Alttan aldıkça altta kalıyosun işte.
İşin sırrı şunu kabul etmekte:Seninde duyguların var, sende bir insansın, üzülüyosun- kırılıyosun...
Bunları neden görmezden geliyosun ki.
O nasıl ilişikinin bitmesinden/yıpranmasından korkmuyosa sende ona göre davran.
Askerde olması neyi değiştirirki, bunlara alıştırırsan askerden döndüğünde de yine aynı şekilde devam edecek.
Ki oda "askerdeyim ve beni bekleyen herşeyime sabreden biri var" mantığıyla vicdanıyla hareket edebilirdi.
Tartışmalarda haklı olduğunu düşünüyosan onu savunmaya devam etmelisin ki anlasın kararlı olduğunu.
Her dediğini yaparak, kendini ezdirerek, oldugun karakterin dışına çıkarak değerli olamazsın.
Nede olsa bir gün sende değişecek kıvama geleceksin...
Kendi değerimizi kendimiz belirliyoruz anlayacağın.