Meraba hanımlar.. 30 yaşındayım yaklaşık 6 yıllık evliyiz (toplamda 14 yıllık bir beraberliğimiz var) 22 aylık kızım var. artık çıkmazdayım sağlıklı düşünemiyorum yardımcı olurmusunuz.
Eşim 3 kardeşi ve ailesiyle ortak bir iş açtılar ve şuan eşim işletiyor orayı öncesinde cok düzenli olan iş saatleri son 1-2 senedir tepetaklak oldu. Gece 2lere 3lere kadar çalışıyor mesela dün gece eve hic gelmedi çocuğunu bile haftada birkaç gün zor goruyor onda da en fazla yarım saat sonra uyuyakaliyor. Para desen yani suan 2 ay olacak hala maaşını almadı mesela. Desem ki en azindan kazanıyor çalışsın ama o da yok. kendi maaşını hep son plânda bırakıyor (kredi borclar oncelikli). Sabahlara kadar çalışmasına ragmen (cok zor ve yoğun bir is. tekstil sektörü ). artık sabrım kalmadı hem evliliğimiz tükendi hem ben tükendim.eve 1de 2de geliyor kapiyi açıp odama gidiyorum o zaten 1 aydır salonda yatıyor aramızda iletişim namına hicbir sey yok. Bekar hayatı yaşıyorum desem yalan olmaz. Konuşmaya çalışsan zaten 2.cumlede bağırmaya başlar seni dinlemez anlamaya çalışmaz agresif bir insan çocuğum için düzelir sabredeyim diyorum ama Artık ayrılma noktasına geldik son 1,buçuk aydır hic konuşmuyoruz bile. Ornek vereyim ben dışarda çocuğu gezdirirken bu 3 kez aramış ben de tel cebimde olduğu için duymadım geri dönüş yaptigimda da sen bi daha beni ararsın bak gör bundan sonra dedi. O gün bugundur Acil birşey bile olsa açmaz aramaz. Haftalardır babası söylüyor bugün su saatte gelecek vs.diye.
ondan önce de kırılma noktamızi anlatayim; yan binada oturan kv lerden eve dönüyorduk çocuk kucağımda ağlamaya başladı eşime döndüm gelir misin çocuk ağlıyor diye o da herseyi çantayi bütün yükü bana bırakıp beni dışarda o halde bıraktı eve gitti. Ne olduğunu neye kızdığını anlayamadım bile. Sonra kp getirdi çantayı tekrardan. Eve döndüğümde kıyamet koptu ben tekrar çocuğu giydirip annemin evine giderken geldi aldı çocuğu sen şimdi defol git dedi beni tuttu kolumdan dışarıya attı ayakkabım vs.yoktu zorla kapıyı açtırdım baya küfürler hakaretler havada uçuştu. Bos sebepsiz bir konudan. Sonrasında da gitmedim geri 1 ay oldu. o şekilde bir kopma noktamız oldu.
Boşanmayı cok düşündüm ama maddi desteğim yok lisans mezunuyum fakat çocuğuma bırakacak kimsem yok annem yaşlı kreş için de daha çok küçük 2 yaşına bile girmedi. Annemin evine gitsem babam da cok geçimsiz bir insan zaten onun huysuzluğu yüzünden evliliği tercih etmistim. Yani mutlu olduğumuz zaman çok mutluyuz ama bu tarz sorunlar da çok oluyor ve düzelmesi coook uzun sürüyor bu is konusu bizim yuvamızı yıktı resmen. Sadece özet geçtim cok fazla şey yaşadım bu zamana kadar ama şuandaki sorunumuzdan bahsetmek istedim.. Mutlu sorunsuz evlilik gerçekten var mi ? Benim yaşadıklarım normal mi ? Zamanla düzelir mi ? Sağlıklı karar alamıyorum siz olsanız ne yaparsınız..
