merhaba kızlar
nihayet 6 aralık cuma günü ameliyatımı oldum ve sizde rahatladınız bende
değilmi :)
istanbul dışından geldiğim için perşembe akşamı hastaneye yatış yaptım.her şey yolunda güzeldi.yanımda eşim ve büyük oğlum vardı.harika manzaralı bir oda verdiler bana.sanki uzunca kalacağımı tahmin edip manzaranın keyfine var der gibi :)
o akşam jelesec sağolsun beni yanlız bırakmadı.ameliyat olmuş olan başka bir fıstıklada muhabbeti ilerletip aslında keyifli saatler geçirdim.çok rahattım.fakat saatler ilerledikçe ciddi manada gerilmeye
1:) başladım.geceyi uykusuz geçirdim sabahı sabah ettim.ve saat 5 ten itibaren ağlamaya başladım.ama ne ağlama...bildiğiniz salya sümük ühüüüüüü şeklinde
oğluşum beni teselli etmeye çalıştı yavrum yazık o da şaşırdı
en son koridorda ağlarken ercan bey göründü.şaşırdı önemli bir durummu var gibisinden,sonra biz odaya geçtik güzel güzel konuştuk şu an bu işe bu kadar yaklaşmışken neden vazgeçmek istediğimi iyice sorguladı.korkumu anladığını bunun çok normal olduğunu benim bu ameliyata hem pskolojik hem de fiziksel ihtiyacımı öyle güzel anlattıki bana:)
bir kere daha doktoruma hayran oldum diyebilirim :)
gel bak şimdi sana bir şurup vereceğim bunu içince doktorcum memeleride hallet diyceksin ama ben yapmıycam dedi şurubu getirdi hadi fondippp dedi içtim :)
sonra çizimler başladı vve fotoğraf çekimleri.aabu arada da sohbet ediyoruz hala:)
çekimler bile keyifliydi anlayacağınız :)dergiye kapak çekimi yaptık sanki
sonra hemşire hanım geldi geceliğimi giydirdi sedyeye aldılar beni düdütttttt çekilin biz geliyoruz diyerek ameliyat haneye indik :)
çok keyifli bir ekip karşıladı beni
ben tekrar ağlamaya başladım bir el saçımı okşayıp çok güzel olacak sakın korkma emin ellerdesin dedi :)
çok iyisiniz sizi unutmayacağım dedim
burayı genellikle hiç hatırlamazlar dedi
isminiz ne dedim
erhan gibi bir isim söyledi
ben seni unutmayacağım bak görürsün dedim :)
gülüştük
dur sana oynak bişiyler çalayım keyiflen diyerek müzik açmak için arkasanı döndü müzik setinin tuşlarına dokunuyordu ki ercan bey geldi ve ben gitmişim :)
gözümü açtığımda başka bir yerdeydim çok üşüyordum
başımda bir bayan vardı sanırım hemşireydi nasılsın dedi üşüyorum dedim tamam bak ısıtıyoruz seni dedi bende film yine koptu :)
ve tekrar gözümü açtığımda odamdaydım doktorum başımdaydı,doktor bey hani canım yanmayacaktı karnım acıyor dedim
çokmu acıyor dayanılmayacak gibimi dedi,hayır o kadar değil dedim
e ama biraz acısın dimi dedi
tamam dedim
sonra uzuun uzuun konuştuk ama ben ne konuştuğumuzu hatırlamıyorum :)
o geceyi rahat geçirdim.şöyle söyleyeyim kızlar hani hep sezeryanla kıyaslıyordukya,asla aynı değil emin olun ağrı acı kıyaslanamaz bile,ağrım vardıhep ama asla dayanılmayacak bir ağrı değildi.sezeryanın acısı çok farklı çok derin bu öyle değil canın yanıyor fakat abartılı değil.
ammaaa sandığım kadar kolayda değildi
öyle amlyt oldum ertesi gün yemeğe gidiyim fln hikaye valla.bir kere hareket alanınız çok kısıtlı.
neyse efenim derken ilk yürüyüş anı geldi hemşire hanımlar hadi tay tay dediler :)
kalktım çok az bi baş dönmesi oldu saniyeler içinde geçti :)
sonra ben doktorumu gördüm dedimki doktor bey siz beni germedinizmi yaa ben eğik yürümüyorum neden dedim sen zaten gergindinya o yüzden az gerdim dedi :)
yinede eğik yürü lütfen dedi işte aklıma geldikçe eğildim :)
kızlar benim teknsıkıntım tansiyonum oldu.onunda sebebi ben amlyttan çıktıktan bir kaç saat sonra üzücü (ailevi)bazı şeyler yaşadım.tamda morale ihtiyacım varken beni çok üzdüler.sanırım tansiyon düşüklüğünün sebebi buydu...
kızlar aslında yazacaklarım daha bitmedi ama şimdilik bu kadar çok yoruldum:)
söyleyeceğim tek şey ben sürecimi henüz tamamlamadım daha çok yeniyim.ama ameliyat için sakın korkmayın!
gerçekten abartıldığı gibi bir operasyon değil
öpüyorum hepinizi