Kizlar öncelikle merhaba,
Bu konuyu buraya yazmadan önce çok düşündüm.Cok aman aman dert etmiyorum kendime, fakat sanki artık *neden*sorularını kendime daha çok soruyorum.Akil almaktan çok,niyetim dertleşmek.Aslinda Allah başka dert vermesin ama kısaca anlatayım.Eşimle aslında çok uyumlu, çok anlayışlı,herşeyden konuşabilen çiftleriz.Ve aramızda 7 yaş var.Esim 36 yaşında bu arada.Kendisi de ben de bakımlı, hoş insanlarız.Fakat ayda bir,bazen çok nadir 3 hafta da bir falan birlikte oluyoruz ve genelde benim adım atmamla geliyor ya da gelmiyor yani ya yorgun oluyor,ya iş stresi oluyor,falan... Aslında çok büyük tepkiler kendisine vermiyorum peki diyorum ya da bazen gerçekten alindigim zaman soruyorum ama değişen pek bir şey olmuyor.Misal olarak,uykum var vb.. nedenlerle yarin diyor ya da haftasonu falan..Yani erteleme ve randevulasma ile oluyor çoğu zaman kısacası.Ee ben de öyle olunca hevesim kaçıyor belki de içten içe aliniyorum.Gercekten kendimi de çirkin bile görme noktasına geliyorum bazen,ama köşeden dönüyorum malum depresyona girecek halim yok,küçük çocuğumuz var
...Yani bir de anlamadığım sabahtan akşama kadar çocukla kalan ben,yemektir,temizliktir,iştir güçtür, zırt pırt islerdir yapan ben,hoş o da yardım eder ama ne bilim sürekli reddedilen yine ben. Bu arada reddetme sürekli her istemede düzenli olmuyor mesela,3/4 kere de 2 kere falan..
Var mı aynı durumu yaşayanlar ya da yaşamış olanlar..Çözüm ne diyemiyorum bence kişide bitiyor ama dertleşmek istedim işte..Evet her defasında olacak diye bir şey asla yok ama Acaba ben miyim birşeyleri yanlış yapan demekten kendimi alamıyorum.Bir de canlı bir kişiliğim var yani öyle sıkıcı biri de değilim gerçekten anlamıyorum bazen.
