- 13 Kasım 2019
- 6.280
- 13.193
- 198
Sevgili arkadaşlar, bu son pandemi döneminde biraz sarsılmış olsak da eşimle gerçekten güzel giden bir evliliğimiz var. Birbirimizi çok seviyoruz. Bana karşı ilgisi sevgisi ve sefkati gerçekten çok güçlü. Tartışsak bile hemen anında özür diler (ben haksız olsam bile), birbirimize çok düşkün ve bağlıyız ancak eşim yalan söylüyor.
İrili ufaklı yalanlar.
Sadece bana değil annesine babasına, ablasına, bazı arkadaşlarına vb. Sebebi de "üzülürler, babam kafasına takar" vb. Bana söylediği yalanlar içinse "sen çok pimpiriklisin, kafana takardın, üzülürdün, tartışma çıkardı keyfimiz kaçardı" vb
Mecburen yalan söylüyormuş keyfinden değilmiş.
Tamam kendimi de sorguladım acaba ben çok mu tepki veriyorum bazı şeylere? adam rahat edemiyor mu? diye ve bu konuyu da defalarca konuştuk. İnanın çok anlayışlı bir insanın hatta pek çok kadının kabul etmeyeceği ya da sorun çıkartacağı konuları kabul ettim, sorun çıkarmadım vs onunla empati yaptım hep. Ama yine de yalan söylemek onda alışkanlık olmuş adeta.
Bu durum benim ona karşı olan güvenimi oldukça zedeliyor artık. Ben çok sevdiğim için herşeyi affedebilirim ama yalanı affedemem. Bu durum beni çok rahatsız ediyor. Ben ona hiç yalan söylemem mesela, olduğu gibi herşeyi anlatırım, sorunca neyse onu söylerim, bazen tartışırız ama neticede anlaşırız. O niye yalan söylüyor?
Yalanları "Beyaz" yalan niteliğinde şeyler kötü bir niyeti yok ama benim yalanın beyazına da siyahına da moruna da pembesine de tehamülüm yok. Sizlerin de eşlerinizle aranızda "beyaz" yalanlar oluyor mu? normal bir şey mi bu? ben mi abartıyorum? Yoksa haklı mıyım? Haklıysam ne yapayım? ne kadar konuştuk bu konuyu ama değişmedi.
Örnek isteyenleriniz olacaktır. en son örneği vereyim. Evelsi gün evden çıkarken yanına para almaya unuttuğunu fark ettim. Aradım telefonla "Sen para almaya unutmuşun" dedim "Yok ben aldım merak etme" dedi. Almamış, almadığını söyleseymiş ben telaşlanacakmışım. Telaşlanmayacaktım, ya dön eve al diyecektim ya da yanındaki arkadaştan bir 20lira iste sonra veririz, diyecektim. Arkadaşından da isteyememiş çünkü biz pandemi nedeniyle hala dikkat ediyoruz, dışarıda maske takıyoruz, mecbur kalmadıkça paraya vb dokunmuyoruz (ya kredi kartı kullanıyoruz ya da para üstünü vs poşetle alıyoruz elle dokunmamak için ya da ellerimizi dezenfekte ediyoruz ). Bu yüzden söylememiş arkadaşından da istememiş benden korkusuna. Başka yalanlar da var örneğin eski eşine para göndermiş benden gizli, ben eşimin telinden whatsapla kendime göndermek için foto çekerken, whatsap yazışmalarını gördüm tesadüfen. eski eşi bundan para istemiş (büyük bir para değil) bu da göndermiş. Bana söylememiş çünkü eski eşine çok kızmış, bir kereliğine göndermiş, bana söyleseymiş keyfimiz kaçacakmış falan. Eski bir çekme karavanımız var, onun dolaplarını yeniletmiş marangoza benden gizli, bana söyleseymiş ben "hayır" diyecekmişim vs. bunun gibi şeyler.
İrili ufaklı yalanlar.
Sadece bana değil annesine babasına, ablasına, bazı arkadaşlarına vb. Sebebi de "üzülürler, babam kafasına takar" vb. Bana söylediği yalanlar içinse "sen çok pimpiriklisin, kafana takardın, üzülürdün, tartışma çıkardı keyfimiz kaçardı" vb
Mecburen yalan söylüyormuş keyfinden değilmiş.
Tamam kendimi de sorguladım acaba ben çok mu tepki veriyorum bazı şeylere? adam rahat edemiyor mu? diye ve bu konuyu da defalarca konuştuk. İnanın çok anlayışlı bir insanın hatta pek çok kadının kabul etmeyeceği ya da sorun çıkartacağı konuları kabul ettim, sorun çıkarmadım vs onunla empati yaptım hep. Ama yine de yalan söylemek onda alışkanlık olmuş adeta.
Bu durum benim ona karşı olan güvenimi oldukça zedeliyor artık. Ben çok sevdiğim için herşeyi affedebilirim ama yalanı affedemem. Bu durum beni çok rahatsız ediyor. Ben ona hiç yalan söylemem mesela, olduğu gibi herşeyi anlatırım, sorunca neyse onu söylerim, bazen tartışırız ama neticede anlaşırız. O niye yalan söylüyor?
Yalanları "Beyaz" yalan niteliğinde şeyler kötü bir niyeti yok ama benim yalanın beyazına da siyahına da moruna da pembesine de tehamülüm yok. Sizlerin de eşlerinizle aranızda "beyaz" yalanlar oluyor mu? normal bir şey mi bu? ben mi abartıyorum? Yoksa haklı mıyım? Haklıysam ne yapayım? ne kadar konuştuk bu konuyu ama değişmedi.
Örnek isteyenleriniz olacaktır. en son örneği vereyim. Evelsi gün evden çıkarken yanına para almaya unuttuğunu fark ettim. Aradım telefonla "Sen para almaya unutmuşun" dedim "Yok ben aldım merak etme" dedi. Almamış, almadığını söyleseymiş ben telaşlanacakmışım. Telaşlanmayacaktım, ya dön eve al diyecektim ya da yanındaki arkadaştan bir 20lira iste sonra veririz, diyecektim. Arkadaşından da isteyememiş çünkü biz pandemi nedeniyle hala dikkat ediyoruz, dışarıda maske takıyoruz, mecbur kalmadıkça paraya vb dokunmuyoruz (ya kredi kartı kullanıyoruz ya da para üstünü vs poşetle alıyoruz elle dokunmamak için ya da ellerimizi dezenfekte ediyoruz ). Bu yüzden söylememiş arkadaşından da istememiş benden korkusuna. Başka yalanlar da var örneğin eski eşine para göndermiş benden gizli, ben eşimin telinden whatsapla kendime göndermek için foto çekerken, whatsap yazışmalarını gördüm tesadüfen. eski eşi bundan para istemiş (büyük bir para değil) bu da göndermiş. Bana söylememiş çünkü eski eşine çok kızmış, bir kereliğine göndermiş, bana söyleseymiş keyfimiz kaçacakmış falan. Eski bir çekme karavanımız var, onun dolaplarını yeniletmiş marangoza benden gizli, bana söyleseymiş ben "hayır" diyecekmişim vs. bunun gibi şeyler.
