Bir insan kendini anca bu kadar küçük düşürebilir. Biraz gururlu olun lütfen. Adam niye sizinle tatile gitsin boşanmışsınız hayatına birileri girmiş.takıntı haline getirmişsiniz.1,5 sene olmuş terapi alın yolunuza bakın. Siz böyle yaptıkça olan değeriniz de yok sayılacak.Yeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
Bu çok klişe bir cümle aslinda. KK'dan görüyoruz ki çoğu kadın blöf olsun diye ağzına boşanma lafı alıyor eşi de hemen atlıyor, bu teklifi kaçırmıyor.Kucağınızda bebek ile bosandiginiza göre haklı ve sağlam sebepleriniz olmalı bu sebeplere tutunun üzüntü geldikçe . Hiçbir kadın kolay kolay cocukluyken bosanmaz .
Evet klişe bir cümle tabikide bir boşanma esnasında tek suç birine ait olamaz ama çocuklu boşanma çok ciddi bir karar . Boşanma travması bir iken üç oluyor çünkü adamı sonsuza dek göreceksin , tetikleyici bir durum . En azından kendi kendini mutlu değildim bana şunları bunları diye telkin ederse bir nebze gönlü soğur. Konu sahibesi belli ki hiçbir zaman dengeli bir ruh halinde değilmişBu çok klişe bir cümle aslinda. KK'dan görüyoruz ki çoğu kadın blöf olsun diye ağzına boşanma lafı alıyor eşi de hemen atlıyor, bu teklifi kaçırmıyor.
Konu sahibine de bundan olmus. Zaten kötü bir evlilikleri varmış, hep kavga gürültü. Bebek olursa düzelir demiş, hamile kalmis. Bakmış değişen bir şey yok, "hamileyken nasılsa beni terketmez" demiş, "bosanalim" diye blöf yapmış. Adam da 'ay senin canini yerim, ne iyi dedin onu' demiş, evden ayrılmış. Sonra bebek olmuş falan kadın vazgeçmiş. Adamın telefonlarini karıştırmış vs bunu da tutmuş adama söylemiş. Adam da herşeyi dosyaya ekleyip çekişmeli dava açmış. İki sene dava sürmüş - o zaman zaten ayrilarnis. Bir buçuk yıldır da resmi olarak ayrilar
İşte sorun da tam bu onu "HERSEYİN" yapmak.Yeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
neden ayrılmıştınız ki çevremde boşandıktan sonra tekrar evlenen insanlar var şuan çok daha mutlularYeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
Ay konu sahibine böyle akıllar vermeyin lütfen tam bir takıntılı şimdi sizin bu yazdığınızdan dolayı hiç vazgeçmeyecekneden ayrılmıştınız ki çevremde boşandıktan sonra tekrar evlenen insanlar var şuan çok daha mutlular
Yahu adam neden sana nasılsın desin ki? Çok görüyor değil gerek görmüyor. Ben de boşandım ilk eşim bana neden nasılsın desin? Ne alaka?Herkese tek tek cevap yazamadım ama beni anlayanlara çok teşekkür ederim. İnsan başına gelmeden anlamıyor ama çok zor bir şey hayallerinin yıkılması, hayal kırıklıkları. Boşandık ama toparlayabilirdik ben buna inanmıştım çok denedim çok çabaladım ama olmadı istemedi. Şimdi ise bir nasılsını bile çok görüyor. Çocuğumun velayetini vermem şu an tek dayanağım o benim. Ev almak istiyorum onun geleceği için çünkü şu an ailemin yanındayım ama maddi olarak yetemiyorum buna. Çalışıyorum mesai yapıyorum bazen sosyalleşiyorum, çocuğumun masrafları oluyor bütün param gidiyor ev alamıyorum. Bunların hepsi stres yaratıyor bende, duygusal boşluğa da düşünce mahvoluyorum
Sizi yargılamayacagım. Kalbinizide kırıcak cümleler kurmayacağım. Ama acilen bir pskolojik destek alın. Eski eşinizin kendini toparlayıp hayata dönmesini kaldıramamak ile kendi önünüze bakıp yeni bir sayfa açamamak eskiye takılı kalmak arasında kalmışsınız. Boşanmalardan sonra duygusal boşluk elbettr oluhornyaşadıgınız süreç çok normal, ama bunu kontrol altında tutamayıp larşı tarafı aramak ne yaptı nereye gitti kimle gitti diye takıntı haline gitirmek normal değil. Psikolojik destek terapi alın lütfen.Yeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
İşin gücün yerinde adamı arayıpta kıçını daha fazla kaldırma. Psikolojik destek al. Tatile çik. Farklı insanlar tanımaya çalış kendine bunu yapma. Bırak şu gereksizi.Yeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
Adam bir şekilde çok çok daha iyi kazaniyormus ve ailesinin durumu daha iyiymiş . Konu sahibi üniversitedeyken o is sahibiymis sanırımAdam konu sahibinden sadece 3 yaş büyük.
Çok teşekkür ederim sözleriniz için. Dediğiniz gibi destek aldım ama fayda etmedi. Başka yerlerle yeniden görüşeceğimSizi yargılamayacagım. Kalbinizide kırıcak cümleler kurmayacağım. Ama acilen bir pskolojik destek alın. Eski eşinizin kendini toparlayıp hayata dönmesini kaldıramamak ile kendi önünüze bakıp yeni bir sayfa açamamak eskiye takılı kalmak arasında kalmışsınız. Boşanmalardan sonra duygusal boşluk elbettr oluhornyaşadıgınız süreç çok normal, ama bunu kontrol altında tutamayıp larşı tarafı aramak ne yaptı nereye gitti kimle gitti diye takıntı haline gitirmek normal değil. Psikolojik destek terapi alın lütfen.
Evet fazla kıçını kaldırmışım bugüne kadar. Tatile çıkıyorum, sosyalleşiyorum ama çevremde de adam akıllı konu konuşacağım, bir şeyler yapacağım insanlar yok herkes çok vasat geliyorİşin gücün yerinde adamı arayıpta kıçını daha fazla kaldırma. Psikolojik destek al. Tatile çik. Farklı insanlar tanımaya çalış kendine bunu yapma. Bırak şu gereksizi.
Evet ben öğrenciydim, o ilk girdiği yıl kazanıp mezun olmuş hemen işe başlamıştı. Ben geç mezun oldum. Çalışmaya başladıktan kısa süre sonra saçma sapan sebeplerle işten çıkarıldım sonra buna da laf etmişti. O hep işini yürütür bir şekilde o yüzden hep iyi kazandı, yükseldi. Yoksa çok zengin bir adam da değildi biz sevgiliyken, ben zaten öğrenciydim o zamanAdam bir şekilde çok çok daha iyi kazaniyormus ve ailesinin durumu daha iyiymiş . Konu sahibi üniversitedeyken o is sahibiymis sanırım
Ama hemen olmak zorunda degilki bı gün bı bakmışsın biri çıkmış karşına kalbin kipirdiyo ummadığın anda çıkar karşına . Bence sen onu hırs yaptın. Kendin demişsin ya zaten pişman olduğunu görmek istiyorum pişman olacak adam o şekil konusmaz. Bence sende onu umursama takma.Çok teşekkür ederim sözleriniz için. Dediğiniz gibi destek aldım ama fayda etmedi. Başka yerlerle yeniden görüşeceğim
Evet fazla kıçını kaldırmışım bugüne kadar. Tatile çıkıyorum, sosyalleşiyorum ama çevremde de adam akıllı konu konuşacağım, bir şeyler yapacağım insanlar yok herkes çok vasat geliyor
Evet ben öğrenciydim, o ilk girdiği yıl kazanıp mezun olmuş hemen işe başlamıştı. Ben geç mezun oldum. Çalışmaya başladıktan kısa süre sonra saçma sapan sebeplerle işten çıkarıldım sonra buna da laf etmişti. O hep işini yürütür bir şekilde o yüzden hep iyi kazandı, yükseldi. Yoksa çok zengin bir adam da değildi biz sevgiliyken, ben zaten öğrenciydim o zaman
Biriyle görüştüm kısa bir süre, çocukluğumdan tanıdığım biriydi ama olmadı sonra içim ısınmadı. Onunla geçirdiğim gibi vakit geçiremedim, herkes boş gelmeye başladı. Umarım gerçekten unutturacak bir aşkı bulurumAma hemen olmak zorunda degilki bı gün bı bakmışsın biri çıkmış karşına kalbin kipirdiyo ummadığın anda çıkar karşına . Bence sen onu hırs yaptın. Kendin demişsin ya zaten pişman olduğunu görmek istiyorum pişman olacak adam o şekil konusmaz. Bence sende onu umursama takma.
Ayrılınca acı çekmeyince narsist mi olunuyormuş? Hangi doktor söyledi bunu?Konu sahibi narsist olsa uzulmez boyleasla uzulmez aci cekmez onlar...
Pişmanım dese saniyesinde nikahı basarsınız sizYeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
Lütfen destek alın, belli ki kendiniz aşamiyorsunuz. Karşı taraf bitirmiş, hayatına bakıyor, sizin için üzücü ama gerçek olan bu görünüyor. İnanın ağlamak, bağırmak çağırmak çözüm değil. Biten şey bitiyor, önünüze bakın, kendi hayatınızı kurun..Bunu da destek alarak ve sabrederek başarabilirsiniz.Yeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.