Evli bir adam ve yıkılan, mahvolan gençliğim... (2013)

Cicegmm .!.:

Yorumların hepsini okudum tek tek yorumlara cevap verirsem ard arda mesaj atmış olacağım ve sayfalar sürecek en iyisi toplu cevap vereyim. Tekrardan okuyorum ve sorularınıza da açıklık getireyim kendime de...


Evet hasta gibi hissetmek istemiyorum ama yıldığım için böyle konuşuyorum, bakış açım çok çarpıklaştı olaylara hani insan bunalımdayken hep kötü hisseder, düşünür ya o yüzden. Oysa ben de birçok insan gibi buraya ne hayallerle geldim, yanımda babam yaşında ve evli bir adamı taşıdığımı bilmiyordum...


Ben de tek tek cevap vereyim o kadar zaman ayırıp sormuşsunuz. Taciz olayı ard arda gelmiş gibi anlaşıldı. Erkeklere karşı zayıf denmiş, gönlünü kaptırmak denmiş. Ama taciz konusu, istemediğim bir şekilde kendisine dokundurttu elimi çektim, çekmeye çalıştım ama zorladı ve kalkıp gittim o ortamdan. Ve bu başıma 16 yaşındayken geldi. Eğer 18 yaşındayken olsa o çocuğa tokat atar, öfke duyardım ama o zaman sadece korktum, bir şey yapamadım. Kaçtım. Bu bir de insan içinde olmuştu bu durum. Onun ardından takıntı yapmaya başladım ya birileri gördüyse, ya hakkımda kötü düşünürlerse diye ve 2 yıl böyle geçti. Bazıları tecavüze uğramışım gibi konuşmuş, öyle bir durum yok. Daha sonra dayanamadım oraya başvurdum, takıntılarım fazlasıyla artmıştı.. Randevu verirken de telefon numaranızı alıyorlar, randevu iptal olursa falan haber vermek için yoksa hususi vermedim numaramı. Hatta bana arada mesaj at demesine rağmen atmadım. Ama ona ulaşmam gereken bir durum, kriz oldu hayatımda o zaman numarasını tutuşturdu elime mesaj at diye. Ancak o zaman attım. Birkaç ay kadar da rahatsız etmedi beni kendisi. Ben üstüme geliyorsunuz, yangına körükle gidiyorsunuz dedikten sonra atmaya başladı, kapıldım gittim. Yoksa bir ilişkiden çıktım diğerine başladım gibi olmadı durumum.


Bir de doktor olarak algılamış çoğu kişi hipokrat yemini falan yok çünkü doktor değil, sadece psikolog kendisi ama etik değil araştırmış bulundum bu olaydan sonra şikayet ediliyormuş ve seanslar bittikten 3 yıl sonrasına kadar hastasıyla yakın ilişki kurması yasakmış.

Babam da beni kendini kanıtlamak için kullandığını düşünüyor. Herkese genç sevgilim/eşim var diye, boşanmasının üstüne örtecekmiş. Ve haklı da olabilir bunları konuşma aralarına serpiştiği şeylerden hatırlıyorum. "Aslında zengin olacaksın Necati Şaşmaz gibi ne güzel gencecik evleneceksin. Evlenmek istesem bakire birini isterim." gibi lafları vardı şakayla karışık. Yoksa ben de üzülüyorum düşündükçe yangından mal kaçırır gibi evlenmeye çalışmasını Çünkü yazın bitecek dava büyük ihtimal haziranda, biz de temmuzda nişan yapar, eylülde evleniriz demişti. Ben hiç böyle kısa bir nişanlılık süreci görmedim. Belki de diyorum öğrenmemi istemediği başka şeyler varken kapana alayım diye mi düşündü?


Söyledim yine söylüyorum ben zaten dul olabileceğinden şüphelendim ve sordum kendisine belki nişan atmıştır, boşanmıştır bu yaşa kadar diye, hatta bu yüzden bu halde dağınık olabileceğini düşündüm ve çok komik ki evli olsa bana yaklaşmazdı diye düşünüyordum. Bu ihtimal aklıma bile gelmemişti. Kendi babamdan gördüğüm gibi zannettim. Başıma gelene kadar evli bir erkeğin beni kandıracağı ya da başka kadınları kandırdığıyla ilgili hiçbir şey görmedim etrafımda da, biliyorum salaklık diyeceksiniz ama öyle


Karizması falan yok ben dış görünüşünden etkilenmedim ki körkütük de aşık olmuş gibi hissetmiyorum sadece hep arkamda destek olması fikri bana güzel geldi, bana güven vermesi, bağlanmam hele ki 2 yıldır kimse yoktu benim elimden tutacak sendeliyordum (ki tabii ki güven verecekti ona açılmam için ama bunu göremedim yani psikolog-hasta ilişkimdeki güveni sevgililik ilişkisine taşımam aptallıktı) Hata yaptığımın farkındayım. Defalarca hakaretler, küfürler yediğim halde kabul ettiğim için farkındayım. O anlamını çözemediğim bağlılığı körkütük aşk gibi görüyorum belki de ben. O zaten peşimi bırakmadı hiç. Şu an konuşmuyoruz ama birkaç gün sonra geldiğinde sert ve net olabilmek için bu konuyu açıp destek almak istedim. Cevap atmadan önce kesinlikle bu yorumları bir kez daha okurum. Belki ailem söylüyor diye almıyordur aklım, başkası söylese daha sert gelir diye düşündüm.


Cinsellik konusunda da ilişkiye girmişler denmiş ama girmedik. Belli bir kısım bir şeyler paylaştık ben ötesini ilk defa bu adamla yaşayabilirim, güveniyorum, asla bana yamuk yapmaz dedim tam hatta çok iyi hatırlıyorum gidip eczaneden doğum kontrol hapı bile aldım ama bunun üç gün sonrası acı gerçekleri gördüm Allah büyük denir ya o anlardan birisi ve kendime hayret ediyorum nasıl böyle bir şey düşünebilmişim, nasıl o kadar kör güvenebilmişim diye, elin adamıyla birlikte olmak senin neyine diye. Sonradan problem ettiği de o zaten bu işin planı olmazmış, düşünmeden yaparmışsın istiyorsan aşıksan sevişirmişsin ama güven olmadan olmaz ki


Benim ailem sinmedi aslında babamı zor tuttuk. Annem de elinde dilekçe bekliyor bir kez daha iletişime geçerse seninle dilekçemi vereceğim diyor ama ben istemiyorum bunun duyulmasını annem de öyle diyor başka kızların olduğuna eminim diyor ama ben korkuyorum zaten küçük bir yer nasıl sokağa çıkacağım ben insanlar tuhaf tuhaf bakacak ayrıca bana daha kötü bir şekilde takacak kariyeri her şeyi olduğu için onu mahvedersem bana kin duyacak belki daha rezil edecek beni, tehdit edecek, hoş şimdi de ediyor


Bunca yıkılmam da hayatımın bir yılı gitti, en güzel çağlarımdan bir yıl gitti ve ben hiç arkadaş kazığı bile yemedim, yaşıtlarıma göre el bebek gül bebek büyüdüm. Kimse böyle bir oyuna getiremez beni, gözüm açık sanıyordum ama değilmişim, her insan gibi kandırılabiliyormuşum demek ki O 2 yıllık boşluktan sonra o benim için ideal erkek olmuştu, beni korur kollar, asla yamuk yapmaz, güvenilir liman gibi ama sonra inandığım tüm çıtaları bir bir çekti ben de kalakaldım öylece, ben artık bundan sonra ömrüm onunla geçer fikrine baya alıştırmıştım kendimi.


Onun normal biri olmadığını da biliyorum -hoş ben çok mu normalim bu karamsarlıkla o da tartışılır- öfkelendiğinde sağa sola saldıran, sürekli içen, kendine zarar veren, kendi üstünde sigara söndüren ya da kendini kesebilen bir tip ama bu yüzünü hep aramız kötü olduktan sonra gördüm onun öncesinde melek gibiydi yüzüm düşse korkardı neyin var iyi misin diye. Ama polislik olaylara bile karıştığını duydum, kendisi birkaç kez mırın kırın etti ama geçiştirdi.


Yorumlarınızın sert olmasından rahatsız değilim ben, aşağılanmadığım sürece çünkü zayıf düştüğümde açıp tekrar tekrar okuyacağım. Bu kadar insan bir şeyi söylüyor üstüne basa basa ki ben de uyanmışken gerçekler aşikar. Bugün aylar sonra ilk defa elime kitap alıp çalışmayı düşünüyorum birazdan. Okuluma gittim yataktan çıkıp da insan içine karışmak zor geldi, gülümsemek, ağlamamaya çalışmak ama başardım...

Genişletmek için tıkla...

melinda .!.:

Sağol cehaletimi aldın.

Genişletmek için tıkla...

dderya3484 .!.:

derdini yazan arkadaşa tepki verip kınayan herkezide en kınadım şahsen... insan en çok en bunalımlı olduğu en depresyonda olduğu zamanlarda birine aşık olur, ki onu tutunacak bir dal gibi görür, kaldıki burda 19 yaşında ergen bi öğrenciden bahsediyoruz...

sen onu ayarlamaya gitmişsin diyenler psikoloğa niçin gidildiğini bilmiyorlar biri öğretsin....

tacize uğradığı için gidip fantezi kurmayı zihnine sığdıramayanlar içinde açıklıyorum, genç kız oraya fntezi olmaya değil yaşadığı travmayı atlatabilmek için gitmiş, ve doktorun ilgisiyle şefkatiyle etkilenip her genç kız gibi hayallere dalmış...

ve her önüne gelene aşık olduğunu yazan arkadaş iyi okusun, kızcaz sadece 2 kez aşık olmuş....

evli erkeğe bakıp sevgili olduğu için ayıplayanlarda iyi okusun, okusunki asıl kendisini bekar gibi gösteren ve evli olduğunu saklayan bir adamı ayıplamayı es geçmesin...

bu konuyla ilgili benim düşüncem;
kesinlikle yadıryıp yargılayıp ayıplamıyorum, çünkü bu hikayede seni masum buluyorum, hatta mağdur!!!
o psikolog hakkında tek kelime yorum yapmıyorum çünkü insan sıfatı taşımıyor net!
yapman gereken yaşadıklarından bir ders alıp o adamla bütün bağlarını kesmen...

unutulurmu? kesinlikle unutursun canım benim...
yeterince yıpranmışsın, kendine biraz zaman versen ve ipleri koparsan pişmanlık bile duymaya başlarsın yaşadıklarından,kendini üzdüğün için....
okuluna yönel, kendi yaşıtların kendi akranların sana en iyi tedavi olucaktır,
doktora gitmene bile gerek yok, sen arkana bakma yeter...

o adam senin geleceğiin olamaz, ama o okul senin geleceğin...

Genişletmek için tıkla...

urgencyu .!.:

bişi değil.....erkek erkekdir hangi meslek dalında olursa olsun. Ancak doktor müsveddesi felan iyi laflar değil....

Genişletmek için tıkla...

Cicegmm .!.:

Yazacaklarım çok uzun, okur musunuz bilemiyorum ama artık çaresizim… Ve lütfen tamamını okumayanlar başlığa göre yorum yapmasınlar ve rica ediyorum konumun kendi isteğim dışında kapatılmasına sebep olmayın, kavga etmeyin lütfen. Elim kolum bağlı, hareket edemiyorum… Birçoğunuz benden büyüksünüzdür, diliyorum ki saf, kullanılan, sömürülen bir genç kıza bir akıl verirsiniz...

Ben 19 yaşında üniversiteli bir genç kızım. Sitede üyeliğim vardı normalde. Pek aktif bir üye olmasam da o üyeliğimi rahat kullanabilmek için adminlerden izin alıp bu üyeliği açtım. Sizinle gerçekte yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum. Bana yardım edin, bir akıl verin, destek olun ne olur, kimsem kalmadı ondan başka… Evet kk için ne kadar uygun bir konu farkındayım ama artık çarem yok. Kim ne dediyse olmadı, bitmedi içimdeki sevda ve bıktım, tükendim… Öncelikle siz bana sövüp saymadan şunu söyleyeyim, kimsenin yuvasını yıkmadım, eminim bundan, o konuda içim rahat.

Her şey eski sevgilimin tacizine uğramamla ve ona gitmemle başladı. Suçluluk duyuyordum, erkeklere yaklaşamıyordum, korkuyordum herkesten ve o ellerimden tuttu. Kimdi o? Psikoloğumdu, abimdi, babamdı, dostumdu, sırdaşımdı ve muhabbetine doyulmayandı. Zamanla iyi etmişti beni. Ufacık bir fantezim olmuştu o benim, zaman zaman hayal ederdim kollarında olmayı, onu öpmeyi, koklamayı yeniden bir erkeğe güvenebilmeyi, sanırım bana o güveni sağlamıştı ki ondan başka bir erkeğe asla yaklaşamam gibi hissediyordum… Ama bilirdim öğretmenine aşık olmak gibiydi bu, gerçek olmayacaktı ki ne zararı vardı böyle hayaller kurmanın?

Sonra birden her şey değişti. Bana hitabı, tavırları, bakışları. Biliyordum o da bir şeyler hissediyordu ama kendimi kandırıyor muyum diye korkuyordum. Her seansa heyecanla süslenip gidiyordum. Odasının kapısını açtığında midem adeta ters dönüyordu, nefesim tıkanıyordu. Az sonra gelip elimi sıkacak “Hoş geldin.” Deyip yine kalbimi sızlatan anılarımla baş etmeme yardım edecekti. Her seansı sabırsızlıkla bekliyordum acaba bu sefer ne diyecek, kendini nasıl açık edecek diye ip uçları arıyordum. O kendini anlatıyordu, ben kendimi. Psikolog-hastadan çok iki dost gibiydik. O bana sızlanıyordu ben ona. Birbirimizin yaralarını sarıyorduk ve öyle darmadağın bir haldeydi ki. Pasaklıydı, çökmüştü, gözlerinde ışık yoktu.

Ve tüm seanslar bitti. Artık gitmem gerekmiyordu. Bana mesaj attı seni bekliyorum diye ve yanına gittim. O gün sarıldık. Bunu birkaç seanstır yapıyorduk zaten, ben onun güvenli göğsüne kafamı koyuyordum ikimiz ayakta sarılıyorduk. Ve o an öpüştük. Her şey başladı. Öyle tatlı öyle güzeldi ki. Bir an kurduğum tüm fanteziler gerçek olmuştu. Herkesten gizli yaşıyorduk onun mesleği karalanmasın diye, kimselere anlatamıyordum ama bunu içimde tutmak çok tatlıydı. Sonra nihayet üniversiteye gittim, ondan uzağa. Ama devam ettik.

Birkaç ay sonra evli olduğunu öğrendim…

Bir arkadaşım vasıtasıyla…

O an yıkılamadım bile. Hiçbir şey hissedemedim, anlamadım başıma geleni. Sonrasında küfrettim, sövdüm, saydım, dağıldım. Hala dağılmaya, parça parça olmaya devam ediyorum…

“Seni kaybetmek istemedim, beni kabul etmeyeceğini düşünüyordum, ben birkaç yıldır annemle yaşıyorum ve bu mevzu kendiliğinden bitecek zaten, o vakit seni bununla yıpratmak istemedim” dedi bana. İnanmadım sövdüm, saydım ama en nihayetinde anladım, eminim aynı evde yaşamadıklarından. Bu bir mazeret miydi? Asla. Kağıt üstünde de olsalar evlilerdi. Ben formaliteye çok takılan bir insanım. Ben bekarım, seninim, oradaki yazı önemli değil zaten bitecek dedi. Çekişe çekişe bitiremiyorlardı ve en sonunda avukat mal paylaşımı yapın öyle gelin demişti. Kadın ev ve yazlık olmadan asla diyordu, bizimki de “Cebimde 5 kuruşum yok her şeyi nasıl başkasına veririm onun yerine satarım para gelirim olur” diye. Dinletemedim “İnatlaşma hatan ne ise öde işte, daha kötü olacak.” Dedim ve olacak biliyorum. Kadın az bile yapıyor, biri bana bunları yaşatsa donunu elinde bırakmam. O yüzden tanıdığımda bunca dağınıkmış hayatı. Kadın başkalarıyla, o da başkalarıyla… İkisi de çok yanlış bir evlilik olduğunu düşünüyor.


Nasıl insanlar midem almıyor… Madem boşanın öyle başkalarının hayatına girin, yıkmayın… Ezip geçmeyin… Belki o kadının sevgilisi de aynı şeyleri yaşıyordur benimle Allah ona da sabır versin...


Hoş belki kadın bir dikiş tutturmuştur, evlenmeyi bekliyordur boşanıp da sevgilisiyle ama bizimki bana kadar tutturamamıştı. Ayağa kaldırdım, ellerinden tuttum, ilk defa gözlerinin için güldü, aşkla dans etti, utanmadı şarkılar söyledi, şiirler ezberledi, ölene kadar bu kadının peşindeyim diye bağırdı. Kendine çeki düzen verdi, meğer o simsiyah kıyafetlerin altında ne kadar çocuksu bir gülüşü varmış, ilk defa ben gördüm… Ve aşık oldum… Ve emindim ki o da deli gibi aşık olmuştu. Aramızdaki çekimi tarif etmek imkansızdı. "Çocuklarım senden olmazsa diye çok korkuyorum, ne olur son ana gelip de bırakma beni" diye ağlıyordu. Bir insanın gözlerine bakınca anlarsınız ya anlamıştım işte doğru olduğunu ama tüketti bu ilişki, yaşananlar, kaldıramadım...


Bana evlenme teklif etti. Ne akla hizmetse kabul ettim ve ailemin karşısına çıkıp karşı durdum, bu adamla evleneceğim diye. Annem yıkıldı, ağladı, ben seni bu adama mı vereceğim diye, bunun için mi emek verdim, çökmüş, mahvolmuş seni de kendi gibi yapacak diye. Babamın tansiyonu fırladı, sinirleri laçka durumda, ona da aynı küçük beyaz haplardan yazdı doktor. Midesi çok kötü biliyorum. Ben ne hayırsız, ne acımasız bir evladım, kardeşim kıyamam daha küçük hiç anlamadı olanları ama aramızda gidip geldi ağladı nolur barışın diye…


Aylardır ölüyorum, içimde bir şeyler parçalanıyor parçalanıyor ama nereden buluyorum bunca umudu hiç tükenmiyor. Hep korkuyorum ya bitmezse diye, ya kandırılırsam diye, ya minicik elleri ona ben veremezsem diye, ya o çok duymak istediği, özlemini çektiği “baba” sözcüğünü ben duyuramazsam diye…

Ya onun kollarında huzurla uyuyamazsam, ya bir daha sarılamazsam, bakamazsam gözlerine…

Gençliğim, eğitim hayatım, kariyerim bir çok şeyden vazgeçtim onun yüzünden... Ne için... Peşimde onca insan varken gencecik babam yaşında bir adama saplanıp kaldım... Ne dünüm belli ne yarınım...

Şimdi kim tutacak, kim kaldıracak ayağa beni. Hep hayalini kurduğum hayata sahiptim. Türkiyenin sayılı üniversitelerinden birinde çok güzel bir bölüm kazanmıştım. Geleceğim parlaktı ama aylardır okula gidiyor muyum gitmiyor muyum farkında değilim. Aylardır mesleğimi, geleceğimi düşünemiyorum. Günüm gecem o olmuş sanki. Onunla görüşeceğim gün giyeceğim diye giymediğim elbiseler, bitmesin diye kullanmadığım fondötenler var. Kafayı yediğimin farkındayım.


Histerikleşiyorum, sinir krizleri geçiriyorum, ağlıyorum, bağırıyorum, çağırıyorum. Sinir hastası oldum artık küçük beyaz haplarım var. Kullanmıyorum. Doktor bu halde gidersem panik atak olacağımı söyledi açıkça. Aklımı yitirmek üzereyim. Kronik migren hastası oldum bu olaydan sonra, başım yanıyor, saplanıyor gibi oluyor neredeyse her gün ve birkaç haftadır da kalbime sancılar giriyor, yakında onun için de doktora gideceğim. Herkesten gizli bir hayatım var.

Ben, 19 yaşındaki ben bunları yaşamayı hak edecek ne günah işledim Allahım, kimin ahını aldım da bunlar geldi başıma… Artık 30 yaşındaki bir kadın kadar hayattan bezmiş bir haldeyim, insanlara merhaba diyecek, gülümseyecek takatim bile kalmadı… Gözlerimin altı kırıştı, çöktü, gülemez oldum...


Ben bunları yaşamak istemedim hiç. En fazla birinin sevgili olma teklifini geri çevirip kalp kırmışımdır… Sevgilisi olan erkeğe canım bile dememişimdir…


Hor görüldüm, küfür etti, fiziksel olmasa da psikolojik şiddet ve baskı gördüm, öfkelendiğinde görüyorum. Eziyor, aşağılıyor. Beni paranoyaklıkla, kendimi kontrol edememekle suçluyor. Söyleyin siz olsanız delirmez misiniz? Hele ki 39 yaşındaki kadının bile kaldıramayacağı kadar ağır olan bu şeyleri 19 yaşındaki bir kız olarak nasıl kaldırabilirim? Ben tecrübeli değilim ki idare edeyim.

Ve -tacizimi saymayın- ilk defa bana kendi isteğimle dokunan erkek o… Bana tamamen sahip olmadı, fiziksel olarak sağlamım ama ne fark eder bu bile ahlanmama yetiyor zaman zaman… Kendimi kirli hissediyorum onu öptüğüm, kokladığım için. Seçme şansım olmadığı için. Başlangıçta “Seninle 5 yıl sevişmesem de olur.” Derdi evlenene kadar yani. Şimdi “Hep aynı şeyleri yapıyoruz, sıkıcı oluyor, uzun yıllar beraberiz Allah izin verirse, nereye kadar gidecek böyle? Madem hiçbir şey yapmayalım, sadece oturalım muhabbet edelim öyle.” Diyor ve ben şok oluyorum tanıyamıyorum sevdiğim adamı artık…


Neden bana seçim yapma şansı sunmadın, neden en başından söylemedin ben evliyim, böyle böyle bir durumum var kabul ediyorsan et diye neden söylemedin uğruna aklımı yitirdiğim sevgili adam? Ben kabul etseydim gıkımı çıkarmazdım, ben seçtim derdim ama ben seni öperken, senin saçlarını okşarken öptüğüm adam seçtiğim adam değildi… Bana dokunan adam sen değildin…


Hep elimden tutacak, hayatı dolu dolu yaşayacağım bir aşk istedim. Sevdiğimin boşanma davalarını takip etmek istemedim, acaba olacak mı önümüzdeki ay demek istemedim. Hep bunun kaygısıyla yaşamak istemedim. İstemiyorum da ama o ellerimi bırakırsa ben nereye düşeceğim, kim tutacak beni, kim psikoloğum olacak, aşığım, sırdaşım olacak?

Bazen de diyorum ki boşansa ne değişecek. Seni aşağılayan, küfreden, hor gören senden 20 yaş büyük baban yaşındaki adam sana ne verebilecek… Daha şimdiden beni oraya buraya göndermemeye, arkadaşlarımdan kıskanmaya, ben genç o yaşlı olduğu için kalbimi kırmaya başlamışken, ne olacak ilerisi diyorum…

Ben bir kuyuya düştüm ve çıkamıyorum…

Sitede de görüyorum, 20 yaşındaki kızlar şu yaşça büyük bu yaşça büyük sevgilim var olur mu diyorlar, anlatmak istiyorum ama diyemiyorum, umarım bunu görürler. Yaşı büyük adamdan genç kıza hayır değil şer geliyor. Ben çektim bu lanet ilişkiyi bari onlar çekmesin

Allahım bana elini uzatacak kulunu tez gönder ne olursun, tez gönder

Söyleyin ben yeniden nasıl hayata tutunurum, nasıl gülerim, nasıl birine aşık olur, mutlu olurum?

Genişletmek için tıkla...

SounD .!.:

Gard oluşturamazsın psikologun diye öylemi? Çünkü ona herşeyini anlatıyorsun diye yani ! o zaman Erkek jinekologlar da genital bölgeyle ilgileniyor ama kimse orayla çok ilgileniyor diye sevişmez herkesin bir hasta doktor mesafesi bir duruşu bir kendini ağırdan alması vardır !!!

Genişletmek için tıkla...

Cicegmm .!.:

Beden ve ruh doktorluğu çok farklı şeyler, işleyiş süreçleri de farklı, yaşayıp gördüm işte. Zihniyetiniz bana çok çok uzak, asla bir erkek göğüslerime baktı diye kendimi küçük hissetmem, kendimi herhangi bir şey hissetmemi gerektirecek bir durum gibi görmem o yüzden sizden rica ediyorum, konumun kapatılmasını istemiyorum, eğer ola ki 100 mesaja ulaşırsam bu konuda -diğer konularda kullanmam yasak bu üyeliği- özel mesajdan istediğiniz kadar tartışabiliriz ama bir sonuca varamayız, zihniyetlerimiz çok farklı kaldı ki size açıklamak zorunda değilim kendimi, bu kadar insan anladı, beni düşük ahlaklılıkla yargılıyorsunuz, kendinizi üst mertebe. Varın siz öyle düşünün, umrumda değil. Kendi acımla meşgulüm yeterince ama şu konunun kapatılmasına sebep olmayalım, özelden yazın ne yazacaksanız.

Genişletmek için tıkla...

SounD .!.:

Beden ve ruh doktoru ayrı şeyler diyorsun da İLİŞKİNİZ RUHANİ BOYUTTA KALMAMIŞ HİÇ !

Genişletmek için tıkla...

ackreph .!.:

ben anlayamıyorum ya, madem bu kdr kötü biri neden hala sarılamazsam, onsuz kalırsam'ın peşindesin. mazoşist misin sen? insan acıyı seviyorsa hasta demektir. bu birincisi...

o kdr uzun süre gitmişsin bana evli olduğunu anlayamadım deme. bence anlamak istemedin..

düştüğün kuyunun içinden çıkmak istediğini sanmıyorum. bu şekilde seni yıpratan, acıtan bir adama karşı aileni karşına alman çıkmak değil, o kyunun dibine doğru dalmaktan başka birşey değil...

kaderini seç-kaderini sev der ünlü bir filozof. kaderini kendin bu şekilde seçmişsin ondan en başta uzaklaşmamakla. ve bence sen bu kaderini de seviyorsun...

Genişletmek için tıkla...

kimberley .!.:

aynenn katılıyorum !!!! kelimesi kelimesine... insanlar yuva yıkan kadın hikayesi okuya okuya paranoyak olmuşlar... ya biraz empati...bu kız daha 19 yaşında... zayıf... tedavi olayım diye gitmiş... o adam da bir güzel bu zayıflıktan faydalanmış olay bundan ibaret...buradaki insanlar fantezi kelimesini duyunca hemen +18 lik bişeyler kuruyo heralde kafasında...

Genişletmek için tıkla...