Hergün takip ettiğim naçizane düşüncelerimi karaladığım bu foruma bir gün konu açarak fikir alacağım hiç aklıma gelmezdi...Kızlar ben bugün çok mutsuz ve kırgınım...5 aylık evliyim..Annemlerle altlı üstlü oturuyoruz..Eşimle aramda 8 yaş var..O bana hep sevgi dolu yaklaşır bebek gibi ilgilenir..Ama dün akşam ne oldu biliyor musunuz?Kuruyan bir kaç parça çamaşır yaklaşık 2 haftadır yatak odasında kovanın içinde duruyordu.Tembellik mi dersiniz yoksa önemsememekmi bilmem bende kaldırmamışım.Çalışıyorum çünkü geç geliyorum.apar topar yemek bulaşık derken saat 9 oluyor e tembellikte çökmüyor değil kendimi hep yorgun hissediyorum her neyse onlar kalmış işte öyle.Dün akşam yerlerine yerleştiriyordum eşim dediki onlar 15 gündür ordamı duruyor.Bende hayır o kadar olmadı dedim.Doğru 13 gün oldu dedi.Bende espri yapıyor sanıyorum evet dedim.Birdaha onları orda görürsem hepsini atarım balkondan aşağı dedi.Birde ciddi ciddi..Bende at dedim..neyse bende ortamı yumuşatmak için senle küstüm dedim oda küsersen küs dedi..İstersen hiç barışma sen 1 kaçsan ben 3 giderim dedisenağlama öyle zoruma itti ki..Uslubu zoruma gitti yani hiç beklemiyordum ondan..Alışmışım herhalde onun sevgi gösterilerine böyle olunca çok garip oldum..Sonra geçti siniri aşkım maşkım demeye başladı ama benim içimde kaldı..biz bu h.sonu e.şehire gideceğiz.Ben annemlerle görüştüm yola çıkıyoruz ne olur ne olmaz diye eşim teşrif etmedi.Onun ailesini göreceğiz orada..Sonra bursa ya gidelim diyor bana dayısı orda..Ama bir kere bile demedi ki izmite gidelim senin akrabalarınıda görelim diye.En sonunda dayanamadım dedimki bir arada izmite gitsek kime gidicez ki orda dedisenağlamaSanki bilmiyor dayılarım teyzelerim hepsi orda..Her şeye bir cevabı var..Sen oraya gidelim dersin bende buraya gidelim derim falan filan..Akşam yattık ben sabaha doğru sesler duymaya başladım annemlerden geliyor.O arada ablam aradı.Annemle babamın dayısı vefat etmiş haber gelmiş köye gidiyolar yola çıkacaklar bizide görmek istemişler.Ben kalktım hemen eşimide kaldırmaya çalıştım umursamadı bile döndü arkasını yattı.Ben görüştüm annemlerle komşularımız bile yolculamaya çıkmış damat yok..Ama kendi ailesine böyle bir şey olsa ben aynısıı yapsam kıyamet kopar.Biraz öncede aramış diyor ki sen bana sabah ne olmuş dedin ben uyku halimle hatırlayamadım.öyle mutsuzum ki bugün hem dayımızı kaybettiğim hemde eşime kırıldığım için..Aslında mutlu olduğum huzur bulduğum tek yer evim.İte de çok mutsuz ve huzursuzum.Ama böyle olunca üzülüyorum.Evlilik gerçekten öyle hergün el bebek gül bebek geçmiyormuş.Bana fikir verirmisiniz kızlar ben şimdi ne yapsam anlar hatasını..Konuşayım mı böyle açık açık?