Kızlar merhaba, moralim bozuk biraz normalde bu konuda kendimi motive ederim ama bu akşam modum düştü bazı şeyler sebep oldu. Evet konu bilindik, her gün bir sürü 30 yaşını geçkin kadın evlenemedik diye üzgün konular açıyorlar bu da aynısı. 33 yaşındayım seneye 34 olacağım bekarım, karşıma çıkan da Yok. Ve aklımda şu soru : yaşlanınca ne olacağım ?? Tamam yarına çıkmanın garantisi yok da, yine de bu soru.
Kızlar benim ananem var erken evlenmiş yıllarca çocuğu olmamış stresle üzüntüyle yaşamış. Annemi 38 yaşında doğurmuş ve havalara uçmuş. Anneannem 90 yaşına yakın en son 2 defa kalçası kırıldı bir de pandemi dönemi, yalnız olsa perişan olurdu. Annem olmasa perişan olurdu. Ama annem baktı ilgilendi ve ben de yardım ettim ve anneannem günde 150-200 defa hep şunları söyledi:
"Kızımmm yavrum iyi ki seni doğurdum, iyi ki evlatsız kalmadım"
"Şükürler olsun evladım var bana bakıyor ya evlatsız olsaydım?"
"Sen iyi ki doğdun yoksa napardım ben iyi ki doğurdum şükürler olsun doğurdum"
"İyi ki evladım var iyi ki olmuş Rabbim evlatsızların yardımcısı olsun"
Her gün aynı lafları yüzlerce kez söyledi bu şekildeki lafları sanırım biraz da bu etkiledi: ben nolucam yaşlanınca düşüncesi belirdi kızlar Kaygı içindeyim ben.
Bir diğer konu da, benim kızkardeşim ablam Yok. Evlenememekten daha kötü birşey de kızkardeş olmaması. İşyeribde bir teyze vardı emekli oldu, 60 yaşındaydı be ömrü boyunca hiç ama hiç evlenmemişti, bir kere dahi evlenmemişti . Ama yalnızlık çekmiyordu çünkü 3 kızkardeşi vardı ve onlarla gezip Bodrum'da tatil yapmıştı. Yeğenleri vardı " ben doğuramasam da yeğenlerim bana analığı tattırdı benim Harika hayatım var" diyordu. İşte bende kızkardeş yok. 2 abim var biri evli, zaten bilirsiniz erkekler evlenince yarı el olur. Diğeri 35 yaşında bekar kendi havasında. Yani evlenemezsem yaşlanınca bana omuz verecek ablam Yok kızkardeşim yok.
Böyle işte kızlar. Dertleşmek istedim sizinle.