eşiniz çok zengin olsaydı bebeğinizi büyütmek için....

ben de asla çalışmazdım.ama şöyle ki bebişler daha cok ufak.biraz büyüyüp kendi kendisiyle oynamaya basladıgında ya da arkadas cevresi edındıgınde dırekt can sıkıntısı olur kadına.sonucta bebişler de büyüyüp sosyal bi yasam içersine girecek.ama 3 4 yaşına kadar asla istemezdim.oğluş 4 aylık.ben de 4 gun oldu ıse baslayalı.3 te geliyorum eve ama nasıl özlüyorum bilseniz minişimi.annem bakıyor o konuda da huzurluyum.öle böle geçiyo günler........
 

Allah korusun canım ya. öldürürüm o kadını.
 

çok katılıyorum size. Mesela benim işim çok yoğun bir iş, ve çok stresliydim. Hamileyken 4. Ayda tüm haklarımdan vazgeçip bıraktım. şimdi bebeğim 10 aylık. 10 aydır gece gündüz birlikteyiz. Arasıra kayınvalidem yardım ediyor onun dışında kendim bakıyorum ve bu dünyanın en zor işi gerçekten. Yeniden iş hayatına dönmek istiyorum fakat yoğunluğu normal insancıl bir iş nasıl bulacağım bilmiyorum. Bebeğimle geçirdiğim zamanlar için çok mutluyum ama artık çalışmak istiyorum.
 
Ben 9.ayımda işten ayrıldım. İş, kendi işimiz.. Şimdi birçoğunuz ne kadar şanslısın diye de düşünebilir ama mesele malesef dışarıdan göründüğü gibi değil. İşimiz yoğun ve birkaç problemden sonra kendi kendimize çalışmaya karar verdik. İşin muhasebe ve finansman kısmı ile ben ilgileniyorum ve akşama kadar kafam kazan oluyor. Başımda patron yok ama son derece stresli bir eşim-ki işveren kadar titizdir bana karşı bile- , memnun edemediğimiz düzinelerce müşteri, bitmek bilmez hesap kitap ve bir sürü tırıvırı var.Bebeğim 9 aylık ve bir yakınım yerime bakıyor doğumdan beri. Bir kısmına daha doğrusu.. Eşim son derece yoğun ve benim varlığımı arıyor..Yeni ev aldık, kredi çektik, ödememiz için işlerimizin iyi gitmesi, çok çalışmamız lazım. Benim bir an önce işe dönmem lazım.. Annem rahatsız ve yaşlı. Çocuğuma bakmya dünden razı ama onu böyle bir yükün altına nasıl sokarım bilemiyorum.. Kayınvalidem de son derce iyi niyetli ama o da çocuk yetiştirme konusunda çok geri kalmış.Tüm gün çocuğumu ona emanet edemem gibi geliyor. Bu yaz işe dönmem lazım.. O da en geç bu yaz.. Şimdiden tasası içime çöktü.. Ben de çalışmayı çok severim, evde oturmaktan nefret ederim, hep hareket etmem lazım.. Ama kızım doğduğundan beri karakterim değişti. Çalışmak zorunlu geliyor şu an, evde oturmak daha cazip.. Allah çalışmak zorunda olan tüm annelerin yardımcısı olsun. Dilerim en hayırlı şekilde kalkarız altından bu ikilemin
haa.. çok zengin olsak asla çalışmam. En azından uzun bir süre.. Bebeğimin her anına ilk ben şahit olmak isterim. Eve geldiğimde "bugün yürüdü, anne dedi " gibi acı veren lafları duymak istemem. Her uyandığında beni görsün, her yemeğini ben yedireyim isterim. Onla oyun oynamak için gücüm olsun, ona kitap okumak için vaktim kalsın isterim.İnsan bunlar için yaşamıyor mu zaten?..
 
Son düzenleme:
bende 4,5 aylık hamileyim sizlerin yorumlarını okudum ve inanın kararsız kaldım. Rahat bi işim var aslında esimde bizi gecindirir rahatlıkla ama ben uzun yıllardır kendi paramı kendim kazanmaya alıştım esimden bile para almadım esimde sagolsun benim kazancıma hic karışmadı hep kendi istedigim sekilde harcadım öyle alıstım. Şimdi bebek olunca tabi bende ayrılmak istemeyecegim ama bebegimin masrafları olacaktır ve bunun icin calısmam gerekecek. Onun ihtiyaclarını ve isteklerini en güzel sekilde karşılamak isterim.
Uzmanlarda annenin sürekli bebegin yanında olmasına gerek yok önemli olan kaliteli zaman gecirmek diyorlar bende acıkcası buna katılıyorum. Ben calısmalıyımki cocugumla kaliteli zaman gecirebileyim ve buna maddi imkanımız olsun. Zaten temizlik derdim evlendigimden beri hic olmadı haftada bir temizlik icin gelen yardımcım var ve aynı sekilde devam edeceğim yemekleride annemde veya kayınvalidemlerde yeriz o yüzden cocugumla zaman gecirebilecegim. ben işe baslayıncada annem ve kayınvalidem dönüşümlü bakıcaklar her ikisinede güveniyorum.

Ama eşim çok çok zengin olsaydı ne yapardım primimi dışarıdan yatırıp bebegimle sürekli zaman gecirmek isterdim zaten cok zengin oldugum icin evimde temizlik yapan yemek yapan ve bebek bakımı icin yardım eden birileri olurdu o zamanda sacını süpürge eden bir anne olmazdım. Cocugumda zaten öyle bi anne istermi bilmiyorum ben istemezdim ayakları üzerinde duran bi anne tercihimdir.
 
Çocuğumun geleceği için çalışmalıyım, tek maaşla zaten geçim zor diyen anneler, merak ediyorum gerçekten kaç para maaş alıyorsunuz acaba? Bugün bir bakıcı 600 tl. den aşağıya zaten çalışmıyor. İşe gidip gelmek için verdiğiniz yol parası da var. 700-800 tl. civarı bakıcı ve yol parası vereceksiniz. Asgari ücretle çalışanların hiç şansı yok zaten bitti gitti,borçlu bile çıktı. 1500 tl. maaş aldıgınızı düşünelim, geriye kalan 700 tl. civarı parayla da zaten evin ihtiyacını karşılarsınız. Nerde kaldı bu çocugun geleceği, eğitimi? Ki 1500 tl. den çok daha azına çalışanlar oldugunu da biliyorum. Bu durumda ayağını yorganına göre uzatıp çocugunun basında olmak daha iyi değil midir? Çalışmayı özleyebilirsiniz, ama çalışma özlemi çocugunuzun önüne geçmemelidir bana göre.
 
köle gibi mi?

bir annenin cocugunun her anini gormek istemesi neden kölelik olsun ki?

bence gayet dogal birsey boyle birsey istenmesi. benim henuz bebegim yok, ama oldugu zaman mecburum calismaya. ama elimde oyle bir firsat olsa full-time calismayi birakirdim. haftada 2-3 gun calisirdim sadece. diger turlu kadin cok yipraniyor ve zorlaniyor. olan gene kadina oluyor.
 
annem çalıştığı için beni anneannem büyüttü, 12 yaşıma gelene kadar gece gündüz o baktı. 18den sonra da okumak adına farklı şehir farklı ülke derken ailemle sadece 6-7 sene beraber yaşadım diyebilirim. küçükken hep içimde bir ev özlemi vardı. arkadaşlarımın annelerini, kendi evlerinde yaşamalarını kıskanırdım. isterdim ki sabahları annem bana kahvaltı hazırlasın, hasta olduğumda benimle annem ilgilensin, derslerime annem yardım etsin. klasik anne kız paylaşımlarımız olmadı maalesef. anneannem bana çok iyi baktı, dedeme dedebaba dedim, dayımsa abim gibi oldu. ama neden kendi ailem yanımda değildi? bana iyi gelecek sağlamak için para kazanıyorlardı. benim büyümemi kaçırdılar. ben hala annemi babamı suçlarım, keşke beni özel okulda okutmasalardı ama daha fazla şey paylaşsaydık. neyse fazla uzatmayayım, bu yaşadıklarımdan ötürü evlenmeden önce eşimle anlaşma yaptım, çocuğumuz olunca ona kendim bakarım, çalışmam dedim. durumumuz çok şükür iyi ama kötü olsaydı da ben çalışmaz yine kendim bakardım çocuğuma..

demek istediğim, çocuğunuz büyürken ona en iyisini sağlamak amacıyla için farklı şeylere odaklanıp çocuğunuzun size ihtiyacı olduğunu unutmayın.
 

seninle ayni fikirdeyim. sadece bir tek cumlene katilmiyorum. durumun olmazsa baska secenegin olmaz. eger faturalarini odeyemiyorsan kirani odeyemiyorsan ya da ne bilim mutfak alis verisini yapamiyorsan cocugun istedigi seyleri/ihtiyaclarini alamiyorsan, sende anne olarak kendinde sucluluk duymayacakmisin? senin dedigin ozel okul filan lukse girmis, ama normal temel ihtiyaclarini karsilayamayacaklar var. bu yuzdende calismak zorunda olanlar var. herkes bu kadar rahat konusamaz bu yuzden.
 
tabiiki bırakırdım bebeğim için herşeyi yapardım. henüz bebeğim yok ama sigorta günümün dolmasına 5 senem var belkide o zaman şartlarına bkıcam ve durum elverirse bırakacağım. eşimde bende memuruz malum maaşlar düşük ancak geçiniyoruz. ama zengin olmuş olsaydık hiç düşünmezdim.
 

ben çalışmaya karşı değilim, yanlış anlaşılmasın. dediğim her zaman çocuğun ön planda tutulması gerektiği. ben de zamanı gelince çalışacağım, kendim için de bunu yapmam şart. ama önce kızım şöyle bir 2 yaşına gelsin, bana bağımlılığı azalsın :)

şöyle bir durum da var, bazı insanlar kendi ihtiyaçlarını karşılayamazken, çocuk dünyaya getiriyorlar. ben bunu biraz bencillik olarak görüyorum. bir çocuğun yemek barınma okuma güvenlik sosyalleşme gibi ihtiyaçları en temel olanlardır. bunları hali hazırda karşılayamacak durumda olanlar çocuk yapmayı tekrar düşünmeliler bence.
 
yanlis anlamadim kesinlikle. ama bu sozunden yola cikacak olursam benimde cocuk dusunmemem gerekiyor. cunku yasim 30 a yaklasmis nerdeyse ve calismak zorundayim. ancak calisirsam ihtiyaclarimizi karsilayabilecegiz. diger turlusu mumkun degil. simdi omur boyu bu sekilde olacagimi dusunursem, benim anne olmaya bile hakkim yok.
 
ikinciye hamileyim son haftalarımdayım.ilki 2 yaşında.ve ben onunla birlikte evde olduğum için mutluyum keşke çalışsaydım demedim hiç..başkasına emnaet etmektense kendim bakarım.eşimde bu yönde düşünüyor.işi tamamen bırakmak değilde ara vermek doğru olan..çünkü belli bir yaşa gelince siz ona yetmiyorsunuz..ev hanımıda olsanız kreşe vermek zorundasınız..çocuk patlar evin içinde..asosyal olur.artık eskisi gibi sokak oyunları yok malum..yeni doğacak olanda 2 yaşına gelsin nasipse bende istiyorum çalışmayı...eğer ilk zamanlarında çalışsaydım bir sürü ilkine şahit olamayacaktım.çok üzücü bir durum bu..
 
ne güzel bir soru.ben de sosyal bilgiler öğretmenliği mezunuyum.sadece mezunum tabi ikizlerim var ve yine sürpriz bir şekilde hamile kaldım.ve atanamayacağımı düşündükçe karalar bağlıyorum çok ağlıyor üzülüyorum.hem özgüven için hem mesleğim için hem de para kazanmak için çalışmak istiyorum ama olmuyor.siz bana ne derdiniz:18:
 
Son düzenleme:
En az dört yaşına kadar çalışmazdım... daha sonra da devlet işinde değil kendi işimde çalışmak isterdim... bu gidişle ben istifa ederim :)))
 
okul çagına kadar çalışmazdım demiş bazıları bence en çok ilgilenilmesi gereken dönemde okul çagı tam ögrenme dönemi.ama ben kızım 3 yada dört yaşına girene kadar ara vermeyi düşünüyorum zaten şuan hamileyi çalışmıyorum ama özledim işimi:2:
 
hiç işe gidesim yok ama düğünü eşimle ikimiz kredi cekerek yaptık.Oyüzden eşimin maası kredi ve kiraya tam denk geliyo.Ama bebegimide bırakmak istemiyorum.Oyüzden düğünde takılan takıları satın ücretsiz izne ayrılacam hiçbisey cocugumdan kıymetli değil
 
oğlum 11 aylık 5 ay evde kedndim baktım.
işimi seviyorum maddi yönden faydası var ama çokda elzem değil.

yani çalışmasamda eşimin maaşıyla geçiniriz.

fakat manevi yönden çalışılması gerektiğini düşünüyorum, çalışma saatlerim çok iyi yarım gün bi yere gidip gelmek giyinmek insanları görmek konuşmak beni rahatlatıyor. sabahtan ev işimi yapıyorum bebeğimle oynuyorum mamalarını hazırlıyorum onu uyutuyorum kendim hazırlanıyorum. işe gidiyorum geliyorum yemek yiyoruz berabaer o döküp saçıyor şarkı söylüyoruz sarılıyoruz uyuyor benimde pilim bitiyor.
 
yarama parmak bastınız..ben çok yoğun bir işte çalışıyorum,ücretli ücretsiz biriktirmiş olduğum bütün izinleri kullanıyorum şu an.yalnız başıma bakıyorum çocuğuma,ailemden farklı bir şehirde yaşadığımdan.eşimin maaşı yetiyor ama tabii ben çalışınca daha rahat oluyor.temmuzda işe başlamam gerekiyor.annemden rica ettim bir süre evde o bakacak en azından ekime kadar falan..ama sonra?dışarıdaki bakıcılara zerre kadar güvenmiyorum öyle şeyler duydum ki.. işim çok yoğun ama kariyer açısından 2-3 yıla kadar müdür olabilecek konumdayım.yıllarca da emek verdim bu işe..ama dünya bir yana oğlum bir yana..onu iyi şartlarda büyütmek istiyorum ama her anında birlikte olmak herşeyden daha önemli.. diyorum 3-4 seneye kadar bir tane daha çocuk istesek..bu sefer yine izne ayrıl yine aynı çalışma-çalışmama kararı vs..
çok kararsızım..eşim bana bırakıyor, istersen çalış eğer olmazsa istifanı verirsin diyor.hiçbişey oğlumdan değerli değil,işi bırakma isteğim daha ağır basıyor açıkçası.. :26:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
4K
SARILARIN FILIZ
T
10 Yıllık Bir Mesele
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
4K
Lady Guinevere
G
Kira zammı ve aşırı duygusallasmam
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
6K
kerkenes
K
Ailemin kotumser konuşmaları
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
3K
Cileklivanilinn
S
  • Kilitli
Nişanlımdan abisinin ailesine maddi-manevi destek olmayı abarttığı için ayrılıyorum ama çok mu abartıyorum? yoruma ihtiyacım var
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
12K
Pestososlumakarnam
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…