Sevdiğinizi sanmıyorum. Onunla birlikteyken geçirdiğiniz yılları bulamayışınız sizi boşluk duygusuna sürüklemiş.Merhaba kızlar,
Yaklaşık 2 sene önce ayrıldığım erkek arkadaşımı çok özlüyorum. Mükemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hiç kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hiç kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine dönme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi çünkü onunla olmak için mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul’da büro açmak daha zor orada çevresi var diye memleketine döndü, burada çalışıyordu zaten), bu kısımları burada çok anlatmıştım, çok acı çekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık çok kötü bir süreçti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan götürmeyi denedik ama o yaşanan süreç, istanbulda kalmayı seçmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, çok güçsüz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tüketmiştik. Hemen yeni insanlarla görüşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu çok uzun süre hiç özlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hiç bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği için hep pişmandı ve barışmak için çok çabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını söylüyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gördüm orada olmayı tercih ederim dönerim ben diyor ama dönse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri çok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine güçsüz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali çok yüksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim?
Olmuyormuş işte zorlamayın bence .Yada sen git oraya .Merhaba kızlar,
Yaklaşık 2 sene önce ayrıldığım erkek arkadaşımı çok özlüyorum. Mükemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hiç kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hiç kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine dönme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi çünkü onunla olmak için mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul’da büro açmak daha zor orada çevresi var diye memleketine döndü, burada çalışıyordu zaten), bu kısımları burada çok anlatmıştım, çok acı çekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık çok kötü bir süreçti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan götürmeyi denedik ama o yaşanan süreç, istanbulda kalmayı seçmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, çok güçsüz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tüketmiştik. Hemen yeni insanlarla görüşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu çok uzun süre hiç özlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hiç bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği için hep pişmandı ve barışmak için çok çabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını söylüyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gördüm orada olmayı tercih ederim dönerim ben diyor ama dönse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri çok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine güçsüz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali çok yüksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim?
Ben yazılımcıyım o küçük bir şehre gitti iş yapabileceğim hiç bir yer yok orada. Çok araştırdık. Sektör değiştirmeyi düşündüm akademisyenliği düşündüm yüksek lisansa falan başladım onun için ama kendimden çok vermeye başlamıştım gerçeğe dökmedim bunu.
Ben o ayrılma süreçlerinizi de hatırlıyorum
Madem olmuyor ayrı gayrı siz orada iş kurun
Çalışacağınız yer yoksa siz patron olun
İnsanlar çeşitli işler yapıyor ne bileyim uçak mühendisi arkadaşım otomotiv yüksek lisansı ile Renault da çalışıp akabinde otomasyon işi kurdu vs
Ben de hatırladım galiba konuyu
Adam da benzer bir iş yapıyordu sanırım. Eee yani adamın doğu anadoluda yazılım/elektronik şirketi açmasını o zaman da saçma bulmuştum. Bilişim sektörü İstanbul'a. Oraya kadar gidip bu işi kurmak saçma yani adam hayvancılık yapmıyor ki
Konu sahibesi freelance yapıyor ya da kendi işini kurdu Ardahan'a ya da Tunceli'de kim yazılım satın alacak, nasıl müşteri bulacak? Adam hiç makul değil. Oraya taşınıp şirket açması saçmalık İstanbulda dur aktı en baştan.
Mantıklı olan adamın şirketini taşıması ya da Boğa kızının remote yapması derim
Yasadiklariniz benim yasadiklarimla benzesiyo. Benim sevgilimde yapamadi memleketine dondu ayrilali 6 ay oluyo. Burda konu acmiatim hatta baya elestirel yorumlar almistim. Halbuki bu tarz mecburi ayrilik olunca cok koyuyo bide olaylari anlmlandiramiyorum vs vs. Bende mantikli düşünebiliyorum ona karsi herhangi bir adimda atmam ama özlem duygusuna engel olamiyorum. Yorumlarinizi bende okuyacağım. Boyle bitiyo gibi kabullenis falan gayet iyi guzel sonra hop bastan degisik bi döngüMerhaba kızlar,
Yaklaşık 2 sene önce ayrıldığım erkek arkadaşımı çok özlüyorum. Mükemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hiç kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hiç kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine dönme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi çünkü onunla olmak için mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul’da büro açmak daha zor orada çevresi var diye memleketine döndü, burada çalışıyordu zaten), bu kısımları burada çok anlatmıştım, çok acı çekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık çok kötü bir süreçti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan götürmeyi denedik ama o yaşanan süreç, istanbulda kalmayı seçmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, çok güçsüz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tüketmiştik. Hemen yeni insanlarla görüşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu çok uzun süre hiç özlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hiç bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği için hep pişmandı ve barışmak için çok çabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını söylüyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gördüm orada olmayı tercih ederim dönerim ben diyor ama dönse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri çok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine güçsüz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali çok yüksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim?
Diyorsunuz ya hersey süperdi, cok uyumluyduk birbirimiz icin dogru kisidiydik hatta „o“ kisiydik diye. Gercekten öyle miydi, öyle olsa gidermiydi zamaninda?!
Bence insan bazen bosluktan eskileri düsünmeye basliyor.
Ben de hatırladım galiba konuyu
Adam da benzer bir iş yapıyordu sanırım. Eee yani adamın doğu anadoluda yazılım/elektronik şirketi açmasını o zaman da saçma bulmuştum. Bilişim sektörü İstanbul'a. Oraya kadar gidip bu işi kurmak saçma yani adam hayvancılık yapmıyor ki
Konu sahibesi freelance yapıyor ya da kendi işini kurdu Ardahan'a ya da Tunceli'de kim yazılım satın alacak, nasıl müşteri bulacak? Adam hiç makul değil. Oraya taşınıp şirket açması saçmalık İstanbulda dur aktı en baştan.
Mantıklı olan adamın şirketini taşıması ya da Boğa kızının remote yapması derim
Sevdiğinizi sanmıyorum. Onunla birlikteyken geçirdiğiniz yılları bulamayışınız sizi boşluk duygusuna sürüklemiş.
Bahsettiğiniz sorunlar da salt konuşularak çözülecek türden değiller, ikinizden birinin fedakârlık yapması gerekiyor; ama bunun ucunda işsizlik var. Eee? Bu durumda "seni unutamıyorum" deyip karşıdaki insanın kafasını karıştırmak ne kadar mantıklı?
Bu konuda duygularla yaklaşmak sizi sağlıklı sonuçlara götürmeyebilir, zira yeniden başlarsanız yine aynı sorunları yaşamanız olası. Zaten alışkanlıkların getirdiği hislerle yaklaşıyorsunuz birbirinize, onu fark ettim. Bırakın, onunla irtibatı kesin bana kalırsa.
İki taraf da bu ilişki için birlikte olmanızı sağlayacak bir fedakarlık yapamıyorsa doğru ilişki değildir. Çok kusursuz olsaydı ilişkiniz bitmezdi. Böyle düşünün biraz da. Görüştüğünüz insanları bu ilişkinizle karşılaştırmayın boşuna. Başarılı bir ilişki değilmiş. Benzerini değil daha iyisini bulmaya/kurmaya çalışın.Evet çok haklısınız haberleşmek unutma yolunda hiç iyi gelmiyor. Ama iletişimi komple kesmek mi doğrusu bilemiyorum. Yoksa yarım kalmışlıkları tamamlamak mı? Ama oradaki düzenini komple bozup burada ne kadar mutlu olabilir diyorum bir yandan. E ben de onun şehrine gitmeyi asla planlamıyorum. Ama onunlayken ne kadar da güzeldi her şey...
Bu konularda kaderciyim. Aşkınızdan da ölseniz, dünyanın en uyumlu çifti de olsanız olmayınca olmuyor. Ağzınız diliniz bağlanıyor. Zorlamak sadece zaman kaybettiriyor. Evet başımıza çok sık gelmiyor böyle bir aşk ve uyum. Ama her şey aşk değil. Başka şeyler de var hayatta. Hele bi adamla evlenip bi yola çıktıysan aşk ve uyum tek başına hiçbir şeye yetmiyor. Buraya gelse mutsuz olacak diyorsunuz, ee? Biliyorsunuz sonucu, denemenin ve yormanın ve hatta belki bu defa kötü bir şekilde ve belki daha yıpratıcı bir ayrılığa gerek var mı? Benzerini yaşadım. Sana geldim her şeyi geride bıraktım dediği halde çıkmadım kapıya. Biliyordum çünkü olacakları. Mutsuz olacaktı. Yapmak isteyip de yapamadıkları yüzünden içten içe bana kinlenecekti. Yorulacaktık. Bari güzel bitsin. Güzel hatırlayalım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?