eşimle sürekli tartışıyoruz

selam arkadaşlar uzun zamandar beri sorunumu sizinle paylaşıp paşlaşmama konusunda düşünüyordum çünkü , sıkıntımın beni strese sokan şeylerin hangisini yazayım ki diyordum. ama baktım böyle daha kötü hissetmeye başladım artık kendimi. ben 6 yıllık evliyim, bir yaşında bir kızım var.fakat bu 6 yıllık süre içerisinde artık anladım ki ben ve eşim çok uyumsuz bir çiftiz. iki sözümüzün biri mutlaka tartışmaya dönüşür. artık o kadar sinirleniyorum ki hiç bir şeye tahammül edemez oldum. çünkü karşımdaki insanla uzlaşmak ne mümkün! kendisi benden herşeyi dört dörtlük bekler ama iş benim beklentilerime gelince ben " çok rahatına düşkün bir insan" olup çıkıveriyorum. o erkektir onun her dediğine peki demeliymişim. çocuk beni uykusuz bıraktığı zamanlarda ondan yardım istesem sanki emzir, ya da altını değiştir demişim gibi annesi ben miyim, ben mi emziriyorum, ben mi altını değiştiriyorum tabiki sen bakacaksın der. gezmeye gideriz tartışırız misafir gelir gider biz arka planda yine tartışırız. çocuk beni uykusuz bırakır bazen kahvaltısını hazırlayamam her sabah düzenli olarak kahvaltı istiyorum der. çocuktan dolayı uykusuz kaldım diyorum, bir çocuğa bakamıyormuşum. hala alışamamışım bu çocuklu tempoya. yani yorgunluğa uykusuzluğa da alışılırmıymış bilmiyorum. kayınvalidem 75 yaşında, bir işte zorlandığım zaman tutar bana onu örnek verir. yani beni benim zamanımın şartlarıyla değilde kayınvalidemin yaşamının şartlarıyla kıyaslar.o yüzden ben çok şanslıymışım. bunun gibi daha çok şey...eskiden ona karşı çok halim selimdim artık sinirleniyorum çok aşırı tepki veriyorum. sen böyle değildin diyor.sen böyle ettin diyorum ben ne yapmışım ki, aslında biz çok huzurluymuşuz, bizim hiç bir sıkıntımız yokmuş. ee tabi o kendi bildiğini okuyor, istediğini yapıyor, beni istemediğim pek çok şeyi kabullenmek mecburiyetinde bırakıyor sonrada ben niye böyle huysuzmuşum? bazen çok üzülüyorum böyle nereye kadar diyorum kendi kendime.Allah boşanmadan muhafaza etsin bizleri. huzur versin bize inşallah.eşimin olumlu yönlerini de görmezlikten gelmiyorum evine bağlı Allaha şükür. ama geçinmek zor, huyuna ahlakına görüşlerine alışamıyorum. kendisine göre doğru ama bana göre yanlış bir şey varsa bunu kabul etmek istemiyorum. ama kabulenmem için ırsarla üstüne gider. hepimiz yetişkin , bilinçli insanlarız aklıma yatmayanı kabul etmek istemdiğimi söyleyince kocamın dediklerine peki demeyi öğrenmem lazımmış. offff arkadaşlar offf... dualarınızı desteğinizi istiyorum. ben işin içinden çıkamıyorum.her şeye rağmen eşimi, bebeğimi, yuvamı seviyorum ama düşüncelerimiz uyuşmuyor işte. siz napıyorsunuz böylesi durumlarda, paylaşır mısınız lütfen?

allah yardımcın olsun cnm...şu bir gercekki herkesin derdi kendine büyük gelir..sen şimdi eminimki problemlerini yakınalrına anlatıosundur ve onlarda direk sana akıl veren bi edayla olur böle seler sen herseyi allttan al erkek kısmı böledir sen sus vs... diyip dururlar..kimse kimseyi anlamıo bu devirde..keşke hiç keşkelerimiz olmasa ama