W
willyy
, ne garip garip, sana psikolojik yüklenen, suçlayan yorumlar olmuş, şaşırdım yaa. Gerçi o kadarda şaşırmadım bu sitenin çoğu empati yapamayan klavye ağası.
Benimde bir sevgilim oldu, - en son yavaş yemek yorumlarını okuduğumdan söylüyorum - dışarı yemeğe çıkıyoruz, adam 15dk da herşeyi silip süpürüyordu, ben hala yavaş yavaş yemeye devam.. Ve o sırada yemek yemeye devam ettiğimden ve o kendininkini bitirdiğinden dakikalarca bir sessizlik oluyor, sıkılıyorduk. Evde yiyorsakta aynı şey oluyordu, ve ben ' ah bence sen git dizimizi izlemeye başla ben yemeye devam ediyorum' diyordum. Bazen yoğun bir günde açlık krizine girdiğimden, saat 4 te akşam yemeğini yemiş bile oluyordum ve o geldiğinde tek başına yiyordu..
Yada o ofisten çalışan biri olduğu için sabah saat 6 da kalkıyordu, bense online çalışanım ve saat 9-10 arası uyanmaya alışığım. Ben ona 'rahatça dolabı aç ve istediğini ye' diyebiliyordum. Niye o 6 da uyanıp işe gidiyor diye bende normal düzenimden 3-4 saat önce uyanmalıyım??? Ki, uyansam bile bünyem o saatte birşeyler yemeyi kabul etmiyor, sadece onun gelmiş geçmiş düzeni öyle ve kahvaltısını saat sabah 6 civarı yapmaya alışkın. Niye kendimi buna zorlayıp, işkence çekip, hatta bir süre sonra adamdan soğuyayım..?? 2 yıl beraber yaşamamıza rağmen neredeyse tüm öğünlerimizi ayrı ayrı yiyorduk.... Eeeeh o benden hızlı yemek yiyor, sabahın 6 sında aç uyanıyor ama ben yapamıyorum diye ayrılacak halimiz yok. Bu bir ayrılık nedeni değil.
Ve bence idare edilemeyecek büyük bir meselede değil.
Onunla evlenmiş olsaydım bile; ya o benimkine ya ben onun düzenine ayak uydururduk zamanla, olmuyorsa da büyük bir problem değil bence..zorlamamak lazım.. bünye ne zaman ne olacağına karar verir.
Ortada farklı iş standardları varken, neden kendimizi diğer kişi için zorlamalıyız? anlamadım..