- Konu Sahibi Zehracik38
- #1
Merhaba hanimlar,
cok bunaliyorum, aklim kalbim karma karisik,bana ne olur akil verin.ben 22 yasinda, 4 yillik evli, üniversite eczacilik ögrencisiyim, almanyada yasiyorum. esimle 6 sene önce tanistim ve ikimizde birbirime cok cabuk asik olduk. ben o zamanlar cok saftim, onu hemen hayatimin erkegi cocuklarimin babasi olacak adam bildim,zaten ilk ciktigim erkek oldu o. birbirimizi hala deli gibi seviyoruz ama ayriliga dogru gidiyoruz maalesef. esim arap asilli ve bu yüzden gercekten cok büyük zorluklar altinda evlendik, ailem beni red etti, 3 ay boyunca hic yüzüme bile bakmadilar. ben bu iliski icin gercekten cok cok, o gencligin verdigi saflik ile de, fedakarlikta bulundum. ama esim basindan beri herseye : "yok bu bana uymaz su bana uymaz, bu bizim kültürümüzde böyle degil, su benim prensiblerime uymaz. sen biraz daha fedakar olsana, bak bu türklerdede var, cogunlukla kadinlar fedakarlik yapar. vss." der. esim cok bencil ve hic bir problemde uzlasma yolundan gitmez, taa en basindan beri. bu yüzden ve kültür farki olur diye ailem zaten karsi cikmisti bu evliliye. ama benim canima tak etti artik, hep ben isteklerimi geri plana atmak zorunda kaliyorum ama bunu hic hak etmiyorum. benim üniversitem evimizden 130 km uzaklikta, haftada en az 3-4 defa sabah saat 4 de kalkip 5 de trene binip üniversiteye gidiyorum, aksamda saat 8-10 arasi anca eve geliyorum. bu durum tam 4 senedir böyle sürüyor ve ben cok yoruldum, hep derslerden geri kaliyorum, bütün gün ayakta zor duruyorum yorgunluktan sonra birde eve geliyorum ev isleri ve yemek var , o erkek ya o yüzden hic elini bile sürmez =( .bu durum niye böyle ? cünki esim önüne sunulan hicbir alternatifi kabul etmiyor. beni hep yakinda oraya tasinacagiz diye yillardir gecistiriyor ve cok yoruluyorsan seni okumaya zorlayan yok diyor. ama karar aldim ekimde üniversitenin ögrenci yurduna tasinacagim ben. bana eger gidersen artik karim olmaktan cikarsin, bosarim seni diyor. simdi hep kötü yanlarini anlattim esimin biliyorum, ama inanin cok iyi yönleride var, iyi bir insandir, ve ben ona cok alistim , cok seviyorum, ayrilmak istemiyorum. ama giden hep benden gidiyor yillardir, o hic bir konuda rahatini bozmaz , bir adimda ben atayim demez. ya yazi uzun ama anlatmak istediklerim icin cok kisa oldu. herhalde kendimi tutmasam bir roman yazacak kadar anlatacaklarim var. lütfen yorumlarinizi bekliyorum bana objektif bakis acilari lazim.
cok bunaliyorum, aklim kalbim karma karisik,bana ne olur akil verin.ben 22 yasinda, 4 yillik evli, üniversite eczacilik ögrencisiyim, almanyada yasiyorum. esimle 6 sene önce tanistim ve ikimizde birbirime cok cabuk asik olduk. ben o zamanlar cok saftim, onu hemen hayatimin erkegi cocuklarimin babasi olacak adam bildim,zaten ilk ciktigim erkek oldu o. birbirimizi hala deli gibi seviyoruz ama ayriliga dogru gidiyoruz maalesef. esim arap asilli ve bu yüzden gercekten cok büyük zorluklar altinda evlendik, ailem beni red etti, 3 ay boyunca hic yüzüme bile bakmadilar. ben bu iliski icin gercekten cok cok, o gencligin verdigi saflik ile de, fedakarlikta bulundum. ama esim basindan beri herseye : "yok bu bana uymaz su bana uymaz, bu bizim kültürümüzde böyle degil, su benim prensiblerime uymaz. sen biraz daha fedakar olsana, bak bu türklerdede var, cogunlukla kadinlar fedakarlik yapar. vss." der. esim cok bencil ve hic bir problemde uzlasma yolundan gitmez, taa en basindan beri. bu yüzden ve kültür farki olur diye ailem zaten karsi cikmisti bu evliliye. ama benim canima tak etti artik, hep ben isteklerimi geri plana atmak zorunda kaliyorum ama bunu hic hak etmiyorum. benim üniversitem evimizden 130 km uzaklikta, haftada en az 3-4 defa sabah saat 4 de kalkip 5 de trene binip üniversiteye gidiyorum, aksamda saat 8-10 arasi anca eve geliyorum. bu durum tam 4 senedir böyle sürüyor ve ben cok yoruldum, hep derslerden geri kaliyorum, bütün gün ayakta zor duruyorum yorgunluktan sonra birde eve geliyorum ev isleri ve yemek var , o erkek ya o yüzden hic elini bile sürmez =( .bu durum niye böyle ? cünki esim önüne sunulan hicbir alternatifi kabul etmiyor. beni hep yakinda oraya tasinacagiz diye yillardir gecistiriyor ve cok yoruluyorsan seni okumaya zorlayan yok diyor. ama karar aldim ekimde üniversitenin ögrenci yurduna tasinacagim ben. bana eger gidersen artik karim olmaktan cikarsin, bosarim seni diyor. simdi hep kötü yanlarini anlattim esimin biliyorum, ama inanin cok iyi yönleride var, iyi bir insandir, ve ben ona cok alistim , cok seviyorum, ayrilmak istemiyorum. ama giden hep benden gidiyor yillardir, o hic bir konuda rahatini bozmaz , bir adimda ben atayim demez. ya yazi uzun ama anlatmak istediklerim icin cok kisa oldu. herhalde kendimi tutmasam bir roman yazacak kadar anlatacaklarim var. lütfen yorumlarinizi bekliyorum bana objektif bakis acilari lazim.
dogru söze nedinir
