• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gitmeli mi gitmemeli mi?

ben de gitmezdim sanırım
 
Ben pişman olacağımı düşünmüyorum açıkçası. Vicdanen hiçbir sorumluluk hissetmiyorum artık kendisine. Hele ölünüzü bile bilmek istemiyorum dedikten sonra buz kestim.
Vicdanınız rahatsa gitmeyin.. sizi yargılayacak kimse yok .. istiyorsanızda kimseyi dinlemeden gidin. yatağa başınızı koyduğunuzda keşke gitseydim demeyecekseniz sakın gitmeyin.. herkes anne baba olmayı haketmiyor ne yazık ki .
 
Biyolojik olarak bağınız var ama manevi olarak yok. İkincisi olmadan birincisi tek başına işe yaramıyor. Bana babalık yapmayan adama ben de evlatlık yapmam. Sonradan da keşke demem. Bu konuda kendimi çok iyi tanırım çünkü keskin sınırlarım vardır. Ne ekerse onu biçmeli insan
 
Böyle bir babadan böylesi iki evlat nasılda vefalısınız bunca kötlüğüne rağmen zaten mağrifet kötüye iylik yapabilmekte ben gitmezdim ama sizler gibi temiz yürekliler gider hem sevab olur hemde utanır hemde yarın birgün bi şey olunca kabiniz rahat olur
 
Buraya yazidginiza göre ikilemde kalmışsınız demektir bence gidin bunu kendiniz için yapın çünkü sonra size vicdan yükü olur.
 
Merhabalar,
Bugün kötü bir haber aldım ve nasıl davranmam konusunda çok kararsızım.

Babamın kolon ve karaciğer kanseri olduğu haberini aldık. Kendisiyle 2 yıldır hiçbir şekilde görüşmüyoruz. Ne o bizi ne de biz onu arıyoruz. Başkasıyla evli, şu an bakımını o üstleniyor.
Babam evlendiği ilk günden beri annemi defalarca aldatmış ve ben 10, Ablam 13 yaşındayken de annemle ayrıldılar ama evde yaşanan aldatma olayları, parasızlık, babamın bizi ortada bırakıp gitmesi gibi birçok sıkıntılar yaşadık o dönem. Çok zor bir çocukluğumuz oldu açıkçası, kendisi Zengin kadınlarla hayatını yaşarken; biz eşyasız evde Ablam, ben, annem yaşam savaşı verdik yıllarca. Defalarca şans vermemize rağmen hep yarı yolda bıraktı bizi, ne düğünlerimize geldi ne de doğumlarımıza.

Ama biz yine de bayramlarda filan gittik babamızdır diye. Lakin 2 yıl önce birtakım saçma laflarının üzerine ablamla görüşmeyi tamamen kestik kendisiyle.

Ben hamileyken oğluma ve yeğenim için “ona karşı bir yakınlık hissetmiyorum ama bu torunumla farklı olacak; hayvan mı deseler torunun mu hayvanı seçerim o kadar bir şey hissetmiyorum.” minvalinde şakayla karışık güya laflar etti. Biz de bu laflar ve zaten geçmişten dolayı zaten ipliğe bağlı olan ilişkimizi kestik.

2-3 hafta önce kalp krizi geçirmiş, haberi geldi ve ben aradım. Telefonda ağlayarak “ ne size bir şey olsa bilmek istiyorum, ölseniz bilmem istemem; siz de beni bilmeyin.” dedi, ben de “sen bilirsin baba, yine denir şeye ihtiyacın olursa ararsın.” dedim kapadım.

Bugün de Ablam aradı, ona da bana dediklerini demiş. Ablam da biz senim yanındayız, istediğinde ara yazmış.

Ablam gidelim babama diyor ama benim içimden hiç gelmiyor açıkçası. Hayatımın hiçbir döneminde iyi ya da kötü Yanımda olmayan bir insana gitmek istemiyorum. Daha torununu bir kere bile görmedi, oğlum 20 aylık.

Sizce gitmeli mi? Siz olsanız ne yaparsınız?
Net gitmezdim. Herkes kendi seçimlerinin bedelini bir şekilde ödeyecek sonuçta.
 
Ben pişman olacağımı düşünmüyorum açıkçası. Vicdanen hiçbir sorumluluk hissetmiyorum artık kendisine. Hele ölünüzü bile bilmek istemiyorum dedikten sonra buz kestim.

ben olsam geber o vakit banane..derdim heralde..
siz yine yanindayiz demissiniz..
tebrik ettim şahsen.
 
Ben giderdim galiba..
Sonkez ayni şeyleri söylesede yuz yuze gelmek isterdim..
 
Back