• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eski sevgilimi çok özlüyorum...

Merhaba kızlar,

Yaklaşık 2 sene önce ayrıldığım erkek arkadaşımı çok özlüyorum. Mükemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hiç kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hiç kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine dönme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi çünkü onunla olmak için mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul’da büro açmak daha zor orada çevresi var diye memleketine döndü, burada çalışıyordu zaten), bu kısımları burada çok anlatmıştım, çok acı çekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık çok kötü bir süreçti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan götürmeyi denedik ama o yaşanan süreç, istanbulda kalmayı seçmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, çok güçsüz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tüketmiştik. Hemen yeni insanlarla görüşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu çok uzun süre hiç özlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hiç bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği için hep pişmandı ve barışmak için çok çabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını söylüyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gördüm orada olmayı tercih ederim dönerim ben diyor ama dönse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri çok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine güçsüz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali çok yüksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim? 🥺
Sevdiğinizi sanmıyorum. Onunla birlikteyken geçirdiğiniz yılları bulamayışınız sizi boşluk duygusuna sürüklemiş.
Bahsettiğiniz sorunlar da salt konuşularak çözülecek türden değiller, ikinizden birinin fedakârlık yapması gerekiyor; ama bunun ucunda işsizlik var. Eee? Bu durumda "seni unutamıyorum" deyip karşıdaki insanın kafasını karıştırmak ne kadar mantıklı?
Bu konuda duygularla yaklaşmak sizi sağlıklı sonuçlara götürmeyebilir, zira yeniden başlarsanız yine aynı sorunları yaşamanız olası. Zaten alışkanlıkların getirdiği hislerle yaklaşıyorsunuz birbirinize, onu fark ettim. Bırakın, onunla irtibatı kesin bana kalırsa.
 
Son düzenleme:
karantina döneminde yeni birileriyle tanışmayınca eskilere sarıyor sanırım insanlar. onun için istemediğin bi iş yapmya başlrsan sonra bir sıkıntı olunca döneceğin bir hayatn olmazdı. boşver unutursun
 
Sizin sevdiğinizi sanmıyorum. Çok ama çok benzer bir şekilde ayrıldık eski sevgilimle 4 ay oldu sadece + olarak annesinin beni istememesi durumuda vardı. O bitti dedi ve daha ne aradı ne sordu. Ben heryerden ulaşmaya çalıştım ulaşamadım engellendim yada telefonlar yüzüme kapandı. Yani gidiş o gidiş. İstanbulda her sokakta anılar yüzüme çarpa çarpa yaşıyorum halada unutmuş değilim. Yani demek o ki sizi özlediyse, sizde özlediyseniz tekrar deneyin tüm engellere rağmen. Belliki gitmiş görmüş denemiş ve anlamış yanlış olduğunu. İnanın şu durumu görmek için dünyaları verirdim. Ben hala ondan gidemedim ama o çoktan gitti, şimdi bana yazsa mesafeye rağmen tamam derdim sizi belkide en iyi ben anlıylrum. O yüzden içinizde biraz özlem varsa ve onunla olan uyumu baskasıyla tutturamadıysanız tekrar deneyin derim. Çünkü şimdiki aşklar çok basitleşmiş gerçekten seven birini bulmak zor. Belliki seviyor irtibatı kesmemiş düşünün bence.
 
Bu konularda kaderciyim. Aşkınızdan da ölseniz, dünyanın en uyumlu çifti de olsanız olmayınca olmuyor. Ağzınız diliniz bağlanıyor. Zorlamak sadece zaman kaybettiriyor. Evet başımıza çok sık gelmiyor böyle bir aşk ve uyum. Ama her şey aşk değil. Başka şeyler de var hayatta. Hele bi adamla evlenip bi yola çıktıysan aşk ve uyum tek başına hiçbir şeye yetmiyor. Buraya gelse mutsuz olacak diyorsunuz, ee? Biliyorsunuz sonucu, denemenin ve yormanın ve hatta belki bu defa kötü bir şekilde ve belki daha yıpratıcı bir ayrılığa gerek var mı? Benzerini yaşadım. Sana geldim her şeyi geride bıraktım dediği halde çıkmadım kapıya. Biliyordum çünkü olacakları. Mutsuz olacaktı. Yapmak isteyip de yapamadıkları yüzünden içten içe bana kinlenecekti. Yorulacaktık. Bari güzel bitsin. Güzel hatırlayalım.
 
Merhaba kızlar,

Yaklaşık 2 sene önce ayrıldığım erkek arkadaşımı çok özlüyorum. Mükemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hiç kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hiç kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine dönme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi çünkü onunla olmak için mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul’da büro açmak daha zor orada çevresi var diye memleketine döndü, burada çalışıyordu zaten), bu kısımları burada çok anlatmıştım, çok acı çekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık çok kötü bir süreçti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan götürmeyi denedik ama o yaşanan süreç, istanbulda kalmayı seçmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, çok güçsüz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tüketmiştik. Hemen yeni insanlarla görüşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu çok uzun süre hiç özlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hiç bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği için hep pişmandı ve barışmak için çok çabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını söylüyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gördüm orada olmayı tercih ederim dönerim ben diyor ama dönse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri çok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine güçsüz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali çok yüksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim? 🥺
Olmuyormuş işte zorlamayın bence .Yada sen git oraya .
 
Bence ondan sonraki kişilerle uyumlu olmadığınız için en uyumlu oydu sanıyorsunuz. Ondan sonraki kişiler yanlış kişi olduğu için onu en doğru kişi sanıyorsunuz.
Oysa doğru kişi olsaydı İstanbul’da sizin yanınızda kalmayı tercih ettiğinde depresyona girmezdi.
 
Arada başkaları olmasa seviyorsun derdim ama onu değil geçirdiginiz zamanlari uyumunuzu özlüyorsun.
 
Ben yazılımcıyım o küçük bir şehre gitti iş yapabileceğim hiç bir yer yok orada. Çok araştırdık. Sektör değiştirmeyi düşündüm akademisyenliği düşündüm yüksek lisansa falan başladım onun için ama kendimden çok vermeye başlamıştım gerçeğe dökmedim bunu.

Valla panpa artık herkes evde oturuyor. Bu bayağı böyle gidecek gibi. Derim ki git yanına adamın, ordan da çalışabilirsiniz pekala.
 
Konuya yorumum aşk ve uyum herkeste bulunacak şeyler değil. Bence biraz orda kal. Adam uzaktan çalışabilecek biraz o gelsin. Adam ne iş yapıyor? Şirketini taşıyamaz mı? Ne iş yaparsan yap ticari hayat İstanbulda, şirketini taşıyabilir.
 
Ben o ayrılma süreçlerinizi de hatırlıyorum

Madem olmuyor ayrı gayrı siz orada iş kurun

Çalışacağınız yer yoksa siz patron olun

İnsanlar çeşitli işler yapıyor ne bileyim uçak mühendisi arkadaşım otomotiv yüksek lisansı ile Renault da çalışıp akabinde otomasyon işi kurdu vs
 
Ben o ayrılma süreçlerinizi de hatırlıyorum

Madem olmuyor ayrı gayrı siz orada iş kurun

Çalışacağınız yer yoksa siz patron olun

İnsanlar çeşitli işler yapıyor ne bileyim uçak mühendisi arkadaşım otomotiv yüksek lisansı ile Renault da çalışıp akabinde otomasyon işi kurdu vs

Ben de hatırladım galiba konuyu

Adam da benzer bir iş yapıyordu sanırım. Eee yani adamın doğu anadoluda yazılım/elektronik şirketi açmasını o zaman da saçma bulmuştum. Bilişim sektörü İstanbul'a. Oraya kadar gidip bu işi kurmak saçma yani adam hayvancılık yapmıyor ki🙈

Konu sahibesi freelance yapıyor ya da kendi işini kurdu Ardahan'a ya da Tunceli'de kim yazılım satın alacak, nasıl müşteri bulacak? Adam hiç makul değil. Oraya taşınıp şirket açması saçmalık İstanbulda dur aktı en baştan.

Mantıklı olan adamın şirketini taşıması ya da Boğa kızının remote yapması derim😊
 
Son düzenleme:
Ben de hatırladım galiba konuyu

Adam da benzer bir iş yapıyordu sanırım. Eee yani adamın doğu anadoluda yazılım/elektronik şirketi açmasını o zaman da saçma bulmuştum. Bilişim sektörü İstanbul'a. Oraya kadar gidip bu işi kurmak saçma yani adam hayvancılık yapmıyor ki🙈

Konu sahibesi freelance yapıyor ya da kendi işini kurdu Ardahan'a ya da Tunceli'de kim yazılım satın alacak, nasıl müşteri bulacak? Adam hiç makul değil. Oraya taşınıp şirket açması saçmalık İstanbulda dur aktı en baştan.

Mantıklı olan adamın şirketini taşıması ya da Boğa kızının remote yapması derim😊

Hatırladığım adam avukattı ya da mali müşavirdi

Bu işler maalesef memlekette yapılıyor İstanbul’da onbinlercesi olan meslekler

Yazılım online değil mi yani oradaki kişilere satılmaz ki her yere satılır gibi geldi bana

Ne bileyim bir yazılımcımız vardı adam hukuk ofisi için yazılımlar üretiyordu

Konu sahibi de gerekirse farklı alanlar için değişik şeyler üretir ya da uzaktan çalışma kovalar

Ha bunların hiçbiri olmayabilir ama konu sahibi çıkış arıyor
 
Merhaba kızlar,

Yaklaşık 2 sene önce ayrıldığım erkek arkadaşımı çok özlüyorum. Mükemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hiç kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hiç kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine dönme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi çünkü onunla olmak için mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul’da büro açmak daha zor orada çevresi var diye memleketine döndü, burada çalışıyordu zaten), bu kısımları burada çok anlatmıştım, çok acı çekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık çok kötü bir süreçti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan götürmeyi denedik ama o yaşanan süreç, istanbulda kalmayı seçmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, çok güçsüz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tüketmiştik. Hemen yeni insanlarla görüşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu çok uzun süre hiç özlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hiç bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği için hep pişmandı ve barışmak için çok çabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını söylüyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gördüm orada olmayı tercih ederim dönerim ben diyor ama dönse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri çok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine güçsüz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali çok yüksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim? 🥺
Yasadiklariniz benim yasadiklarimla benzesiyo. Benim sevgilimde yapamadi memleketine dondu ayrilali 6 ay oluyo. Burda konu acmiatim hatta baya elestirel yorumlar almistim. Halbuki bu tarz mecburi ayrilik olunca cok koyuyo bide olaylari anlmlandiramiyorum vs vs. Bende mantikli düşünebiliyorum ona karsi herhangi bir adimda atmam ama özlem duygusuna engel olamiyorum. Yorumlarinizi bende okuyacağım. Boyle bitiyo gibi kabullenis falan gayet iyi guzel sonra hop bastan degisik bi döngü
 
Diyorsunuz ya hersey süperdi, cok uyumluyduk birbirimiz icin dogru kisidiydik hatta „o“ kisiydik diye. Gercekten öyle miydi, öyle olsa gidermiydi zamaninda?!

Bence insan bazen bosluktan eskileri düsünmeye basliyor.

Memlekete gidiyorum diye uça uça gitmedi ki. Ağlaya ağlaya gitti. Burada kalmayı psikolojim kaldırmıyor mutsuz oluyorum düzeltemiyorum seni de mutsuz ediyorum ilişkimizde mutlu olamıyoruz böyle de olmuyor dedi. Orayı denemek zorundayım dedi. Arada kalmışlıkla gitti işte... Gitti işleri çok iyi gidiyor ama yine mutsuz.
 
Ben de hatırladım galiba konuyu

Adam da benzer bir iş yapıyordu sanırım. Eee yani adamın doğu anadoluda yazılım/elektronik şirketi açmasını o zaman da saçma bulmuştum. Bilişim sektörü İstanbul'a. Oraya kadar gidip bu işi kurmak saçma yani adam hayvancılık yapmıyor ki🙈

Konu sahibesi freelance yapıyor ya da kendi işini kurdu Ardahan'a ya da Tunceli'de kim yazılım satın alacak, nasıl müşteri bulacak? Adam hiç makul değil. Oraya taşınıp şirket açması saçmalık İstanbulda dur aktı en baştan.

Mantıklı olan adamın şirketini taşıması ya da Boğa kızının remote yapması derim😊

Doğru hatırlamışım adam avukatmış

İstanbul da okyanusta boğulacağıma baraj gölünde tombul sazan olurum demiş

Çevremde bunu yapan ilçesine dönen o kadar çok ki

Ben hamleyi doğru buluyorum konu sahibinde şimdi el hamle onun
 
Sevdiğinizi sanmıyorum. Onunla birlikteyken geçirdiğiniz yılları bulamayışınız sizi boşluk duygusuna sürüklemiş.
Bahsettiğiniz sorunlar da salt konuşularak çözülecek türden değiller, ikinizden birinin fedakârlık yapması gerekiyor; ama bunun ucunda işsizlik var. Eee? Bu durumda "seni unutamıyorum" deyip karşıdaki insanın kafasını karıştırmak ne kadar mantıklı?
Bu konuda duygularla yaklaşmak sizi sağlıklı sonuçlara götürmeyebilir, zira yeniden başlarsanız yine aynı sorunları yaşamanız olası. Zaten alışkanlıkların getirdiği hislerle yaklaşıyorsunuz birbirinize, onu fark ettim. Bırakın, onunla irtibatı kesin bana kalırsa.

Ben de bundan korkuyorum. Ben ona adımlar atsam gel desem geleceğini düşünüyorum. Ama sonra ne olacak? Mutlu olacak mı? Olmazsa aynı şeyler olacak bu sefer daha da can acıtacak, onun düzeni bozulmuş olacak falan. Ama böyle de ikimiz de mutlu değiliz. O depresyonda olduğunu söylüyor. Burası bana göre değilmiş falan diyor.
 
Evet çok haklısınız haberleşmek unutma yolunda hiç iyi gelmiyor. Ama iletişimi komple kesmek mi doğrusu bilemiyorum. Yoksa yarım kalmışlıkları tamamlamak mı? Ama oradaki düzenini komple bozup burada ne kadar mutlu olabilir diyorum bir yandan. E ben de onun şehrine gitmeyi asla planlamıyorum. Ama onunlayken ne kadar da güzeldi her şey... :KK43:
İki taraf da bu ilişki için birlikte olmanızı sağlayacak bir fedakarlık yapamıyorsa doğru ilişki değildir. Çok kusursuz olsaydı ilişkiniz bitmezdi. Böyle düşünün biraz da. Görüştüğünüz insanları bu ilişkinizle karşılaştırmayın boşuna. Başarılı bir ilişki değilmiş. Benzerini değil daha iyisini bulmaya/kurmaya çalışın.
 
Bu konularda kaderciyim. Aşkınızdan da ölseniz, dünyanın en uyumlu çifti de olsanız olmayınca olmuyor. Ağzınız diliniz bağlanıyor. Zorlamak sadece zaman kaybettiriyor. Evet başımıza çok sık gelmiyor böyle bir aşk ve uyum. Ama her şey aşk değil. Başka şeyler de var hayatta. Hele bi adamla evlenip bi yola çıktıysan aşk ve uyum tek başına hiçbir şeye yetmiyor. Buraya gelse mutsuz olacak diyorsunuz, ee? Biliyorsunuz sonucu, denemenin ve yormanın ve hatta belki bu defa kötü bir şekilde ve belki daha yıpratıcı bir ayrılığa gerek var mı? Benzerini yaşadım. Sana geldim her şeyi geride bıraktım dediği halde çıkmadım kapıya. Biliyordum çünkü olacakları. Mutsuz olacaktı. Yapmak isteyip de yapamadıkları yüzünden içten içe bana kinlenecekti. Yorulacaktık. Bari güzel bitsin. Güzel hatırlayalım.

Evet tamamen aynı kafadaydım. Pişmanım dönmek istiyorum dedi bu korkular yüzünden istemedim. Şimdi diyor ki "ben orada yaşamayı da gördüm burada olmayı da. Bu sefer istediğim şeyde eminim. Senle olmayı istiyorum ben."
 
Back