çalışan bir kadınım. ev işini de dışarı işini de iş bölümü yapmadık. ben öyle düşünüyordum. ama artık çok yoruldum. bazı şeylerde arkama yaslanmak istiyorum olmuyor. sabahları mesela oğlumu o hazırlıyor götürüyor. o konuda arkama yaslanmış oluyorum. evdeyse kahvaltıyı o hazırlar. dışarı işlerinde de ben bir adım önde gibi oldum daha pratik hallediyorum işleri diye diye üstüme kaldı.
temmuz ayından beri üst üste geldi her şey. doğum günüm vardı hem eşim hem çevrem kimse kutlamadı. yoğun bir değersizlik duygusu yaşadım. zaten hiç kutlanmaz ama artık dile getirdiğim için bu yıl kutlanır diye beklentiye girmiştim. bu kısım önemli değil.
ağustosta işimle ilgili güzel gelişmeler yaşadım gerçekten çok mutlu oldum sonrası yine kötü oldu. ev sahibinden ciddi sıkıntılar yaşadım. eşimle sıkıntılar yaşadım boşanma evresinden döndük. 1 ay falan ayrı yaşadık.
son bir aydır da arızalarla ilgili sıkıntı yaşıyorum. telefonum suya girdi. hattım gözümün önünde düştü kayboldu yenisini çıkartım. telefonum hala tamirde nerdeyse bir ay olacak. arabama biri göz göre göre vurdu. ısrarla tutanak tutmak istemediler. zar zor tuttum. ortak tanıdıklar çıktı gelenler de ısrarcı oldu. ben belgem olsun elimde işleme koymam ararım dedim.
bugün de fiyat aldım eşime falan arattım çünkü muhatap olmak istemiyorum. o gün tutanak tuttunuz bizi üzdünüz falan demişler. sigortadan yaptırın demişler. diğer belgeleri almamıştım göndermelerini bekliyorum ya göndermezlerse gerginliği. tutanağı da bulamıyorum. o kadar ısrar ettiler ki sigortasız biz yaptıralım diye. onun rahatlığı ile tutanağa o kadar önem vermedim.
eşim ne alaka diyeceksiniz. işte başka ailelerde bu işlerle erkekler ilgileniyor. kaç gündür müsait olamadım bugün dedim hadi gidelim fiyat alalım. bin kez gittiğimiz tamircinin yerini hatırlamıyor falan. benim demem gerekiyor sen ara konuş vs diye. tamam kazayı ben yaptım. normalde de ben uğraşırım vs ama artık psikolojim kaldırmıyor. insanlarla uğraşmayı aldırmıyor. adam da çok cins biriydi sırf kadınım diye zaten baya bir zaman oyaladı tutanak tutmak istemedi. başka bir yakınımı çağırdım zar zor tuttuk. babamı aramıştım öncesinde. ortak tanıdık diye. sen konuş ben muhatap olmayayım dedim. o da aramak istemedi. ben yeni sürücüyüm. o yılların sürücüsü.. daha iyi halleder diye ona söylemiştim.
tamam normalde güçlüyüm her şeyi halledebiliyorum vs ama bazen de birinin kolunun altına sığınmak istiyorum. ama yok. aile evindeyken de ne abim ne babam çok sahiplenici tipler değildi. gece 12-1 de gelirdim hiç alalım karşılayalım durumu olmazdı. araba olsa da her yere kendim giderdim alalım gelelim götürelim olmazdı. eşim desen o da pasif bir tip. ben yaptıkça daha kenara çekildi. üstelik emir vermemden de rahatsız. ona göre şunu yap bunu yap demek emir. ama düşünüp de yapmaz hiç. ben demesem arabayı götür diye götürmez. ben dediğimde de özellikle üst üste dersem emir vermişim oluyor. becerikli iş bitirici sahiplenici birinin varlığına ihtiyaç duyuyorum. yüklerimin altından artık kalkamamaya başladım. neden böyle oluyor.
temmuz ayından beri üst üste geldi her şey. doğum günüm vardı hem eşim hem çevrem kimse kutlamadı. yoğun bir değersizlik duygusu yaşadım. zaten hiç kutlanmaz ama artık dile getirdiğim için bu yıl kutlanır diye beklentiye girmiştim. bu kısım önemli değil.
ağustosta işimle ilgili güzel gelişmeler yaşadım gerçekten çok mutlu oldum sonrası yine kötü oldu. ev sahibinden ciddi sıkıntılar yaşadım. eşimle sıkıntılar yaşadım boşanma evresinden döndük. 1 ay falan ayrı yaşadık.
son bir aydır da arızalarla ilgili sıkıntı yaşıyorum. telefonum suya girdi. hattım gözümün önünde düştü kayboldu yenisini çıkartım. telefonum hala tamirde nerdeyse bir ay olacak. arabama biri göz göre göre vurdu. ısrarla tutanak tutmak istemediler. zar zor tuttum. ortak tanıdıklar çıktı gelenler de ısrarcı oldu. ben belgem olsun elimde işleme koymam ararım dedim.
bugün de fiyat aldım eşime falan arattım çünkü muhatap olmak istemiyorum. o gün tutanak tuttunuz bizi üzdünüz falan demişler. sigortadan yaptırın demişler. diğer belgeleri almamıştım göndermelerini bekliyorum ya göndermezlerse gerginliği. tutanağı da bulamıyorum. o kadar ısrar ettiler ki sigortasız biz yaptıralım diye. onun rahatlığı ile tutanağa o kadar önem vermedim.
eşim ne alaka diyeceksiniz. işte başka ailelerde bu işlerle erkekler ilgileniyor. kaç gündür müsait olamadım bugün dedim hadi gidelim fiyat alalım. bin kez gittiğimiz tamircinin yerini hatırlamıyor falan. benim demem gerekiyor sen ara konuş vs diye. tamam kazayı ben yaptım. normalde de ben uğraşırım vs ama artık psikolojim kaldırmıyor. insanlarla uğraşmayı aldırmıyor. adam da çok cins biriydi sırf kadınım diye zaten baya bir zaman oyaladı tutanak tutmak istemedi. başka bir yakınımı çağırdım zar zor tuttuk. babamı aramıştım öncesinde. ortak tanıdık diye. sen konuş ben muhatap olmayayım dedim. o da aramak istemedi. ben yeni sürücüyüm. o yılların sürücüsü.. daha iyi halleder diye ona söylemiştim.
tamam normalde güçlüyüm her şeyi halledebiliyorum vs ama bazen de birinin kolunun altına sığınmak istiyorum. ama yok. aile evindeyken de ne abim ne babam çok sahiplenici tipler değildi. gece 12-1 de gelirdim hiç alalım karşılayalım durumu olmazdı. araba olsa da her yere kendim giderdim alalım gelelim götürelim olmazdı. eşim desen o da pasif bir tip. ben yaptıkça daha kenara çekildi. üstelik emir vermemden de rahatsız. ona göre şunu yap bunu yap demek emir. ama düşünüp de yapmaz hiç. ben demesem arabayı götür diye götürmez. ben dediğimde de özellikle üst üste dersem emir vermişim oluyor. becerikli iş bitirici sahiplenici birinin varlığına ihtiyaç duyuyorum. yüklerimin altından artık kalkamamaya başladım. neden böyle oluyor.