Merhaba kızlar. Size canımı çok sıkan bir olaydan bahsetmek istiyorum. Biraz uzun olabilir kusura bakmayın, anlaşılır ve sade yazmaya çalışacağım. Benim okuldan bir arkadaşım vardı. Kendisi erkek. İsmini Ali diye veriyorum. Aliyle aram çok iyiydi,okul süresince gecemiz gündüzümüz beraber geçerdi.Her derdini sıkıntısını dinledim,her işine yardımcı olmaya çalıştım. Biz sadece arkadaştık,bunu ikimizde biliyorduk. İkimizde birbirimizin niyetini bildiğimiz için samimi hareket ediyorduk. Yolda yürürken koluna girmeler,ayrılırken dostça sarılmalar falan. (Bu konuda hatalı davrandığımı biliyorum)
Arkadaşımın derdi tasası hiç bitmezdi. Olaylar karşısında çabuk yıkılıp pes ederdi, zayıf düşerdi. Sürekli akıl verirdim ama sadece kafasında kurguladığı şeylere inanırdı.İyi anlaştığımız kadar tartışırdık da. Sürekli alınganlık yapardı. Defalarca uyardım,iki arkadaş birbirine mutluluk vermeli,sürekli tartışmanın anlamı yok derdim. Okul kapanıp tatil başladıktan sonra daha çok tartışır olduk. En ufak şeyleri büyüttü. Kendisine bu tartışmalar yüzünden yorulduğumu gün be gün soğuduğumu söyledim. Ayrıca çevremdeki arkadaşlarım bizim yanlış anlaşıldığımızı, diğer insanlar tarafından sevgili sanıldığımızı söyledikleri için aramıza mesafe koymak istediğimi, önümüzde sınavımız olduğunu ve bizim tartışmalarla vakit kaybetmememiz gerektiğini teker teker , güzel bir şekilde izah ederek anlattım. Ama her seferinde biz neden böyle olduk biz çok iyiydik demelere başladı. Her seferinde yeniden anlattım, Seninle arkadaşlığını kesmiyorum sadece biraz sınırlı, normal arkadaş sınırında konuşmalıyız dedim. Yok, anlamadı. Her seferinde aynı lafları söyledi. Neden ben sana ne yaptım. Ben senin için zamanında onu yaptım bunu yaptım. Ben bunu hakettim mi? Falan filan dedi.Her seferinde yeniden izah ettim ama o sınırı aşmaya başladı. En sonunda sen beni kullandın,bana tekmeyi koydun, kendimi kullanılmış çöp gibi hissediyorum dedi. Benim sinirlerim tepeme çıktı. En sonunda konuşmama kararı aldık. Ama gel zaman git zaman sitemli paylaşımlarda bulundu. Beni suçlayan göndermeli laflar paylaştı. Ben de onu Whatsapptan çıkardım. Çünkü yine ne durum paylaşmış yine ne demiş demekten çıldıracak duruma geldim. Bu ali denen arkadaş dün bizim daha önceden çekindiğimiz bir fotoğrafı paylaşıp benim yüzümü karalayıp , herkesle arkadaş olun ama sizi yolda bırakan karaktersizlerle olmayın gibisinden bir yazı yazmış üstüne. Ortak bir arkadaşımız bana attı. Sinirlerin tepeme çıktı. Ben de wpden tekrar numarasını ekleyip sadece onun göreceği şekilde göndermeli bir laf paylaştım. Bunu görüp benim nankörlüğümü, onu sattığımı, yeni arkadaşlar bulup yarı yolda bıraktığını ve daha neler neler yazıp paylaşmış. Dayanamayıp telefonla aradım. İki medeni insan gibi konuşacağım seninle dedim. Bana demediğini bırakmadı. Her gün onu arayan insanlar varmış, herkese rezil olmuş. Herkes gülüyormuş ona.Ben rezil etmişim onu. Kullanıp atmışım. Zamanında insanlar uyarmış ama bu dinlememiş. Ben nankör bitiymişim. Yola onunla çıkıp yolda bulduğuma değişmişim. Yeni arkadaşlar edinmişim. (Stajda sınıf arkadaşlarımla görüştüm sadece ve bu benim hakkım,laf söylemeye hakkı yok) sınıftaki herkes beni biliyormuş artık. Ben arkasından laf atıp millete lar vermişim.Beni sınıftaki herkesle yüzleştirecekmiş.Benim yüzümden ailesi ve öğretmenleri tarafından sürekli uyarı almış. Sınavına çalışamamış. Benim yüzümden sınavı kötü geçerse vicdanım nasıl rahat olacakmış. Allah çoluğumdan çocuğumdan çıkaracakmış. Yaşattığımı yaşayacakmışım. O bunları haketmemişmiş...
Her dediğine ispatlı karşılık verdim ama başa dönüp aynı şeyleri söyleyip durdu. Ha sana laf anlatıyorum ha karşımdaki duvara dedim.
Kızlar ben bu lafları asla haketmedim. Kendisi arasına mesafe koymamı hazmedemedi. Saçma sapan laflarla çıktı karşıma. Etrafındaki insanlara dikkat et,en yakın arkadaşlarına dikkat deyip kafama şüphe yerleştirmeye çalışıyor. Sınıf arkadaşlarımıza neler anlattı hakkımda kim bilir. Ben onun arkasından da konuşmadım, nereden çıktı bu laflar anlamıyorum. Sınıfta itibarım zedelenecek. Okula gitmeyi dört gözle bekliyordum ama şimdi içim sıkılıyor. Hiç gitmek istemiyorum.