orası öyle..benim kalça kemiklerim geniş yapı olarak..onların üstündeki çıkıntılar sinirimi bozdu mesela az önce :) umarım o kısımlarda şişliktir! galiba en önemli şey insanın kendini sevip kabullenmesi..bu bir süreç.ameliyattan önce seviyor muydum bilmiyorum şimdi içinde bilmiyorum.ama içinde olduğumuz bedeni sevip kabullenmeyi öğrenmemiz lazım,yada benim lazım şimdi herkes için konuşmayayım :)
şöyle de bir durum var..yaptırdığımız ameliyatlr hep maddi güç isteyen şeyler.bazen düşünüyorum ya imkanım olmasaydı?eski halim gibi kalsaydım?o zaman sevilmeye değer değil miydim,kendime ayıp ediyorum,haksızlık ediyorum.ama malesef günümüz koşullarının insana getirdiği şey bu herhalde.kendimden çok şikayetçiyim bu konuda
demek istediğim tam da bu işte.belki çoğu insan bizim şu halimizle bile çok mutlu olacak.ama biliyorum ne yaptırırsak yaptıralım hep bir kusur muhakkak bulacağız.şükredip mutlu olmamız lazım.