeyen bir şey oldu benim için. Çünkü 2016 yazında diye konuşuyorduk hep düğünümüz için. Ben de psikolojik olarak o zamana hazırlamıştım kendimi. Okulum yaklaşık 1 buçuk ay sonra bitecek, o önümüzdeki 1 yılda kendi mesleğimi iyice öğrenip kendimi vermiş olarak daha sağlam bir şekilde öğrenmiş olurum, hem iş stresi, hem ev işleri sıkıntısı bana yük olmaz diye düşünüyordum. Ev işlerini de, yemek yapmayı öğrenmeyi de bu süre içinde az biraz da olsa yapıp aşina olurum diye düşündüm hep. Yani uzun lafın kısası o 1 yılı evlilikte yaşayabileceğim sıkıntılarımı minimuma indirmek için ne gerekiyorsa yapmak için kullanacaktım. Ailem de beni okuttu, onlara da katkı sağlayacaktım.
Evimde çok şükür rahatım yerinde. Ailem melek gibi insanlar. Keyfime düşkün biriyim. Misafir geldiği zaman az otururum ayıp olmasın diye, odamda keyfime bakarım yine. Kimse bana bir şey demez. Yemek, ev işi beklemez annem, sınırlar içinde ve izin aldığım sürece şehir içi/dışı istediğim her yere 1 hafta 10 gün bile gidebilirim. Annem ya da babam bunu sorun etmezler. .
Hem yeni iş, hem evlilik, hem de yabancı olduğum ev işleri. . Kısacası korkuyorum kızlar
-bu arada yukarıda yazmadım, yeni ve fazla bilmediğim bir şehirde ailemden uzakta yaşayacağım evlendikten sonra-