Evlat sevgisi

Cocugunuz olduğu bu soruyu soruyorsaniz zaten sizin için bu böyle değildir . Simdi hangi birini açıklayayım ki hormonal kısmı var içgüdüsel kısmı var hayvanlarda bile bu var . Ayrıca evlat edinen insanlarda bile var bu his demek ki sizde yok:) Çok nadir olsa da böyle hissetmeyen insanlar varmış demekki . Burda ikna edilmek istediğinizi düşünmüyorum sadece kınamak ve yargılamak kimseye düşmez sizi de ikna edemez kimse bu konuda zaten . Daha özel bir durum var ortada belli ki onu paylaşın ordan yorum yazalım

Eş sevgisi ayrı evlat sevgisi ayrı

Esilaadamm .!.:

Evlat sevgisi neden farklı derler ben mesala bunu kabul edemedim gitti anneler bana yardımcı olur musunuz ben evladımi evet çok seviyorum sorumluğu gözüm sürekli üstünde ama bı kavram var evlat başka evlat hep en üste neden? Ben şimdi evladım var diye eşimi annemi kardesimi daha mı az seçmeliyim evladımi hepsinden cokmu seçmeliyim tüm sevgiler farklı degilmidir neden kıyaslama yapayım azı çoğu değilde farkı yokmu şimdi evladım oldu diye canımın parçası annemi ikinci plana mi atmaliyim kalbim eşimi can parçam kardesimi

Genişletmek için tıkla...

Niye böyle bir kıyaslama peşine düştünüz ki ? Evladın yeri ayrı annenin kocanın kardeşin ayrı.

Esilaadamm .!.:

Çocuğum var

Genişletmek için tıkla...

Ben yanarım yavruma yavrum yanar yavrusuna hiç duymadınız mı ?

Niye merak ediyorsunuz ki? Sizin fikriniz size göre doğruysa öyledir. Yarıştırmaya lüzum mu var? Bir olay mı yaşadınız ya da?

destinesiaa .!.:

Niye merak ediyorsunuz ki? Sizin fikriniz size göre doğruysa öyledir. Yarıştırmaya lüzum mu var? Bir olay mı yaşadınız ya da?

Genişletmek için tıkla...

Bence kesin yaşamış. Meraktan olsa insan 1 konu açar bırakır bu ikinci konusu aynı konu hakkında.

Ona sormadan dünyaya getirdiniz. Yaşını bilmiyorum ama sizin yaşınıza bakarsak küçük daha çocuğunuz sanırım, özellikle böyle bir durumda tüm sorumluluğu alıp önceliğinizi çocuğunuz yapmalısınız.

Size muhtaç, ne derseniz onu doğru kabul eden bir insan o.

Anne olduktan sonra tabiki diğer rolleriniz devam ediyor hayatta yine es kardeş evlat arkadaş hala teyze vs olabilirsiniz ama hicbir zaman hiçbiri evladinizdan önce gelemez . Örneğin anneniz hastadır yanında kalmak istersiniz ama bebeğiniz henüz küçüktür ben kalamam başkası kalsın diye rica edersiniz ya da örneğin benim kızım çok minikken özel bir durumu vardı ben aylarca sokağa çıkmadım hickimse ile görüşmedim eve almadım mikrop kalmaması lazimdi yani o aralıkta kardeşim nişanlandı gitmedim mesela siz bu tarz olaylarda evladınizin rahatını ve huzurunu düşünüyor musunuz hani konu bu mu ? Evladınizin sizi bu hayattan alikoydugunu mu düşünüyorsunuz

ellerimlekazidim .!.:

Ben yanarım yavruma yavrum yanar yavrusuna hiç duymadınız mı ?

Genişletmek için tıkla...

Zaten bu söylentiler bı kalıba sokmuyormu

Gao .!.:

Ona sormadan dünyaya getirdiniz. Yaşını bilmiyorum ama sizin yaşınıza bakarsak küçük daha çocuğunuz sanırım, özellikle böyle bir durumda tüm sorumluluğu alıp önceliğinizi çocuğunuz yapmalısınız.

Size muhtaç, ne derseniz onu doğru kabul eden bir insan o.

Genişletmek için tıkla...

Haklisiniz

matilda1 .!.:

Anne olduktan sonra tabiki diğer rolleriniz devam ediyor hayatta yine es kardeş evlat arkadaş hala teyze vs olabilirsiniz ama hicbir zaman hiçbiri evladinizdan önce gelemez . Örneğin anneniz hastadır yanında kalmak istersiniz ama bebeğiniz henüz küçüktür ben kalamam başkası kalsın diye rica edersiniz ya da örneğin benim kızım çok minikken özel bir durumu vardı ben aylarca sokağa çıkmadım hickimse ile görüşmedim eve almadım mikrop kalmaması lazimdi yani o aralıkta kardeşim nişanlandı gitmedim mesela siz bu tarz olaylarda evladınizin rahatını ve huzurunu düşünüyor musunuz hani konu bu mu ? Evladınizin sizi bu hayattan alikoydugunu mu düşünüyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

Konu bu değil sadece evlat sevgisi kavramını çözmem gerek annenden eşinden çok sevmen gerekiyor Muş gibi hissettiriyor ve ben bu sefer kendimi sorguluyorum

destinesiaa .!.:

Niye merak ediyorsunuz ki? Sizin fikriniz size göre doğruysa öyledir. Yarıştırmaya lüzum mu var? Bir olay mı yaşadınız ya da?

Genişletmek için tıkla...

Hayır sadece kardeşimi ben büyüttüm babam küçükken terk etti ve çocuğum oldu yeni simdi onlara ihanet etmiş gibi bir his oldu saçma sapan bide evlat sevgisi başka olmalı deniyor ve ben hepsini çok seviyorum bu evladımi az sevdiğim anlamına mı gelir

crn_21 .!.:

Bence kesin yaşamış. Meraktan olsa insan 1 konu açar bırakır bu ikinci konusu aynı konu hakkında.

Genişletmek için tıkla...

Hayır sadece kardeşimi ben büyüttüm babam küçükken terk etti ve çocuğum oldu yeni simdi onlara ihanet etmiş gibi bir his oldu saçma sapan bide evlat sevgisi başka olmalı deniyor ve ben hepsini çok seviyorum bu evladımi az sevdiğim anlamına mı gelir

matilda1 .!.:

Cocugunuz olduğu bu soruyu soruyorsaniz zaten sizin için bu böyle değildir . Simdi hangi birini açıklayayım ki hormonal kısmı var içgüdüsel kısmı var hayvanlarda bile bu var . Ayrıca evlat edinen insanlarda bile var bu his demek ki sizde yok:) Çok nadir olsa da böyle hissetmeyen insanlar varmış demekki . Burda ikna edilmek istediğinizi düşünmüyorum sadece kınamak ve yargılamak kimseye düşmez sizi de ikna edemez kimse bu konuda zaten . Daha özel bir durum var ortada belli ki onu paylaşın ordan yorum yazalım

Genişletmek için tıkla...

Hayır asla evladım önceliğim bakımından sorumluyum ona bağlıyım göbek bağım hala varmois gibi sürekli gözüm üstünde benim parçam benden bir parça yi elimde tutuyorum benim konum çok ayrı babam çok küçük yaşta terk etti ve kardeşim annemle çok bağlı büyüdük çocuğum oldu böyle kardeşimi ben büyüttüm ona ihanet etmişim gibi bir his oluştu saçma evet ama sevgilerini kıyaslar oldum insan kardeşini cocugu kadar severmi sorgular oldum cevap arıyorum

Esilaadamm .!.:

Hayır asla evladım önceliğim bakımından sorumluyum ona bağlıyım göbek bağım hala varmois gibi sürekli gözüm üstünde benim parçam benden bir parça yi elimde tutuyorum benim konum çok ayrı babam çok küçük yaşta terk etti ve kardeşim annemle çok bağlı büyüdük çocuğum oldu böyle kardeşimi ben büyüttüm ona ihanet etmişim gibi bir his oluştu saçma evet ama sevgilerini kıyaslar oldum insan kardeşini cocugu kadar severmi sorgular oldum cevap arıyorum

Genişletmek için tıkla...

Evet özel durumunuz var işte

Esilaadamm .!.:

Hayır asla evladım önceliğim bakımından sorumluyum ona bağlıyım göbek bağım hala varmois gibi sürekli gözüm üstünde benim parçam benden bir parça yi elimde tutuyorum benim konum çok ayrı babam çok küçük yaşta terk etti ve kardeşim annemle çok bağlı büyüdük çocuğum oldu böyle kardeşimi ben büyüttüm ona ihanet etmişim gibi bir his oluştu saçma evet ama sevgilerini kıyaslar oldum insan kardeşini cocugu kadar severmi sorgular oldum cevap arıyorum

Genişletmek için tıkla...

Evet işte aslında soru yanlış sorulmuş acaba kardeşinizi evlat yerine koymanız normal mi diye soracaktiniz:)

matilda1 .!.:

Evet işte aslında soru yanlış sorulmuş acaba kardeşinizi evlat yerine koymanız normal mi diye soracaktiniz:)

Genişletmek için tıkla...

Peki normalmi aynı dercee seviyor olmam

matilda1 .!.:

Evet özel durumunuz var işte

Genişletmek için tıkla...

Peki normal mi aynı derece de seviyor olmam

Esilaadamm .!.:

Hayır asla evladım önceliğim bakımından sorumluyum ona bağlıyım göbek bağım hala varmois gibi sürekli gözüm üstünde benim parçam benden bir parça yi elimde tutuyorum benim konum çok ayrı babam çok küçük yaşta terk etti ve kardeşim annemle çok bağlı büyüdük çocuğum oldu böyle kardeşimi ben büyüttüm ona ihanet etmişim gibi bir his oluştu saçma evet ama sevgilerini kıyaslar oldum insan kardeşini cocugu kadar severmi sorgular oldum cevap arıyorum

Genişletmek için tıkla...

Sizin durumunuz farklı ama. Siz birbirinize kardeşten öte olmuşsunuz; yeri gelmiş onlara anne olmuşsunuz. O yüzden kardeşlerinizi ve annenizi çocuklarınızla aynı kefeye koymanız normal bence, kendinizi boş yere sorgulamayın derim.

Esilaadamm .!.:

Peki normal mi aynı derece de seviyor olmam

Genişletmek için tıkla...

Ben doğuma hiç hazır değilken çocuğumu kucağımda buluverdim erkenden. İkizdi ve biri problemliydi bebeklerin. Günlerce ybakımda hergün bazen günde iki defa gittim o kapıya 5 dk görebilmek için. Tabiri caizse kapısında yattım. Bunları yaparken bi sorumluluk bilinciyle yaptım. Dedim ya hiç hazır değilken doğurdum diye.
Alt üst olmuş psikoloji, neyi nasıl yapacağını bilememek hali, sağlıkları ne olacak, problemli olan hayata tutunabilecek mi düşüncesi.. Haftalar sonra birini kaybettim biri benimle kaldı.
Taburcu oldu. Eve geldik. Ve ben aylarca haftalarca kendimi sorguladım. Ben yeteri kadar sevmiyor muyum çocuğumu diye.

Ha öyle gözümden sakınırım, üzerine toz komasına dahi izin vermem, uykusuzluksa uykusuzluk yorgunluksa yorgunluk hiç önemli değildi yeterki o iyi olsundu.
Ama beynimde sürekli sizin gibi bu düşünce vardı. Hep kendimi suçladım. Kucağıma alır almaz o müthiş sevgi selini neden tadamamıştım, ya da neden anne oldum diye hüngür hüngür ağlayamamıştım?
Çocuğumu yeteri kadar sevmediğim için mi? Hayır.
Zaman geçtikçe, kendi psikolojim düzeldikçe, belki de lohusalık denen şey günden güne yok oldukça, bebeğime baktığımda ağlıyordum, inanamıyordum benim olduğuna. Velhasıl kendinize zaman tanıyın. Şimdi o bana güldükçe tarif edemediğim şeyler dolup taşıyor içime. Ve tabi eşin annenin yeri ayrı, ama evlat senin bir parçan, aylarca her sıkıntıya katlanıp kucağına almak için gün saydığın bir varlık