Merhaba arkadaşlar. İçim çok daraldı çıkmazdayım içimdekileri sizlerle paylaşmak istedim bir nebze rahatlarım belki... 23 yaşındayım 5 aylık evliyim ve hamileyim eşimle uzun süren Bi ilişkiden sonra evliliğe adım attık şuan yaşadığım sorunlar evlilik öncesi sorunların 5 e katlanmış hali diyebilirim . Eşimin sevgisinden asla emin olamadım değer verdiğini düşünmüyorum diyeceksiniz o zaman niye evlendim ciddi aile problemlerim vardı belki de kaçış olarak düşündüm evliliği kendi sevgimden emindim ama eşimden asla ailesini benden önde tutuyor hep onlar için beni kırıp dökmekten çekinmiyor ve bu zamana kadar en büyük destekçisi bendim yıllarca çalıştım birikimimle düğün yaptık evlendim yine çalıştım yaranamadım ilgisi yok sevgisi yok işten gelip eline telefon kumanda aldıktan sonra dünyadan kopuyor beni görmüyor o kadar pişmanım ki evlenince düzelir diye evlendim olmadı bebek olursa düzelir dedim olmadı hatalarıma hata ekleyerek devam ettim karşımda tabiri caizse ailesine tapan beni ailesine ezdiren bana değer vermeyen beni üzmekten anlatmaktan kaçınmayan bir eş var şu hayatımda sadece sevilmek istedim be bir baba sevgisi ne koca sevgisi gördüm şunun farkına vardım ki önce benim kendimi sevmem gerekiyormuş aslında ben herşeye rağmen babamı da eşimi de sevdim de Bi kendimi sevemedim napıcağım hakkında hiçbir fikrim yok artık düzelmeyeceğini de biliyorum ölmeyi de çok istedim ama yapamadım şuan karnımda Bi bebeğim var ona kıyamam çok yoruldum çok bunaldım benim gibi olan varsa aranızda belki biraz da olsa içimi rahatlatır :)