Merabalar.
Cevabınızı okudum.Teşekkür ediyorum.Açık konuşmanız hoşuma gitmekle beraber,bişeyi düzeltmek istiyorum,ben mi yanlış bi izlenim verdim yazdıklarımdan yoksa siz sadece burçlara göre mi değerlendirdiniz beni de çok fazla rahat olduğum yargısı çıkarttınız anlayamadım;fakat inanın bilakis, hiç rahat biri değilimdir.En başta disiplinli bi ailenin,onları dikkate alan kızıyım.Öyleki iş tekliflerini dahi saatlerinden dolayı kabul etmedim.5'den sonraki çıkışlara babam karşı.Banane yada sananeci bi tutumum hiç olmadı,bu benim yapıma aykırı.Dolayısıyla geleceği kurmayı düşünüp değer verdiğim kişiyide arka plana atmaz,onu dikkate alırım.Benim anlatmak istediğim ben kıskanılmaya mahal verecek hiçbirşey yapmıyorum.Dolayısıyla kıskançlık tartışması aramızda sorun olmuyordu;fakat son zamanlarda uzun zamandır ders verdiğim "8"yaşındaki öğrencimi sorun yapması büyük sorun oluşturdu.Ben bunu kabul etmedim.Edememde,siz etmemi istiyorsunuz,nasıl edeyim...?Yani ne kadar mantıklı sizin dediğiniz gibi hareket edip "evet Canım,aslında benimde hoşuma gitmiyo,ilerde bu 8yaşındaki çocuk genç olduğunda beni arayıpta bana minnetini dile getirirse,ne yaparız biz" demem...Evet dediğiniz gibi susturur onu bu,şuanki durumda(tartışmalı) olmayız elbette;ama bu sadece bu konuyu kapatacaktır,çözüm olmayacaktır bundan sonraki olabilecek,karışımıza çıkabilecek şeylere. Yani onunla evliyken ben hiç bi erkek ÇOCUĞU sevemeyecekmiyim.Ben onun bu saçma kıskançlığı kabul edip,bana haksızlık yaptığını farketmesini istiyorum,böylece bidaha yapmasın istiyorum.Evet derim;ama herşeye değil.Mantıklı olan şeylere.Dediğiniz doğru geliyo,"o haklıymış gibi gösterip istediklerinizi yapın"...;ama ben buna nasıl haklısın derimki.Dedikten sonrada istediklerimi inanın yapamam,yaptırmaz,çok fazla uyanık çünkü.Ve İnanın bunu sizle paylaşıyorum,samimiyetinize güvendiğim,gerçekten iyi bi fikir almaya ihtiyacım olduğu için.Bu konu okadar saçma geliyorki,inanıyorumki okuyanlar "8yaşındaki çocuktanda kıskanılırmı" diye iç geçirecekler.Ben öyle ona herşeyi anlatan biri değilimki,ballandıra ballandıra anlatayım üstelik.Onu kıskandırmak için bi çabam yok yani,hatta kıskandırmamak için çabam var desem tam yeridir.Ayrıca çok çok nadir tartışan biriydik,gerektiği konularda HAKLISIN demeyide bildim gerekli-gereksiz.Şu resmi durumlara bu kadar yaklaşmışken aramızın böyle sudan bi sebepten açılması traji-komik bi durum.4gündür hiç bişekilde görüşmüyoruz,ilk defa bukadar haber alamadım ondan,oda benden,dayanamaz,arardı.Bende arardım;ama ogün ben ailesiyle tlfnda görüşürken beni kıracak bi davranışta bulundu.Bunun üzerine hiç adım atamam,alıştıramam benden gelmesini beklediği adımlara.En azından bi sonraki olmasını istemedğim;ama hayatta kaçınılmaz olan ikili tartışmalarımızda ilk adımı kendinin atması gerektiğini bilecek,ilk adım bence BİR ERKEĞE yakışır ancak.O bi adım gelirse ben zaten enaz 2adımla karşılık veririm.Bi bayanada böyle karşılık vermek yakışır.
Biliyorum çok uzun bi yazı oldu,sırf uzun olmasından dolayı okumayıp atlayanlarda olacaktır:)
Dediğim gibi paylaşmaya ihtiyacım olduğu,yazarken bile rahatladığımı hissettiğim ve yorumlarınıza ihtiyacım olduğu için yazdım.Tekrar TEŞEKKÜRLER.HOŞÇAKALIN.
(ne kadar uzunda olsa insanın kendini ifade edebilmesi,tanıtabilmesi zor,anlamanız dileği ile...)kaydirigubbakcemile3
((
ama bu aralar kafama takılıyor sanki sözlüm beni hiç kıskanmıyor gerçekten çok gıcık oluyorum
klava: bazen yanyana yürüyoruz çoğu erkek dönüp bakıyor ama benimkinde tık yok bi söylenmiyor sinirlenmiyor bile ya bende tam tersi çok kıskanıyorum öyle bi durum olduğunda belli de ediyorum sizce bir erkeği kıskandırmanın en iyi yolu nedir??
