Buraya yazmamın sebebi sadece içimi dökmek. Sorunlarımın çaresi yok. Hikayemi anlatacak olursam 2017 yılında bayramda babamın evine gitmiştim. Yurtdışından gelen ablam çocukları şehir dışındaki bahçemize gidecektik ve babam ağır bir kaza yaptı 
O kazada 3 yaşındaki oğlumu ve annemi kaybettim. Kazayı hiç hatırlamıyorum ama sonrasında acı dolu karanlık günleri unutmuyorum tabi. Eşim işinden dolayı gelmemişti. Kaza sonrası hep yanımdaydı, abimin evinde tüm aile bu durumla başetmeye çalışıyorduk. Sonra yasadığım yere döndük ama ben dönmeden evimizi taşıdı eşim ve abisi. Ben tabiki çok çok kötüydüm uyudum uyandım oğlum yoktu. Tarifsiz bi acı... Ara sıra kendime zarar vermeye de kalktım. Bu şehirde yapamayacagımızı anladık tayin istedik. Başka bi şehre gittik. Ben de öğretmenim ve yrni bi okulda çalışmaya başladım. Henüz 6 ay geçmişti ki beklenmedik bi şekilde hamile kaldığımı öğrendim. Bu haber iyi geldi. Tekrar oğlum oldu. Hamilelik bol bol ağlayarak arada eşimle tartışmalarla geçti. Eşim sonradan öfkeli davranmaya başladı. Sanırım vermiş olduğu özveri içine dokundu ya da acısını çok bastırdı. Çocuk doğdu abim babam geldi iyiydi sonra eşimle çok kavga etmeye başladık. Aile terapisi filan da denedik. Pek de faydasını göremedik. Kavgalarda hep ayrılmayı gündeme getirdi ben de tamam diyordum ama ayrılmıyordu da. Böyle çığırından çıktığı bi gece abime haber verdim ben ayrılıcam beni götür dedim. Abim geldi aldı beni ve eşime mesaj attım. Ben bi süreliğine abime gidiyorum dusunmeye ihtiyacım var diye. Çok çok uzatamıycagım için temel olayları yazıyorum sadece. Bunda abim bizi barıştırdı getirdi beni eve. Sonra bu sık sık oldu hep kavga gurultu. Bi kaç kere hırpaladığı ittiği de oldu. Bi kere de gelsin abin götürsün seni diyip gece gece evden kovdu. Abim de gelip aldı beni. Neyse sonra bi arkadaşımız aracı oldu o zmn babam getirmişti beni geri. Ama ben artık bıkmıştım baktım hiç bi suçunu kabul etmiyor bu adamı istemiyorum dedim. Bu sefer eve geldi babamla tartıştı arkadaşımın eşi araya girmiş -ki o da artık eşimle münasebeti kesti çünkü herkesi yakıp yıktı.-Başkaları girdi araya çocuğun için daha çok küçük diye barıştırdılar. Sonra bi süre iyi gitti ama ailemden kimseyle görüşmedi sonrasında. Böyle sorun oldukça bu sefer benim aklıma ayrılma fikri girdi. Bi kaç kez ayrılmak istedim bu sefer de güzelce ikna etti. Hersey iyi gidiyor artık ayrılma olmaz dedim. Yeniden benim de yaşım geçmeden çocuk düşündük. Ve oldu da. Ama hamileyken yine kavga ettik. Ailemi suçlar sert konuşur kırıcıdır. Gamileyken beni ağlattı ve o sinirle -sonradan sözünü geri alsa da- kimden bu çocuk gibi saçma sapan bi laf etti. Ve benİm karnımda çocukla artık hiç bir isteğim sevgim kalmamış bunu anladım. Soğuk davranıyorum çünkü çok soğudum. Bi türlü konuşamayız. Sert bi üslubu vardır. O da kazadan iki yıl önce kendi annesini kaybetti babasıyla ablasıyla küstü ben hep barıştırmaya çalıştım. Ama şimdi o benim babama beni bırakmaya almaya gelince arka sokaga gel ordan alayım diyor. Ayaküstü selam bile vermiyor. Ben de ailesiyle selamı sabahı kesicem yapayalnız kalsın. Doğumumumda da tek başıma olucam. Bana dediği doğuma ailem gelsin ama ben giderim. Bende böyle bi ortamda olmaktansa yalnız başıma doğurmayı tercih ederim. Bunlara artık çok öfkeleniyorum. Biliyorum ki yaşadığımız acı bizi bu hale getirdi. Darmadağın olduk. Zaten huysuz geçimsiz olan eşim daha da huysuz oldu. Yapacağım şey ise bebeğim doğunca ayrılıcam. Şimdi çok çaresizim ama bi gün bu huysuz adamdan kurtulacağım. Sevgi filan kalmadı. O sevgi gösteriyor ama benim içimden hiiç gelmiyor. Kontrolsüz öfkesi birden alevlenmesi ne olduğunu anlamadan tartışma çıkması ve kavga çıkınca yasadığım şok anları bitirdi. Ben de ters soğuk hırçın biri oldum içimde müthiş bi kin var. Elbet hatalarım olmuştur ama tahammülüm kalmadı... Ve her defasında neden önceden ayrılmadım diye pişman oluyorum. Hep aynı hatayı yaptım. Keşke bitirseydim baştan. Yaşadığım acı zaten büyükken başka başka binbir türlü zorlukla başetmeye çalıştım ve çok yoruldum. Hayattan bezmiş bi haldeyim. Yaşama hevesim hayata tutunma isteğim yok denecek kadar az.
O kazada 3 yaşındaki oğlumu ve annemi kaybettim. Kazayı hiç hatırlamıyorum ama sonrasında acı dolu karanlık günleri unutmuyorum tabi. Eşim işinden dolayı gelmemişti. Kaza sonrası hep yanımdaydı, abimin evinde tüm aile bu durumla başetmeye çalışıyorduk. Sonra yasadığım yere döndük ama ben dönmeden evimizi taşıdı eşim ve abisi. Ben tabiki çok çok kötüydüm uyudum uyandım oğlum yoktu. Tarifsiz bi acı... Ara sıra kendime zarar vermeye de kalktım. Bu şehirde yapamayacagımızı anladık tayin istedik. Başka bi şehre gittik. Ben de öğretmenim ve yrni bi okulda çalışmaya başladım. Henüz 6 ay geçmişti ki beklenmedik bi şekilde hamile kaldığımı öğrendim. Bu haber iyi geldi. Tekrar oğlum oldu. Hamilelik bol bol ağlayarak arada eşimle tartışmalarla geçti. Eşim sonradan öfkeli davranmaya başladı. Sanırım vermiş olduğu özveri içine dokundu ya da acısını çok bastırdı. Çocuk doğdu abim babam geldi iyiydi sonra eşimle çok kavga etmeye başladık. Aile terapisi filan da denedik. Pek de faydasını göremedik. Kavgalarda hep ayrılmayı gündeme getirdi ben de tamam diyordum ama ayrılmıyordu da. Böyle çığırından çıktığı bi gece abime haber verdim ben ayrılıcam beni götür dedim. Abim geldi aldı beni ve eşime mesaj attım. Ben bi süreliğine abime gidiyorum dusunmeye ihtiyacım var diye. Çok çok uzatamıycagım için temel olayları yazıyorum sadece. Bunda abim bizi barıştırdı getirdi beni eve. Sonra bu sık sık oldu hep kavga gurultu. Bi kaç kere hırpaladığı ittiği de oldu. Bi kere de gelsin abin götürsün seni diyip gece gece evden kovdu. Abim de gelip aldı beni. Neyse sonra bi arkadaşımız aracı oldu o zmn babam getirmişti beni geri. Ama ben artık bıkmıştım baktım hiç bi suçunu kabul etmiyor bu adamı istemiyorum dedim. Bu sefer eve geldi babamla tartıştı arkadaşımın eşi araya girmiş -ki o da artık eşimle münasebeti kesti çünkü herkesi yakıp yıktı.-Başkaları girdi araya çocuğun için daha çok küçük diye barıştırdılar. Sonra bi süre iyi gitti ama ailemden kimseyle görüşmedi sonrasında. Böyle sorun oldukça bu sefer benim aklıma ayrılma fikri girdi. Bi kaç kez ayrılmak istedim bu sefer de güzelce ikna etti. Hersey iyi gidiyor artık ayrılma olmaz dedim. Yeniden benim de yaşım geçmeden çocuk düşündük. Ve oldu da. Ama hamileyken yine kavga ettik. Ailemi suçlar sert konuşur kırıcıdır. Gamileyken beni ağlattı ve o sinirle -sonradan sözünü geri alsa da- kimden bu çocuk gibi saçma sapan bi laf etti. Ve benİm karnımda çocukla artık hiç bir isteğim sevgim kalmamış bunu anladım. Soğuk davranıyorum çünkü çok soğudum. Bi türlü konuşamayız. Sert bi üslubu vardır. O da kazadan iki yıl önce kendi annesini kaybetti babasıyla ablasıyla küstü ben hep barıştırmaya çalıştım. Ama şimdi o benim babama beni bırakmaya almaya gelince arka sokaga gel ordan alayım diyor. Ayaküstü selam bile vermiyor. Ben de ailesiyle selamı sabahı kesicem yapayalnız kalsın. Doğumumumda da tek başıma olucam. Bana dediği doğuma ailem gelsin ama ben giderim. Bende böyle bi ortamda olmaktansa yalnız başıma doğurmayı tercih ederim. Bunlara artık çok öfkeleniyorum. Biliyorum ki yaşadığımız acı bizi bu hale getirdi. Darmadağın olduk. Zaten huysuz geçimsiz olan eşim daha da huysuz oldu. Yapacağım şey ise bebeğim doğunca ayrılıcam. Şimdi çok çaresizim ama bi gün bu huysuz adamdan kurtulacağım. Sevgi filan kalmadı. O sevgi gösteriyor ama benim içimden hiiç gelmiyor. Kontrolsüz öfkesi birden alevlenmesi ne olduğunu anlamadan tartışma çıkması ve kavga çıkınca yasadığım şok anları bitirdi. Ben de ters soğuk hırçın biri oldum içimde müthiş bi kin var. Elbet hatalarım olmuştur ama tahammülüm kalmadı... Ve her defasında neden önceden ayrılmadım diye pişman oluyorum. Hep aynı hatayı yaptım. Keşke bitirseydim baştan. Yaşadığım acı zaten büyükken başka başka binbir türlü zorlukla başetmeye çalıştım ve çok yoruldum. Hayattan bezmiş bi haldeyim. Yaşama hevesim hayata tutunma isteğim yok denecek kadar az.
ben de yaşadım etrafımda da duydum erkekler tranvatik şeylerden sonra soğuyorlar bir süre sonra da haliyle kendinden sogutiyorlar Nasıl mutlu olacağınızı düşünüyorsanız öyle yapın ben olsam zor günümde yanımda olmayan biriyle iyi günümde beraber olmazdim
gerideki evlatlarınıza hayırlı sağlıklı uzun ömürler versin inşallah...
uzmek istemem ama esiniz babanizi sucluyor olabilir mi kazadan dolayi
