• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin sinirle söyledikleri aşamıyorum..

yuzuktasiyicisi

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
24 Mart 2025
49
57
3
28
Eşimle çok seyrek kavga ederiz. Genelde ufak konularında üstünde durmayız pek. Ama iki defadır çok ters laflar ediyo üçüncüsü son olur. İlki bundan 7 ay önceydi hamileydim arkadaşlar ile tatil dönüşü gözlük kavgası çıkarttı gözlüğünü bulamamış oflaya poflaya nereye kaldırdın diye aradı ben dokunmadım oflayıp durma hatırlamıyosan bırsk kalsın dedim. Hem hamile eşine hemde arkadaşlarımızın yanında kapa çeneni çarpıcam şimdi ağzına diye bağırdı. Kıyameti kopardım doğal olarak ama üstü kapandı bu konunun vakitle. İkincisi ise 10 gün önce oldu. Yine kendi üstü ile alakalı ince montunu bulamamış söylene söylene arıyodu. Yeni taşındık eşyalarımız hala kolilerde. Böyle mi toplanır eşya diye söylendiğini duyunca hırkasını verdim 1 tane koli hazırlamadın ben çocukla bütün evi topladım kendi işini kendin yapsaydın al hırkanı giy çocuk gibi mont diye tutturma dedim. Bağırmaya başladı ne biçim konuşuyosun diye çocuk gibi tutturuyosun çünkü dedim. Tekrar tekrar kapa çeneni diye bağırdı bende bağırdım en son elini kolunu sallayarak kapa çeneni seni şu camdan geçiririm dedi. Hadi bi denesene dedim güldüm çıktı gitti evden.
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?
 
Eşimle çok seyrek kavga ederiz. Genelde ufak konularında üstünde durmayız pek. Ama iki defadır çok ters laflar ediyo üçüncüsü son olur. İlki bundan 7 ay önceydi hamileydim arkadaşlar ile tatil dönüşü gözlük kavgası çıkarttı gözlüğünü bulamamış oflaya poflaya nereye kaldırdın diye aradı ben dokunmadım oflayıp durma hatırlamıyosan bırsk kalsın dedim. Hem hamile eşine hemde arkadaşlarımızın yanında kapa çeneni çarpıcam şimdi ağzına diye bağırdı. Kıyameti kopardım doğal olarak ama üstü kapandı bu konunun vakitle. İkincisi ise 10 gün önce oldu. Yine kendi üstü ile alakalı ince montunu bulamamış söylene söylene arıyodu. Yeni taşındık eşyalarımız hala kolilerde. Böyle mi toplanır eşya diye söylendiğini duyunca hırkasını verdim 1 tane koli hazırlamadın ben çocukla bütün evi topladım kendi işini kendin yapsaydın al hırkanı giy çocuk gibi mont diye tutturma dedim. Bağırmaya başladı ne biçim konuşuyosun diye çocuk gibi tutturuyosun çünkü dedim. Tekrar tekrar kapa çeneni diye bağırdı bende bağırdım en son elini kolunu sallayarak kapa çeneni seni şu camdan geçiririm dedi. Hadi bi denesene dedim güldüm çıktı gitti evden.
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?
Maalesef taviz tavizi doğuruyor.
 
Çok ciddi uyar. 3.sü olursa tazminatı nafakayı hazırla, de.
Önceki konuda da beni biliyosun bir an öfkeleniyorum sonra çok pişman oluyorum söylediğim şeye söylediğim an pişman oldum zaten diye diye kapandı. Benim eşimin karakteri bu kimi insan bir anda parlar bir anda söner. Ben daha sakinimdir o anları çok takmam zaten bi kulağımdan girer diğerinden çıkar anında gelir pişmanlığınıda bilirim. Ama ikidir bu laflar beni öfke yada sinire değil boşanmaya itiyo. İnsan eşine çocuğunun annesine nasıl böyle konuşabilir? Cesaret desem değil. Aptallık desem aptal bir insan olduğunuda düşünmüyorum. Neyin öfkesi bu sakin kendi halinde bir insanım arza çıkarmam genelde. Ve kavga konuları o kadar basit ki. Konusu ciddi bir kavgada ne olacak? Şuan bunu düşünüyorum.
 
Eşimle çok seyrek kavga ederiz. Genelde ufak konularında üstünde durmayız pek. Ama iki defadır çok ters laflar ediyo üçüncüsü son olur. İlki bundan 7 ay önceydi hamileydim arkadaşlar ile tatil dönüşü gözlük kavgası çıkarttı gözlüğünü bulamamış oflaya poflaya nereye kaldırdın diye aradı ben dokunmadım oflayıp durma hatırlamıyosan bırsk kalsın dedim. Hem hamile eşine hemde arkadaşlarımızın yanında kapa çeneni çarpıcam şimdi ağzına diye bağırdı. Kıyameti kopardım doğal olarak ama üstü kapandı bu konunun vakitle. İkincisi ise 10 gün önce oldu. Yine kendi üstü ile alakalı ince montunu bulamamış söylene söylene arıyodu. Yeni taşındık eşyalarımız hala kolilerde. Böyle mi toplanır eşya diye söylendiğini duyunca hırkasını verdim 1 tane koli hazırlamadın ben çocukla bütün evi topladım kendi işini kendin yapsaydın al hırkanı giy çocuk gibi mont diye tutturma dedim. Bağırmaya başladı ne biçim konuşuyosun diye çocuk gibi tutturuyosun çünkü dedim. Tekrar tekrar kapa çeneni diye bağırdı bende bağırdım en son elini kolunu sallayarak kapa çeneni seni şu camdan geçiririm dedi. Hadi bi denesene dedim güldüm çıktı gitti evden.
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?
Eee özür dilemeye çalışmadı mi bunca zaman.
 
Eşimle çok seyrek kavga ederiz. Genelde ufak konularında üstünde durmayız pek. Ama iki defadır çok ters laflar ediyo üçüncüsü son olur. İlki bundan 7 ay önceydi hamileydim arkadaşlar ile tatil dönüşü gözlük kavgası çıkarttı gözlüğünü bulamamış oflaya poflaya nereye kaldırdın diye aradı ben dokunmadım oflayıp durma hatırlamıyosan bırsk kalsın dedim. Hem hamile eşine hemde arkadaşlarımızın yanında kapa çeneni çarpıcam şimdi ağzına diye bağırdı. Kıyameti kopardım doğal olarak ama üstü kapandı bu konunun vakitle. İkincisi ise 10 gün önce oldu. Yine kendi üstü ile alakalı ince montunu bulamamış söylene söylene arıyodu. Yeni taşındık eşyalarımız hala kolilerde. Böyle mi toplanır eşya diye söylendiğini duyunca hırkasını verdim 1 tane koli hazırlamadın ben çocukla bütün evi topladım kendi işini kendin yapsaydın al hırkanı giy çocuk gibi mont diye tutturma dedim. Bağırmaya başladı ne biçim konuşuyosun diye çocuk gibi tutturuyosun çünkü dedim. Tekrar tekrar kapa çeneni diye bağırdı bende bağırdım en son elini kolunu sallayarak kapa çeneni seni şu camdan geçiririm dedi. Hadi bi denesene dedim güldüm çıktı gitti evden.
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?
Eee özür dilemeye çalışmadı mi bunca zaman.
 
Peki sen konusmayinca o birşey demiyor mu ? Neyin var vs konuşmaya çalışmıyor mu
Neyim olduğunu biliyo tabi ki korkusundan yanaşıp bişey söyleyemiyo şuan. Çocukla alakalı evle alakalı bişey soruyor eve gelirken arıyo onun dışında bi köşede oturuyo. Zaten asla yanına gitmiyorum. İnanın öfke yada inattan değil hayal kırıklığından konuşmuyorum şuanda. Bunları söyleyen bi adama ne denir ki?
 
Önceki konuda da beni biliyosun bir an öfkeleniyorum sonra çok pişman oluyorum söylediğim şeye söylediğim an pişman oldum zaten diye diye kapandı. Benim eşimin karakteri bu kimi insan bir anda parlar bir anda söner. Ben daha sakinimdir o anları çok takmam zaten bi kulağımdan girer diğerinden çıkar anında gelir pişmanlığınıda bilirim. Ama ikidir bu laflar beni öfke yada sinire değil boşanmaya itiyo. İnsan eşine çocuğunun annesine nasıl böyle konuşabilir? Cesaret desem değil. Aptallık desem aptal bir insan olduğunuda düşünmüyorum. Neyin öfkesi bu sakin kendi halinde bir insanım arza çıkarmam genelde. Ve kavga konuları o kadar basit ki. Konusu ciddi bir kavgada ne olacak? Şuan bunu düşünüyorum.
Birdenbire mi bu hale geldi?
 
En iyi ihtimalle iter diyorum çünkü şöyle yaparım böyle yaparım diye ağzına dolamış. Dikkatli ol.
Bende öyle düşünüyorum. İlk kavgada bi kollarımı tutar. İkincide iter. Üçüncüde camdan geçirir. Heralde böyle böyle oluyo bunlar. Neye ne kadar susarsan başına geliyor.
 
Eşimle çok seyrek kavga ederiz. Genelde ufak konularında üstünde durmayız pek. Ama iki defadır çok ters laflar ediyo üçüncüsü son olur. İlki bundan 7 ay önceydi hamileydim arkadaşlar ile tatil dönüşü gözlük kavgası çıkarttı gözlüğünü bulamamış oflaya poflaya nereye kaldırdın diye aradı ben dokunmadım oflayıp durma hatırlamıyosan bırsk kalsın dedim. Hem hamile eşine hemde arkadaşlarımızın yanında kapa çeneni çarpıcam şimdi ağzına diye bağırdı. Kıyameti kopardım doğal olarak ama üstü kapandı bu konunun vakitle. İkincisi ise 10 gün önce oldu. Yine kendi üstü ile alakalı ince montunu bulamamış söylene söylene arıyodu. Yeni taşındık eşyalarımız hala kolilerde. Böyle mi toplanır eşya diye söylendiğini duyunca hırkasını verdim 1 tane koli hazırlamadın ben çocukla bütün evi topladım kendi işini kendin yapsaydın al hırkanı giy çocuk gibi mont diye tutturma dedim. Bağırmaya başladı ne biçim konuşuyosun diye çocuk gibi tutturuyosun çünkü dedim. Tekrar tekrar kapa çeneni diye bağırdı bende bağırdım en son elini kolunu sallayarak kapa çeneni seni şu camdan geçiririm dedi. Hadi bi denesene dedim güldüm çıktı gitti evden.
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?
Ne kadardır birliktesiniz? 2 sefer mi boyle buyuk tartistiniz. Insan sinirli iken biraz abartili seyler soyleyebilir ama bu yapacagi anlamina gelmez.
Şöyle bir dusundum de sinirlenince bende mesela çarpcam vurcam duvara yapistiririm gibi seyler söylüyorum ama asla vurmam. Bu ileride birilerine kesin bu dediklerimi yapacagim anlami mi taşıyor? Ama ben kendimden eminim yapmacagimdan. Sınırlarım bellidir. Eşinizin sınırları belli degil mi yoksa cinsiyetinden dolayı mi bu sekilde düşünüyorsunuz?
 
Normal hayatına devam ediyor mu? Keyfi yerinde mi?
Sabah kalkıyo çocukla ilgileniyo hazırlanıyo işe gidiyo akşam geliyo işte. Gün içinde hali tavrı nasıl bilmiyorum. Haftasonlarıda sürekli gelen giden vardı benim ailem onun ailesi derken bilmiyorum ruh halini. Akşamda tv izliyo malum olayları takip ediyo heralde.
 
Zaten siz çok mantıklı yazmışsınız. Herseyin de farkındasınız. Eşinize ciddi bir uyarı yapin bir daha ağzından fiziksel şiddete dair birsey duyarsam o gün bitiririm bu evliliği diye. Bagirma,kavga tartisma illaki olur ama bir sınır bir seviye olmali. Bir erkegin fiziksel siddeti agzina dolamasindan nefret ederim acikcasi. Daha ciddi birsey olsa eyleme dökecek gibi sanki. Uyarınızı net yapın tekrar ederse de gerekeni yaparsınız.
 
Back
X