Eski eşim kızımıza çok daha ilgiliyken, oğlumla ilgilenmiyor. Kızım bana geldiğinde sürekli o kadını anlatıyor. Neden? Ben yanlış mı yapıyorum?

Arkadaşlar merhaba, daha önce de konu açmıştım. Oğlumla ilgili sıkıntılarım vardı. Bu kısıtlamalar sayesinde o konuda baya rahatladım.

Ama sürekli bir huzursuzluk var evde... Biz anlaşmalı boşandık (o dönem çok yorulmuştum ve bitsin istiyordum artık her şey) ve kızımın velayeti eşimde kaldı. Kızım da babasıyla yaşamak istediğini söyledi. Eşim de maddi ve mesleki olarak benden çok daha iyi konumda olduğu için hakim de protokolü bozmadı.

Sorun şu ki eşim kızımla çok ilgiliyken oğluyla ilgilenmiyor. Nafaka harici az bir cep harçlığı gönderiyor, kolej ücretini ödüyor arada telefonda konuşuyor ama o bile çok nadir.

Farklı şehirlerdeyiz ve doğru dürüst görmez bile oğlumuzu. Kızıma ise aksine çok ilgili. Zaten evliyken de böyleydi ama aynı ev içinde olunca bu kadar belli olmuyordu bu durum.

Kızımı da tatillerde ya da ben ne zaman istersem bana gönderir orda bir sıkıntı yok. Ama oğlum büyük bile olsa kardeşini kıskanıyor bunu fark ediyorum.
O babamın kıymetlisi falan diyor. Beraber bir yere çıkıyoruz aman kızına dikkat et başına bişey gelirse bize dünyayı dar eder diyor. Yok oğlum olmaz öyle şey o da kardeşin falan diyorum ama tabi çokta etki etmiyor.
Onların maddi imkanları bizden çok daha iyi kızımda gelince eşyalarıyla, yanında parayla geliyor o da sorun oluyor hep aralarında.

Kızım bir baba aşığı zaten ama eski eşim evli ve o kadını bile seviyor benim bu kız bu da benim çok canımı sıkıyor. Sürekli Duygu abla şöyle yapıyor böyle yapıyor bana şunu aldı falan.

Bende sinirleniyorum bazen kızıyorum bağırıyorum. Duygu abla bana hiç bağırmıyor benimle dizlerinin üstünde konuşuyor vs vs neler neler ben de daha çok köpürüyorum bu sefer. Daha çok bağırıyorum elimde değil o da küsüyor bana, konuşmuyoruz bir süre... Ben kendime hakim olamıyorum o zaman gerçekten yapamıyorum yani.... Çok üzülüyorum sonra.

O da beni daha çok sinirlendirmek için mi yapıyor bilmiyorum bu sefer de anlatıyor ki aslında kendisi buraya gelmek istemiyormuş da Duygu ablası diyormuş ki şimdi gitmezsen seni bizden alır annen hep onunla yaşamak zorunda kalırsın. Bende seni hiç göndermek istemiyorum ama annen istiyor vs vs daha neler neler.

Doktor bir de bu kadın... Gerçekten böyle konuşmuş mudur bilmiyorum tabi ama gecem zehir oldu yine...

Bu sefer de benden sonra abisiyle birbirine girdi. Odasında babasını arıyor sıkıldım ben bu kutu gibi evde geri dönücem diye... Çıldırıcam artık. 11 yaşında bu arada henüz şimdiden bana karşı olan bu fevriliği ilerisi için beni çok şüphelendiriyor. Neden arkadaşlar? Neden yani neyi yanlış /eksik yapıyor olabilirim?
Zamanında aynı yollardan bende geçtim, annemle babam ayrıldı ben annemle kardeşim babamla kaldı. Ben onların evine gidip geldiğimde anneme anlatırdım hep şu yemeği yapmış çok güzeldi bana böyle böyle dedi çok hoşuma gitti diye . Annemde aynı sizin gibi bi süre sabredip sonra patlardı. Şimdi anlıyorum çocukluk işte ben 13 yaşındaydım düşünemiyormuşum demekki, ama annem bu tepkileriyle beni soğuttu bende babamın evine gidip geldikçe trip attım en son babamla ilişkimizde böylece kopup gitti.
Çok zor ama kızınızın iyiliği için kendinizi tutun lütfen. Ben anneme de hakveriyorum ama eğer o benim çocukluğuma verip bir tepki vermeseydi, babamda anlamsız triplerime maruz kalmayacaktı ve belkide şuan bu durumda olmaycaktık (senelerdir görüşmüyoruz)
 
Ağzınıza sağlık... 👏 İlk gelen yorumlarla kendimi öyle suçlu öyle kötü hissettim kızının kötülüğünü isteyen, kızını terk etmiş anne oldum.... Erken arkasından dolu dolu yazmak ne kolay geliyor insanlara. Hiç empati yapmıyorlar. Demiyorlar ki kadının zaten sıkıntısı var bir de biz üzmeyelim...

burada bizim ne dediğimiz önemli değil. ama kızınız nasıl hissediyor o önemli. babada kalmak istemiş olabilir bu isteğine karşın yine de vazgeçildiğini düşünüyor olabilir. size olan hırsı bu yüzden olabilir.
bir çocuğun kafasından ne geçiyor anlamak mümkün değil.
büyüdüğünde sizi anlayacak ama hak verir mi bilemem. gözden çıkarılmış olma duygusu geçmeyecek muhtemelen. ve bu sadece kızınız için değil oğlunuz içinde geçerli. o da aynı şeyi babası için düşünüyor.
iki çocuk annesiyim asla ama asla anneme hak vermiyorum şu yaşımda bile..
 
Böyle bir aile taniyorum.Bosanirken baba oğlani anne de kızı almış ve hayatlarina bambaşka sehirlerde devam etmişler.Anne oğlu için elinden gelen herseyi yapmasina ragmen oğlanla anne arasindaki o bağ hiç kurulmamis ve oğlan dedigim su an 40 yaşında içinde anneye kızgınlik tasiyan kardesiyle kendisini ayirdiklari için öfkeli bir adam.Keşke en baştan kizinizin ne dedigini hiç dinlemeyip çocuklarin ikisinide almak için diretseydiniz ortaligi gerekirse atese verip ikisinide alsaydiniz.Şu an kızıniz ergenlik caginda ve bence sizin caninizi acitmak istiyor.Lutfen kendinize hakim olun zaten hassas olan anne kız bagini kopartmayin.

Ben katılıyorum. Çocuk aklıyla iş olmaz. Kardeşler asla ayrılmamalı.
 
Baba da, kızım da istediği için ve sık sık görüşebileceğime problem olmayacağına emin olduğum için olabilir mi sizce? Ben kızımı terk etmedim.
Bunu kimseye açıklamak zorunda değilsiniz, anne de baba da ebeveyndir ve çocuğu babaya vermek ondan vazgeçmek değildir. Boşanma sonrası ebeveynlerin uyum içinde kardeşlerin ilişkisini sıkı tutmalı ve sağlıklı görüşme sağlayacak olgunlukta olması gerekir. Biz kadınlar duygusal bakıp çocuk annede olmalı diyoruz ama doğru yapmıyoruz, boşanmada bende babamda kaldım, annemi ve kardeşlerimi 8 yıl hiç görmedim. Ama ne anneme düşman oldum, ne de kardeşlerime, annemin yanına geçtiğimde bir uyum süreci geçirdik ama sevgide bir eksiklik olmadı. Özlemekten yara aldım sadece ve hatırladığım en net duygu şu ki; annemi de babamı da ablamı özlediğim kadar özlemedim. Anneme bir tek kez bile beni neden bıraktın demedim. Zor işler bunlar sadece sakin kalmaya çalışın ve diyalogları güçlü tutun.
 
8 yasinda iken bir cocugun karar verme yetisi henuz yoktur. O an babami istiyorum dese de o fikir o yasta an ve an degisir. 8 yasinda iken ne olmak istiyorsun dediklerinde o zaman soyledigimiz meslek ile buyuyunce yaptigimiz tercih ayni degil mesela. Yanlis anlamayin, sizi suclamiyorum, asla. Insaniz hata yapabiliriz. Bir cocugun duygusal ihtiyacini baba anne kadar karsilayamaz, uvey anne de. Kardesler bir arada buyumeliydi. Onlarin en cok sizin ilgi ve sefkatinize ihtiyaci vardi, maddiyattan cok. Muhtemelen kiziniz terk edilmis hissediyor. Siz onu terk etmeseniz de kiziniz boyle hissediyor olabilir. Sizi anliyorum. Yasadiklariniza cok uzuldum ancak kiziniz sizinle birseyler paylastikca tepki gosterirseniz diger tarafa daha cok itersiniz, bir sure sonra sizinle paylasimi kalmaz, iletisimiz kopabilir. Oglunuz da baba tarafindan terk edildigini dusunuyor. Hakli da. Ornek alacagi baba figuru yok. Cok uzuldum. Ben de bosandim. Oglumla yasiyorum. Dusunuyorum da oglum babasiyla gorusmeseydi bu onda kimbilir ne derin yaralar acardi. Bir pedagog ile gorusmenizi tavsiye ederim. Kizinizla daha cok vakit gecirin. Daha kaliteli. Beraber birseyler yapin, sabirla onu dinleyin, sozunu kesmeyin. Biliyorum zor cok zor ama onu dinlemezseniz sizden uzaklasabilir. Zamanla sizi anlayacaktir eminim. Ancak ozellikle bu ön ergenlik doneminde iletisimi daha saglamlastirin. Sizin onu terk etmediginizi, onu cok sevdiginizi hissetsin. Oglunuz yaz tatillerinde babanin yanina gidiyor mu? Kardesi ve babasiyla vakit geciriyor mu? Babasi belki de simdiki esinin tepkisi yuzunden gelmiyordur. Oglunuzun baba ile bag kurmasi icin tatillerde, somester tatilinde baba ile gorusmesi iyi olur. Baba gelmiyorsa siz babaya gonderin oglunuzu.
 
Kizinizi nasil esinize birakabildiginiz ben orada takildim
Birde kiziniz gercekten nankor birisi degilki, duygu ablayi ovup duruyo. Aslinda kizinizin bu soyledigine sevinmeniz gerek, iyi davrandigi icin.
Size iki ornek verebilirim
Kizimin babasiyla iletisimi cok kotu hatta artik yok, gitmiyor oda umursamiyo zaten. Ama oraya gittiginde esinin kizima cok iyi davrandigini o evde birtek onunla konustugunu soylerdi buduruma sevinirdim ama benimki hep benimle kaliyo arada bir gittigi icin. Eger orda kalsaydi bana surekli onu ovseydi bende cildirirdim, kiskanirdim paylasamazdim.
Kiziniz neden nankor degil dedim onuda anlatim; esimin 11 yasinda kizi var buraya herhaftasonu geliyor. Inanin kendi kizima nasil davraniuosam oyle davrzniyorum hatta annesinin vermedigi degeri ilgiyi veriyorum. Annesi bir gun olsun derslerinle ilginmezmis, ki notlarindanda belli ben hep ilgilenirim. Pandeminin basinda tam 2ay bizimle kaldi asla annesiyle gorusmedi oda aramiuodu zaten mesela online cami kurslari vardi her aksam o hamile halimle ona dualarini ezberletiyodum yani nebilim dahada uzatmicam.bukadar sey yapmama ragmen asla annesine beni ovdugunu dusunmuyorum. Annesinden olumune korkuyo cunku veya nankorlukde olabilir.
 
Özellikle beğenmedime çöken arkadaşlar; ben tabi ki kızımın mutlu olmasından dolayı mutluyum. Ama her ne kadar aldatma olmasa dahi evliyken tanıdığınız bir kadının boşanınca kocanıza yanaşması ve evlenmelerini ne kadar hoş karşılayabilirsiniz? Kaldı ki zaten ben madem babasında kalmak istiyor tamam kalsın dedim. Problem de çıkarmadım yani en çok ben isterim mutlu olmasını.

Ama biraz da kendinizi benim yerime koyun lütfen. Öz kızınız eski kocanızın karısını size övüyor. Hoşunuza gider mi? Bu kadar övgüye gerek var mı? Tamam iyi dersin geçersin. Ben sevmesin demiyorum ki. Sevsin ama bu sevgisini bana bu denli yansıtmasına gerek yok.

Ayrıca ne güzel iyi davranıyormuş kadın diyorsunuz da eşimi tanımıyorsunuz. İyi davranmak zorunda. Öyle söyleyeyim size.

Ayrıca kimse rahatsız olmazdı yani bu durumdan burda. Peki ben çok yanlış düşünüyormuşum o zaman. Teşekkürler...
Bakin bu sekilde dusunmeniz cok normal, belki ben de oyle dusunurdum ama bunu cocuga yansitmamaniz lazim yani aslinda ona hic sinjr olmuyor ve bu durumdan memnun oldugunuzu gostermeniz lazim yoksa kiziniz sizi kotu biri olark gorecek....yani o cocuk sizi bu sekilde anlayamaz, anlasa daha cok sinirlendirmek icin bile bahseder
 
Çok teşekkür ederim sonunda beni anlayan biri. Gerçekten forumda kızının mutluluğunu istemeyen anne oldum ve bu aklımın ucundan bile geçmiyordu. O kadar kötü hissettim ki kendimi. Sonradan gelen yorumlar bir nebze rahatlattı beni. Burda hiç empati yapmıyorlar ve öyle sert yazılar yazıyorlar ki ekranın arkasında olmak kalp kırmaya bahane oluyor. Önerilerinizi dikkate alıcam...
takmayin, kimileri de boyle rahatliyor. gecen sene meslegimde yasadigim bir sorunu burada anlatirken bi anda koca meraklisi ilan edilivermistim :KK70: ne oluyor falan dedim, konuyu kapattirmistim. masallah herkes ne kadar da humanist boyle. gercek hayatta tahammulun t sini tasimayan insanlar burda sabir tasiymis gibi kendisini lanse ediyor.
kiziniz babasinin esinden olumlu bir sekilde bahsederken hic tepki vermeyin tepki verdikce daha cok konu uzerinde duracaktir.
 
Yaşadıklarınıniza o kadar üzüldüm ki..sizi çok iyi anlıyorum,o kadına ben de sinir oldum,konuştuğu görüştüğü birinin boşandığı eşini sahiplenmek de neymiş ya bu apayrı bir konu..Eski eşinizi çocuk yapmaya ikna etmek için gözüne girmeye çalışıyor olabilir,hiç sanmıyorum o adamı çok düşkün olduğu kızıyla paylaşmaktan hoslanacagini..
Kızınıza gelince,bilerek yapıyor gibime geldi.Yerinizde olsam o öyle overken himmm anladım kızım deyip başka konu açarım,dikkatinizi bu konuyla cekemedigini anlamış olur ve zamanla bundan vazgeçer bence.Kiziniz sizin o kadından bahsetmesine sinir olduğunuzu o tarafa da söylüyordur sevindirmeyin.Oglunuz ve kizinizla beraber çok eğlenceli vakitler geçirin,orada mutlu olsun ki diğer taraf cazibesini birazcık kaybetsin.pesinden koşmayın bu bir süreç ve duygularınızı belli etmemeyi başarırsanız kızınızı kazanacaksınız.Anne gibi asla olamaz hiç kimse..
Oğlunuz için de çok üzüldüm.Babasi inşallah vicdana gelir.oglunuzu o eve gonderin bence,o kadın çileden çıksın
 
8 yaşındaki çocuk babayı istese de vermezdim bence orada hata yapmışsınız. O yaşta çocuğun her türlü anneye ihtiyacı var. Keşke en baştan iki çocuk da sizle kalıp baba maddi destek verip, istediği zaman ikisini de alıp görüşseydi. Hem kardeşler bi arada büyürdü, hem anne de baba da ikisine eşit mesafede olurdu. Böyle çok kopuk ilişkiler olmuş. Babayı diyorsunuz ama siz de kızınızla sorun yaşıyorsunuz. Babayı da düşünün oğlu onunla görüşmek bile istemiyor. En azından kızınız size geliyor. Herkesin bağları kopuk ne baba ne anne ne kardeş ilişkileri yolunda değil.
bu arada kadına yapılan övgüler kimsenin hoşuna gitmez ama iyi tarafından bakıp tutmanız gerekiyor kendinizi. Böyle kıskanan dolduran anne pozisyonuna düşersiniz.
 
Baba da, kızım da istediği için ve sık sık görüşebileceğime problem olmayacağına emin olduğum için olabilir mi sizce? Ben kızımı terk etmedim.
Aldirmayin insanlara,ben ilk okudugumda terk etmissinz gibi algilamadim, beni rahatsiz eden sizin kiziniza karsi tavriniz duygu abla konusunda cocukla cocuk olmussunuz yani biraz kendinizi zorlayip iyi anlasmalarina cok mutlu olmussunz gibi davranin, yani sanki oglunuzun babasina karsi hissettiklerini kiziniz size karsi hissediyor da duygu abla yoluyla caninjzi acitiyor gibi geldi....biraz daha kardesleri birlestirme yoluna yani en azindan ayni evdeyken keyifli vakit gevirmek adina adimlar atin ve bir de bu konuda destek alin, lutfen gecikmeyin, hem iki cocuk ve kendi psikolojinizle ugrasmak yorar sizi, psikolog yukunuzu hafifletecektir
 
Yaşadıklarınıniza o kadar üzüldüm ki..sizi çok iyi anlıyorum,o kadına ben de sinir oldum,konuştuğu görüştüğü birinin boşandığı eşini sahiplenmek de neymiş ya bu apayrı bir konu..Eski eşinizi çocuk yapmaya ikna etmek için gözüne girmeye çalışıyor olabilir,hiç sanmıyorum o adamı çok düşkün olduğu kızıyla paylaşmaktan hoslanacagini..
Kızınıza gelince,bilerek yapıyor gibime geldi.Yerinizde olsam o öyle overken himmm anladım kızım deyip başka konu açarım,dikkatinizi bu konuyla cekemedigini anlamış olur ve zamanla bundan vazgeçer bence.Kiziniz sizin o kadından bahsetmesine sinir olduğunuzu o tarafa da söylüyordur sevindirmeyin.Oglunuz ve kizinizla beraber çok eğlenceli vakitler geçirin,orada mutlu olsun ki diğer taraf cazibesini birazcık kaybetsin.pesinden koşmayın bu bir süreç ve duygularınızı belli etmemeyi başarırsanız kızınızı kazanacaksınız.Anne gibi asla olamaz hiç kimse..
Oğlunuz için de çok üzüldüm.Babasi inşallah vicdana gelir.oglunuzu o eve gonderin bence,o kadın çileden çıksın
Ay evet ya cocuk konusu daha onemli geldigi icin kadinin kocasina sonradan yanasma olayina hic giremedik bile, gerci bilemeyiz belki de adam bu kadina yanasmistir, adam kadini ikna etmistir, tabi iki turlusude konu sahibi icin yaralayici bir durum, Allah yardimcisi olsun ve biran once destek alsin, bu kadar farkli durumu dusunurken ben yoruldum, bunlari yasamak kim bilir nasil yorucudur, destek alirsa cogu yuku hafifler gibi geliyor
 
Arkadaşlar merhaba, daha önce de konu açmıştım. Oğlumla ilgili sıkıntılarım vardı. Bu kısıtlamalar sayesinde o konuda baya rahatladım.

Ama sürekli bir huzursuzluk var evde... Biz anlaşmalı boşandık (o dönem çok yorulmuştum ve bitsin istiyordum artık her şey) ve kızımın velayeti eşimde kaldı. Kızım da babasıyla yaşamak istediğini söyledi. Eşim de maddi ve mesleki olarak benden çok daha iyi konumda olduğu için hakim de protokolü bozmadı.

Sorun şu ki eşim kızımla çok ilgiliyken oğluyla ilgilenmiyor. Nafaka harici az bir cep harçlığı gönderiyor, kolej ücretini ödüyor arada telefonda konuşuyor ama o bile çok nadir.

Farklı şehirlerdeyiz ve doğru dürüst görmez bile oğlumuzu. Kızıma ise aksine çok ilgili. Zaten evliyken de böyleydi ama aynı ev içinde olunca bu kadar belli olmuyordu bu durum.

Kızımı da tatillerde ya da ben ne zaman istersem bana gönderir orda bir sıkıntı yok. Ama oğlum büyük bile olsa kardeşini kıskanıyor bunu fark ediyorum.
O babamın kıymetlisi falan diyor. Beraber bir yere çıkıyoruz aman kızına dikkat et başına bişey gelirse bize dünyayı dar eder diyor. Yok oğlum olmaz öyle şey o da kardeşin falan diyorum ama tabi çokta etki etmiyor.
Onların maddi imkanları bizden çok daha iyi kızımda gelince eşyalarıyla, yanında parayla geliyor o da sorun oluyor hep aralarında.

Kızım bir baba aşığı zaten ama eski eşim evli ve o kadını bile seviyor benim bu kız bu da benim çok canımı sıkıyor. Sürekli Duygu abla şöyle yapıyor böyle yapıyor bana şunu aldı falan.

Bende sinirleniyorum bazen kızıyorum bağırıyorum. Duygu abla bana hiç bağırmıyor benimle dizlerinin üstünde konuşuyor vs vs neler neler ben de daha çok köpürüyorum bu sefer. Daha çok bağırıyorum elimde değil o da küsüyor bana, konuşmuyoruz bir süre... Ben kendime hakim olamıyorum o zaman gerçekten yapamıyorum yani.... Çok üzülüyorum sonra.

O da beni daha çok sinirlendirmek için mi yapıyor bilmiyorum bu sefer de anlatıyor ki aslında kendisi buraya gelmek istemiyormuş da Duygu ablası diyormuş ki şimdi gitmezsen seni bizden alır annen hep onunla yaşamak zorunda kalırsın. Bende seni hiç göndermek istemiyorum ama annen istiyor vs vs daha neler neler.

Doktor bir de bu kadın... Gerçekten böyle konuşmuş mudur bilmiyorum tabi ama gecem zehir oldu yine...

Bu sefer de benden sonra abisiyle birbirine girdi. Odasında babasını arıyor sıkıldım ben bu kutu gibi evde geri dönücem diye... Çıldırıcam artık. 11 yaşında bu arada henüz şimdiden bana karşı olan bu fevriliği ilerisi için beni çok şüphelendiriyor. Neden arkadaşlar? Neden yani neyi yanlış /eksik yapıyor olabilirim?
Bira daha sakın davranın .Bagırmadan konuşun.Kutu gıbı ev fln ayıp yanı .Once kızınızın ayıp nedır bunu ogrenmedı lazım.Hemde daha cok kucuk .Her sey sevgıyle .Ama bi çocuk psıkologuna danısmanızı onerırım
 
Arkadaşlar merhaba, daha önce de konu açmıştım. Oğlumla ilgili sıkıntılarım vardı. Bu kısıtlamalar sayesinde o konuda baya rahatladım.

Ama sürekli bir huzursuzluk var evde... Biz anlaşmalı boşandık (o dönem çok yorulmuştum ve bitsin istiyordum artık her şey) ve kızımın velayeti eşimde kaldı. Kızım da babasıyla yaşamak istediğini söyledi. Eşim de maddi ve mesleki olarak benden çok daha iyi konumda olduğu için hakim de protokolü bozmadı.

Sorun şu ki eşim kızımla çok ilgiliyken oğluyla ilgilenmiyor. Nafaka harici az bir cep harçlığı gönderiyor, kolej ücretini ödüyor arada telefonda konuşuyor ama o bile çok nadir.

Farklı şehirlerdeyiz ve doğru dürüst görmez bile oğlumuzu. Kızıma ise aksine çok ilgili. Zaten evliyken de böyleydi ama aynı ev içinde olunca bu kadar belli olmuyordu bu durum.

Kızımı da tatillerde ya da ben ne zaman istersem bana gönderir orda bir sıkıntı yok. Ama oğlum büyük bile olsa kardeşini kıskanıyor bunu fark ediyorum.
O babamın kıymetlisi falan diyor. Beraber bir yere çıkıyoruz aman kızına dikkat et başına bişey gelirse bize dünyayı dar eder diyor. Yok oğlum olmaz öyle şey o da kardeşin falan diyorum ama tabi çokta etki etmiyor.
Onların maddi imkanları bizden çok daha iyi kızımda gelince eşyalarıyla, yanında parayla geliyor o da sorun oluyor hep aralarında.

Kızım bir baba aşığı zaten ama eski eşim evli ve o kadını bile seviyor benim bu kız bu da benim çok canımı sıkıyor. Sürekli Duygu abla şöyle yapıyor böyle yapıyor bana şunu aldı falan.

Bende sinirleniyorum bazen kızıyorum bağırıyorum. Duygu abla bana hiç bağırmıyor benimle dizlerinin üstünde konuşuyor vs vs neler neler ben de daha çok köpürüyorum bu sefer. Daha çok bağırıyorum elimde değil o da küsüyor bana, konuşmuyoruz bir süre... Ben kendime hakim olamıyorum o zaman gerçekten yapamıyorum yani.... Çok üzülüyorum sonra.

O da beni daha çok sinirlendirmek için mi yapıyor bilmiyorum bu sefer de anlatıyor ki aslında kendisi buraya gelmek istemiyormuş da Duygu ablası diyormuş ki şimdi gitmezsen seni bizden alır annen hep onunla yaşamak zorunda kalırsın. Bende seni hiç göndermek istemiyorum ama annen istiyor vs vs daha neler neler.

Doktor bir de bu kadın... Gerçekten böyle konuşmuş mudur bilmiyorum tabi ama gecem zehir oldu yine...

Bu sefer de benden sonra abisiyle birbirine girdi. Odasında babasını arıyor sıkıldım ben bu kutu gibi evde geri dönücem diye... Çıldırıcam artık. 11 yaşında bu arada henüz şimdiden bana karşı olan bu fevriliği ilerisi için beni çok şüphelendiriyor. Neden arkadaşlar? Neden yani neyi yanlış /eksik yapıyor olabilirim?
Duygu dıye bır arkadasım vardı aboew düşman başına .Duygular hep boyle demekkı :):) Sözum butun duygulara deıl beni taşlamayın please :)
 
Özellikle beğenmedime çöken arkadaşlar; ben tabi ki kızımın mutlu olmasından dolayı mutluyum. Ama her ne kadar aldatma olmasa dahi evliyken tanıdığınız bir kadının boşanınca kocanıza yanaşması ve evlenmelerini ne kadar hoş karşılayabilirsiniz? Kaldı ki zaten ben madem babasında kalmak istiyor tamam kalsın dedim. Problem de çıkarmadım yani en çok ben isterim mutlu olmasını.

Ama biraz da kendinizi benim yerime koyun lütfen. Öz kızınız eski kocanızın karısını size övüyor. Hoşunuza gider mi? Bu kadar övgüye gerek var mı? Tamam iyi dersin geçersin. Ben sevmesin demiyorum ki. Sevsin ama bu sevgisini bana bu denli yansıtmasına gerek yok.

Ayrıca ne güzel iyi davranıyormuş kadın diyorsunuz da eşimi tanımıyorsunuz. İyi davranmak zorunda. Öyle söyleyeyim size.

Ayrıca kimse rahatsız olmazdı yani bu durumdan burda. Peki ben çok yanlış düşünüyormuşum o zaman. Teşekkürler...
Ama sizin de belirttiğiniz gibi eski es. Aldatılmış olsanız anlarım ama eski esınızın esini kıskanıp bunu kızınıza yansıtmanız sızle cocugunuzun arasını bozuyor sadece. Sizin kişisel problemınız bu eski esınızle olan. Artı artık baska bırıyle evlı, baskasının kocası yanı size ait değil bu adam ama hala kadını metresi gibi konumlandırıyorsunuz. Oglunuzla ilişkisi ise çok uzucu sanırım biraz da mesafe etkili bunda. Benim de kızım aylarca babasından haber alamazdı dogru duzgun aynı sehre tasındık on yıl sonra şimdi asırı ilgili bir baba. Sizin artık yenı bır hayat kurma zamanınız geldı. Bu adamdan siz ayrıldınız, siz istemediniz ama bence duygusal ilgiden cok bu kıskanclıgın sebebı onun hayatını duzene koyup mutlu olup sızın hala aynı duzene giremiyor olmanız. Aynı evde yasasanız iki ayda adamı sepetlerdiniz bence.
 
Duygu ablanın bir çocuğu olduğunda kız da gerçekleri görür
Aynı durumu yasadım, kızım olduktan sonra evdekı dıger cocuga kı 12 yasındaydı daha cok ilgi gösterdim cunku artık kan bagı oldu kızımın kardesı sıfatına büründü. Bu durumu sadece anne cok ilgili davranarak cozebılır bence. Eger duygu hanım kotu davranacak olsaydı şimdiden davranırdı. Konu sahıbının yerınde de oldum bosandıktan sonra bızım de esramız vardı asırı ıyı davranıyordu kızıma. Ben daha sabırlı oldum, daha eglencelı oldum kızımın esra askı da baslamadan bıttı.
 
Tekrar konuşucam ama ilgilenmiyorsun şeklinde değil. Daha önce böyle söylediğimde bağırıp çağırmaya başladı. Kendisi oğluyla ilgilendiğini ve tabi ki sevdiğini iddia ediyor. Bu sefer sadece biraz yoruldum yalnız kalmalıyım sende kalabilir mi bir süre şeklinde söylemeyi düşünüyorum.... Bakalım artık ne olur. Oğlum 16 yaşında ve dik kafalı birisi onu ikna etmekte zor.
sadece size yazmak için kayıt oldum,"yalnız kalmalıyım sende kalabilir mi bir süre"gibi bir şey teklif etmeyin sakın. bu sefer oğlunuzdan da olacaksınız.
. zamanında çabalayacak gücünüz yok diye 8 yaşındaki çocuğun söylediğine ses etmeyip babaya vermişsiniz velayeti ki zaten adamın da şimdiki karısına bakılacak olursa eski kocanızın içten pazarlıklı olduğu aşikar.çok matah biri değil yani
. o zaman uğraşmak istememişsiniz velayetlerle, şimdi uğraşıyosunuz.
. kızınızın sizin evizde odası var mı?
. abi babada kalmak istemeyince üstüne gidecektiniz hanımefendi. baba ne kadar oğluyla ilgili değilse siz de o derece hatalısınız, babayla bi iletişim kurması için zorlamamış gibi görünüyosunuz, çünkü çabalayacak gücünğz yokmuş, ama çabalamadığınız her gün için şu an çabalamak zorundasınız artık. kardeşlerin arasındaki uçurum ileriki yıllarda daha da çok olur..
. çocuk bu zamanla düzelir, gerçekleri görür demişler ama sanmıyorum bundan sonra kızın farklı olacağını. erkek kardeş için üzüldüm..
 
Son düzenleme:
Dilerim kısa zamanda oğlunuz ve kızınızla olan ilişkinizde olumlu gelişmeler olur..anne/baba olmak ,çocuk büyütmek ebeveyn olarak aynı çatı altında yaşarken bile çok zorken yolu ayrılmış ,farklı hayatlara savrulmuş ebeveynler olmak çok daha zordur eminim ki 😔 Kardeşlerin farklı ortamlarda yaşamalarının kardeşlik bağına zarar verdiğini,çocuklarınızın velayeti almayan ebeveyne karşı içten içe öfke beslediklerini ,öfke besledikleri ebeveynin yanında olan kardeşin de bu öfkeden nasibini aldığını düşünüyorum..Her ne kadar çocuklar belli yaşa kadar karşı cinsiyete ki ebeveyne düşkünlük gösterse de 6/11 yaş arası dönemde (genelde) kendi cinsiyetlerindeki ebeveyne bir meyil gösterdiklerini ..bu dönemde de kendilerine rol model olarak onu aldıklarını gözlemliyorum...çocuklarınız bu dönemde rol modelsiz kalmış veya sizleri değil başkalarını rol model almış...o kişiyi içselleştirmiş/ebeveyni yerine koymuş olabilirler.Nasıl ki siz boşanmanız /çocukların velayetinin paylaşılması aşamalarında aldığınız kararlar için çok da haklı olarak "benim o dönem ne yaşadığımı bilmiyorsunuz.. başka türlü bu süreci yürütemeyecektim..herkes için doğru olan buydu" diyorsunuz çocuklarınız da böyle düşünüyor olabilir.. yaşadıkları ile başa çıkma yöntemleri bu olabilir..Kendilerince sizi cezalandırıyor da olabilirler. Kızınız Duygu ablasını övüyor çünkü onun sizin tarafınızdan yanlış anlaşıldığını düşünüyor..kendince "anne o kötü birisi değil,bana da iyi bakıyor,aramıza da girmeye çalışmıyor" demeye çalışıyor.Ben kızınızın söylediklerine ,yaptıklarına pek gönül koymamanızı ,abi kardeş ilişkilerini geliştirmek üzerine yoğunlaşmanızı tavsiye ederim.
 
Ay evet ya cocuk konusu daha onemli geldigi icin kadinin kocasina sonradan yanasma olayina hic giremedik bile, gerci bilemeyiz belki de adam bu kadina yanasmistir, adam kadini ikna etmistir, tabi iki turlusude konu sahibi icin yaralayici bir durum, Allah yardimcisi olsun ve biran once destek alsin, bu kadar farkli durumu dusunurken ben yoruldum, bunlari yasamak kim bilir nasil yorucudur, destek alirsa cogu yuku hafifler gibi geliyor
Her iki durumda da kadından midem bulandı.
 
X