- 24 Mart 2025
- 49
- 57
- 3
- 28
- Konu Sahibi yuzuktasiyicisi
- #1
Eşimle çok seyrek kavga ederiz. Genelde ufak konularında üstünde durmayız pek. Ama iki defadır çok ters laflar ediyo üçüncüsü son olur. İlki bundan 7 ay önceydi hamileydim arkadaşlar ile tatil dönüşü gözlük kavgası çıkarttı gözlüğünü bulamamış oflaya poflaya nereye kaldırdın diye aradı ben dokunmadım oflayıp durma hatırlamıyosan bırsk kalsın dedim. Hem hamile eşine hemde arkadaşlarımızın yanında kapa çeneni çarpıcam şimdi ağzına diye bağırdı. Kıyameti kopardım doğal olarak ama üstü kapandı bu konunun vakitle. İkincisi ise 10 gün önce oldu. Yine kendi üstü ile alakalı ince montunu bulamamış söylene söylene arıyodu. Yeni taşındık eşyalarımız hala kolilerde. Böyle mi toplanır eşya diye söylendiğini duyunca hırkasını verdim 1 tane koli hazırlamadın ben çocukla bütün evi topladım kendi işini kendin yapsaydın al hırkanı giy çocuk gibi mont diye tutturma dedim. Bağırmaya başladı ne biçim konuşuyosun diye çocuk gibi tutturuyosun çünkü dedim. Tekrar tekrar kapa çeneni diye bağırdı bende bağırdım en son elini kolunu sallayarak kapa çeneni seni şu camdan geçiririm dedi. Hadi bi denesene dedim güldüm çıktı gitti evden.
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?
Aşırı derecede hayal kırıklığı yaşıyorum. Suç bende ilk kez bu tarz bi cümle kurduğunda bi alt üst etseydim bugün bunu söyleyemiyo olurdu. Hatam orda başladı. Ve bana asla fiziksel şiddet göstermez diye düşünüyodum. Artık emin değilim böyle böyle başlıyo bu işler. Yarın öbür gün ciddi bi kavga etmiş olsak o zaman bu dediklerini yapmaması için bir neden yok. 10 gündür tek kelime konuşmuyorum yüzüne bakmıyorum. İçimden konuşmak beni ne kadar kırdığını anlatmak ve bir daha bu tarz konuşursa bunun son kez olacağını söylemek istiyorum. Bi yandan da içimden hiç konuşmak sesini dahi duymak gelmiyo. Boşanmayıda düşünüyorum açıkcası. Genele bakınca mutlu bir ailemiz var ama bu kadar ucuz sebeplerden bu lafları söyleyen adam yarın neden gerçekleştirmesin diye düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok bulanık. Yerimde olsanız ne yapardınız?