2 buçuk yıllık ilişkim erkek arkadaşımın isteğiyle bir hafta önce bitti. Iliskinin başında kurtulamadığımız bir eski sevgilisi vardı. En başından net bir şekilde tavrımı koysaydım uzamazdı çok ama kaybetme korkusuyla yapamadım. Sonrasında da yine bu durum yüzünden sürekli dibinde oldum. Sanki onu yalnız bırakırsam, birileriyle görüşecekmiş gibi. Aslında o karakterde biri asla değildir. Ama işte bazı şeyleri yaşayınca insan korkuyor. Aynı yerde çalışıyoruz. Hafta içi her gün beraberiz. Ben haftasonu da dibinden ayrilmayinca o da sıkılıyordu haliyle. Kendimi ona odaklamıştım. O söylüyordu rahatsız olduğu şeyleri ama bende duyacak kulak nerdee... bir de onda hastalık hastalığı var, endişe var. Bundan dolayı 2 3 ay önce psikiyatristle görüşmeye ve ilaç kullanmaya başladı. Doktoru ona o zaman, kendini arındırması gerektiğini söylemiş. Benim davranışlarımı da düşünürsek, bu ayrılık sürecini hızlandırdı sanırım. Biz hiç adam gibi kavga da edemedik. Her şeyi açıkça konuşamadık hiç. Ben aslında çok istedim. Ama kötü bir huyum var. Duygusal yoğunluk olunca, kavga ederken ağlamaya başlıyorum. Bu da istemesem de acınası bir görüntü oluşturuyor haliyle. Bir haftadır aramıyorum. Onu bunaltmak istemiyorum. Şimdi kafasını dağıtıyor arkadaşlarıyla, biliyorum. Ben aşka inanmam pek. Benim için çok sevmek, değer vermek vardır. Onun da bana değer verdiğini adım gibi biliyorum. Ama acaba bu rahatsızlığını bahane olarak mı kullandı diye de düşünüyorum bir yandan. Istemiyor mu acaba artık beni? Bir şeyler yoluna girebilsin istiyorum. Onu biraz rahat bırakıcam. Ben de bu süre zarfında kendimi toplamaya ve düzeltmeye çalışıcam. Ama yine de akla ihtiyacım var. Onu unutmak istemiyorum, o da unutmasın. Daha iyi olabilecek şekilde olsun istiyorum aramız. Umudum olsun istiyorum. Bana yardımcı olabilecek, fikrini söyleyebilecek kimse yok mu? :'(
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.