- 18 Ekim 2013
- 16.262
- 32.578
- 598
- 34
- Konu Sahibi mavileyla1100
-
- #41
Evlenenler pişman değil. Gidip manyak gibi göz göre göreEvlenenler pişman, evlenmeyenler mutsuz. Ben bu işi hiç anlayamadım
Kesinlikle öyle.Kesinlikle. Burada ben bu olayı evli biri olarak hiç anlamıyorum
Tamam sevgilik gibi laylaylom değil evlilik zorluğu mutlaka var. Ama insan annesiyle bekar evinde kavga eder geçinemez ayrı eve geçme hayali kurar. Farklı ailelerden yetişmiş iki farklı insan elbette anlaşmazlıklar olacak ama hayatı paylaşacağın gelecek hayallerini paylaşacağın birinin olması güzel.
Neredeyse altı senelik evliyim, arada sesler yükseliyor, kavga ediyoruz. Ama akşam oğlan anne diye çağırana kadar yan yana yatmak, sarılmak da unutturuyor hemen çekişmeleri.
Yada desteğinin olması da insanı rahatlatıyor.
Bir yerden sonra en yakının oluyor her şeyi anlatabileceğin tek insan oluyor.
İyi yanı da çok esasında.
İkiside genellemeye kapalı. Bekarken kendini evliliğe endekslemeyenler mutlu, evlilikten çok beklentisi olanlar ve yeterki evleneyim diye çok tanımadan evlenenler hayal kırıklığı yaşıyor. Seçeneği bol hayatın önrmli olan doğru kişiye denk gelmek (aramak değil)Evlenenler pişman, evlenmeyenler mutsuz. Ben bu işi hiç anlayamadım
Hayatın tadını çıkarmak için bekar veya evli olmak bir sebep de değil bir engel de değil.
Zaten beraber yaşıyoruz. Bu kadar farkında oluşum da bunun sayesinde sanırım. Bana kalsa hiç evlenmeyelim beraber yaşayalım sorun değil. Benim fikrim bu yöndeydi. Karşı taraf çok ısrarcı evlilik konusunda. Ben de kara kara düşünüyorum.
Çok mu secicisinKızlar merhabalar. Bu tarz konularının çok açıldığını biliyorum. Ama bir de benim derdimi dinlemenizi çok rica ediyorum. Yaşım 35. İstanbulda yaşıyorum. İyi bir işim, maaşım var. Dünyanın bir çok yerini dolaştım. Arkadaşlarım çok entellektüel biri olduğumu söylerler. Gerçekten de çok kitap okurum. Bilgi birikimim iyidir. Dış görünüş olarak da çok güzel olmasam da çirkin de değilim. Bakımıma dikkat ederim. Bunları anlatmamım sebebi biraz beni tanımanızı istiyorum. Amacım kendimi övmek değil, zaten övmenin ne yararı var. Burada kimse kimseyi tanımıyor.
Ama işte hayattaki sıkıntım yalnızlık. Kimsem yok yanımda. Daha önceden yaşadığım kötü ilişkilerden dolayı yıprandım. İnsanları sevemez oldum. Bana göre herkes kötü, herkes arkamdan iş çeviriyor. İnsanların kötü özelliklerini hemen görüyorum. Bunlar yaşadığım travmalardan biliyorum ama bunu değiştiremiyorum. Evlenmek, yuva kurmak ve en önemlisi anne olmak istiyorum. Ama buna hevesim de yok. Yani yorgunum. Gelinlik giymek herkesin hayalidir öyle değil mi? Ben ise yarın evlensem düz beyaz bir elbise yeter, ne gereği var gelinliğe modundayım. Dediğim gibi hevesim kalmamış. Ama yalnızlıktan da çok bunaldım. Tabi yaşım da geçiyor, o da beni panik hale sürüklüyor. Arkadaşların aracı oldukları kişilerle görüşünce hiç etkilenmiyorum. Bir arkadaşım bu tarz şeylere kapalısın diyor. Bir başkası sen çok kültürlüsün, dışı veya cebi değil beyni dolu olsun istiyorsun, onu da bulamazsın diyor. Biraz çaresiz kaldım sanırım.
Sosyal bir hayatım var. Gezilere katılırım her zaman. Zaten işim gereği sürekli yeni insanlarla tanışıyorum. Ama ya beni etkileyen biri çıkmıyor. Ya da olsa bile çoktan evlenip barklanmış oluyor. Malum yaş 35. Artık kafama yatan kişiler genelde bu yaş üstü oluyor ama o yaşa da bekar kalmıyor kimse. Neyse size derdimi anlatmak istedim. Umarım bir gün ben de mutlu olabilirim. Çünkü gerçekten mutsuzum.
Allah senin iyiliğini versinİst da evlenmeyi cok isteyen bi erkek arkadasım var o da bulamıyor yıllardır..istersen tanıstırayım..bosanmıs cocuk yok...müdür pozisyonunda..ama oyle dolu dolu bi erkek anca cok okumuslarda var onlar da asosyal oluyor onlarla da mutlu olamazsın ki...cok dolu kültürlü adam türkiyede arama fazla...huyu iyi olsun yeter...bu arkadas iyidir istersen tanıs
Ne güzel işte. Keşke ben de hiç evlenmemiş olsaydım. Neler vermezdim evlenmemek için. Yaşadığım acıları yaşamamış olurdum. Evlenmedim diye üzülmek bence bu hayattaki en son derdiniz olsun. Evlenip mutlu olan insan sayısı oldukça azKızlar merhabalar. Bu tarz konularının çok açıldığını biliyorum. Ama bir de benim derdimi dinlemenizi çok rica ediyorum. Yaşım 35. İstanbulda yaşıyorum. İyi bir işim, maaşım var. Dünyanın bir çok yerini dolaştım. Arkadaşlarım çok entellektüel biri olduğumu söylerler. Gerçekten de çok kitap okurum. Bilgi birikimim iyidir. Dış görünüş olarak da çok güzel olmasam da çirkin de değilim. Bakımıma dikkat ederim. Bunları anlatmamım sebebi biraz beni tanımanızı istiyorum. Amacım kendimi övmek değil, zaten övmenin ne yararı var. Burada kimse kimseyi tanımıyor.
Ama işte hayattaki sıkıntım yalnızlık. Kimsem yok yanımda. Daha önceden yaşadığım kötü ilişkilerden dolayı yıprandım. İnsanları sevemez oldum. Bana göre herkes kötü, herkes arkamdan iş çeviriyor. İnsanların kötü özelliklerini hemen görüyorum. Bunlar yaşadığım travmalardan biliyorum ama bunu değiştiremiyorum. Evlenmek, yuva kurmak ve en önemlisi anne olmak istiyorum. Ama buna hevesim de yok. Yani yorgunum. Gelinlik giymek herkesin hayalidir öyle değil mi? Ben ise yarın evlensem düz beyaz bir elbise yeter, ne gereği var gelinliğe modundayım. Dediğim gibi hevesim kalmamış. Ama yalnızlıktan da çok bunaldım. Tabi yaşım da geçiyor, o da beni panik hale sürüklüyor. Arkadaşların aracı oldukları kişilerle görüşünce hiç etkilenmiyorum. Bir arkadaşım bu tarz şeylere kapalısın diyor. Bir başkası sen çok kültürlüsün, dışı veya cebi değil beyni dolu olsun istiyorsun, onu da bulamazsın diyor. Biraz çaresiz kaldım sanırım.
Sosyal bir hayatım var. Gezilere katılırım her zaman. Zaten işim gereği sürekli yeni insanlarla tanışıyorum. Ama ya beni etkileyen biri çıkmıyor. Ya da olsa bile çoktan evlenip barklanmış oluyor. Malum yaş 35. Artık kafama yatan kişiler genelde bu yaş üstü oluyor ama o yaşa da bekar kalmıyor kimse. Neyse size derdimi anlatmak istedim. Umarım bir gün ben de mutlu olabilirim. Çünkü gerçekten mutsuzum.
İnşallah yapmazsın o evliliği, olayın başından keyifsiz isteksizsen evlilik çekilecek şey değil inan bana. Kendine bunu yapma. He aşırı aşıksındır, adama hayransındır ve o adam seni el üstünde tutuyor ağzının içinde bakıyordur evlilik o zaman çok güzel.Zaten beraber yaşıyoruz. Bu kadar farkında oluşum da bunun sayesinde sanırım. Bana kalsa hiç evlenmeyelim beraber yaşayalım sorun değil. Benim fikrim bu yöndeydi. Karşı taraf çok ısrarcı evlilik konusunda. Ben de kara kara düşünüyorum.
Evlilik mutlu son degil.
35 yasinda evlenen de 1 sene sonra 10 yillik evli gibi oluyor gordugum kadariyla.
Ayrica türkiyede oyle cok okuyan, kültürlü erkek bulmak zor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?