- 24 Ekim 2017
- 191
- -20
- 25
Herkese merhaba. Artık düşünmeye dayanamadığım için derdimi birileri ile paylaşmak zorunda hissettim, biraz uzun olacak. Okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.
Geçen yaz bir çocuk ile sürekli aynı yerde denk geliyorduk. Ben yurt dışında gurbetteyim, o memleketimde. Yazın memlekete gittim ve karşılaşmaya başladık. Bakışıyorduk, o arkadaşlarına beni sormuş bulamamış sonradan kendi ağzından öğrendim. Ben hesabını buldum ve takipleştik. Her şey o şekilde başladı.
Buluşamadan tekrar döndüm yurt dışına. 9 ay sabretmemiz gerekiyordu, başta yaparız dedi. Ona sordum dayanamicaksan şimdiden söyle bağlanmayayım diye. O da bunu sebep bilmek istemiyorum konuşalım dedi. Mesafeden kaynaklı saçma sapan kavgalarımız olsada arada sırada, bi şekilde devam ediyorduk. Bana karşı çok ilgiliydi, sürekli konuşurduk ve küsünce yazardı genelde. Ağustostan nisan ayına kadar aralıksız konuştuk. Ta ki o beni terk edene kadar… görüşmemize 2 ay bile kalmamışken yapamadığını söyledi. Gözden uzak olan gönülden de ırak olur dedi, yarım yamalak bir açıklama ile beni arkasında bıraktı ve herşey bitti. Ona bunu hiç unutmayacağımı söyledim.
Haziran ayı geldi ve memlekete gittim. O iki ayı çok beklemiştim, sırf karşılaşmak için… artık hiçbir adım atmaz, iki aydır hiç beni sormadı dedim. Hesabımı herkese açık yaptım ve memlekette olduğumu belli edecek bir hikaye paylaştım. Geleli 3 gün olmuştu. Gece bir uyanıp baktım ki izlemiş. Aynı gün hoşgeldin diye mesaj attı, cevap verdim ama sonra devamı gelmedi. O günden sonra, hesabımı gizliye alana kadar sürekli hikayelerimi ilk izleyenlerden oldu. Kpss hazırlandığı için dışarı çıkmıyordu, o günden sonra önceki yaz denk geldiğimiz köşede 3-4 gün boyunca sürekli onunla karşılaşmaya başladım.
Aradan üç hafta geçti ve dayanamadım. Ona mesaj attım, başta normal muhabbet ettiğimiz sırada çok özenle cevap verdi bana. Ne zaman ki konuyu asıl meseleye bağladım, kendini geri çekti. Sürekli aynı şeylerin tekrarlamasına gerek yok, yazın burdasın ve birdaha yoksun dedi. Bunun çok sevip sevmemekle alakası yok, mesafe bir yerden sonra bize zarar verecek. Sevgimiz arttıkca katlanması daha zor olacak dedi. İstersen yine görüşebiliriz bişeyler olabilir ama sonra daha çok zarar görürüz dedi. Tamam dedim. Keşke dememek için yazdım en azından umutlanmam artık dedim. İyi geceler kendine iyi bak dedi, birdaha da konuşmadık. Ama nerde denk geldiysek, gözlerini hiç benden ayırmadı. Yanımdaki arkadaşlarımdan da duyuyordum bunu.
Geçen hafta salı günü yurt dışına döndüm. Ve geçen cuma gece 4’te bana napıyosun diye mesaj attı. Konuştuk döndüğümü söyledim ha döndün mü dedi nolduğunu sordum bir görüşelim dicektim dedi. Şaşırdım, neden şimdi dedim, görüşseydik bile öylesine muhabbet ederdik birşey olmazdı dedi. Dalga geçer gibi hissettim. Bende sinirlendim. Arayabilirmiyim diye sordum aradım. 1 saat konuştuk. Neden dedim, önce gittin sonra hoşgeldin dedin yine gittin ben sana geldim istemedin şimdi yine yazıyorsun dedim. Hoşgeldin demem neden kötü olsun sen geldin bende hoşgeldin dedim dedi. Evet ama ben senle arkadaş olamam falan dedim unutamıyorum böyle dedim dikkat ederim artık kusura bakma dedi. Hayatımı sordu biraz kendisi dert yandı. Yaşadığımı hissetmiyorum kpss çalışmaktan dışarı çıkamıyorum dedi. Arkadaşlarım birşey anlatıyor odaklanamıyorum bile boş bakıyorum çok bunaldım dedi. İlk memlekette olduğum günler dediğim gibi instagram hikayemden anlamıştı memlekette olduğumu, o zamanlar ben seni görmek için öyle kaç gün üst üste çıktım yoksa ders çalışıyorum hep dedi. Mesafe neden bu kadar önemli senin için dedim sen alışkınsın ama ben öyle değilim yapabilirim sabır sabır dedim ama sonrasında çok bunaldım dedi. Bi şekilde aşardık bunu kışında gelirdim beni hiç görememe durumunda yoktu dedim. Kışın gelemezdin kendimizi kandırmayalım dedi (ailem katı olduğu için böyle söylüyor, geçen sefer bazı sebeplerden ötürü gidememiştim). Gelirim görürsün falan dedim gelirsen haber ver dedi güldü. Sen beni çok üzdün dedim lafımı kesti onu söyleme işte gelemiyorum ona falan dedi. Hiç düşündünmü belki sana o zaman beni unut soğu diye öyle davranmışımdır dedi. Konu kpss’ye geldi, hep karamsar düşünüyordu. Ben de kendine güven deneyimlisin çok da çalıştın bu sefer yaparsın dedim. Atanırsam ilk sana haber vereceğim dedi güldü. Yaz boyu kaç kez konuştuysak hep çok geziyosun falan demeye getirdi alttan alttan laf sokuyordu. Benim deri pantolon giymemi sevmezdi. Bir defa denk geldiğimizde deri pantolon giymiştim. Bi keresinde deri pantolon giymiştin hatların bayağı belliydi dedi sitem etti. Bende hayatımda kimse olmadığı için kafama göre hareket ettim, öyle olmasaydı onunda yorumlarını alır ona göre davranırdım dedim. Bak bak bak dedi. Bazen hüzünlü bazen ise güldüğümüz bi muhabbet döndü aramızda o telefon konuşmasında. Konuşmayı devam ettirmek istiyor gibiydi ama bir yandanda sevgili olmamızı istemiyor. Ders çalışıyosan ben tutmayım dedim yok birazdan çalışırım zaten sıkıntı değil şuan dedi. Bende artık en son senle ara sıra konuşursam çok kötü olurum arkadaş gibi davranamam unutamam o şekilde dedim. Ben anladım senin ne demek istediğini tamam dedi. En son ders çalışsın diye kapatacaktık kolay gelsin kendine iyi bak dedim. Sende kendine iyi bak dedi. Kapat hadi dedi şakaya vurdu. Görüşürüz dedi bende görüşürüz dedim “hıh?” dedi görüşürüz dedim. Tamam o zaman görüşürüz dedi. Sonradan anladım tekrar görüşmek anlamında söyledi sanırım. Bilmiyorum her şeyde bir açık kapı.. nolur fikirlerinize çok ihtiyacım var.. düşünmek çok ağır geliyor artık kaldıramıyorum…
Geçen yaz bir çocuk ile sürekli aynı yerde denk geliyorduk. Ben yurt dışında gurbetteyim, o memleketimde. Yazın memlekete gittim ve karşılaşmaya başladık. Bakışıyorduk, o arkadaşlarına beni sormuş bulamamış sonradan kendi ağzından öğrendim. Ben hesabını buldum ve takipleştik. Her şey o şekilde başladı.
Buluşamadan tekrar döndüm yurt dışına. 9 ay sabretmemiz gerekiyordu, başta yaparız dedi. Ona sordum dayanamicaksan şimdiden söyle bağlanmayayım diye. O da bunu sebep bilmek istemiyorum konuşalım dedi. Mesafeden kaynaklı saçma sapan kavgalarımız olsada arada sırada, bi şekilde devam ediyorduk. Bana karşı çok ilgiliydi, sürekli konuşurduk ve küsünce yazardı genelde. Ağustostan nisan ayına kadar aralıksız konuştuk. Ta ki o beni terk edene kadar… görüşmemize 2 ay bile kalmamışken yapamadığını söyledi. Gözden uzak olan gönülden de ırak olur dedi, yarım yamalak bir açıklama ile beni arkasında bıraktı ve herşey bitti. Ona bunu hiç unutmayacağımı söyledim.
Haziran ayı geldi ve memlekete gittim. O iki ayı çok beklemiştim, sırf karşılaşmak için… artık hiçbir adım atmaz, iki aydır hiç beni sormadı dedim. Hesabımı herkese açık yaptım ve memlekette olduğumu belli edecek bir hikaye paylaştım. Geleli 3 gün olmuştu. Gece bir uyanıp baktım ki izlemiş. Aynı gün hoşgeldin diye mesaj attı, cevap verdim ama sonra devamı gelmedi. O günden sonra, hesabımı gizliye alana kadar sürekli hikayelerimi ilk izleyenlerden oldu. Kpss hazırlandığı için dışarı çıkmıyordu, o günden sonra önceki yaz denk geldiğimiz köşede 3-4 gün boyunca sürekli onunla karşılaşmaya başladım.
Aradan üç hafta geçti ve dayanamadım. Ona mesaj attım, başta normal muhabbet ettiğimiz sırada çok özenle cevap verdi bana. Ne zaman ki konuyu asıl meseleye bağladım, kendini geri çekti. Sürekli aynı şeylerin tekrarlamasına gerek yok, yazın burdasın ve birdaha yoksun dedi. Bunun çok sevip sevmemekle alakası yok, mesafe bir yerden sonra bize zarar verecek. Sevgimiz arttıkca katlanması daha zor olacak dedi. İstersen yine görüşebiliriz bişeyler olabilir ama sonra daha çok zarar görürüz dedi. Tamam dedim. Keşke dememek için yazdım en azından umutlanmam artık dedim. İyi geceler kendine iyi bak dedi, birdaha da konuşmadık. Ama nerde denk geldiysek, gözlerini hiç benden ayırmadı. Yanımdaki arkadaşlarımdan da duyuyordum bunu.
Geçen hafta salı günü yurt dışına döndüm. Ve geçen cuma gece 4’te bana napıyosun diye mesaj attı. Konuştuk döndüğümü söyledim ha döndün mü dedi nolduğunu sordum bir görüşelim dicektim dedi. Şaşırdım, neden şimdi dedim, görüşseydik bile öylesine muhabbet ederdik birşey olmazdı dedi. Dalga geçer gibi hissettim. Bende sinirlendim. Arayabilirmiyim diye sordum aradım. 1 saat konuştuk. Neden dedim, önce gittin sonra hoşgeldin dedin yine gittin ben sana geldim istemedin şimdi yine yazıyorsun dedim. Hoşgeldin demem neden kötü olsun sen geldin bende hoşgeldin dedim dedi. Evet ama ben senle arkadaş olamam falan dedim unutamıyorum böyle dedim dikkat ederim artık kusura bakma dedi. Hayatımı sordu biraz kendisi dert yandı. Yaşadığımı hissetmiyorum kpss çalışmaktan dışarı çıkamıyorum dedi. Arkadaşlarım birşey anlatıyor odaklanamıyorum bile boş bakıyorum çok bunaldım dedi. İlk memlekette olduğum günler dediğim gibi instagram hikayemden anlamıştı memlekette olduğumu, o zamanlar ben seni görmek için öyle kaç gün üst üste çıktım yoksa ders çalışıyorum hep dedi. Mesafe neden bu kadar önemli senin için dedim sen alışkınsın ama ben öyle değilim yapabilirim sabır sabır dedim ama sonrasında çok bunaldım dedi. Bi şekilde aşardık bunu kışında gelirdim beni hiç görememe durumunda yoktu dedim. Kışın gelemezdin kendimizi kandırmayalım dedi (ailem katı olduğu için böyle söylüyor, geçen sefer bazı sebeplerden ötürü gidememiştim). Gelirim görürsün falan dedim gelirsen haber ver dedi güldü. Sen beni çok üzdün dedim lafımı kesti onu söyleme işte gelemiyorum ona falan dedi. Hiç düşündünmü belki sana o zaman beni unut soğu diye öyle davranmışımdır dedi. Konu kpss’ye geldi, hep karamsar düşünüyordu. Ben de kendine güven deneyimlisin çok da çalıştın bu sefer yaparsın dedim. Atanırsam ilk sana haber vereceğim dedi güldü. Yaz boyu kaç kez konuştuysak hep çok geziyosun falan demeye getirdi alttan alttan laf sokuyordu. Benim deri pantolon giymemi sevmezdi. Bir defa denk geldiğimizde deri pantolon giymiştim. Bi keresinde deri pantolon giymiştin hatların bayağı belliydi dedi sitem etti. Bende hayatımda kimse olmadığı için kafama göre hareket ettim, öyle olmasaydı onunda yorumlarını alır ona göre davranırdım dedim. Bak bak bak dedi. Bazen hüzünlü bazen ise güldüğümüz bi muhabbet döndü aramızda o telefon konuşmasında. Konuşmayı devam ettirmek istiyor gibiydi ama bir yandanda sevgili olmamızı istemiyor. Ders çalışıyosan ben tutmayım dedim yok birazdan çalışırım zaten sıkıntı değil şuan dedi. Bende artık en son senle ara sıra konuşursam çok kötü olurum arkadaş gibi davranamam unutamam o şekilde dedim. Ben anladım senin ne demek istediğini tamam dedi. En son ders çalışsın diye kapatacaktık kolay gelsin kendine iyi bak dedim. Sende kendine iyi bak dedi. Kapat hadi dedi şakaya vurdu. Görüşürüz dedi bende görüşürüz dedim “hıh?” dedi görüşürüz dedim. Tamam o zaman görüşürüz dedi. Sonradan anladım tekrar görüşmek anlamında söyledi sanırım. Bilmiyorum her şeyde bir açık kapı.. nolur fikirlerinize çok ihtiyacım var.. düşünmek çok ağır geliyor artık kaldıramıyorum…