Yaklaşık üç yıl önce burada evlenme kararı vermekle yanlış mı yaptık diye sormuştum. Nedeni de evlilik hazırlıkları yaparken önümüze çıkan engellerdi. Tüm engelleri aştık, evlendik, bir de güzeller güzeli bir çocuğumuz oldu.
Çok klişe olacak biliyorum ama, evlendiğim adamın içinden bir canavar çıktı. Şimdi dönüp bakınca keşke o engelleri aşamasaydık ve bu iş daha o aşamada bitseydi diyorum.
Evliliğimizin ilk haftasından itibaren ailesi ve akrabaları sürekli arayıp benden para istemeye başladı. Benden diyorum çünkü eşimin geliri benimkinin yarısı kadar, evi geçindiremeyecek durumda, maddi anlamda yükün çoğu bende ve ailesi de akrabaları da bunu biliyor. Evlenirken gelirinin benimkinden az olacağını zaten biliyordum ve asla sorun etmedim, kim ne kazanıyorsa ortaya koyar ve kimseye muhtaç olmadan geçinir gideriz dedim. Ama hiç öyle olmadı.
Habire arayan ailesi ve akrabaları benden borç para istiyorlar, elleri bollaşınca geri verecekler sandım ve istedikleri miktarları verdim. Ama giden gelmedi. Aradan uzun zaman geçtikten sonra eşime ne zaman geri ödeyecekler dediğimde de psikolojik eziyet gördüm. Ve bu sırada para istekleri devam etti. Ama artık hiçbir akrabasına ve ailesine para vermemeye başladım. Para kesilince eziyet dayanılmayacak boyutlara vardı.
Kendi aileme bir süre bu durumdan bahsetmeden idare etmeye çalıştım, ama bebek olunca annem ben çalışırken bebeğe bakmaya geldi ve evdeki sıkıntıyı farketti tabiki. Ondan sonra ipler daha da koptu, annem eşimle oturup sakince konuştu, bizim ailesine ve akrabalarına sürekli para veremeyeceğimizi uygun bir dille anlattı ama eşim daha da saldırganlaştı. İşin içine tam babam da girmişti ki kayınbabam eşimi arayıp düğünde benim akrabalarımın taktığı altın para vs. ne varsa hepsini istediğini, bankada boşa duracaklarına kendisinin kullanması gerektiğini söyledi. Benim akrabalarımın taktıkları diyorum çünkü kendi akrabalarının düğünde taktığı ne varsa kayınbabam daha düğün bitmeden el koyup götürdü; benim akrabalarımın taktıklarını da alacaktı ama kavga çıkacak gibi olunca vazgeçti. Meğer sadece o an vazgeçmiş, daha sonra el koymak üzere geri çekilmiş.
Şu an eşim bana aşırı derecede kötü ve saldırgan davranıyor. Her gün kavga çıkarıyor, saçma sapan ve yapılamayacak şeyler istiyor, yapmayınca da işi paraya vuruyor, ben senden daha az kazanıyorum diye böyle yapıyorsun, bana saygı duymuyorsun diyor. Bu durumu kayınbabama ben de babam da söyledik, ama zerre kadar umrunda olmadı, vah vah dedi geçti.
Sadece bana da değil; artık anneme ve babama da inanılmaz derecede saygısız davranıyor. Gerçekten çığrından çıkmış durumda, neden böyle davranıyorsun dediğimde üstüme gelme deyip yine kavga çıkarıyor. o kadar huzursuz durumdayız ki...
Sürekli çocuk için bana katlandığını söyleyip duruyor, ama çocukla da birkaç saat ilgilendikten sonra bu çocuk da benim üstüme kaldı deyip şikayet ediyor. Yani çocuğu falan da umursadığı yok, bana bağırıp çağırırken çocuk da çığlık kıyamet ağlıyor ama hiç umrunda olmuyor. Kaç defa evden gitmesini ve bir daha gelmemesini söyledim, boşanalım dedim, para istiyorsan para da veririm yeter ki bitsin bu evlilik eziyeti dedim, önce kabul ediyor tamam ben de boşanmak istiyorum diyor, sonra ben işlemleri başlatalım deyince oralı olmuyor, dilekçeye imza atmıyor, kıvırıyor, yine aynı yere dönüyoruz. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum, daha fazla rezillik yaşamamak için anlaşmalı boşanmak istiyorum, ama elimi kolumu bağlıyor. Nasıl bitecek bu iş bilmiyorum...
Konu sahibi ne kadar normalse arkadaşım da o kadar normal işte
