- 11 Mart 2008
- 56.599
- 4.466
-
- Konu Sahibi ceylin2011
- #9.941
ben geldim kızlar
aydındayım biliyosun gelen giden oluyor ben gidiyorum
herkes yemeğe çağırıyor şimdi
özlemişim ailemide
bizim yıldönümüne 5 gün kaldı
hediyeyi buradan bakıcam artık
daha tam karar vermiş değilim
benden böyle şimdilik
az kaldı canım ya ne güzel
bakarsın bişeyler halledersin 1 sene oluyor bile
evet ya geçen sene bu zamanlar bu evdeydim kalabalıktı akrabalarımız da gelmişti
hediye işlerini 1 kaç gün içinde halledicem işte
böyle düşününce çok ilginç oluyor geçen sene bugünlerde ne farklı bir hayat şimdi ise evlisin
aynen canım çok şükür 1 sene geçti işte
nice birlikte yıllara inşallah
Merhaba herkese :))
Ben yeni katıldım bu siteye, evleneli 3 hafta oldu yani ben 2012 geliniyim, ve ben galiba evlilik sonrası bunalımı yaşıyorum. Burada böyle 2011 gelinleri diye bir form gorunce, acaba dedim sizler de böyle şeyler yaşamışmıydınız??? hiç alışamadım. Oysa 3,5 yıldır beraberiz hiç de sorun yok onu seviyorum isteyerek evlendim ve bu süreçte çok şükür hiç sorunumuz da olmadı. Ama düğünün ertesi gününden beri garip bir ruh halindeyim, boşluktayım sanki. Ev ve her şey istediğimiz gibi oldu, taşınmadan önce bile oturacağımız evi daha çok benimsemiştim, şimdi nasıl yani burası benim evim mi burada mı yaşayacağım diye düşünüyorum. eski düzeni ve ailemi arıyorum. Eşim çok anlayışlı allahtan. ama ben niye böyle oldum bilmiorum, sürekli bir ağlama krizi... bu siteye girip bir bakayım dedim ve gördüğüm kadarı ile ilk zamanlar tüm bayanlar böyle şeyler yaşıyor, sanırım eski düzenden kopuşun etkisi. Çoğu kişinin böyle şeyler yaşadığını bilmek ve yalnız olmadığımı bilmek rahatlatıyor, o nedenle katıldım bu siteye, tecrübelerinizi paylaşırsanız sevinirim. Yani ilk günler siz de benim gibi hissettiniz mi ve hissettiyseniz ne zaman geçti ???? çok ihtiyacım var sizden bunları duymaya.
daha çok yeni evlisin ailenden uzakta istersen üst katında otur ama artık evin yuvan ayrı.
çok normal böyle yaşaman 1/2 ay içinde düzene giriyor sonra kendi evine alışıyorsun ve annenin evi sana uzak geliyor
İnşallah bir kaç aya geçer, çünkü şu an hiç geçmeyecek gibi geliyor ne yazık ki(((
Merhaba herkese :))
Ben yeni katıldım bu siteye, evleneli 3 hafta oldu yani ben 2012 geliniyim, ve ben galiba evlilik sonrası bunalımı yaşıyorum. Burada böyle 2011 gelinleri diye bir form gorunce, acaba dedim sizler de böyle şeyler yaşamışmıydınız??? hiç alışamadım. Oysa 3,5 yıldır beraberiz hiç de sorun yok onu seviyorum isteyerek evlendim ve bu süreçte çok şükür hiç sorunumuz da olmadı. Ama düğünün ertesi gününden beri garip bir ruh halindeyim, boşluktayım sanki. Ev ve her şey istediğimiz gibi oldu, taşınmadan önce bile oturacağımız evi daha çok benimsemiştim, şimdi nasıl yani burası benim evim mi burada mı yaşayacağım diye düşünüyorum. eski düzeni ve ailemi arıyorum. Eşim çok anlayışlı allahtan. ama ben niye böyle oldum bilmiorum, sürekli bir ağlama krizi... bu siteye girip bir bakayım dedim ve gördüğüm kadarı ile ilk zamanlar tüm bayanlar böyle şeyler yaşıyor, sanırım eski düzenden kopuşun etkisi. Çoğu kişinin böyle şeyler yaşadığını bilmek ve yalnız olmadığımı bilmek rahatlatıyor, o nedenle katıldım bu siteye, tecrübelerinizi paylaşırsanız sevinirim. Yani ilk günler siz de benim gibi hissettiniz mi ve hissettiyseniz ne zaman geçti ???? çok ihtiyacım var sizden bunları duymaya.
Canım sende kendimi gördüm resmenAynı senin durumundaydım, daha da kötüydüm ben. Balayından eve döndüğümüz gün kendimi o kadar kötü hissettim ki, nasıl bir ağlama anlatamam. Eşim anlayışlıydı Allahtan, ondan saklanmadan ağlıyordum hep. Yaşım da küçük değil, eşimle de uzun süredir beraberdik. Ama evlilik, evden ayrılmak bana ilk zamanlar çook zor geldi, neden bilmem. Bir de benim annemler çok yakın bana, hele onlara gidip de kalkıp eve gelmek nasıl mutsuz ediyordu beni, gözlerim dolu dolu oluyordu hep
Ama inan geçiyor, insan evliliğe de, yeni evine de alışıyor. Hatta bir süre sonra artık evime gideyim diyorsun, özlüyorsun yani. Ama hem evliliği, hem evini benimsemen için biraz zamana ihtiyacın var. Yaşanmışlıklar arttıkça evine, eşine olan bağlılığın artıyor. Ama zaman ver kendine, çok zorlama kendini çok doğal özlemen eski düzenini araman. Ben hala işten eve gidince, annemin hazırladığı sofraya kurulmayı özlüyorum, bu geçmeyecek heraldeÜzme kendini, inşallah mutluluğunuz daim olur
Ceylin'cim çok sevindim, güzel bir jest :)
Küsmek güzel olmuyor ama küslük sonrası barışmak harika oluyor :)
Rabbim uzun süreli küslükler vermesin, zor oluyor...
sağol canımmm..evet güzel bi jestti..dediğin gibi barışması çok güzel oluyor...dün evde buluştuk iş çıkış..uzun uzun sarıldık özlemişiz birbirimiz resmennn
Merhaba herkese :))
Ben yeni katıldım bu siteye, evleneli 3 hafta oldu yani ben 2012 geliniyim, ve ben galiba evlilik sonrası bunalımı yaşıyorum. Burada böyle 2011 gelinleri diye bir form gorunce, acaba dedim sizler de böyle şeyler yaşamışmıydınız??? hiç alışamadım. Oysa 3,5 yıldır beraberiz hiç de sorun yok onu seviyorum isteyerek evlendim ve bu süreçte çok şükür hiç sorunumuz da olmadı. Ama düğünün ertesi gününden beri garip bir ruh halindeyim, boşluktayım sanki. Ev ve her şey istediğimiz gibi oldu, taşınmadan önce bile oturacağımız evi daha çok benimsemiştim, şimdi nasıl yani burası benim evim mi burada mı yaşayacağım diye düşünüyorum. eski düzeni ve ailemi arıyorum. Eşim çok anlayışlı allahtan. ama ben niye böyle oldum bilmiorum, sürekli bir ağlama krizi... bu siteye girip bir bakayım dedim ve gördüğüm kadarı ile ilk zamanlar tüm bayanlar böyle şeyler yaşıyor, sanırım eski düzenden kopuşun etkisi. Çoğu kişinin böyle şeyler yaşadığını bilmek ve yalnız olmadığımı bilmek rahatlatıyor, o nedenle katıldım bu siteye, tecrübelerinizi paylaşırsanız sevinirim. Yani ilk günler siz de benim gibi hissettiniz mi ve hissettiyseniz ne zaman geçti ???? çok ihtiyacım var sizden bunları duymaya.
tatlım hoşgeldin..ruh halini çok iyi anlıyorum..annemler benim karlı apartmanımda oturuyor ..karşı dediysem arabayla gidiliyor sadece evi görülüyor..balayından döndükten sonra kocişle balkona çıktık...annem balkona çamaşır falan asmış ..ağladım ağlıcam..oda öyle eve alışamadı...hep oturur evden ailelerden bahsederdik:)))) şimdi evimizi öyle çok seviyoruzki annelerimize gidince bile evi özlüyoruz...sabret ruhun kendi evine gelip yerleşecek yakında..2-3 ayını alıyor ama bidaha ayrılamıyorsun
Ayyy bir nebze de olsa içim rahatladı. senin artık daha iyi olmana sevindim, umarım ben de bir an evvel toparlanırım. Allahtan benim eşim de çok anlayışlı. Çünkü her gün bir ağlama krizi yaşıyorum ve hep yanımda. Ben de senin gibi yapıyorum, ondan saklamıyorum. Dün mesela, artık nüfus cüzdanlarını değiştirelim dedi,başladım ağlamaya, eski soyadım değişecek diye, işte böyle garip bir ruh hali. Benim de yaşım küçük değil, üstelik üniversite ve iş nedeni ile zaten annemlerden ayrı şehirde olmaya alışmıştım, evlenince şehir de değiştirmedim ama inan ailemden ilk defa ayrılmış gibi hissediyorum.
Aynı ben, nüfus kağıdımı bile daha yeni iş çıktı diye değiştirdim. Sen içini rahat tut, eşin senin yanında sana destek oldukça çok daha kolay atlatırsın bu dönemi. Sen sıkıldıkça gel yaz, destek olurum sana biliyorum sanki hiç geçmeyecekmiş gibi oluyor bazen
kızlar bu gece sahura kalkanlarınız varsa Allah şimdiden kabuş etsin..ben bu sene muafım...ama pide yemek için sabırsızlanıyorum:)
bu akşam misafirim var gece de sahura kalkıcaz işte