Evliliğin ilk yılları

Probisinkokusu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
31 Ağustos 2021
1.085
2.381
Iyiakşamlar kadınlar kulübünün tecrübeli ablaları. Ben sizlerden evliliğin ilk yıllarına dair fikir isteyeceğim. Eşimle kısa bir süre önce uzun bir birliktelik sonrası evlendik. Ancak benim uzakta olmam sebebi ile 15 tatil ve yaz tatillerinde görüşebildik sadece. Ama ne sevgi ne saygı anlamında eşimle hicbir sıkıntı yaşamadık. Ben uzakta sayılı günü mü bitirmeye çalışırken o da işinde gücünde boş vakitlerini ise liseden arkadaşları ile geçirmekteydi. Evlendikten sonrada durum böyle oldu. Ve ben kendi alanına saygı duymak adına hiç karışmamıştım ancak evlendikten sonra yalnız olmaya dayanamıyorum. Bu konuyla ilgili sizlere yazmadan önce arkadaşlarımla konuştum. Haftada neredeyse 3 gün ve boş bulunan her anda onlarla ve biz bir es gibi birlikte hareket edemiyoruz.Bende aynı şekilde davranınca evlilik birliğine dair çok az şey kalır oldu aramızda. Arkadaşlarım uzun yıllar ayrı kalmamızın sonucu olarak böyle bir durumun ortaya çıkabileceğini söylediler. Eşimin arkadaşlarına alışmış olabileceği ve bana alışması için zaman vermemi söylediler sizler ne düşünüyorsunuz? Eğer arkadaşlarım gibi düşünüyorsanız bu bilikte vakit geçirmeye alışma süreci nasıl olmalı?
Bir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi sürekli benim söylemem gerekmesi. Herkeste durum böyle midir? Sürekli talep etmek yönlendirmek zorunda mıyız? Küçük bir çocuk yetiştirir gibi davranmam gerektiğini söylüyorlar. Bizler yetişkin insanlarız neden her şeyine karışarak onları takip etmek zorundayız?
Biliyorum çok uzun oldu ancak bunlar konusunda tecrübeli birileri ile sohbet etmeye ihtiyacım var. Fikirlerinizi belirtir yol gösterirseniz çok sevinirim.

Güncel: yeni bir konu açmaktansa var olan konuya güncelleme yapmak istedim. Buradan aldığım tavsiyeler neticesinde otururduk konuştuk haftada iki güne düşürdük. Ancak artık eve daha geç geliyor. Arkadaşları ile olamadığına dair bir şüphe yok içimde çünkü abisi babasıda bazen ona eşlik ediyor. Şimdi Ramazan bazen sahura kadar bile gelmiyor. Evde olduğunda da ya uyuyor ya terasta oturuyor yada annesine gidiyoruz. Sanırım benimle vakit geçirmek istemiyor. Yada hep içten içe istediği bekar hayatını ailesinin evinden ayrılınca yaşamak istiyor. Ama ev derli toplu çamaşırlar ütülenmiş yemek yapılmışta olsun istiyor. Madem gece yoksun sabahta görme beni diye tatil günlerinde evde durmuyorum akşam yanında oturmuyorum. Dün nereye gittiğimi sorunca gece 3 ye gelip yüzüğünü takmadan bekar arkadaşlarıyla gezen adama neyin hesabını vereceğim. Kafam esti çıkıyorum dedim.Bu konuyu bir türlü tatlıya bağlayamıyoruz. O kendi alanım kendime özel alanım diye tutturuyor ama özel alan böyle bir şey değil diye düşünüyorum.
 
Son düzenleme:
Haftada 3 kere arkadaşlarıyla vakit geçirmesi makul bence, (bir gidip gece yarıları gelmiyorsa) siz de arkadaşlarınızla vakit geçirin. Evlenince illa 7/24 beraber olmak zorunda değilsiniz.

Diğer konuya gelince, mesela neyi akıl edemiyor?
 
Arkadaş görüşmelerine sizde katılın
Ya da o arkadaşlarıyla görüşüyorsa sizde görüşün gece geç geldiğinizde o yanlız uyuduğunda mesele etmiyorsa sizde etmeyin.
Biraz empati yapsın.
 
Erkekler sorumluluk ve evlilik kavramına kolay alışmıyor evet, karşınıza alıp konuşmanız gerekiyor. Biz artık evliyiz, bu evin yönetimi ve sorumluluğu ikimizin, bunları senin ya da benim yerime başkası yapmayacak. Bunlar bunlar senin işin, bunlar bunlar benim, şunlar da ikinizin. Bekar gibi yaşamak için evlenmedik gibi beklentilerinizi sıralayacaksınız. O da sıralayacak ve orta yol bulacaksınız. Kendi kendine düzelmesini bekleme. Hiçbir evlilik mükemmel başlamıyor zamanla uyum sağlayarak mükemmelleşiyor. Yeri geliyor güzellikle anlatarak oluyor bu yeri geliyor kavga gürültüyle oluyor.
 
Neyi akıl edemedi mesela? Çocuk yetiştirmek değil de sosyal anlamda saçmalayabiliyorlar. Bir örnek verirseniz ordan yola çıkabilirim
 
Biz de uzun bir süredir farklı şehirlerdeyiz ama bir araya gelip aynı evde kaldığımız zaman çok güzel vakit geçiriyoruz.

Yaşadığınız sorunun uzak mesafe ilişkisiyle alakalı olduğunu düşünmüyorum. Bence eşinizle pek ortak noktanız yok gibi.

Arkadaşlarıyla vakit geçirmesinde bir sorun yok elbette ama eşiniz kantarın topuzunu kaçırıyor. Konuşup rahatsızlığınızı dile getirin bence.
Bir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi sürekli benim söylemem gerekmesi. Herkeste durum böyle midir?
Hayır herkes böyle değil. Şahsen sürekli akıl vermek zorunda hissettiğim adama tahammül edemezdim.
 
Ortalama izin günü 1.5 gün, iş sonrası evde aktif geçirilen zaman ortalama 3 saatken haftanın üç gününü arkadaşlarla geçirmek makul değil. Ha adamın süpersonik rahat işi vardır, öğlen çıkıp akşamüstüne kadar arkadaşlarıyla takılıp eve geliyordur ayrı mesele.
 
Yani ben böyle evden çıkıp saatlere buluşmalı değil de, iş çıkışı görüşüp 1 saat çay içmeli olarak düşündüm
 
Ayni fikirdeyim. 3 gün çok fazla. Konu sahibi isyan etmekte hakli.

Benimki de haftada 3 aksamı dışarıda gecirse, bir günü de haftasonu sabahtan geceye kadar dışarıda geçiriyorsa eeehhh be derim ben de.
 
Benim eşimde hafta da bir gün halı saha maçına nerdeyse her gün spora gidiyordu. İkimizde memleketimizde değiliz ve çalışıyoruz. Spordan gelince de sabah erken kalktığı için uyuyordu. Ağladım ben çok yalnızım herkesten uzak birde senle vakit geçiremiyorum diye anlattım güzel güzel. Sonuç eşim halısahayı bıraktı haftada iki gün spora anlaştık. Ama yine de her gün 1 saat evde spor yaptı. Neyse en azından yanımda güzelce anlatın. Emin olun eşiniz anlayacaktır
 
Yukarıda yazdığım gibi bende aynı şekilde arkadaşlarımla vakit geçirmeye başlayınca ayrı hayatlar yaşayan iki insan olduk. Evi otel gibi kullanmaya başladık.
 
Bizim biraz kavga gürültü ile başladı zaten ancak istediğimi de elde etmiş sayılmam. Konuşma aşamasını geçeli oldu biraz. Akşam çıkmalarını pazarlık konusu yapmak istemiyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…