merhaba,
10 aylık evliyim, ve evliliğim çok kötüye gidiyor, 3 senelik tanışmanın ardından evlendik, 3 sene boyunca biran olsun kavga etmedik birbirimizi kırmadık, eşimin bir kız kardeşi var 24 yaşında,tanıştığımız ilk günden beri elektrik alamadık birbirimizden. kendisi çok çekingen,suskun,içine kapanık ve şımarık yetiştirilmiş birisi..ilk tanıştığımız gün, abisi sadece bir kelime laf etti diye saatlerce ağladı, küstü, makyajı aktı, götürdü abisine makyaj malzemeleri aldırdı,abisi defalarca özür dilemesine rağmen somurttu, kısacası çocukça tavırlar sergiledi.o gün zaten kişiliğinin oturmadığını ve eşimin, anne ve babasının onu şımarık yetiştirdiğine karar verdim. sonrasında erkek arkadaşı oldu ve gözü kör bi şekilde bağlandı, henüz üniversite 2. sınıftayken..sonrasında biz evlendik (maddi açıdan çokta kolay olmadı,eşimin babası ev kredisi çekti bir çok borçla evlendik) biz balayından döndüğümüz ilk gün eşim beni aradı ve kardeşinin erkek arkadaşının onlara tanışmaya geleceğini söyledi. o an başımdan kaynar sular döküldü..nasıl olacaktı 2 düğün arka arkaya, üstelik daha ümiversite öğrencisiydi. 4 senelik okulunun 5. yılındaydı. uzamışı okulu.. eşiin ailesini düşündüm massi açıdan ve biranda kardeşine nefret beslemeye başladım. nasıl bu kadar düşüncesiz olunabilirdi, acelesi ne iidi.babasının borçları aiilesinin bir düğünden yeni çıkmış olması, maneviyat., çok ısrar etti ağladı küstü, apar topar nişan yapıldı..(eşim ve ailesi bu güne kadar hiç bir konuda hayır dememişler ne dediyse yapmışlarev işi yemek vs asla öğenmemiş. yeri gelir suyunu babası bardakla ayağına getirir. bir kız olarak asla düzen nedir bilmez yatağından kalkar hazırlanır çıkar, çalışmıyor para geliri yok ama aylık sa boyası gözünün lensi kaliteli kıyafet istekleri makyajı süsü asla geri kalmaz, babasından muhakkak rahatça ister). nihayetinde nişan yapıldı. ancak biz eşimle hep bu konuda kavga ettik, ben hep kardeşinin eksiklerini yaptıklarını hatalarını, eşime yansıttım. yapmamalı etmemeli şeklinde.. o da hep sustu evet bende farkındayım demedi..evlilik aşamamda kardeşi bir kez bile yanımda olmadı.şuan onun düğün hazırlığındayız. ben gelinlik seçmesine yardımcı oldum, ceyiz almasına yardımcı oldum, kendime kıyafet aldım ona da muhakkak aldım vs vs. ancak bu arada eşimle kavgalarımız hep devam etti. en son patlamamız; eminönüne çeyiz alışverişine gidecektik kayınvalidem ben ve görümcem..o sabah kayınvalidem aradı ikimiz gidelim dedi. görümcem gelmedi nişanlısı denizci olduğu için haftasonları sadece görüşebiliyorlar diye nişanlısı gelmiş onla olucakmış. biz gittik tüm mutfak eşyalarını aldık taşıdık onca poşeti. gıkım çıkmadı olay anında. ama hep eşime yansıttım yaptığı iş mi bu ne kadar bencillik o da gelmeli çok ayıp diye..eşimin cevabı ise istemiyorsan gitme bişeyine oldu hep..sonra saatlerce küsüşler kavgalar..bu konuda tek hatam rahatsızlıklarımı hep eşime söylemek oldu, neden böle yapıyor neden böyle davranıyor çocukluk yapıyor şımarıklık yapıyor şeklinde..ama eşim bir kez olsun demediki sen de haklısın böyle yetişti boşver görme ben sana da hak veriyorum demedi..kardeşinin lafı geçti,bana surat astı, gzili gizli mesajlaştı mesajları sildi ben görmeyeyim diye, aramaları sildi.. sorduğumda, sen bu hale getirdin dedi..evlendiğim ilk günden beri ızdırabım oldu eşimle aram açıldı ben nasıl davranmalıyım ne olur yardım edin, eşimle haftanın en az 3 -4 günü kavgalı ve konuşmuyoruz. oysaki çok severek evlenmiştik biz..
