Maddi durumu iyi olan bir eşiniz olursa elbette mümkün. Ben özel sektörde eğitimciydim, ilk evliliğimde de, 2. evliliğimde çalışmadım, halen durumum bu. Nedeni çok basit, yeterince kazanmıyordum, 40 yaş üzeriyim, yorgunum, evlendiğim insanların maddi durumu iyi. Bir de bebek olunca kendi şartlarımda en doğru kararı verdiğimi anladım, çünkü bakıcıların istediği ücret benim kazanacağımdan daha fazla! Evlendikten sonra çalışmama önerisi eşimden geldi, kendisi bakıcıyla büyümüş ve annesi çocukluğu boyunca aktif çalıştığı için yeterince ilgi ve şefkat görmediğini düşünüyor. Gelelim çalışamamanın dezavantajlarına, her sabah aynı güne uyanıyorum sanki, “işe gitmiyorum hiç olmazsa evdeki işleri ben yapayım.” dedim, temizlikten anlamam, güzel yemek yaparım ama yemek günün en fazla 1-2 saatini oyalıyor, bebeğim zor bir çocuk da değil ama ben saçma bir şekilde yorgunum. Çalışırken düzenli kuaföre giderdim, her gün duş alırdım, iş çıkışı yüzmeye giderdim… şimdi bunların hepsini isteksiz yapıyorum, makyajı geçtim saçımı bile eşim eve gelmeden yarım saat önce tarıyorum, arkadaşlarımla görüşmek istesem hepsi çalışıyor, akşam ya da hafta sonu görüşelim desek o zamanı da benim eşime ayırmam gerekiyor. Bir zaman geliyor eşinle konuşmalara boyut katamadığını fark ediyorsun, adam bütün gün bin tane şeyle uğraşmış, anlatıyor söylüyor, senin anlatacak yeni bir şeyin olmuyor! Çalışmamanın iyi, konforlu tarafları yok mu, var elbet, maddi imkanın da varsa kesinlikle haline şükrediyorsun. Ama senin yaşlarında bu tasarlanarak geçilecek bir evre değil bence, yine de kararın bu yönde olursa sigortanı ödemeye devam etmeni öneririm. Umarım gönlünce olur.
