- Konu Sahibi Akuamarin10
- #1
hanımlar merhaba canım cok sıkkın acayip moralsizim kafam çok karışık.konuya gireyim. evliyim 2 yaşında bir oğlum var aşırı hareketli ayrıca 2 yaş sendromunu felaket geçiriyoruz.huysuzmu huysuz acayip bi cocuk oldu zaten yapısı gereğide biraz nazlı.eşim genelde sakindir kavgayı sevmez.ama empati yapamaz hiç bikonuda.ben ise panikatak hastası adet sendromlarını ağır yaşayan biri. özeti geçersek dün akşam oğlumu emzirmek için yatağa uzandım emerek uyuyor.ama oyuna cevirdi yatakta saldırıyor oynuyor falan benle.oğlum dur vss.eşimde içerde pc başında işi vardı.bir ara oğlum döndu möndu yatakta bişler yaptı ve aniden gözüme tekme attı.daha doğrusu ayağını kaldırıp anden gözüme indirdi.tab haliyle.saat 12 falanmış bakmadımda ama saati beklerm acı. ben beklemediğim bu acı karşısında aniden çığlık attım.normalde o kadar atmam.canım cok yandı.gözüm çıktı sandım.napıyosun oğlum niye yaptın die sölendim.canımın acısıyla sinirlendim.zaten uzun süredir hassasiyetim var.çok bunalmıştım oğlumun aksiliklerinden.eşim kalktı geldi içerden "niye bağırıyosun gece saat bilmem kaç hadi anladık çığlık attın ikinci kez nie söleniyosun çocuğa uzatıyosun" falan.ben dedim isteyerekmi yaptım canım yanmasa bağırmam dedim.hem insan bi gözüne bişey oldumu die bakacağına söleniyosun "dedim.daha da sinirlendim o öle vurdumduymaz davranınca.eşim anlayışsız empati yeteneği sıfır.."çık dışarı sinirliyim gelme üstüme "diyorum.(bu arada adet olcaktım..tepkilerim artıyor biraz istemdışı.)bagırmıcakmışım "sana ne oluyor karışıyorsun diyorum "adam hala konuşuyor.çocuğun psikilojisini bozucakmışım bağırmıcakmışım tramva yaratmışım diyip çocuğu kucaklayıp götürüyor.sanki ben kötü cıs anneyim gibi mal gibi bırakıyor beni.acayip vicdan azabı çekiyorum.benim annelik zaafımdan faydalanıyor bana göre.haklı olabilir ama çocuğun yanında yanıma gelip bunu söylemesi ,çocuğu alıp gitmesi ne kadar sağlıklı? onun yanında tartışmak istemyorsan bana bunu oğlum yokkende açıklayabilir.çocuğun yanında oynuyor bana.kötü niyetli değil belki ama sürekli şöle yap böle yap oğlum beni daha şimdide tükaka bilecek soğucak benden.babası daha ılımlı die ben bu kadarını hakediyormuyum?bunu sık sık yapmaya başladı ve benim en zayıf noktam her anne gibi. "bir daha bu şekilde çocuğumla vurmaya kalkarsan beni,boşarım seni dedim başladı yok dizi izlemek yasakmış bundan sonra hep ordan öğreniyomuşum artistlik yapıyomuşum ben aptalmıyım dedim boşanıyorum demek için dizi izlemek mi gerek.."okadar aklım yokmu benim dedim. hep benim bişey beceremem başaramam tarzında küçümseyici sözler tavırlar.....boşanmayı aklımdan geçiriyorum hep ama zor..... aynı evde bu lafları duymak daha zor hazmetmek güç.bi yanda oğlum zor.. zor zor ...siz olsanız napardınız ?