Her ailede bir enayi vardır. Sizin ailede de bu sen olmuşsun.
Böyle düşünüp üzülmene şaşırmadım çünkü en büyük fedakarligi yapan aile üyesi hem asla kimseye yaranamaz hem gün sonunda en kötü o olur. Ama ısrarla en sonunda kötü olsa da yine fedakar taraf o olur.
Bu çok geleneksel bir şeydir. Tarafsizca bir bak etrafına, neredeyse her genis ailede senin gibi biri muhakkak olur. Zamanında benim annem de kimsenin yapmayacağı bir şey yapıp on seneyi aşkın kendi evinin huzurunu kaçırma pahasına bir aile üyesinin çok büyük bir yükünü üstlendi. Sonra bunu bıraktığı anda o aile üyesi herkese kulis yaptı, annemi kötüledi, bunca fedakarlığı çöp oldu.
Ya da talihsiz bir ölümden sonra herkes üç maymunu oynarken geride kalan cocuklari küçük evinde bakan, kendi çocuklarına zor yeterken onların her türlü sorunuyla ilgilenen yakın akrabam, yaşanan bir tatsiz şeyden sonra bir kere "bir ihtiyacin var mı" diye aramayan akrabalar tarafından kınandı.
Bir arkadaşım var, babası dersaneye yollamamis, okurken yardım etmemiş, kız iş bulmaya İstanbul'a gidince evden kaçıp o. olmaya gitmiş gibi muamele etmiş, bir gün "kızım nerede kalıyorsun iyi misin" dememiş. Ama kız ise girdiginden beri düzenli olarak kredi cektirip duruyor, asla geri ödemiyor. Kiz Her sene yıllık izinlerinde memleketteki ekin işlerine yardıma gidiyor, ameleligi yapıyor,ekinler satilinca da asla cebine üç kuruş verilmiyor. Bu sene İsyan bayrağını çekti, gelmicem dedi. Babası "o zaman günde 700 liradan on günlük amele parasını ver. Onu vermek senin hakkın" dedi, cirkeflik çıkarttı...
Bunlar çok yakınımda gözlemlediğim insanlar.
Sen de bunlardan birisin. Bunca sene verdin verdin, kimse hakkını gözetmedi. Şimdi senin olanı almak istiyorsun, kötü oldun. Eğer diretir gerçekten hakkın olan her şeyi alırsan inan senden kötüsü olmaz, kimse yüzüne bile bakmaz.