Evlenirken aile ile evleniyorsun ??

Heraa_ .!.:
Ya o uzulmese zatn banane esin uzulmuyor mu ben onu gorsucke daha bir doluyorum..annem sahip cikinca nasil hosuna gidiyor onun eksikligi var cunku goruyorum.bizde kendimiz yapicaz her seyi nasil kalktiniz altindan merak ettim..dugun ev koyy cok zor desteksiz
Genişletmek için tıkla...
Eşim önceleri benim için üzülürdü, "sana değer vermiyorlar, sen üzülüyorsun" diye söylerdi.
Çocuklar olduktan sonra onlar için bozulmaya başladı. İlgi, sevgi göstermiyorlar diye. Şöyleki hamileliğimi bile tebrik etmemişlerdi.Bir hastaneye, bir de 8 ay sonra eve gelip gördüler bizi.
Ama eşim kanıksamış artık, dalga geçiyor bile.
Kendisi benim anne babamı çok sever. Eğer "annem" diye bahsediyorsa o benim annemdir. Kendi annesinden "kaynanan" diye bahseder. Bu derece..
Bazen üzülüyorum 3kardeşler. Allah için kardeşleri iyidir, hele abisi, abim.. Aynı sorun onlarla da var. Sadece eşimle alakalı değil yani. Anne baba arızalı.

Biz herşeyi birlikte yaptık.
Eşim ve benim babam üstüne düşenleri aldı.
Kayınpeder takı dahi takmadı.
Eşim düğünden kısa süre önce askerden gelmiş hiçbir birikimi yoktu.İyi bir mesleği vardı ama kısa süredir çalışıyordu, geçici bir işti, meslek iyi ama gelir iyi değildi.
Buna rağmen herşeyimiz dört dörtlük oldu.
Korkuyordum açıkcası, çünkü o kadar çok hesap kitap yapıyor altından kalkamıcak gibi düşünüyorduki.. Ama ben hiç zorlamadım onu, olsun yaparız diye destekledim, aç kalacak değildik ya.
Herşeyi de beğenerek aldık, evimizi kurduk.
Tek birşey yok onlara ait. Bu eşimi de gururlandıyor, kendim yaptım diye.
İlk yıl borç ödedik derken atama oldu, iş değişti, gelir arttı. Rahatladık. Allah yardımcı oluyor.

Eş adayının en büyük destekçisi sensin. Ona üzülme, aksine sev, sar sarmala, yanında ol, o insanları da takmayın. Bu çok zor ama mutlu olmanın yolu burdan geçiyor.
Kocam sevgisini çok belli eden bir tip, o aileye rağmen nasıl olmuş bilmem ama çok ilgilidir.
Seninki de öyledir büyük ihtimalle, adamlar aç ;) mutlu olmayı hak ediyorlar.
 
Çok uzun olmuş kusura bakmazsın umarım, gerçekten birebir yakın buldum seni, yazdıkça yazmışım o_O:oha:
 
Heraa_ .!.:
Derler..
Evlilik karari aldigim kisinin ailesi cok ilgisiz daha once bahsetmistim.henuz nisan soz olmadi zaten orada asiri bir destek beklemiyoruz ama cocuklarina karsi asiri ilgisizler.kisa bir issizlik donemi gecirdi. biri bile arayip oglum ne yaptin diye sormadi..yardima ihtiyaci oldugunu soylemedigi icin yok diye dusunuyorlar.biz aile baglari cok sıkı bir aileyiz.bu tavirlari diger konularda da devam ederse dengeyi nasil kurucam??ailesine karsi ofke halinde suan.evlenince gitmicez diyo..

Ailesi hakkinda cok buyuk seyler soylemesede cok dolu oldugunu soyluyor peki neden konusmuyosun dedigimde biriktiriyorum diyor..nasil davranmam lazim evli arkadaslarim ? Bazen o kadar uzuluyorum ki haline.en son ne zaman gorustuler bilmiyorum.onda da zorla git diye israr ettim.ailesinden biri demiyor ki ziyarete gidelim.aklim durdu..ben kalabalik civil civil bir aile olmayi cok istedim cunku bende yalniz buyudum hep..bana tecrubelerinizi aktarirsaniz sevinirim
Genişletmek için tıkla...

annem evine misafir kabul etmedigi icin esim anneanneme gitmisti oturmaya. anneannem kolali dantel servisler ile hazirlamisti her bir tabagi, cay gumus kasik ve tabak ile kristal bardakta ikram edilmisti. ama mesela esimin annesi davul firin tepsisi ile masaya hamur isi getirmistir kendisini evinde ilk ziyaret ettigimde... baska ornek vermeyecegim farkliliklarimiza dair.

esinizin ailesi ile mi, yoksa esiniz ile mi evlendiginizi siz belirlersiniz. eger siz esiniz ile evleniyorsaniz sadece; yani gelin olmak icin degil de es olmak icin evleniyorsaniz hic muadil olmayin derim. kalabalik aile olma hayallerinizi esiniz ile kurdugunuz yuvaya dahil edeceginiz cocuklariniz ile gerceklestirin. tecrubemle sabittir, ailesi ile kalabaliklasmaya calismayin en buyuk hayal kirikliginiz bu olur.
 
Sakın öyle barıştırıp çok minnoş bir ilişkim olsun diye kendini paralama.
Deli misin allasen.
Ben ayda iki gün görüşüyoruz iki gece yatıyoruz daralıyorum. Nişanlıyken kazaklar örerdi çok minnoştuk. Konum bile var o kadar sevişirdik kayınvalideciğimle. Şimdi oğluşunu kıskanıyor benden beni daraltıyor. Yok rüyasında hasta görüyor da saatlerce ağlıyor da bilmem ne. Bir naz bir kapris sürekli mızır mızır.
Eninde sonunda saçma sapan olaylar giriyor. Burada bana dediler dinlemedim.
Haklılarmış.
Bırak mesafe iyidir.
 
valla bu konuda ben kafa olarak çok rahatım.
düğün bayramda aileler bir araya gelsin, diğer zamanlarda zorlamaya gerek yok.

bazen ben çocuğumu alıp kendi aileme giderim, eşin neden gelmedi derler, derim istemedi, adam tüm tatillerini benim ailemle mi geçirecek. sonra herkes alıştı.
geçen eşim kendi ailesine gitti ben gitmedim, programıma uymadı, ben de uydurmak için çok çabalamadım açıkçası.
karşı taraf ne düşündü bilemem de eşim herhangi bir tepki vermedi.

bence çok şeyapmamak lazım.
aile kuran sissiniz, elbette aileler birbiri ile iyi geçinse herkes birbirine destek olsa en güzeli de, olmuyorsa da zorlamaya gerek yok.
 
Herkesin aile yapısı farklı.. Sizin gibi bağlı ailelerde yetişenler bunu çok yadırgıyor ama maalesef böyle çok var.
Bir konuya dikkat çekmek istiyorum; 'biriktiriyorum diyor' kavgacı bir kişilik olabilir, ileride sana karşı da biriktirip bir anda patlayabilir. Muhtemel de saman alevi gibi sönüyordur.
Diğer konu şu; bence sakın ailesi için kötü bir şey deme. Sonra başkası laf söyleyince aile kıymetli olup, aileci olabilir bir anda bu sefer sen kötü olursun. Burda örneği çok. Kör ölür badem gözlü olur misali..
 
Heraa_ .!.:
Derler..
Evlilik karari aldigim kisinin ailesi cok ilgisiz daha once bahsetmistim.henuz nisan soz olmadi zaten orada asiri bir destek beklemiyoruz ama cocuklarina karsi asiri ilgisizler.kisa bir issizlik donemi gecirdi. biri bile arayip oglum ne yaptin diye sormadi..yardima ihtiyaci oldugunu soylemedigi icin yok diye dusunuyorlar.biz aile baglari cok sıkı bir aileyiz.bu tavirlari diger konularda da devam ederse dengeyi nasil kurucam??ailesine karsi ofke halinde suan.evlenince gitmicez diyo..

Ailesi hakkinda cok buyuk seyler soylemesede cok dolu oldugunu soyluyor peki neden konusmuyosun dedigimde biriktiriyorum diyor..nasil davranmam lazim evli arkadaslarim ? Bazen o kadar uzuluyorum ki haline.en son ne zaman gorustuler bilmiyorum.onda da zorla git diye israr ettim.ailesinden biri demiyor ki ziyarete gidelim.aklim durdu..ben kalabalik civil civil bir aile olmayi cok istedim cunku bende yalniz buyudum hep..bana tecrubelerinizi aktarirsaniz sevinirim
Genişletmek için tıkla...

Ben aşırı kalabalık ve birbirine bağlı bir ailede büyüdüm. Mesela bir düğün yaparız, millet hayran kalır, bir cenaze olur millet şaşırır. Nasıl birbirine bağlı ve kalabalık aile diye. İyi kötü her günümüz bir arada geçer, tabi sorunlar zaman zaman olur ama genel olarak herkes bir şekilde halletmesini bilir. Büyük kavgalara ve anlaşmazlıklara dönüşmez hiç bir zaman. Eşimin ailesi ise tam tersi. Toplasan 25-30 kişiler ve birbirleriyle geçinmezler. Neredeyse herkes birbiriyle küs.

Flört ederken pek anlamamıştım açıkçası ailesinin bu durumunu. Nişan yapılacağı zaman gördüm iç yüzlerini. İlgilenen yok, ihtiyacın var mı diyen yok, bizim şu kadar misafirimiz olur diyen yok, oğullarıyla ilgilenen yok. Karşı tarafa ne sorsak hep kem küm. Ama görsen havalarından da geçilmez. Neyse dedim. Bana ne ailesinden. Düğünümüz oldu. Eşimin ailesi düğün salonu dekoru gibi yerlerinden kalkmıyorlar, oynamıyorlar, gelen misafirlerle ilgilenmiyorlar. Benim tarafıma çok acayip geldi tabi bu durum. Herkes soruyor bunlar niye böyle davranıyor, tartıştınız mı felan diye? Yok dedik genel olarak öyleler, ilgisiz bir aile. Daha doğrusu kaynanam ve görümcem '' hayaller paris, hayatlar muş'' şeklinde yaşıyorlar ama bunu sadece kendileri görmüyor. Kendilerini jet sosyeteden felan sanıyorlar.

Velhasıl kelam 2 yıla yakındır evliyim hala aynılar, bütün akrabalarının arkasından konuşurlar, yüzlerine gülerler, akrabalarının kıyafetinden tut evindeki çiçeğine kadar kıskanırlar, bir şeyi bahane edip görüşmezler, kapılarını çalan olmaz, ne bir komşuları vardır, ne bi merak edip arayanları. Bayramlarda seyranlarda kös kös otururlar, kimsenin düğününe, mevludüne, cenazesine gitmezler. Misafir kabul etmezler, misafirde den geçtim birbirlerini bile evlerine kabul etmezler. Sonra da biz çok muhafazakar aileyiz, soframız herkese açık, gelene kapımız açık derler vs. Mesela ben görümceme 2 yıl içinde 1 defa eşimin zoruyla gittim, kabul etmediği halde gittim. Eşimle kavga etmemek için. Kendimi küçük düşüre düşüre kabul etmediği halde gittim.

Bayram olur benim tarafıma büyüklerime giderim eşimi alıp, söylenirler böyle gezilir mi sürekli diye sizin tarafa da gidelim annenlerle birlikte derim gidecek kimse yok derler, sayarım şuna şuna gidelim diye hep bi bahane bulurlar, düğünlerimiz olur gideriz. Bu ne böyle derler, her şeyiniz kalabalık derler. Babam hastanede yattı bir süre, gelen giden o kadar çok ki bir dakika boş kalamadık hem hastanede hem babamı eve çıkardığımızda, gazeteye ilan mı veriyorsunuz bu kadar adamı topladınız dediler. Yani iyi ve güzel gördükleri ne varsa ters bir şeklide kötülemeye çalışırlar, ağız burun bükürler. Evlerine gittiğimde bütün enerjim çekilir, negatiflerdir her konuda, hiç yüzleri gülmez, güzel bir şey olduğunda tebrik etmezler vs ama eşim tam tersidir gezmeyi sever, pozitiftir, her yere gelir benimle hatta o bana söyler, büyük amcanlara gidelim bayadır gitmedik der, haftasonu köyünüze gidelim gezmeye der, şunu düğününe gidecek miyiz altın alayım der. Ailesiyle tam tersi yani.

İlk zamanlar eşimle çok tartıştım, ne biçim ailen var, negatifler, hiç kimseyle görüşmüyorlar, ısınamıyorum ailene vs diye. Baktım sonuç alamıyorum anca eşimle aram bozuluyor, oraya gidince bende onlar gibi davranmaya başladım. Çünkü insanları değiştiremiyorsun ve düzeltemiyorsun. Mesafe koydum bazı konularda benimle hiç konuşamazlar oğullarına yüklenirler her defasında hiç tınlamam. Tabi sinir oluyorum ama belli etmiyorum onların yanında en azından bunu öğrendim.

Çok uzun yazdım kusura bakma ama en baştan mesafe koy, muhattap olma, onları sevmediğini ve sinirlendiğini belli etme, tınlamıyormuş gibi davran hep. Yoksa daha çok üstüne gelirler. Benim 2 yıllık tecrübelerim bu şekilde. İlk zamanlar felaket zorlandım bu aileyle, hala bazı zamanlar dayanamıyorum ama en azından nasıl davranmam gerektiğini öğrendim.
 
Ori gogo .!.:
Eşim önceleri benim için üzülürdü, "sana değer vermiyorlar, sen üzülüyorsun" diye söylerdi.
Çocuklar olduktan sonra onlar için bozulmaya başladı. İlgi, sevgi göstermiyorlar diye. Şöyleki hamileliğimi bile tebrik etmemişlerdi.Bir hastaneye, bir de 8 ay sonra eve gelip gördüler bizi.
Ama eşim kanıksamış artık, dalga geçiyor bile.
Kendisi benim anne babamı çok sever. Eğer "annem" diye bahsediyorsa o benim annemdir. Kendi annesinden "kaynanan" diye bahseder. Bu derece..
Bazen üzülüyorum 3kardeşler. Allah için kardeşleri iyidir, hele abisi, abim.. Aynı sorun onlarla da var. Sadece eşimle alakalı değil yani. Anne baba arızalı.

Biz herşeyi birlikte yaptık.
Eşim ve benim babam üstüne düşenleri aldı.
Kayınpeder takı dahi takmadı.
Eşim düğünden kısa süre önce askerden gelmiş hiçbir birikimi yoktu.İyi bir mesleği vardı ama kısa süredir çalışıyordu, geçici bir işti, meslek iyi ama gelir iyi değildi.
Buna rağmen herşeyimiz dört dörtlük oldu.
Korkuyordum açıkcası, çünkü o kadar çok hesap kitap yapıyor altından kalkamıcak gibi düşünüyorduki.. Ama ben hiç zorlamadım onu, olsun yaparız diye destekledim, aç kalacak değildik ya.
Herşeyi de beğenerek aldık, evimizi kurduk.
Tek birşey yok onlara ait. Bu eşimi de gururlandıyor, kendim yaptım diye.
İlk yıl borç ödedik derken atama oldu, iş değişti, gelir arttı. Rahatladık. Allah yardımcı oluyor.

Eş adayının en büyük destekçisi sensin. Ona üzülme, aksine sev, sar sarmala, yanında ol, o insanları da takmayın. Bu çok zor ama mutlu olmanın yolu burdan geçiyor.
Kocam sevgisini çok belli eden bir tip, o aileye rağmen nasıl olmuş bilmem ama çok ilgilidir.
Seninki de öyledir büyük ihtimalle, adamlar aç :KK66: mutlu olmayı hak ediyorlar.
Genişletmek için tıkla...
Bende cok korkuyorum ori surekli kafamda soru isaretleri nasil ustesinden geliriz bu kadar sorumsuz bir aile destek olmaz zaten kendiside istemez..bende boyle bir ailede nasil yetistigini hala kestiremedim o kadar icten sicak esprili hayata pozitif bakan..elestirmez beni baskasinin yaninda hic bilir cunku cidden bende oyle buyudum..hatalarinida seviyorum der..annesinin analik duygusunu anlamiyorum bir evladina dunyayi ver digeri dis kapinin dis mandali sanki Allahim korusun evladima boyle nasil davranirim..ben senin kadr pozitif olamadim bu gune kadar destek oldum ama bende yiprandigim icin cenem durmadi biraz..bundan sonrasi iyi olur umarimm.bir de diger korkum ailemin yadirgamasi..belli etmemek mi lazim anne babaya yoksa acikca anlatmk mi lazim
 
elifnill .!.:
Ben aşırı kalabalık ve birbirine bağlı bir ailede büyüdüm. Mesela bir düğün yaparız, millet hayran kalır, bir cenaze olur millet şaşırır. Nasıl birbirine bağlı ve kalabalık aile diye. İyi kötü her günümüz bir arada geçer, tabi sorunlar zaman zaman olur ama genel olarak herkes bir şekilde halletmesini bilir. Büyük kavgalara ve anlaşmazlıklara dönüşmez hiç bir zaman. Eşimin ailesi ise tam tersi. Toplasan 25-30 kişiler ve birbirleriyle geçinmezler. Neredeyse herkes birbiriyle küs.

Flört ederken pek anlamamıştım açıkçası ailesinin bu durumunu. Nişan yapılacağı zaman gördüm iç yüzlerini. İlgilenen yok, ihtiyacın var mı diyen yok, bizim şu kadar misafirimiz olur diyen yok, oğullarıyla ilgilenen yok. Karşı tarafa ne sorsak hep kem küm. Ama görsen havalarından da geçilmez. Neyse dedim. Bana ne ailesinden. Düğünümüz oldu. Eşimin ailesi düğün salonu dekoru gibi yerlerinden kalkmıyorlar, oynamıyorlar, gelen misafirlerle ilgilenmiyorlar. Benim tarafıma çok acayip geldi tabi bu durum. Herkes soruyor bunlar niye böyle davranıyor, tartıştınız mı felan diye? Yok dedik genel olarak öyleler, ilgisiz bir aile. Daha doğrusu kaynanam ve görümcem '' hayaller paris, hayatlar muş'' şeklinde yaşıyorlar ama bunu sadece kendileri görmüyor. Kendilerini jet sosyeteden felan sanıyorlar.

Velhasıl kelam 2 yıla yakındır evliyim hala aynılar, bütün akrabalarının arkasından konuşurlar, yüzlerine gülerler, akrabalarının kıyafetinden tut evindeki çiçeğine kadar kıskanırlar, bir şeyi bahane edip görüşmezler, kapılarını çalan olmaz, ne bir komşuları vardır, ne bi merak edip arayanları. Bayramlarda seyranlarda kös kös otururlar, kimsenin düğününe, mevludüne, cenazesine gitmezler. Misafir kabul etmezler, misafirde den geçtim birbirlerini bile evlerine kabul etmezler. Sonra da biz çok muhafazakar aileyiz, soframız herkese açık, gelene kapımız açık derler vs. Mesela ben görümceme 2 yıl içinde 1 defa eşimin zoruyla gittim, kabul etmediği halde gittim. Eşimle kavga etmemek için. Kendimi küçük düşüre düşüre kabul etmediği halde gittim.

Bayram olur benim tarafıma büyüklerime giderim eşimi alıp, söylenirler böyle gezilir mi sürekli diye sizin tarafa da gidelim annenlerle birlikte derim gidecek kimse yok derler, sayarım şuna şuna gidelim diye hep bi bahane bulurlar, düğünlerimiz olur gideriz. Bu ne böyle derler, her şeyiniz kalabalık derler. Babam hastanede yattı bir süre, gelen giden o kadar çok ki bir dakika boş kalamadık hem hastanede hem babamı eve çıkardığımızda, gazeteye ilan mı veriyorsunuz bu kadar adamı topladınız dediler. Yani iyi ve güzel gördükleri ne varsa ters bir şeklide kötülemeye çalışırlar, ağız burun bükürler. Evlerine gittiğimde bütün enerjim çekilir, negatiflerdir her konuda, hiç yüzleri gülmez, güzel bir şey olduğunda tebrik etmezler vs ama eşim tam tersidir gezmeyi sever, pozitiftir, her yere gelir benimle hatta o bana söyler, büyük amcanlara gidelim bayadır gitmedik der, haftasonu köyünüze gidelim gezmeye der, şunu düğününe gidecek miyiz altın alayım der. Ailesiyle tam tersi yani.

İlk zamanlar eşimle çok tartıştım, ne biçim ailen var, negatifler, hiç kimseyle görüşmüyorlar, ısınamıyorum ailene vs diye. Baktım sonuç alamıyorum anca eşimle aram bozuluyor, oraya gidince bende onlar gibi davranmaya başladım. Çünkü insanları değiştiremiyorsun ve düzeltemiyorsun. Mesafe koydum bazı konularda benimle hiç konuşamazlar oğullarına yüklenirler her defasında hiç tınlamam. Tabi sinir oluyorum ama belli etmiyorum onların yanında en azından bunu öğrendim.

Çok uzun yazdım kusura bakma ama en baştan mesafe koy, muhattap olma, onları sevmediğini ve sinirlendiğini belli etme, tınlamıyormuş gibi davran hep. Yoksa daha çok üstüne gelirler. Benim 2 yıllık tecrübelerim bu şekilde. İlk zamanlar felaket zorlandım bu aileyle, hala bazı zamanlar dayanamıyorum ama en azından nasıl davranmam gerektiğini öğrendim.
Genişletmek için tıkla...
Canim ne kadar zorluklar cekmissin..bunlarda da sogukluk var iste sanmiyorumki annesi babasi bir kez kafasini oksamis olsun diyorum ya kac yildir ayri yasiyo evine bile bir kez gitmedi baglayan bir seyde yok yanii tuhaf cok..dugunde ayni skntilari yasicaz muhtemelen ama herkes iyi bisey diyoo bilmiyorum insan destek arar gibi geliyo banada ama normal olsalar kendi evladina destek cikmayan bana neden ciksin ki..
 
Heraa_ .!.:
Derler..
Evlilik karari aldigim kisinin ailesi cok ilgisiz daha once bahsetmistim.henuz nisan soz olmadi zaten orada asiri bir destek beklemiyoruz ama cocuklarina karsi asiri ilgisizler.kisa bir issizlik donemi gecirdi. biri bile arayip oglum ne yaptin diye sormadi..yardima ihtiyaci oldugunu soylemedigi icin yok diye dusunuyorlar.biz aile baglari cok sıkı bir aileyiz.bu tavirlari diger konularda da devam ederse dengeyi nasil kurucam??ailesine karsi ofke halinde suan.evlenince gitmicez diyo..

Ailesi hakkinda cok buyuk seyler soylemesede cok dolu oldugunu soyluyor peki neden konusmuyosun dedigimde biriktiriyorum diyor..nasil davranmam lazim evli arkadaslarim ? Bazen o kadar uzuluyorum ki haline.en son ne zaman gorustuler bilmiyorum.onda da zorla git diye israr ettim.ailesinden biri demiyor ki ziyarete gidelim.aklim durdu..ben kalabalik civil civil bir aile olmayi cok istedim cunku bende yalniz buyudum hep..bana tecrubelerinizi aktarirsaniz sevinirim
Genişletmek için tıkla...
ailesi olan sorunları seni ilgilendirmez.sen sadece sessiz kal. yarın da eviniz ayrı olacak eşin anası ile görüşür görüşmez kendi bilir. ne sen onu zorla ne de o seni zorlasın
 
Heraa_ .!.:
Canim ne kadar zorluklar cekmissin..bunlarda da sogukluk var iste sanmiyorumki annesi babasi bir kez kafasini oksamis olsun diyorum ya kac yildir ayri yasiyo evine bile bir kez gitmedi baglayan bir seyde yok yanii tuhaf cok..dugunde ayni skntilari yasicaz muhtemelen ama herkes iyi bisey diyoo bilmiyorum insan destek arar gibi geliyo banada ama normal olsalar kendi evladina destek cikmayan bana neden ciksin ki..
Genişletmek için tıkla...

İlgisiz bi aileyse öyle devam ederler canım maddi manevi bir şey bekleme hiç. Biz kendi çabamızla ve benim ailemin manevi desteğiyle evlendik, misafir gibilerdi her konuda. Dedim ya kardeşler birbirini evine kabul etmiyor diye. Şaşırıp kalıyor insan huylarına ama konuşmalarını bi gör vay be nasıl ilgili bi aile dersin, kendilerinde olmayan ne varsa kıskanırlar böyle insanlar karşısındakinin mutluluğunu bile. Ben bu konuda çok doluyum. Ona göre dikkat et mesafeni koru.
 
Heraa_ .!.:
Bende cok korkuyorum ori surekli kafamda soru isaretleri nasil ustesinden geliriz bu kadar sorumsuz bir aile destek olmaz zaten kendiside istemez..bende boyle bir ailede nasil yetistigini hala kestiremedim o kadar icten sicak esprili hayata pozitif bakan..elestirmez beni baskasinin yaninda hic bilir cunku cidden bende oyle buyudum..hatalarinida seviyorum der..annesinin analik duygusunu anlamiyorum bir evladina dunyayi ver digeri dis kapinin dis mandali sanki Allahim korusun evladima boyle nasil davranirim..ben senin kadr pozitif olamadim bu gune kadar destek oldum ama bende yiprandigim icin cenem durmadi biraz..bundan sonrasi iyi olur umarimm.bir de diger korkum ailemin yadirgamasi..belli etmemek mi lazim anne babaya yoksa acikca anlatmk mi lazim
Genişletmek için tıkla...
Bizimkiler bütün evlatlarına aynı. Sorumsuz, soğuk.biraz kızı ayrı tutarlar ama biraz.
Ben de çok pozitif değildim hera. Üzülüyordum, ağlıyordum, aileme karşı mahcup oluyordum. Ama o zaman nişanlıyken eşime çok belli edemiyor yanında oluyordum. Tepki verir mi diye korkuyordum. Öyle ya ne de olsa anne babası. Ben kötü birşey söylesem kıymete binerdi belki. Sustum attım içime.

İçime attıkça aptal sebeplerden tartışma çıkarır küserdim. Oysaki sebebi hep onlardı. Evliliğin ilk aylarında bir gün bir patlama yaşadım, ne var ne yok döktüm ortaya.. Şaşırdı, beni umursamıyor sanmış belli etmediğimden..
Ama zerre kadar kızmadı bana, aksine beni rahatlattı..
Gel zaman git zaman benim çenem açıldı, şimdi ohooo istediğimi konuşuyorum. Her türlü eksiklerini dillendiriyor, eşime döküyorum içimi, sayıp sövüyor rahatlıyorum.
Ben anlamıyorum bir anne nasıl böyle olabilir.kayınvalidem bana şunu öğretti "her kadın doğurabilir ama her kadın anne olamaz".böyle bişey yok yani anlatılmaz yaşanır,bu kadar sevgisizlik :KK43:

Başlarda anne babama belli etmemeye çalıştım. Ama nereye kadar, onlar kendini belli ediyor zaten. Nişanlandık, o süreçte gelip gitmeler oldu. Hep ilgisizlik, düğünle ilgili konuşmadılar adetleri, alınacak yapılacakları konuşmadılar.. Düşünsene.. anne babam elbette anladı onların ne halt olduğunu.. Ama eşimi çok sevdiler. Görmezden geldiler, idare ettiler, açıkları kapattılar ele güne karşı.. Derken geldik bugünlere... Sebepsiz yere ailemle de görüşmezler, dünür olarak.
Eşim bu konuda benim anne babamla da konuştu. Onlar adına özür diledi, kıyamam:KK43: ama anne babam sağolsun hiç ona laf söylemedi, siz iyi olun yeter modundalar..

İşiniz gücünüz ne bilemem ama korkma hera, maddi olarak hiç korkma. Taksitler vs herşey olur, gönlüne göre yap.
Diğer meseleleri de kafana takma onları değiştiremezsin. Sen değiş, umursamaz ol.
Ve sıkıldıkça paylaş nişanlınla. Ben de rahatsızım de, bilsin.. Ama olsun, biz iyi olalım, idare ederiz de.. Konuşmaktan zarar gelmez.
Ben o içime attığım aylara yanarım, boş yere kırdım sevdiğimi.. O bilmezdi derdimi...
Seninki bilsin..paylaşın.
 
Ori gogo .!.:
Bizimkiler bütün evlatlarına aynı. Sorumsuz, soğuk.biraz kızı ayrı tutarlar ama biraz.
Ben de çok pozitif değildim hera. Üzülüyordum, ağlıyordum, aileme karşı mahcup oluyordum. Ama o zaman nişanlıyken eşime çok belli edemiyor yanında oluyordum. Tepki verir mi diye korkuyordum. Öyle ya ne de olsa anne babası. Ben kötü birşey söylesem kıymete binerdi belki. Sustum attım içime.

İçime attıkça aptal sebeplerden tartışma çıkarır küserdim. Oysaki sebebi hep onlardı. Evliliğin ilk aylarında bir gün bir patlama yaşadım, ne var ne yok döktüm ortaya.. Şaşırdı, beni umursamıyor sanmış belli etmediğimden..
Ama zerre kadar kızmadı bana, aksine beni rahatlattı..
Gel zaman git zaman benim çenem açıldı, şimdi ohooo istediğimi konuşuyorum. Her türlü eksiklerini dillendiriyor, eşime döküyorum içimi, sayıp sövüyor rahatlıyorum.
Ben anlamıyorum bir anne nasıl böyle olabilir.kayınvalidem bana şunu öğretti "her kadın doğurabilir ama her kadın anne olamaz".böyle bişey yok yani anlatılmaz yaşanır,bu kadar sevgisizlik :KK43:

Başlarda anne babama belli etmemeye çalıştım. Ama nereye kadar, onlar kendini belli ediyor zaten. Nişanlandık, o süreçte gelip gitmeler oldu. Hep ilgisizlik, düğünle ilgili konuşmadılar adetleri, alınacak yapılacakları konuşmadılar.. Düşünsene.. anne babam elbette anladı onların ne halt olduğunu.. Ama eşimi çok sevdiler. Görmezden geldiler, idare ettiler, açıkları kapattılar ele güne karşı.. Derken geldik bugünlere... Sebepsiz yere ailemle de görüşmezler, dünür olarak.
Eşim bu konuda benim anne babamla da konuştu. Onlar adına özür diledi, kıyamam:KK43: ama anne babam sağolsun hiç ona laf söylemedi, siz iyi olun yeter modundalar..

İşiniz gücünüz ne bilemem ama korkma hera, maddi olarak hiç korkma. Taksitler vs herşey olur, gönlüne göre yap.
Diğer meseleleri de kafana takma onları değiştiremezsin. Sen değiş, umursamaz ol.
Ve sıkıldıkça paylaş nişanlınla. Ben de rahatsızım de, bilsin.. Ama olsun, biz iyi olalım, idare ederiz de.. Konuşmaktan zarar gelmez.
Ben o içime attığım aylara yanarım, boş yere kırdım sevdiğimi.. O bilmezdi derdimi...
Seninki bilsin..paylaşın.
Genişletmek için tıkla...
Canim ya kimbilir nasil eziliyorlar bende farkindayim zaten bana senin ailenle gecirirz bayramlari derken bile sevgiye nasil ac oldugunu hissediyorum umarim bizimkilerde sizin gibi baba ogul gibi olabilirler..ben henuz atanamadim ogrtmenim o da sirkette calisiyo ozelde hayirlisi olsun artik bunca insan yapiyor bir sekilde kalkicaz herhalde altindann..ama cok ozendim size Rabbim herkese o dirayeti gucu versinnnn
 
''Ben anlamıyorum bir anne nasıl böyle olabilir.kayınvalidem bana şunu öğretti "her kadın doğurabilir ama her kadın anne olamaz".böyle bişey yok yani anlatılmaz yaşanır,bu kadar sevgisizlik :KK43:

Başlarda anne babama belli etmemeye çalıştım. Ama nereye kadar, onlar kendini belli ediyor zaten. Nişanlandık, o süreçte gelip gitmeler oldu. Hep ilgisizlik, düğünle ilgili konuşmadılar adetleri, alınacak yapılacakları konuşmadılar.. Düşünsene.. anne babam elbette anladı onların ne halt olduğunu.. Ama eşimi çok sevdiler. Görmezden geldiler, idare ettiler, açıkları kapattılar ele güne karşı.. Derken geldik bugünlere... Sebepsiz yere ailemle de görüşmezler, dünür olarak.
Eşim bu konuda benim anne babamla da konuştu. Onlar adına özür diledi, kıyamam:KK43: ama anne babam sağolsun hiç ona laf söylemedi, siz iyi olun yeter modundalar.. ''

Kitap kokusu Kitap kokusu Özellikle şu iki paragraf var ya birebir aynı şeyleri yaşamışız. Ve kesinlikle seninle aynı düşüncedeyim. Her kadın doğurabilir ama her kadın anne olamaz. Senden bir iki sayfa öncede ben anlatmıştım aile yapılarını.

Benim kaynana eşini yıllar önce kaybetmiş, özellikle ilk zamanlar eşim vicdan yaptı sanırım annem yalnız kaldı felan diye gün aşırı gider gelirdik sevinmezdi bile oğlunu gördüğüne, sürekli laf sokmalar felan, neyse gel zaman git zaman, hafta sonları gitmeye başladık yine mutlu değil, oğlun geliyor evinde dur iki tas çorba kaynat demi yookk. Nerde avm var, nerde pazar var dolaşıp durur, gidince bön bön suratına bakar insanın, oğlu gidip sarılır ilgilenir felan itekler, şaşar kalırım.. Bir gün eşime annen ne kadar negatif birisi, hep suratı asık hadi ben geliniyim beni sevmiyor diyelim, sana karşı bile çok gaddar hep mutsuz birisi iyi ki annene çekmemişsin dedim. Napayım atayım mı satayım mı dedi, o günden sonra eşimle bu konuda çok tartışmamaya karar verdim.

Annemler, yengem, teyzem felan toplanırlar akşam oturması, altın günü, piknik felan.. İlk zamanlar hep söylüyorlardı kaynanan yalnız söyle çağır oda gelsin felan diye. Her söylemem de hastayım gelemem derdi. Sebepsiz yere gelip gitmez, selam bile yollamaz, annemlerin selamı var derim, suratıma bön bön bakar. Eşim nihayet farketti bi gün insanlar sana selam yolluyorlar, seni yemeğe, oturmaya çağırıyorlar niye aksilik yapıyorsun. En azından düzgün cevaplar ver dedi. Ağladı zırladı felan. Babamla annemde farketti artık. O gün bugündür benimkilerde selam göndermezler. Babam bile çok resmi birisi olduğu halde, bu kadın insanlıktan nasibini almamış yahu dedi bir gün bana. Oğlu kendi kendini yetiştirmiş kızım iyi ki annesine benzememiş dedi. Evladını sevmeyen kimseyi sevmez dedi.
 
elifnill .!.:
''Ben anlamıyorum bir anne nasıl böyle olabilir.kayınvalidem bana şunu öğretti "her kadın doğurabilir ama her kadın anne olamaz".böyle bişey yok yani anlatılmaz yaşanır,bu kadar sevgisizlik :KK43:

Başlarda anne babama belli etmemeye çalıştım. Ama nereye kadar, onlar kendini belli ediyor zaten. Nişanlandık, o süreçte gelip gitmeler oldu. Hep ilgisizlik, düğünle ilgili konuşmadılar adetleri, alınacak yapılacakları konuşmadılar.. Düşünsene.. anne babam elbette anladı onların ne halt olduğunu.. Ama eşimi çok sevdiler. Görmezden geldiler, idare ettiler, açıkları kapattılar ele güne karşı.. Derken geldik bugünlere... Sebepsiz yere ailemle de görüşmezler, dünür olarak.
Eşim bu konuda benim anne babamla da konuştu. Onlar adına özür diledi, kıyamam:KK43: ama anne babam sağolsun hiç ona laf söylemedi, siz iyi olun yeter modundalar.. ''

Kitap kokusu Kitap kokusu Özellikle şu iki paragraf var ya birebir aynı şeyleri yaşamışız. Ve kesinlikle seninle aynı düşüncedeyim. Her kadın doğurabilir ama her kadın anne olamaz. Senden bir iki sayfa öncede ben anlatmıştım aile yapılarını.

Benim kaynana eşini yıllar önce kaybetmiş, özellikle ilk zamanlar eşim vicdan yaptı sanırım annem yalnız kaldı felan diye gün aşırı gider gelirdik sevinmezdi bile oğlunu gördüğüne, sürekli laf sokmalar felan, neyse gel zaman git zaman, hafta sonları gitmeye başladık yine mutlu değil, oğlun geliyor evinde dur iki tas çorba kaynat demi yookk. Nerde avm var, nerde pazar var dolaşıp durur, gidince bön bön suratına bakar insanın, oğlu gidip sarılır ilgilenir felan itekler, şaşar kalırım.. Bir gün eşime annen ne kadar negatif birisi, hep suratı asık hadi ben geliniyim beni sevmiyor diyelim, sana karşı bile çok gaddar hep mutsuz birisi iyi ki annene çekmemişsin dedim. Napayım atayım mı satayım mı dedi, o günden sonra eşimle bu konuda çok tartışmamaya karar verdim.

Annemler, yengem, teyzem felan toplanırlar akşam oturması, altın günü, piknik felan.. İlk zamanlar hep söylüyorlardı kaynanan yalnız söyle çağır oda gelsin felan diye. Her söylemem de hastayım gelemem derdi. Sebepsiz yere gelip gitmez, selam bile yollamaz, annemlerin selamı var derim, suratıma bön bön bakar. Eşim nihayet farketti bi gün insanlar sana selam yolluyorlar, seni yemeğe, oturmaya çağırıyorlar niye aksilik yapıyorsun. En azından düzgün cevaplar ver dedi. Ağladı zırladı felan. Babamla annemde farketti artık. O gün bugündür benimkilerde selam göndermezler. Babam bile çok resmi birisi olduğu halde, bu kadın insanlıktan nasibini almamış yahu dedi bir gün bana. Oğlu kendi kendini yetiştirmiş kızım iyi ki annesine benzememiş dedi. Evladını sevmeyen kimseyi sevmez dedi.
Genişletmek için tıkla...
Benzer şeyler yaşamışız.
Ailelere karşı zor oluyor değindiğin gibi..
Bizimkiler de çok davet etti, yeri geldi ailecek, yeri geldi annem kayınvalidemi davet etti, kadın kadına oturalım diye, günüm var dedi gelmedi,okumam var dedi gelmedi. yakın cenazelerimiz oldu gelmediler, kardeşim evlendi gelmediler.
Ama maşallah kendileri her özel günlerine çağırır, gelsin kalabalık etsinler diye.
Eşim benim anne babamı tembihledi. " bu çok zor birşey ama gelmeyin, çünkü yüzünüze bile bakmayacaklar sizi o durumda sokmak istemem" dedi bir keresinde..
Bir kez olsun annen baban nasıl, selam söyle demediler. Benimkiler hep yollardı, onlar da bıraktı.

Bize çat kapı gelirlerdi nişanlıyken, saygısızlar. Evde başka misafir varsa, hiç konuşmaz başka odaya geçer kapı kapatır orda otururlardı, görgüsüzler, pff nefretim kabardı bak..

Hep aynı şeyler işte......
Bazen çok takıyorum, dayanılcak gibi değil, bir şaka bir rüya olmalı onları hiç tanımamış olmalıyım diyorum. Ama malesef ömrümce görmek durumundayım.
Yapacak bişeyimiz yok malesef.

Şaşırdım sizleri okuyunca. Ben bizimkileri türünün tek örneği sanıyordum :)
 
Heraa_ .!.:
Canim ya kimbilir nasil eziliyorlar bende farkindayim zaten bana senin ailenle gecirirz bayramlari derken bile sevgiye nasil ac oldugunu hissediyorum umarim bizimkilerde sizin gibi baba ogul gibi olabilirler..ben henuz atanamadim ogrtmenim o da sirkette calisiyo ozelde hayirlisi olsun artik bunca insan yapiyor bir sekilde kalkicaz herhalde altindann..ama cok ozendim size Rabbim herkese o dirayeti gucu versinnnn
Genişletmek için tıkla...

İnşallah atanırsın. Sakın umutsuz olma, biz kalktık altından, siz de kalkarsınız.
Bak, eşim bana düğünde taktığı bilezikleri bile kuyumcudan rehin alarak taktı :KK43:
O da atla deve değil, 4 tane..
Ben bunları yaşadım, bunları atlattım, aileme söylemedim..
Eşimin boynunu bükmek istemem.
Yine de kimsenin ağzına laf vermeden yaptı herşeyi.

İnşallah herşey gönlünüzce olsun.
Yaş baş almış insanlar, değişmezler artık.
Kabul edip yaşamak lazım.
Yıpranmayın emi, herşey güzel olsun:KK200:
 
mesafe

karışma görüşme

ben 5-6 yıllık sevgililik döneminde eşime sadece taşınıyorlardı o zaman git yardım et dedim

gitti de galiba ama neden böyle davrandığını 10 yıllık evlilik hayatımda öğrendim

karışmam artık, arada laf sokarım annen oğullarını çok iyi yetiştirdi ama bu arayıp sormamalarını gelinlerden biliyor diye o kadar

ne oğulları ne anneleri değişmez bu aşamadan sonra

bir de siz de zaten yalnız büyüdü iseniz ne yapacaksınız kalabalık mıç mıç aile ortamını

azıcık aşım kaygısız başım
 
Ori gogo .!.:
Benzer şeyler yaşamışız.
Ailelere karşı zor oluyor değindiğin gibi..
Bizimkiler de çok davet etti, yeri geldi ailecek, yeri geldi annem kayınvalidemi davet etti, kadın kadına oturalım diye, günüm var dedi gelmedi,okumam var dedi gelmedi. yakın cenazelerimiz oldu gelmediler, kardeşim evlendi gelmediler.
Ama maşallah kendileri her özel günlerine çağırır, gelsin kalabalık etsinler diye.
Eşim benim anne babamı tembihledi. " bu çok zor birşey ama gelmeyin, çünkü yüzünüze bile bakmayacaklar sizi o durumda sokmak istemem" dedi bir keresinde..
Bir kez olsun annen baban nasıl, selam söyle demediler. Benimkiler hep yollardı, onlar da bıraktı.

Bize çat kapı gelirlerdi nişanlıyken, saygısızlar. Evde başka misafir varsa, hiç konuşmaz başka odaya geçer kapı kapatır orda otururlardı, görgüsüzler, pff nefretim kabardı bak..

Hep aynı şeyler işte......
Bazen çok takıyorum, dayanılcak gibi değil, bir şaka bir rüya olmalı onları hiç tanımamış olmalıyım diyorum. Ama malesef ömrümce görmek durumundayım.
Yapacak bişeyimiz yok malesef.

Şaşırdım sizleri okuyunca. Ben bizimkileri türünün tek örneği sanıyordum :)
Genişletmek için tıkla...


Ben evlenesiye kadar böyle bi ailenin olacağını bana söyleseler inanmazdım. Yalnız değilsin:) Ben çok kalabalık ve birbirine bağlı bi ailede yetiştim. Elbette sorunlar olurdu ya da soğuk itici dediğimiz akrabalarımız vardı ama bu kadar sevgisiz hiç kimseyle görüşmeyen, suratı asık, her daim depresyonda bir aile görmedim. Toplasan 25-30 kişiler, hiç bir akrabaları kaynanamı sevmez. Hiç bir akabasının düğününe, mevludüne, cenazesine gitmez. Annemin çağırmalarına gelmemesi normal aslında.

Ben şaşırıyorum böyle konuştukça da depreşiyor insanın siniri maalesef. Ama ilk evlendiğim zamanlar daha kötü oluyordum ne zaman gitsem oraya o gece sinirimden uyuyamazdım, şimdi artık nasıl davranmam gerektiğini biliyorum, tınlamıyorum onları, onlarda aklınca kendilerini zeki sanıyorlar felan :) Mesafemi koydum, o duvarı aşamıyorlar artık.
Annem bir gün eşime oğlum annene giderken bende oturmaya geleyim sizinle dedi, gittik neyse anneme doğru yönünü dönüp oturmadı, tv'yi açtı ergen kızların izlediği dizilere bakıyor felan. Eşim bozuldu. Anneme karşı mahcup oldu. Sürekli sohbet etmeye çalışıyor, annesine soru felan soruyor ama kaynana da tık yok tv izlemeye devam arada telefondan face giriyor felan . Umrunda bile değil. Bide faceden paylaşır kötü günümde olmayan dostum iyi günümde yanımda olmasın felan diye:) Bir gün yazacam altına kayınvalideciğim senin hiç dostun yok ki :)

Eşim o gün bu gündür benim aileme daha bir bağlıdır, onlar ne söylese yapar, haftada 5 gün annemlere gidelim desem itiraz etmez. Canı bir şey istediği zaman benim anneme söyler. Babamla oturur saatlerce gık etmez. Çok seviyorum aileni, akrabalarını der. Onlar da beni çok seviyor der. Adam 30 yılın sevgisizliğini ailemde giderdi resmen. Annemle babamın dizinin dibinde oturuyor küçük çocuk gibi :) Bazen gülesim geliyor, yazık diyorum sevgisizlik insanı ne hallere sokuyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Lohusalik, kayinvalide derdi:(
2 3 4
Yorumlar
74
Görüntüleme
5K
Elif3211
E
Y
  • Kilitli
Eltim ve kayınvalide
9 10 11
Yorumlar
209
Görüntüleme
14K
Yumak88
Y
S
Annemle kac haftadir görüsmüyoruz
Yorumlar
3
Görüntüleme
1K
Capanin Gururu Teyom
C
S
Annemle kac haftadir gorusmuyoruz
Yorumlar
15
Görüntüleme
5K
zillikedi
zillikedi
K
Eşim ve onun ailesi
2 3 4
Yorumlar
69
Görüntüleme
7K
astala85
astala85
Back
X