• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

EVLİLİK GÖRÜŞMESİNDE SAĞLIK PROBLEMLERİNİN KONUŞULMASI

Kusura bakma da, çocuk isteğin yoksa ve aşık falan da değilsen neden evleniyorsun? Mutluluk yaşamak=evlilik demek değil ki. Adamın muhtemelen ibs’si var. İbs tedavi edilen bir hastalık değil ve ömür boyu sürüyor. Zaten sen de biliyorsun. Benim babamda var, annemin hayatı evde geçti ve sıfır sosyal çevre yapayalnız bir hayat. Adam çünkü çıkamıyor dışarı. Dertsiz başına dert arama hiç. Sevip sevilebilirsin, evlilik hiç ilişkisi olmamış bir insan için çok ağır bence bir anda. İhtiyacının evlilik olduğunu hiç sanmıyorum.
 
Ben devam etmezdim. Öncelikle madem hiç cinsel hayati olmamis, sorun olacağı konusunda neden konuşuyor? O kısım çok rahatsız etti beni.

Bir de erkeklerin çok narin olanı çekilmiyor. Hastalık tabi iyileşir umarım ama erkeğin onu yemem bunu yemem diyeni kadın gibi değil. Kadın bir sekilde idare ediyor, dışarı bile yansıtmadan halledebiliyor ama erkekler herkes kendisine uysun, dünya kendi çevresinde dönsün istiyor. Bu kadar sindirim problemi, stres kaygı sorunu olan birisiyle birlikte olmazdım. Siz de daha önünüze ilk çıkanla evlenmek zorunda değilsiniz.
 
Ben şahsen böyle biriyle olamazdim eşim ve ben sürekli gezer tatile çıkarız ne bulsak yeriz yemek tatilin en güzel. Kısmıdır bizim için yemeyen biriyle gerçekten ben yapamazdım çünkü geriye çok aktivite kalmıyor malasef
 
Benim de kronik hastaligim oldugunu ve tanksirken terapi aldigimi bastan esime söylemistim. Bence en dogrusu bu. Karsidaki insanin hayatini etkileyecek durumlar varsa bunu daha baglanmadan bilmesi hakki cünkü. Esim devam etmemeyi secseydi, buna saygi duyardim. Ve siz de kendinize "ama simdi biraksam ayip olur" gibi sakın mecbur hissetmeyin. Hepimizin saglik garantisi yok, ama su anda secme hakkina sahipsiniz. Ve bu secimi "bencilce" yapmaniz en dogrusu
 
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Sorunlu, ezik adamin tekini kakalamaya çalışmışlar işte size kısaca.siz de burada beyefendi falan diye kibarlık peşindesiniz.
 
MMek yr
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Yemek olayını gectım hadı cıddısınız dıye anlatmak ıstemıs olabılır ama velakın bence kesın cınsel problemlerı var konu sahıbı... Bu yaştan sonra zevk alacagınız bır eylemden sogumayın derım... Evlılıkte cınsellık onemlı... Ben yol yakınken dönün derım
 
Sorunlu, ezik adamin tekini kakalamaya çalışmışlar işte size kısaca.siz de burada beyefendi falan diye kibarlık peşindesiniz.

Valla Ferhans seni tagleyecektim tam zamanında geldin:) Yani konu sahibesinin hiçbir flört deneyimi yok, kimseyle yakınlık kurmamış, duygusal ilişkisi olmamış, kendi ne istediğini neyden mutlu olacağını bilmediğini tahmin ediyorum. Hal böyle olunca da önüne ne koyulursa koyulsun eyvallah der, bir fikri yok çünkü. O yüzden önce flört etmeli, ekndini açmalı, kendini tanımalı , ilişkilerden beklentilerini keşfetmeli. Konu sahibesinin önüne kimi koysalar farke tmeyecek bence, 1 kilo domates veya 1 kilo patatesi alıp evine getirecek artık bahtına ne çıkarsa. O yüzden görücü işini toptan kenara atmalı.
 
Benim de kronik hastaligim oldugunu ve tanksirken terapi aldigimi bastan esime söylemistim. Bence en dogrusu bu. Karsidaki insanin hayatini etkileyecek durumlar varsa bunu daha baglanmadan bilmesi hakki cünkü. Esim devam etmemeyi secseydi, buna saygi duyardim. Ve siz de kendinize "ama simdi biraksam ayip olur" gibi sakın mecbur hissetmeyin. Hepimizin saglik garantisi yok, ama su anda secme hakkina sahipsiniz. Ve bu secimi "bencilce" yapmaniz en dogrusu
Bence buradaki önemli nokta görülen tedavi sizin normal bir hayat yaşamanızı sağlayabiliyor mu? Ben de psikiyatri ilacı kullanıyorum ama ilaçları kullanırken normal hayat yaşayabiliyorum.
 
Valla Ferhans seni tagleyecektim tam zamanında geldin:) Yani konu sahibesinin hiçbir flört deneyimi yok, kimseyle yakınlık kurmamış, duygusal ilişkisi olmamış, kendi ne istediğini neyden mutlu olacağını bilmediğini tahmin ediyorum. Hal böyle olunca da önüne ne koyulursa koyulsun eyvallah der, bir fikri yok çünkü. O yüzden önce flört etmeli, ekndini açmalı, kendini tanımalı , ilişkilerden beklentilerini keşfetmeli. Konu sahibesinin önüne kimi koysalar farke tmeyecek bence, 1 kilo domates veya 1 kilo patatesi alıp evine getirecek artık bahtına ne çıkarsa. O yüzden görücü işini toptan kenara atmalı.
Forumda da görücü usulü evlenen bir sürü arkadaş var ama ben nedense algılarımdan bir türlü kurtulamıyorum.hep sorunlu, beceriksiz kişiler geliyormuş gibi düşünüyorum.
 
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
31 yaş gayet genç bir yaş. O sebeple kendinizi evlilik konusunda geç kalmis gibi hissetmeyin. Kaldı ki inanın evlenmek bir zorunluluk da değil.
Onun haricinde açıkçası sağlık problemlerinden bahsetmesi, net olması güzel bir şey. Ancak elinde belgelerle gelmesi falan.. ne bileyim, bana biraz değişik geldi.
Son paragrafta zaten hüsran olduğunu kendiniz yazmışsınız. Tahminim sizin icinizde de bazı şeyler tam anlamıyla oturmamış. O sebeple iş ciddiye binmeden bence yolları ayırın.
 
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Burcunuz oğlak mı? 😄

Şaka bir yana size daha başında açık olması çok güzel ama bu söyledikleri evlenince iki katına çıkar sonuçta siz bakıcı ve rehabilitasyon merkezi degilsiniz. 31 yaş da çok değil ki, artık evlilikler 40i buluyor.

Duygusal durumumuzu çözünce sağdan soldan gözünüze hoşlandığınız kişiler ilişir zaten.
 
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Bunlar bir evliliği çekilmez hale getirmezse ne getirir bilmiyorum,ben yemek yerken ses çıkartan birisine karşı şiddet bile besliyorum içimden,mantık evliliği denilende tam bu sizin yaşadığınız şey aslında,önceden anlatması iyi olmuş bakın sizde düşünmüşsünüz acaba bunlar sorun olurmu demişsiniz,demekki adam anlatmakta haklıymış,ha birisi bana bunları söylese böyle e devletten fln gösterse dayanamaz gülerdim çok olgunlukla karşılayamazdım,size tavsiyem yaşınız henüz genç evlilik değil bir ilişki yaşayın,insanları bu anlamda bir tanıyın,sevebileceğiniz anlaşabileceğiniz içinize sinen birisiyle hayatınıza devam edin,evlilik bir görev değildir,yanlış evlilik yapmaktansa ömür boyu bekar gezin daha iyi,bu arada bu arkadaş sizin sevgiliniz aşık olduğunuz bir insan olmuş olsaydı,yıllar süren bir ilişkiniz olsaydı sorunları size komik bile gelebilirdi hiç problem etmezdiniz,işte o yüzden sevmediğiniz insanın herşeyi gözünüze batar,sevdiğiniz insanı kusursuz görürsünüz.
 
çok büyük problemler değil. gerçekten sevmiş olsaydınız problem olarak bile görünmezdi, galiba biraz mantık olarak bakıyorsunuz olaya. daha yoğun duygular yaşadığınız birileriyle tanışırsınız belki ileride.
Adam iktidarsız, sürekli gaz çıkarıyor ve kendi yaptığı yiyecek dışında hiçbir şey yiyemiyor. Bunlar problem değil mi gerçekten?
 
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Pozitif baktığınız evlilik sürecinizi ilk talip ile sonlandirmayin bence. Neticede önceden bir birlikteliginiz olmamış karşınıza çıkan beyefendide az biraz oturma kalma bilen olduğu için etkilenmeniz çok normal. Dürüst olması da ayrıca güzel ancak bu dürüstlük ileride ben sana ciddi birlikteliğe başlamadan bunları söylemiştim, beni böyle kabul etmistin söylemlerine dönüşmesi kuvvetle muhtemel. O nedenle daha yaşınız 31 doktorsunuz zaten acele etmeyin. Kendi çevrenizde, kendi mesleginizden olan insanlarla evlilik düşünurseniz ortak bir yonunuz daha olur. Kısacası acele etmeyin, arkadaşa da uygunca hoşçakal diyiverin. Aşık olsanız bir birliktelige baslasaniz biraz daha duygusal bakılabilir ama aşk durumu olmayan, yeme içme olmayan, sağlık sorunları çok fazla olan bir insanı bile bile hayatınıza almayın. Çok afedersiniz gaz ve geğirme çok çok tiksinc geldi.
 
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.

Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum :anneadayı:

Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.

Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.

Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.

Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)

Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor. :olamaz:

Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.

Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Hafiften gazmenim demiş adam :D sürekli sülfür gazına maruz kalmak iş yaşamınızı bile etkileyebilir yani :D
 
Olması gerekeni yapmış. Eşimde benim böyle bir rahatsizligim var devam etmek istemezsen anlayışla karşılarım devam etmek istiyorsanda bu rahatsızlığımı bil demişti ilk görüşmenin son saatlerinde.

Söylediği rahatsızlıklar çok önemli, bizde rahatsızlıklarımızdan dolayı eşimle dışarıdan yiyemiyoruz, misafirlikler zaten kabus ama ikimizde de aynı durum olduğu için rahatsız olmuyoruz. Konuşmak isterseniz özelden yazabilirsiniz
 
Cinsel organı işlevini başlatabiliyorsa bakir olmak sorun yaratmaz diye düşünüyorum. Herkesin bir ilki oldu sonuçta. Bunu bu şekilde bana anlatan birini istemem şahsen. Sonuçta sen de tecrübeli değilmişsin, huylanmışsındır doğal okarak. Bu yaşa gelmişsin kardeşim insan dostuna falan açar konuyu, sorar bari en basitinden. Duygusal bir şeyler başlattığın kadına açıklamak da neyin nesi… yeme içme konusu da evet rahat gezip tozamazsın bu kişiyle herkes yazmış zaten
 
Kendimi bildim bileli sindirim sorunları yaşarım ve neredeyse düzenli olarak gaz çıkarıcı ilaç kullanırım ama daha bir kere 15 yıllık eşimin yanında gaz çıkarmadım. Dikkat edince insan illa bi çözüm buluyor ama sizin görüştüğünüz kişi şimdiden kafasına koymuş, salıp duracak ve bu konuda rahat olan adam muhtemelen başka konularda da dikkatsiz olur. Zamanla saygınız azalır ve ister istemez tiksinti duymaya başlarsınız. Ayrıca kaygı stres diye şimdiden anlatıyorsa ciddi kaygı problemleri vardır ve profesyonel destek alacağına size yükleyecektir bunun yükünü. Yemek seçen dışarıda yiyemeyen nane molla insan zaten çay bahçesine gitseniz burnunuzdan getirir bırakın yurt dışını farklı kültürü filan. Yani çok aşık değilseniz hiç çekilecek biri değil makul bir eş adayı değil bu adam
 
Ben sorunlarını baştan söylemesinden fazlasıyla hoşlandım. Ama özellikle gegirme gaz çıkarma vs sorunlarının yapısal olarak bana çok sıkıntı vereceğini düşündüğüm için devam etmezdim. Sizin icin de bunlardan herhangi biri sıkıntı oluşturacak ise süreci sonlandırabilirsiniz. 30 yaşındasınız diye iyisini aramaktan vazgecmeyin 30 nedir ki
 
Bence buradaki önemli nokta görülen tedavi sizin normal bir hayat yaşamanızı sağlayabiliyor mu? Ben de psikiyatri ilacı kullanıyorum ama ilaçları kullanırken normal hayat yaşayabiliyorum.

Zamanla sükür saglik sorunlarimi kücük pürüzler haric asabildim diyebilirim. Eskiye göre "normal" yasayabiliyorum (o zamanlar agrilarim iltihaplanmalar felan daha yogundu). Adam aslinda durumunun yanindaki insani nasil etkileyecegini gayet acik ve net ifade etmis . Aslinda her günü etkilenecek. Bence buna bu asamada kimse kolay kolay evet demez. Adam icin de üzücü tabi
 
Back