4 aylık evliyim. 2,5 yıl önce rüya gibi başladı herşey. Aşık olduk sevdik. Ailemle tanıştı evliliğe doğru gidiyordu birlikteliğimiz. Derken sorunlar başladı. Eşimin öfkesi sürekli azarlamaları durduk yere küsmeleri. O böyle davrandıkça ben sürekli peşinde koştum düzeltmeye çalıştım.ailem sürekli ağladığıma şahit oluyordu. Birgün annesinin ayağı kırıldı ve ben çok hasta olduğu için o gün hastaneye gidemedim. Hakaretler etti gitmediğim için. Ve bitirdik. Çok ağırıma gitmişti ama çokta seviyordum. Bu süre içinde kendime hayat kurmaya çalıştım arabamı aldım ama hep onu özlüyordum. Yapamadım.Bir ay kadar ayrı kaldıktan sonra bir vesile ile yeniden başladık. Özürler dilendi vs. Aileme barıştığımızı söylediğimde karşı çıktılar beni sürekli ağlatan biriyle evlenmemi istemiyorlardı. Herkesi karşıma alarak evlenmek istediğimi söyledim. İstemeyerekte olsa kabul ettiler. Eşimin her kıskançlığına küsmelerine yarı yolda bırakıp gitmelerine ağlayarak ve sabırla bu güne kadar getirdim. Eşimin ailesinden destek almayarak kendi çabalarımızla ve ufakta olsa ailemin desteğiyle evlendik. Eşimi çok seviyor olmama karşın ailesi inanılmaz sorumsuz. Eşinden ayrılmış iki çocuklu iki tane görümce. Mafyalarla oturup kalkan alkolik bir erkek kardeş. Kanser olmasına rağmen kendisiyle ilgilenilmeyen bir baba. Herkesin peşinde dolanmaya çalışan bir anne. Nişanlıylende gördüm yanlışlarını. görümcelerimin evli bekar fark etmez ama zengin adamlarla takılmaları gece evden çıkmaları için annesinin yardımları vs. Eşim bu boyutları bilmiyor. Aile düzeni hiç yok. Evleri çok pis eşyaları öyle ama dışardan gören bunlar çok zengin hatta sosyete diye düşünüyor. Eşimi sevdiğim için hiçbirşey gözüme görünmedi. Çok uğraştım bu yuvayı kurmak için. Dişimle tırnağımla yeri geldi aç kalarak herşeyin en güzelini almaya çalıştım. Eşimde borcu olan arabasını satarak düğün ve eşyaları yapmaya çalıştı. Düğünden önce senin ailen ne yaptı yatak odası alarak işmi bitiyor acınacak haldesin diyerek tartışma çıkardı. Sadece ağlayabildim. Düğünüme bir hafta kalmış diye sustum. Düğün oldu bitti bi şekilde hiçbişey anlamadım. Balayı olmadı gelin çarşısı hiçbişey yapılmadı. Sormadım bile. Düğün Takıları ile borçlarımızı kapatırız ben takılar benim demem huzurumuz olsun yeter dedim. Buna rağmen eşim bir aylık bile evli değilken benim borçalarım var sormuyorsun diye tartışma çıkardı ve bana şiddet uygulayarak Takıları aldı. Kimseye bişi söylemedim Özür diledi ama içimden atamıyordum artık. Mutsuzlaşmaya başladım onlara karşı nefret dolmaya başladım. Ben hiçbirşey istememişken üstelik sürekli gece gündüz onların herşeylerine koştururken değer görmüyor olmam yaralıyordu artık. Mutsuzluğumu herkes farketti ve bir gece kayınvalidem kalp krizi geçirdi. Gece sabaha kadar yanındaydık ameliyat oldu doktorlar iyi dedi bu sürede hepsine destek olmaya çalıştım. Isim gereği bazı akşamlar çalışmak zorundayım uykusuz akşama kadar çalıştım hastanede ziyaret ettim eve çıktığı gün çok yorgun olduğum için gitmek istemediğimi söyledim. Görümcelerimden kızım sen canımızı sıkıyorsun kendine gel iş yerine geliriz yoksa sen gelinsin burda olacaksın evlendin değiştin kapılarda kaldın oyun oynadın rol yaptın gibi mesajlar geldi. Cevap vermedim. Eşim boşanıcam seni rezil edicem diye ailemi aradı. Ailem seviyesini bozmadan biz kızımızın herzaman arkasındayız ama anlaşamıyorsanız mahkeme orda şeklinde konuştu. Sonra yine özürler seviyorum düzelecek vs barıştık. Görümcelerim bu olayların üstüne evime gelmek istedi kapımı açtım gece yarısına kadar hazırlık yaptım samimi davranmadım ama saygıda kusur etmedim. Sonra kendilerince beni heryerden silmeleri ve eşimin bana barışın baskısı... ailesinin adına takılan bilezikleri bile eşim kendi parasıyla almış buna rağmen düğünde sonra görümcemin eşimden takıları istemesi eşimin evin kirası faturaları mutfak masrafları ile ilgilenmemesi 300 tl verip geri kalanı sen halledersin deyip çekilmesi ev sahibiyle benim muhatap olmam cebimde param kalmadığını bildiği halde paran varmı yokmu ne yapıyorsun dememesi hep ailemden para alıyor olmam ev iş yemek temizlik dört dörtlük olsun ama ben hiçbişey yapmayım tavırları.. laf sokmaları annesinin erkeklerin içinde bu gelin doğum kontrol hapı içiyo çocuk istemiyo diğer gelinim artı sen eksisin gözümde demesi evliliğe alışamamam sürekli benden bir ay önce evlenen eltimle kıyaslanmam sürekli eleştirlmem annesinin ben yokken bile benim evimde kalma isteği .... eşime mutsuz olduğumu bu şekilde evliliğimizin geleceğinden endişeli olduğumu söyledim. Evi terk etti boşanmak istiyorum deyip. O kadar umudum bitmişki tamam dedim. Meğer otur konuşalım gitme demeliymişim. Gitti. Ağlayarak babamın evine gittim. Ailem tabi çok sinirli. Bunlar nasıl insanlar biz anlamadık diyorlar. Iki gün sonra eşimi aradım konuşalım diye. Eşyalarını al çık bende ev bakıyorum eşyalarımı alacağım dedi. Tamam dedim. Boşanmaya kararlıydım avukatla konuştum sonra bir sabah eşim pişman olmuş yalvararak beni arıyor. Bitti dedim içimdeki herşeyi söyledim 2,5 yıl ne varsa. Babamı aradı babam rest çekti bizi rahatsız etme artık bu iş bitti diye. Günlerdir ağlıyordu yalvarıyordu. Dün eve dönmüş beni de çağırdı gelemem dedim. Bugün ses yok. Herşeyi düzeltcem çok haksızlık yaptım sana diye. Ailem dönersen bizi unut diyor. Bir yanda canım evim umutlarım hayallerim bir yanda severek evlendiğim kocam bir yanda ailem. .. yorumlarınız için şimdiden teşekkürler...