Bircogunuz tepki vermissiniz ancak bizim buralarda boşanma aşamasına gelinen evliliklerde erkek hatalı ise hatasını anlasın diye çocuk babaya verilir ve baba hatasini anlayip tıpış tipis döner esine, eski huyundan da eser kalmaz..
Söylediklerimin yanlış anlaşıldığını düşünüyorum.
Bir arkadaşım devlet memuru ve eşinden boşandı, 3 cocugunu da aldı.. Çocuklar bisandiklarinda 7, 10 ve 13 yaşında idiler.. babalarının annelerine her gün dayak attığını, hakaret ettigini eline 5 kuruş vermediğini ve hatta yeni yaptıkları evin inşaatında kadını çalıştırdığını gördükleri ve bildikleri halde, ayrılma aşamasında annelerini haklı görürken, anneleri ile babalari boşandıktan sonra, artık annelerinde kaldıklarında babalarina özlem duyduklarında annelerine nasıl düşman olduklarına şahidim, cocuklarin sebebi ise bizi babamızdan ayırdın diyorlardi...oysaki 15 tatil ve yaz tatillerinde istedikleri kadar babaya gidiyorlardi, gittiklerinde babalarinda çok iyi davranis görmemelerine ragmen çocuklar bir anda anne düşmanı baba hayrani oluverdiler..bu anneki cocuklarini nasıl el üstünde tuttugunu, tatile bile götürdüğüne ben şahidim..
Bazen konusu geçer ve derki " en büyük hatayi çocukları alarak yapmışım, daha iyi imkanlar sundugum halde, daha ilgili oldugum halde, sırf baba özlemi yüzünden bana düşmanlar derdi...
Ve ben bu çocukların annelerine kindar bakışlarına şahidim..sizler buna şahit olsaydınız benim düşündüğüm fazlasını düşünürdünüz...
Evlatlarıma aciyanlariniz olmus, dışardan bilmeden tanimadan bir yorumla acımak kolay geliyor tabi..Ancak şunu belirtmeliyim ki sırf çocukları icin evliliğini devam ettiren bir anneyim. Boşanmak icin önemli sebeplerim var iken sırf 7 ve 10 yaşındaki kızlarimin " anne ne olur boşanmayin, kavga da etseniz biz ikinizle birlikte yaşamak istiyoruz" demeleri beni durduruyor..
Forumda post açıp derdimi paylasmadiyssam 4 4' lük yaşadığım anlamina gelmez.
