Evlenemedim...

Umarım doğru zamanda en doğru kişiyi bulup en güzel ilişkiyi yaşarsınız. Kesinlikle kısmet, başka tanımı yok bunun. Yok kritermiş, yok beklentiymiş sizle alakalı hiçbir durum yok. Biz evliler sanki çok planlı programlı yaşadık, kriterlerimizi çok iyi belirledik de öyle bulduk. Tamamen şans, kader, kısmet. Ne derseniz. Size şimdi seçici olma gibi yorumlar geliyordur. Olun arkadaşım seçici olun tabi ki, kimse kafasına yatmayan biriyle evlenmez. Herkes kendine göre belli bir ölçüde seçici davranmıştır evlenirken. O yüzden hiç kendinizde kusur bulmayın, kafaya takmayın. Hayatın tadını çıkarmaya devam edin. Vakti gelince olacaktır.
 
Evlenenler pişman, evlenmeyenler mutsuz. Ben bu işi hiç anlayamadım
Evlenenler pişman değil. Gidip manyak gibi göz göre göre

"aman yaşım geçiyor"

"Evlenince düzelir "

"Çocuk olunca düzelir"

"Daha iyisini mi bulacağım"

"Herkesin kocası / evliliği böyle"

.
.
.

Gibi safsatalar ile evlenen bir insan pişman olur tabi.

Ben hiç pişman değilim.

Egitimliyim. Babamın ekonomik durumu gayet iyi,ailem oldukça rahat insanlar... tek başıma turkiyeyi gezdim . Buna destek oldular.

29 yasimda da evlendim.

Ailemin üst sokağına yerleştim.

Gayet iyi bir evlilik yaptım.

Çünkü gec kaliyorum diye acele etmedim. Babamın evinde sultanlar gibi yaşıyordum. Evlenmesem de büyük kayıp değildi. O sebeple ilk bulduğuma atlamadım.

Tecrübeye kulak verdim. Benden önce evlenen ablama kuzenlerime ve arkadaşlarıma tecrübelerini sordum.

Benden büyüklerin anlattıklarına kulak verdim. Eşimi daha sevgili iken bütün ailemle tanışırdım .hepsinin fikrini sordum.

Esimin ailesi ile tanıştım. Gözlemledim.

Burayi bekarken de takip ediyordum. Yakindan tanıdığım ve hayat görüşünü takip ettiğim üyeler var. Ki buranın sıkı takipçisi olan arkadaşlardır. Onların tecrubelerine kulak verdim. Bekar arkadaşlara yazdıklarını tekrar tekrar okudum.

Anne baba duası aldım. Evlendim. Ve dünyanın en iyi adami ile evlendim.

Çünkü düşünerek evlendim. Evlenirken 10 sene sonrasını düşünerek evlendim.

Bi zerre kadar pişman değilim.

Salak salak evlilik yapıp sonra pişmanım diyenlere kulak asmayın.

Yukarıdaki anlattıklarıma dikkat edin. Kulağınıza küpe yapın.

Nasibiniz karşınıza çıkınca hayırlı olacaksa insallah güzel bir yuva kurarsınız. Yaşınız geç değil. Kadınlar artık 30 yaslarinda evleniyorlar. Hayat şartları böyle. 20 yaşında evlenmeler yok artık. Biz okuyoruz. Çalışıyoruz. Geziyoruz.

Zaten 28 37 arasi evlenme idealdir.

Kendinizi bu konuda darlamayın.

Ve unutmayın

"Olanda bir hayır,
Olmayanda bin hayır vardır"

Allah kalbinizde olani insallah hakkinizda hayırlı kılar.
 
Kesinlikle öyle.
Bende 8 senelik evliyim, 12 senedir de esimleyim.
Hayatın hiçbir döneminde hicbirsey dört dörtlük olamaz.
İster evli, ister bekar.
Bu dönemler bazen uzun sürer, bazen kısa.
Ama sonunda insan saygıyı, sevgiyi kaybetmeden beraber kalabilmenin bir yolunu buluyorsa hayat arkadaşı, eş kavramı oluyor işte..
 
Mutluluğu birşeylere bağlamak kötü bir durum. Aslında zannettiğimiz kadar mutlu etmiyor. Demek istediğim hayatın akışında gelenler daha özel ve güzel. Gözümüzde büyüttüklerimiz.
 
Evlenenler pişman, evlenmeyenler mutsuz. Ben bu işi hiç anlayamadım
İkiside genellemeye kapalı. Bekarken kendini evliliğe endekslemeyenler mutlu, evlilikten çok beklentisi olanlar ve yeterki evleneyim diye çok tanımadan evlenenler hayal kırıklığı yaşıyor. Seçeneği bol hayatın önrmli olan doğru kişiye denk gelmek (aramak değil)
 
Ben 40 yasindayim.yasimi gostermem ama bu ,gercegi degistirmeZ.29 yasinda evlenip ayrildim.cocuksuzum ve yillardir yalnizim.sizinle ayni psikolojideyim.icime sinen biri olmadığı gibi,tam "işte bu" dediklerimden yana da cok badire atlattim ve yoruldum.bir yanim yuva kurmak istiyor bir yanim ise yasadiklarimdan ötürü korkuyor ve kabuguna cekiliyor.kkimseyi sevecek gücüm kalmadi.boyle garip bir sekilde yillar geciyor.yillar hizlica akip gidiyor.bir de baktim bu yasa gelmisim.hayirlisi deyip avutun kendinizi..oluruna birakin.hala 35 sinizbir de iyi tarafindan bakın.
 
Ayrica şöyle düşünün:mutlu olamadiktan sonra evlenmek ve yuva kurmak cok onemli degil.ben huzurluyum mesela.evet bazen yalnizlik sıkıyor. Ve evet arkadaslarim 2.cocuk planlari kurarken ben oylece bakip minnos bir bebek kokusu ozlemi cekiyorum.ama kader ve şans isi bu isler..durumu kabullenip yaşadığınız anın tadini cikarmaya calisin.özgürüz.ve hala umutlarimiz var.saglik olsun.
 

ii de ha beraber yaşamışsın ha evlenmişsin ne farkı varki yav . Evlenince istediğiniz an kapıyı çarpıp çıkamama düşüncesi mi ürkütüyor. Misal bence de birisiyle beraber yaşama düşüncesi başlı başına cesaret. Beraber yaşama olmasa hatta evlilik benim için daha bile cazip olur Ama zaten eğer beraber yaşayabilecek kadar cesur bir adım atmışsanız geri kalan bir prosedür. Esas mesele o beraber yaşamaya karar vermek. Bende evlenmek üzereyim ve beraber yaşama fikri beni tuhaf hissettiriyor, korkutuyor.
 
Çok mu secicisin
 
Allah senin iyiliğini versin izdivaç programıni özlemiştim... Ama sanmıyorum konuşsun baksana diyo arkadaslarimin tanistirdiklarindan etkilenmiyorum. Bu işler kısmet işi
 
Ne güzel işte. Keşke ben de hiç evlenmemiş olsaydım. Neler vermezdim evlenmemek için. Yaşadığım acıları yaşamamış olurdum. Evlenmedim diye üzülmek bence bu hayattaki en son derdiniz olsun. Evlenip mutlu olan insan sayısı oldukça az
 
İnşallah yapmazsın o evliliği, olayın başından keyifsiz isteksizsen evlilik çekilecek şey değil inan bana. Kendine bunu yapma. He aşırı aşıksındır, adama hayransındır ve o adam seni el üstünde tutuyor ağzının içinde bakıyordur evlilik o zaman çok güzel.
 
Ben bu işin geçmiş travmalardan kaynaklandığı düşünüyorum.Çünkü her ne kadar biz istiyoruz sansakta aslında en derinimizde evlilikten korkuyor ya da kaçıyoruz.Bunun için ben terapistle görüşmeyi düşünüyorum.Korkularımı , kaçtıklarımı kim olduğumu gerçekten ne istediğimi anlamak için.Yani bu korkular bizi engelliyorsa çözmemiz lazım
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…