• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimle ayrılma kararı aldık.

O zaman sakin olun madem anlaşan birbirini seven insanlarsınız madem mutluydunuz . Yapıcı olmaya bakın karşılıklı.Bence özür dileyin karşılıklı yeni bir başlangıç yapın.Birikimleri madem Cat Cat soylediniz . Taşları doktunuz.Madem genelde iyisiniz niye ayrılık kararı aldınız.Cok saçma.Tutun bı yerinden düzeltin karşılıklı
 
Okyanusu geçip derede bogulmak sizinki ben böyle bitmesine izin vermezdim madem mutlu ediyor madem seviyorum geri vites yaparım bu konuda .Her konuda fevri olmaya gerek yok
 
2 senelik evliyim uzun bir süre vajinismus sorunu yaşadım ama eşimin de aylarca bu sorundan kaçması sadece suçlaması destek çıkmaması bu süreci bayağı uzattı. Ben bu süreçte hem hayatımla hem bu sorunla hem eşimin ailesinin her sorunuyla uğraşmak zorunda kaldım. Maalesef eşim uzak durmama hiç izin vermedi. Annesi babasını seviyordum ama mesafeli olmak istedim o çizgiyi eşim hep bozdurdu. Bu kadar süreden sonra bu hastalığı atlattım psikolojim kendime geldi yavaş yavaş ve gebe kalıp düşük yaptım. Üç gün oluyor. Eşim bu süreçte hiçbir şey yaşamamışım gibi tek kendş derdiymiş gibi sessizleşmeyi seçti bu onun kendini iyi hissettiği biçim dedim sesimi çıkarmadım. Bu üç gün içinde her şeyleri koştuğum eşimin ailesi ( kayınvalidem hariç) hiç kimse bu süreçte geçmiş olsun nasılsın bile demedi. Ben de bundan dolayı büyük bir mesafe kararı aldım. Eşimle bunu paylaştım ve üzgün olduğum için nankör olduklarından bundan sonra herkese tam da hak ettikleri gibi davranacağımdan bahsettim sen böyle konuşamazsın sen kimsin gibi cümleler kurdu. Haliyle kavga alevlendi. Dışarıdaydık bulunduğumuz yerden kalktık arabamıza gittik. Bana hakaretlerde bulundu ne söylediyse aynısını geri söyledim ona ne eksik ne fazla. Beni ailemin evine götürmekle tehdit etti. Komik geldi ve götürmesini istedim. Kesinlikle görüşmek istemiyorum ama çok üzgünüm. Eşim ne kadar o çizgiyi koruduğunu düşünse de sevgili olduğumuzun zamandan tutun düğünümüz zamanından tutun bu zamana kadar her zaman onlar yüzünden beni üzdü ben onlara iyi olmak zorundayım ama onlar değile getirdi her zaman. Anneme neden geldiğimi söyledim ailem geri kafalı değil ama babam rahatsızdı biraz üzülmesin ve daha ne yapacağımı bilemediğim için hiçbir şey söylemedim. Karmaşık ve uzun anlatmış olabilirim. Şimdiden teşekkür ederim
Kusura bakma ama bebek çok çok büyük hataymış zaten. Bu adamdan koca olmaz, ne mok olduğu belli anasının memesinden kopamamış. Hayat çürütmeye değmez
 
Vajinismus bizi çok yıprattı ama genel olarak her konuda anlaşabilen bir çiftiz beraber zaman geçirmeyi bir şeyler yapmayı çok seviyoruz. Cinsel hayatımız düzelince bizden mutlusu olmadı her şey beklentilerimizin de üzerinde oldu hatta benden çok eşim için daha çok öyleydi. Yine ailesiyle ilgili bir konu oldu ve biz bu hale geldik
Eşinizle bir sorununuz yoksa ayrılmak için acele karar vermeyin. Belki terapi ile aile konusunu çözersiniz. Nice iyi anlaşan çiftler aileler yüzünden ayrılıyor, nefret ediyorum bu durumdan. Eşiniz de böyle düşünüyorsa bence bir oturup konuşun. Kötü söz söylemeden, ailesini küçük düşürmeden, onları kötülemeden evliliğinizin özelini korumak istediğinizi söyleyin. Yapıcı olmak her zaman kazandırır. İlerde boşanma kararı verdiğinizde bile ben elimden geleni yaptım dersiniz. Sakin kalmak her zaman iyidir, karşıdaki kişinin sizi suçlayacak bir şeyi kalmaz.
Bu cinsel sorunu yeni çözmüşsünüz siz daha 2 aylık evlisiniz aslında. Öyle düşünün. Kendinizi ezdirmeyin, güzelce konuşun. Bağırmadan, suçlamadan, kendi hislerinizi anlatın. O bana bunu yaptı şu bana şunu de demeyin. Kendinizi önemsenmemiş hissettiğinizi söyleyin. Üzüldüğünüzü anlatın.

Olayları değil hissettiklerinizi anlatın.
 
Vallahi canım benim bende çok isteyerek evlendim hatta ailem bu adamdan koca olmaz demesine rağmen aşktan gözüm kördü. İhanet, fiziksel şiddet psikolojik şiddet hepsini yaşadım. Kimseye demeden sessizce boşandım. Boşandıktan sonra söyledim ailemin yanına döndüm. Şimdi çok mutluyum öyle bir ayağa kalktım ki Allahıma hergün şükür ediyorum. Tek pişmanlığım 5 sene önce boşanmadığım için. Anne baba elbette üzülüyor, kimse evladının yuvası yıkılsın istemez. Siz mutlu olunca onlarda iyi hissedecek.
Sizin adınıza çok sevindim inşallah her zaman çok çok mutlu olursunuz.
 
Okyanusu geçip derede bogulmak sizinki ben böyle bitmesine izin vermezdim madem mutlu ediyor madem seviyorum geri vites yaparım bu konuda .Her konuda fevri olmaya gerek yok
Sevince egoyla hareket etmeye gerek yok ama beni evden uzaklaştırmak beni ailemin evine getirmesi çok çok büyük bir hataydı
 
"Ben onlara iyi olmak zorundayım ama onlar değile getirdi her zaman."
Sadece şu cümle yeterli zihniyeti anlamak için. Böyleleriyle mutlu bir evlilik olmuyor ne yazık ki.
 
2 senelik evliyim uzun bir süre vajinismus sorunu yaşadım ama eşimin de aylarca bu sorundan kaçması sadece suçlaması destek çıkmaması bu süreci bayağı uzattı. Ben bu süreçte hem hayatımla hem bu sorunla hem eşimin ailesinin her sorunuyla uğraşmak zorunda kaldım. Maalesef eşim uzak durmama hiç izin vermedi. Annesi babasını seviyordum ama mesafeli olmak istedim o çizgiyi eşim hep bozdurdu. Bu kadar süreden sonra bu hastalığı atlattım psikolojim kendime geldi yavaş yavaş ve gebe kalıp düşük yaptım. Üç gün oluyor. Eşim bu süreçte hiçbir şey yaşamamışım gibi tek kendş derdiymiş gibi sessizleşmeyi seçti bu onun kendini iyi hissettiği biçim dedim sesimi çıkarmadım. Bu üç gün içinde her şeyleri koştuğum eşimin ailesi ( kayınvalidem hariç) hiç kimse bu süreçte geçmiş olsun nasılsın bile demedi. Ben de bundan dolayı büyük bir mesafe kararı aldım. Eşimle bunu paylaştım ve üzgün olduğum için nankör olduklarından bundan sonra herkese tam da hak ettikleri gibi davranacağımdan bahsettim sen böyle konuşamazsın sen kimsin gibi cümleler kurdu. Haliyle kavga alevlendi. Dışarıdaydık bulunduğumuz yerden kalktık arabamıza gittik. Bana hakaretlerde bulundu ne söylediyse aynısını geri söyledim ona ne eksik ne fazla. Beni ailemin evine götürmekle tehdit etti. Komik geldi ve götürmesini istedim. Kesinlikle görüşmek istemiyorum ama çok üzgünüm. Eşim ne kadar o çizgiyi koruduğunu düşünse de sevgili olduğumuzun zamandan tutun düğünümüz zamanından tutun bu zamana kadar her zaman onlar yüzünden beni üzdü ben onlara iyi olmak zorundayım ama onlar değile getirdi her zaman. Anneme neden geldiğimi söyledim ailem geri kafalı değil ama babam rahatsızdı biraz üzülmesin ve daha ne yapacağımı bilemediğim için hiçbir şey söylemedim. Karmaşık ve uzun anlatmış olabilirim. Şimdiden teşekkür ederim
Bir çok olay yaşanır insan sabreder ama bazen küçük bir mevzu uyanmayı sağlar. Her şerde vardır bir hayır. Bu karara ulaştı iseniz bugün olmasa yarın yapacaksınız. Artık içiniz soğumuş yeniden düzelmesi zor gibi duruyor. Hayat kısa ve güzel, herkes mutlu olmayı hak eder. Bence birbirine daha uyumlu eşler seçerek ömrünüzü yaşayabilirsiniz. Ayrılma kararı zor bir süreç ama sonunda mutlu olmak var. Hakkınızda hayırlısı olsun
 
Seviyorum genel olarak birbirine bağlı mutlu cifttik demissiniz .Ben buna bakarak yorum yaptım gerisi sizin hayatınız ben olsam genele bakarım .Herkes kendi bilir .O sizi göndermiş siz ağzınıza geleni saymissiniz bence berabere
 
Hatalar tolere edilir karşılıklı siz üzüleceksiniz bu karara esinizde dönme ihtimali varsa dönün buradan ikinizde başka yorum yapmayacağım keşke demeyin ikinizde
 
Çok komik çocuk musunuz baba evine bırakırımmış gram bi sevgi saygı yok
 
25 yaşındayım sosyal bir insanım evliliğimin tadını çıkarmadan sevdiğim insanla evliliğimi oturtmadan hamile kalmak benim seçimim değil eşimin isteğiydi.
Çocuk sahibi olurken 2 kişinin de buna hazır olması gerektiğini, taraflardan biri hazır değilse ya da istemiyorsa yapılmaması gerektiğini hiç duymadınız mı?
Hem sorunlar yaşamanıza rağmen evlenmişsiniz, hem ailesine karşı olan tavırlarından şikayetçisiniz hem de sırf eşiniz istiyor diye hamile kalmışsınız. Bütün tuşlara başmışsınız adeta, adam da kendini bir bok sanmış :nazar:
 
Geri dönmek gibi bir niyetim yok olurda pişman olursa burnu sürtmeden düzgün iletişime geçip ortak noktaya varmadan asla barışmam. Kişisel eşyalarım evimde kaldı cüzdanım bile dün gece arabasında kaldı. Şu an hiçbir şeyim yok yanımda giyecek pijamam bile. Evimizin anahtarı onda güvenliğimize bırakmasını isteyip eşyalarımı almaya gideyim mi? Yoksa annemle gidip kişisel bakıp eşyaları alıp ( diş fırçası rolon) birkaç yeni üst baş mı alsam. Ailemin durumu çok iyi maddi olarak değil çekincem ama utanıyorum iki senedir onlardan bağımsızım ne yapsam
bence onun için de bekleyin, şuan ondan hamle beklemeniz daha doğru.
 
Back
X