- 31 Ağustos 2021
- 1.085
- 2.381
-
- Konu Sahibi Probisinkokusu
- #1
Erkekler sorumluluk ve evlilik kavramına kolay alışmıyor evet, karşınıza alıp konuşmanız gerekiyor. Biz artık evliyiz, bu evin yönetimi ve sorumluluğu ikimizin, bunları senin ya da benim yerime başkası yapmayacak. Bunlar bunlar senin işin, bunlar bunlar benim, şunlar da ikinizin. Bekar gibi yaşamak için evlenmedik gibi beklentilerinizi sıralayacaksınız. O da sıralayacak ve orta yol bulacaksınız. Kendi kendine düzelmesini bekleme. Hiçbir evlilik mükemmel başlamıyor zamanla uyum sağlayarak mükemmelleşiyor. Yeri geliyor güzellikle anlatarak oluyor bu yeri geliyor kavga gürültüyle oluyor.Iyiakşamlar kadınlar kulübünün tecrübeli ablaları. Ben sizlerden evliliğin ilk yıllarına dair fikir isteyeceğim. Eşimle kısa bir süre önce uzun bir birliktelik sonrası evlendik. Ancak benim uzakta olmam sebebi ile 15 tatil ve yaz tatillerinde görüşebildik sadece. Ama ne sevgi ne saygı anlamında eşimle hicbir sıkıntı yaşamadık. Ben uzakta sayılı günü mü bitirmeye çalışırken o da işinde gücünde boş vakitlerini ise liseden arkadaşları ile geçirmekteydi. Evlendikten sonrada durum böyle oldu. Ve ben kendi alanına saygı duymak adına hiç karışmamıştım ancak evlendikten sonra yalnız olmaya dayanamıyorum. Bu konuyla ilgili sizlere yazmadan önce arkadaşlarımla konuştum. Haftada neredeyse 3 gün ve boş bulunan her anda onlarla ve biz bir es gibi birlikte hareket edemiyoruz.Bende aynı şekilde davranınca evlilik birliğine dair çok az şey kalır oldu aramızda. Arkadaşlarım uzun yıllar ayrı kalmamızın sonucu olarak böyle bir durumun ortaya çıkabileceğini söylediler. Eşimin arkadaşlarına alışmış olabileceği ve bana alışması için zaman vermemi söylediler sizler ne düşünüyorsunuz? Eğer arkadaşlarım gibi düşünüyorsanız bu bilikte vakit geçirmeye alışma süreci nasıl olmalı?
Bir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi sürekli benim söylemem gerekmesi. Herkeste durum böyle midir? Sürekli talep etmek yönlendirmek zorunda mıyız? Küçük bir çocuk yetiştirir gibi davranmam gerektiğini söylüyorlar. Bizler yetişkin insanlarız neden her şeyine karışarak onları takip etmek zorundayız?
Biliyorum çok uzun oldu ancak bunlar konusunda tecrübeli birileri ile sohbet etmeye ihtiyacım var. Fikirlerinizi belirtir yol gösterirseniz çok sevinirim.
Neyi akıl edemedi mesela? Çocuk yetiştirmek değil de sosyal anlamda saçmalayabiliyorlar. Bir örnek verirseniz ordan yola çıkabilirimBir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi sürekli benim söylemem gerekmesi. Herkeste durum böyle midir? Sürekli talep etmek yönlendirmek zorunda mıyız? Küçük bir çocuk yetiştirir gibi davranmam gerektiğini söylüyorlar. Bizler yetişkin insanlarız neden her şeyine karışarak onları takip etmek zorundayız?
Hayır herkes böyle değil. Şahsen sürekli akıl vermek zorunda hissettiğim adama tahammül edemezdim.Bir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi sürekli benim söylemem gerekmesi. Herkeste durum böyle midir?
Ortalama izin günü 1.5 gün, iş sonrası evde aktif geçirilen zaman ortalama 3 saatken haftanın üç gününü arkadaşlarla geçirmek makul değil. Ha adamın süpersonik rahat işi vardır, öğlen çıkıp akşamüstüne kadar arkadaşlarıyla takılıp eve geliyordur ayrı mesele.Haftada 3 kere arkadaşlarıyla vakit geçirmesi makul bence, (bir gidip gece yarıları gelmiyorsa) siz de arkadaşlarınızla vakit geçirin. Evlenince illa 7/24 beraber olmak zorunda değilsiniz.
Diğer konuya gelince, mesela neyi akıl edemiyor?
Yani ben böyle evden çıkıp saatlere buluşmalı değil de, iş çıkışı görüşüp 1 saat çay içmeli olarak düşündümOrtalama izin günü 1.5 gün, iş sonrası evde aktif geçirilen zaman ortalama 3 saatken haftanın üç gününü arkadaşlarla geçirmek makul değil. Ha adamın süpersonik rahat işi vardır, öğlen çıkıp akşamüstüne kadar arkadaşlarıyla takılıp eve geliyordur ayrı mesele.
Ayni fikirdeyim. 3 gün çok fazla. Konu sahibi isyan etmekte hakli.Ortalama izin günü 1.5 gün, iş sonrası evde aktif geçirilen zaman ortalama 3 saatken haftanın üç gününü arkadaşlarla geçirmek makul değil. Ha adamın süpersonik rahat işi vardır, öğlen çıkıp akşamüstüne kadar arkadaşlarıyla takılıp eve geliyordur ayrı mesele.
Öyle bişey olsa dert etmezdi bence.Yani ben böyle evden çıkıp saatlere buluşmalı değil de, iş çıkışı görüşüp 1 saat çay içmeli olarak düşündüm
Benim eşimde hafta da bir gün halı saha maçına nerdeyse her gün spora gidiyordu. İkimizde memleketimizde değiliz ve çalışıyoruz. Spordan gelince de sabah erken kalktığı için uyuyordu. Ağladım ben çok yalnızım herkesten uzak birde senle vakit geçiremiyorum diye anlattım güzel güzel. Sonuç eşim halısahayı bıraktı haftada iki gün spora anlaştık. Ama yine de her gün 1 saat evde spor yaptı. Neyse en azından yanımdaIyiakşamlar kadınlar kulübünün tecrübeli ablaları. Ben sizlerden evliliğin ilk yıllarına dair fikir isteyeceğim. Eşimle kısa bir süre önce uzun bir birliktelik sonrası evlendik. Ancak benim uzakta olmam sebebi ile 15 tatil ve yaz tatillerinde görüşebildik sadece. Ama ne sevgi ne saygı anlamında eşimle hicbir sıkıntı yaşamadık. Ben uzakta sayılı günü mü bitirmeye çalışırken o da işinde gücünde boş vakitlerini ise liseden arkadaşları ile geçirmekteydi. Evlendikten sonrada durum böyle oldu. Ve ben kendi alanına saygı duymak adına hiç karışmamıştım ancak evlendikten sonra yalnız olmaya dayanamıyorum. Bu konuyla ilgili sizlere yazmadan önce arkadaşlarımla konuştum. Haftada neredeyse 3 gün ve boş bulunan her anda onlarla ve biz bir es gibi birlikte hareket edemiyoruz.Bende aynı şekilde davranınca evlilik birliğine dair çok az şey kalır oldu aramızda. Arkadaşlarım uzun yıllar ayrı kalmamızın sonucu olarak böyle bir durumun ortaya çıkabileceğini söylediler. Eşimin arkadaşlarına alışmış olabileceği ve bana alışması için zaman vermemi söylediler sizler ne düşünüyorsunuz? Eğer arkadaşlarım gibi düşünüyorsanız bu bilikte vakit geçirmeye alışma süreci nasıl olmalı?
Bir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi sürekli benim söylemem gerekmesi. Herkeste durum böyle midir? Sürekli talep etmek yönlendirmek zorunda mıyız? Küçük bir çocuk yetiştirir gibi davranmam gerektiğini söylüyorlar. Bizler yetişkin insanlarız neden her şeyine karışarak onları takip etmek zorundayız?
Biliyorum çok uzun oldu ancak bunlar konusunda tecrübeli birileri ile sohbet etmeye ihtiyacım var. Fikirlerinizi belirtir yol gösterirseniz çok sevinirim.
26Haftada bir sınırı koyun yalnız arkadaş görüşmelerine. Geri kalan zamanlarda birlikte bişeyler yapın, bu aktiviteler arkadaşlarla da planlanabilir ama çift olarak katılın.
Hayır çocuk yetiştirir gibi eş yetiştirmemeliyiz. Bu kısım çok saçma. Kaç yaşındasınız?
Yukarıda yazdığım gibi bende aynı şekilde arkadaşlarımla vakit geçirmeye başlayınca ayrı hayatlar yaşayan iki insan olduk. Evi otel gibi kullanmaya başladık.Haftada 3 kere arkadaşlarıyla vakit geçirmesi makul bence, (bir gidip gece yarıları gelmiyorsa) siz de arkadaşlarınızla vakit geçirin. Evlenince illa 7/24 beraber olmak zorunda değilsiniz.
Diğer konuya gelince, mesela neyi akıl edemiyor?
Bizim biraz kavga gürültü ile başladı zaten ancak istediğimi de elde etmiş sayılmam. Konuşma aşamasını geçeli oldu biraz. Akşam çıkmalarını pazarlık konusu yapmak istemiyorErkekler sorumluluk ve evlilik kavramına kolay alışmıyor evet, karşınıza alıp konuşmanız gerekiyor. Biz artık evliyiz, bu evin yönetimi ve sorumluluğu ikimizin, bunları senin ya da benim yerime başkası yapmayacak. Bunlar bunlar senin işin, bunlar bunlar benim, şunlar da ikinizin. Bekar gibi yaşamak için evlenmedik gibi beklentilerinizi sıralayacaksınız. O da sıralayacak ve orta yol bulacaksınız. Kendi kendine düzelmesini bekleme. Hiçbir evlilik mükemmel başlamıyor zamanla uyum sağlayarak mükemmelleşiyor. Yeri geliyor güzellikle anlatarak oluyor bu yeri geliyor kavga gürültüyle oluyor.