Bekarken eve görücü geldi, babamın arkadaşının oğluydu, ailesini tanıyor olmamıza rağmen ben onunla hiç karşılaşmamıştım daha önce. Eve geldiler, annesi ve teyzesi ile. Hep beraber salonda oturduk, ortam gergin, herkes ne konuşacağını nerden laf açacağını bilmiyor, çok gıcık bir durum
. ben birşeyler ikram ettim, şu an ne olduğunu hatırlamıyorum. Sonra annem ilk rezilliği patlattı
, biz sizi yalnız bırakalım dedi
. İçimden yav anne öyle mi söylenir dedim
, insan bir bahane bulur, mutfağa geçelim falan der yada bu lafı k.valide adayı söyler
. Neyse onlar gittiler, biz baş başa kaldık. Çocuk ilk rezilliğini yaptı
, bir ayağını altına katlayarak oturdu onlar gittikten sonra. O hareketinden sonra ben iyice rahatladım
, cıkss bu iş olmaz dedim içimden
. Havadan sudan konuştuk. Açık sözlü biriydi. Daha sonra annesi geldi, oğlum kalkalım dedi
, annesinin gözünün içine baktı, hiçbirşey söylemedi, kalkmak istemiyordu belli
. Annemde biraz daha oturun demek zorunda kaldı. Onlar içeri gitti, biraz daha konuştuk
. Annesi bir daha geldi kalkalım dedi, bu yine annesinin gözünün içine bakıyor, kalkmak istemiyor
. Biraz daha oturalım dedi, annesi kalkmamız lazım dedi. İsteksizce kalktı, gittiler.
Daha sonra babam sordu, nasıl diye, hayatta olmaz dedim
. Ne kıyafeti, ne tarzı, ne tipi, ne karakteri hiç birşeyi bana uygun değil dedim
. Babam pek üstelemedi ama ailesini çok sevdiği için biraz üzüldü sanırım.
Sonra ailesi araya birilerini koydu, çok ısrar etti, görüşmeye başladık dışarda, üç sene böyle geçti
.
İnsan büyük konuşmamalı işte
, şimdi o çocukla evliyim
ve onu çok seviyorum :123:.