Şöyle gibi, benim de dedem vefat edince, dayım ve eşi gelip anneannemin evinde yaşamaya başlamış. Anneannem demiş ki, bakın burası benim evim, buraya çocuklarım hep gelecek, kalacak. Problem çıkaracaksanız hiç gelmeyin. Onlar da problem değil demişler.
Sonra tabi öyle olmadı. Yenge bir süre sonra “Ben bu kdr insanı ağırlamak zorunda mıyım” diye şikayet etmeye başladı. Haklı haksız bilemem. Ama nerdeyse o her tatilde, o kdr insanı ağırlamak gerçekten kolay değil.
Sonra anneannem vefat etti. Evi kardeşleri dayıma verdiler. Tapuya bakarsanız ev dayımın evi, ama duygusal olarak o ev her zaman annelerinin babalarının evi.