- 11 Eylül 2011
- 442
- 323
- 158
eşimi cok seviyorum ama ondan nefret de ediyorum!!!
nefret ediyorum dedim belki o kadar da büyük değil hissettiğim duygular ama gelgitler içerisindeyim...
son zamanlarda öyle yalnız hissediyorum ve öyle çok sorunla boğuşuyorum ki, inanın her gün Allaha bana güç vermesi için dua ediyorum
eşim beni son zamanlarda öylesine boşladı ki, ve son dönemlerde beni söyledigi sözlerle öyle kırdı ki, ben de ona eskisi gibi olamıyorum artık. zaten o uzun zamandır bana yabancı, artık ben de ona... Her gün kavga etmeyiz biz ama nadir ettiğimiz kavgalarda bana “sana güvenmiyorum” baksa bi kavgada “senden sıkıldım” bi baskasında da “senden cocuk istemiyorum” gibi söylemleri beni asırı kırdı halen içimden cıkarıp atamadım bu sözleri… en son ne zmn gelip kendiliğinden saçımı oksamıstır, yanagımdan öpmüştür, bana beni sevdiğini söylemiştir bilemiyorum. ona sorsanız sürekli beraberiz ama o kadar kalitesiz, verimsiz vakit geciriyoruz ki.. aynı odada dahi olsak ikimiz de kucagımızda laptop, herkes kendi halinde... 1 aydır hiçbir beraberliğimiz de olmadı. son dönemlerde baktım ki hep ben yaklasıyorum, istedim ki o yaklassın bir de.ama henüz öyle bi adımı olmadı.
bu dönemde ikimizin de işiyle ilgili soruları var, bu durum ikimizin de canını yeterince sıkıyor. bir de araba almaya kalktık ama istedigmiz gibi bi araba bulamaıgımız için henüz alamadık ama o kafayı arabaya öyle bi taktı ki 2 aydır varsa yoksa araba.. bu durumdan da cok sıkıldım artık araba lafı da duymak istemiyorum. kucagında bilgisayarı sürekli araba sitelerinde, benim içime fenalıklar geliyor...normalde bana iş konusunda yardımcı olurdu. şimdi arada sırada cıkan ufak tefek işleri söylesem de hiçbiri yerine gelmiyor. dedim ya başka alemlerde geziniyor sürekli aklı...
ben gecmişte hep dırdırcı pozisyonuna düştüğüm için de artık gercekten her sorunda yüzüne düşündüğümü söylemiyorum.. sadece anlaması için trip atarcasına da değil, uzaklasıyorum ama hiç bir zaman anlamıyor, bi kere de geleyim bi sebepten gönlünü alayım demiyor.
hayatım öylesine anlamsızlastı ki, yasadıgım yerde ne benim ne esimin ailesi yok. evlilğimizde3. yıla girdik ve bi bebegimiz olması için hiç bi sorun yoktu ama ben bunu istediğim için bana öyle büyük tepki verdi ki zamanında şimdi ben istemiyorum. aslında içten içe hala istiyorum ama istiyorum ki o gelsin benden istesin bu kez ama hiç de umrunda gibi davranmıyor. hatta bazen onun yüzünden cocuk sahibi olamadıgıma inanıyorum ve ona içten içe kızgınlıgım daha da artıyor.
aileme olan soguklugu ve isteksizliği, son dönemlerde ben tatillerimi senin ailenin yanında gecirmem artık 1 gün kalır dönerim sen istedigin kadar kal demeleri… bunların hepsi ben hep ailemin yanına yalnız gideceksem bu adam benim niye yanımda diye düşündürüyor.mesela ikimizde tayinciyiz ama bana ben asla senn ailenin oldugu yerde yasamam diyor.bunları söyleyen adamdan sizi mutlu etmesini de bekleyemezsiniz heralde…
Yalnızca kendisi birsey yapacaksa eğer sırf ilgili görünmek için o zamanlarda yanıma yaklasıyor. Sanki cocuk kandırırcasına… işte arkadaslarıyla maça fln ya da baksa bi yere gidecekse anca o zmn yanıma gelir, ilgiliymiş gibi gözükür. Her seferinde böyle yapması , bu zamanlar dısında benle artık ilgilenmemesi beni gercekten cok sinir ediyor.
Ben hadi markete gidelim ya da cıkalım dolasalım desem yorgunum der, arkadası yarım saat sonra arasa hoplaya zıplaya cıkar dısarı.
Bunların hepsi normal midir bir evlilikte. Ben neler ummustum ama hiç düşünmedigim seyler buldum evlilikte. Nerde o ilk zmnlarda senin için yapamayacagım sey yok imajı veren adam, nerede suan yanımda olan adam.. tek bi cümle son olarak benim için sadece bir avuc hayal kırıklıgı oldu evlilik….
Burada pek cok arkadasımızın cok ciddi sorunları oluyor seninki de bişey mi diye düşünebilirsiniz belki ama sadece dertlesmek istedim. ..
nefret ediyorum dedim belki o kadar da büyük değil hissettiğim duygular ama gelgitler içerisindeyim...
son zamanlarda öyle yalnız hissediyorum ve öyle çok sorunla boğuşuyorum ki, inanın her gün Allaha bana güç vermesi için dua ediyorum
eşim beni son zamanlarda öylesine boşladı ki, ve son dönemlerde beni söyledigi sözlerle öyle kırdı ki, ben de ona eskisi gibi olamıyorum artık. zaten o uzun zamandır bana yabancı, artık ben de ona... Her gün kavga etmeyiz biz ama nadir ettiğimiz kavgalarda bana “sana güvenmiyorum” baksa bi kavgada “senden sıkıldım” bi baskasında da “senden cocuk istemiyorum” gibi söylemleri beni asırı kırdı halen içimden cıkarıp atamadım bu sözleri… en son ne zmn gelip kendiliğinden saçımı oksamıstır, yanagımdan öpmüştür, bana beni sevdiğini söylemiştir bilemiyorum. ona sorsanız sürekli beraberiz ama o kadar kalitesiz, verimsiz vakit geciriyoruz ki.. aynı odada dahi olsak ikimiz de kucagımızda laptop, herkes kendi halinde... 1 aydır hiçbir beraberliğimiz de olmadı. son dönemlerde baktım ki hep ben yaklasıyorum, istedim ki o yaklassın bir de.ama henüz öyle bi adımı olmadı.
bu dönemde ikimizin de işiyle ilgili soruları var, bu durum ikimizin de canını yeterince sıkıyor. bir de araba almaya kalktık ama istedigmiz gibi bi araba bulamaıgımız için henüz alamadık ama o kafayı arabaya öyle bi taktı ki 2 aydır varsa yoksa araba.. bu durumdan da cok sıkıldım artık araba lafı da duymak istemiyorum. kucagında bilgisayarı sürekli araba sitelerinde, benim içime fenalıklar geliyor...normalde bana iş konusunda yardımcı olurdu. şimdi arada sırada cıkan ufak tefek işleri söylesem de hiçbiri yerine gelmiyor. dedim ya başka alemlerde geziniyor sürekli aklı...
ben gecmişte hep dırdırcı pozisyonuna düştüğüm için de artık gercekten her sorunda yüzüne düşündüğümü söylemiyorum.. sadece anlaması için trip atarcasına da değil, uzaklasıyorum ama hiç bir zaman anlamıyor, bi kere de geleyim bi sebepten gönlünü alayım demiyor.
hayatım öylesine anlamsızlastı ki, yasadıgım yerde ne benim ne esimin ailesi yok. evlilğimizde3. yıla girdik ve bi bebegimiz olması için hiç bi sorun yoktu ama ben bunu istediğim için bana öyle büyük tepki verdi ki zamanında şimdi ben istemiyorum. aslında içten içe hala istiyorum ama istiyorum ki o gelsin benden istesin bu kez ama hiç de umrunda gibi davranmıyor. hatta bazen onun yüzünden cocuk sahibi olamadıgıma inanıyorum ve ona içten içe kızgınlıgım daha da artıyor.
aileme olan soguklugu ve isteksizliği, son dönemlerde ben tatillerimi senin ailenin yanında gecirmem artık 1 gün kalır dönerim sen istedigin kadar kal demeleri… bunların hepsi ben hep ailemin yanına yalnız gideceksem bu adam benim niye yanımda diye düşündürüyor.mesela ikimizde tayinciyiz ama bana ben asla senn ailenin oldugu yerde yasamam diyor.bunları söyleyen adamdan sizi mutlu etmesini de bekleyemezsiniz heralde…
Yalnızca kendisi birsey yapacaksa eğer sırf ilgili görünmek için o zamanlarda yanıma yaklasıyor. Sanki cocuk kandırırcasına… işte arkadaslarıyla maça fln ya da baksa bi yere gidecekse anca o zmn yanıma gelir, ilgiliymiş gibi gözükür. Her seferinde böyle yapması , bu zamanlar dısında benle artık ilgilenmemesi beni gercekten cok sinir ediyor.
Ben hadi markete gidelim ya da cıkalım dolasalım desem yorgunum der, arkadası yarım saat sonra arasa hoplaya zıplaya cıkar dısarı.
Bunların hepsi normal midir bir evlilikte. Ben neler ummustum ama hiç düşünmedigim seyler buldum evlilikte. Nerde o ilk zmnlarda senin için yapamayacagım sey yok imajı veren adam, nerede suan yanımda olan adam.. tek bi cümle son olarak benim için sadece bir avuc hayal kırıklıgı oldu evlilik….
Burada pek cok arkadasımızın cok ciddi sorunları oluyor seninki de bişey mi diye düşünebilirsiniz belki ama sadece dertlesmek istedim. ..