Konuya nereden başlayacağımı bilmiyorum ama bugün çok üzgünüm ve dertleşecek birilerine ihtiyacım var.Uzun uzun dertleşmek şöyle bağıra bağıra ağlamak istiyorum.Bilmem duygularımı nasıl ifade edeceğim..Size objektif olmaya çalışarak anlatacağım.5,5 yıllık evliyim biri 3 yaşında diğeri 4 aylık 2 oğlum var.Eşim iş yasantısında sürekli yükselen hedefledği noktalara neredeyse gelmiş ,çalışkan oldukça kültürlü ve bilgili bir insan.ben ünv.mezunu -bir ev hanımı..Biz annemlerin üst katında oturuyoruz.Burası benim büyüdüğüm mahalle…Eşimin burada hiç kimsesi yok.yapı olarak sert ve soğuk mizaçlı.onu tanıdıktan sonra sevilebilir ilk adımı atmakta zorlanır belki ama elinden geleni de yapar.Zamanında binlerce öğrenciye seminerler vermiş girdiği her ortamda dinlenmiş fikirlerine önem verilmiş,ailenin tek erkeği olması sebebiyle ilgi içinde büyümüş birisi.aile iletişimleri oldukça güçlü.Bense 4 kız kardeşim ve tek evli benim.bilmiyorum neden hiçbir aile ferdime benim derdim de şu diyip anlatamıyorum zaten anlatsamda beni kimse anlamaz.ailemin bize sonsuz manevi desteği var özellikle çocuklar konusunda maddi bir beklendtim yok ancak gönlüm isterdi ki benimde el içine karıştığımı düşünüp en azından çocuklarımdan birine beşik alsalardı bez alsalardı altın taksalardı yada sünnetleri oldu tatlısını biz alalım deselerdi maalesef hiç birini yapmadılar bende diyemedim demem de zaten .Neyse asıl meseleye gelelim dün başbakanın geleceği bir programda görevliydi h.sonunu bu işlerle geçirdi dün sabahtan bizimde aramızda önemsiz bir tartışma oldu öyle kaldı belki normal şarylarda hiç önemsemeyeceğim bir lafına bozuldum bende bu rada tartışmada haksız olan bendim.nys gün içinde iş güç çocuklar derken bu programdan geldi yüzü asık bende bana bozuk hala diye düşünüp hiç konuşmadım.arada çay içermisin falan diye sordum derken 2 saat geçti hiç konuşmadan.çay getirdim dedi ki ya insan bir sorar ne oldu nsl geçti kaç gündür bunun için uğraşıyorum herkes heyecanla sordu aradı sen hiç bişey demedin dedi.bende bana triplisin zannettim o yüzden özellikle sormadım dedim.bu bana alındı aynı ufka bakamıyoruz bana karşı çok ilgisizsin çocuklar olmasaydı daha mı iyi olurdu acaba dedi bu lafı ilk defa söyledi çıktı gitti.akabinde 2 saat kadar sonra aradım kafamı toplamaya ihtiyacım var dedi sonrsında eve geldi bende laf attım yakınlık göstereyim dedim ama içimden gelmiyor sadece böyle durumlarda bekler diye düşündüğüm için.uzun bir sessizliğin arkasından konuşmaya karar verdim sen sadece dinle dedim.birbirimizi anlamadığımızı düşünebiliriz sana göre ben ilgisizim bana göre farklı olabilir vs çocuklar iş falan derken yıprandık galiba h.sonu kafamızı dinleyecek bir yerlere gidelim farklılık olsun belki iyi gelir dedim.Ve o konuşmaya başladı.Çok yalnızım ve senin tavrın beni daha çok yalnızlığa itiyor.bugün 8 yıldan sonra yemini bozuk içki içtim dedi.İlgisizliğindeki kastım yemek yapman çocuklara bakman değil beni önemsemen bana değerli olduğumu özel olduğumu hissettirmemen.ark.bile benim başarılarımla senden daha çok gurur duyuyor ve bunu dile getiriryor ama sende bu yok.çünkü bu senin yapında yok.yaptığın zamanda yapmacık duruyor.kadın olmak başkadır kadınlık başkadır sanırım eksik olan şey bu sende.bir tek ark.tartışabileceğim konuşabileceğim bir tek insan yok konuşmaya çalıştıklarımda tepki yok bu kadar iş kolik değildim yalnız kalmamak için işe sarıyorum.ben seninle çocuklarmızın gelecek hayallerini kurmayı seninle oturup bir konu üzerinde tartışabilmeyi bugün sana ne piriyim diyen değil bugün şunları konuşalım dünyada şunlar olmuş diyip benimle paylaşan benim arkamda değil yanımda duran bir eş istiyorum dedi.Bazen acaba bir inşaat ustasıyla evli olsan daha mı mutlumu olurdun diye düşünüyorum çünkü benimle bi r paylaşımın yok bu seferde sana haksızlık yapmış olurum çünkü sen ünv.mezunusun beni anlamayacak japasitede dğilsin.sen beni analmıyorsun sadece duyuyorsun dedi.bu konuşmalar esnasında benim boğazım düğüm düğüm gözümden dökülüyor o arada zil çaldı bende lavaboya gitim nys döndüm annemşer çıkmış beni gördüler ne oldu niye ağlıyosun tartıştınız mı falan dediler.eşimde bugün hepiniz sordunuz günümü sadece o sormadı çok ilgisizsin dedim dedi annemle babamda savunmaya geçti çocuklardan şundan bundandır falan dynce lütfen savunmaya geçmeyin diyip mutfağa geçti.onlar bunu belli ki bir hal hatır sorma gibi algılayp saçma buldular çünkü bu sbah ne tripli kocan var ne oluyomuş yarım saat geç sorsan,gönlü başkasına kaymış gibi abuk sabuk yorumlarda bulundular sustum.
Gelelim benim cepheme sabaha kadar ağladım ben kendimi böyle görmüyorum kendimce bana haksızlık yaptığını düşünüyorum.Eşimlesohbet etmeyi çok seviyorum çünkü onu herkesten daha yakın hissediyorum.çocuklardan sonra bir cinsel hayatımız yok diyebilirim.o benim için çok değerli onu gerçekten çok seviyorum her kararımda destekçimdir.Onun yanında değerim olduğunu hissttiriyor.bir dediğmii iki etmez aslında her kadının isteyeceği anlayışlı bir eş.yemek yokmuş ütü olmamış ev dağınıkmış bunları önemsemez akşamları işten gelince çocuk konusunda yardımcı olmaya çalışır.Ama bende onu mutlu etmek için elimden geleni yaprım.ama dün akşam anladım ki bunlar yeterli değilmiş meğer benim eşim 5 yıldır hep yalnızmış!o yüzden dün içki içmiş seneye belki kumar karı kız dedi şakayla karışıktı belki ama söyledi.peki çözüm önerin ne dedim bu böyle gidecek bu konuşmanın üzerine sen biraz daha dikkat edeceksin sonra yine eskiye dönecek deidi.
Şimdi benimse içimde bulunduğum ruh hali karmakarışık.ne yapacağımı bilmiyorum.sanki her davranışım yapmacık olacakmış gibi geliyor.içkinin devamı gelir diye korkuyorum.her tartışmamızı yalnızlığa itiyosun diyerek beni suçlu hissetmeme neden olacakmış gibi geliyor ve buna benzer bir çok düşünce.bazen bu evliliğin yürümeyeceğini düşünüyorum.bu sabah beni arayıp dün için üzgün olduğunu ve beni çok sevdiğini söyledi bense hiçbir şey diyemedim.şimdi çok değerli fikirlerinize ihtiyacım var.Ben ne yapayım?
Gelelim benim cepheme sabaha kadar ağladım ben kendimi böyle görmüyorum kendimce bana haksızlık yaptığını düşünüyorum.Eşimlesohbet etmeyi çok seviyorum çünkü onu herkesten daha yakın hissediyorum.çocuklardan sonra bir cinsel hayatımız yok diyebilirim.o benim için çok değerli onu gerçekten çok seviyorum her kararımda destekçimdir.Onun yanında değerim olduğunu hissttiriyor.bir dediğmii iki etmez aslında her kadının isteyeceği anlayışlı bir eş.yemek yokmuş ütü olmamış ev dağınıkmış bunları önemsemez akşamları işten gelince çocuk konusunda yardımcı olmaya çalışır.Ama bende onu mutlu etmek için elimden geleni yaprım.ama dün akşam anladım ki bunlar yeterli değilmiş meğer benim eşim 5 yıldır hep yalnızmış!o yüzden dün içki içmiş seneye belki kumar karı kız dedi şakayla karışıktı belki ama söyledi.peki çözüm önerin ne dedim bu böyle gidecek bu konuşmanın üzerine sen biraz daha dikkat edeceksin sonra yine eskiye dönecek deidi.
Şimdi benimse içimde bulunduğum ruh hali karmakarışık.ne yapacağımı bilmiyorum.sanki her davranışım yapmacık olacakmış gibi geliyor.içkinin devamı gelir diye korkuyorum.her tartışmamızı yalnızlığa itiyosun diyerek beni suçlu hissetmeme neden olacakmış gibi geliyor ve buna benzer bir çok düşünce.bazen bu evliliğin yürümeyeceğini düşünüyorum.bu sabah beni arayıp dün için üzgün olduğunu ve beni çok sevdiğini söyledi bense hiçbir şey diyemedim.şimdi çok değerli fikirlerinize ihtiyacım var.Ben ne yapayım?
bol şans
