Bundan önce buraya eşimle alakalı çok konu açmışlığım var.
İlgisizliğinden, sevgisini gösteremeyişinden, işinden dolayı bize (bana ve çocuklarına) zaman ayıramayışından, hep yanlış işler yapıp bizi sürekli borca batırmasından, Evliliğim süresince onun yanlış iş kararları yüzünden hep maddi sıkıntı çekişlerimizden, son zamanlarda hakaret etmeye başlamasından, evi ve evinin erkek işleriyle zerre kadar ilgilenmeyişinden vs.. vs.
En son yaşadığımız tartışmanın ertesinde beni evden kovup, çocuklarımı vermemekle tehdit etmişti, hatırlayanlarınız vardır.
Bir gün sonra çocuklarımı almaya gittim ve zorluk çıkarmadı, hatta yaptıklarına söylediklerine çok pişman olduğunu söylemişti.
Bu olaylardan sonra benimle sık sık görüşmek istedi, pişmanlık vurdukça ısrarlar çoğalmaya başladı.
Nitekim dün akşam görüştük, ben ısrarla boşanmaktan yana olduğumu, evliliğimizin elle tutulur yanının olmadığını savunuyordum (hem eşime hem aileme karşı) olayın aslıda bu zaten, yani bu güne kadar yaşadığım evlilik gerçekten evlilik değildi.
He hep mi böyleydi? hayır, özellikle son 1.5 yıldır anlamsız bi değişim evrim süreci yaşadık ve bi daha da g.tü toparlayamadık.
Şimdi dünkü görüşmemizde eşim çok ılımlıydı, klasik boşanmaktan korkan, hatalarını anlamış ve sindirmiş düzelmek isteyen bi erkek profiliydi.
Bana evime dönmemi, boşansakta devam etsekte evimde kalmamı, çocukların düzeninin hiç bi şekilde bozulmaması gerektiğini, boşansak bilemaddi olarak mahkeme kararına sadık kalmayacağını ve çocukları asla madur etmeyeceğini, elinden gelenin fazlasını yapacağını söyledi.
Sonrasında illaki başka bi eve taşınmak istersem düzenimi kutrduktan sonra o evi terketmemi söyledi.
Mantıklı şeylerdi fakat bunu çok çok öncesinden düşünmesi gerekirdi o ayrı.
Evlilik konusunda da vaadlerde bulunmayacağını, beni ikna etme çabasının çok samimiyetsiz olacağını ama dönersem ve devam edersek her manada değişmek için elinden geleni yapacağını, bunu yaşadıkça benim görmemi istediğini söyledi.
Sen sadece çocuklarım için bu evliliği sürdürüyorum deyip beklentisiz gel, ben seni her manada mutlu edicem söz veriyorum dedi.
Eğer umduklarını bulamadığını düşünürsen o zaman bi protokol imzalar önüme koyarsın ben de imzalarım ve boşanırız neden diye bile sormam sana, zorluk çıkarmam dedi.
Bi daha dönmememk üzere çıkmıştım o evden, çocuklarım için evliliğime katlanıyorum kafasında bi insan değilim, takk ederse hiçbişeyi gözüm görmez ama çocuklarım bu bi haftalık süreçte çok yıprandılar bunu görebiliyorum.Uyku yemek davranış her halleri değişti, annanesinin evine uyum sağlayamadılar ve onların bu durumu beni mahvediyor.
İkisi de çok küçük, bırakıp çalışabileceğim kimse yok, onlara yetebileceğim bi durumumda yok, evliliğime geri döndüğümde mutlu olacağımın bi garantisi de yok!
Ne yapacağımı bilmez durumdayım,
Sizden ricam konumu bildiğiniz kadarıyla bi empati yapmanız.
Böyle bi durumda siz hangi yolu kendinize rota tayin ederdiniz?