- 9 Ekim 2024
- 141
- 177
- Konu Sahibi velvetrose
- #1
Merhabalar herkese. Bilen bilir daha önce konu açmıştım, eşimin önceki evliliğinden bir çocuğu var.
Dün ilk kez ciddi ciddi boşanmayı düşündüm. İleride yaşayacaklarımın bir fragmanını gördüm sanki.
Bizim henüz çocuğumuz yok.
Eşim inanılmaz verici bir insandır, şurada x kişi yardıma ihtiyacı var deyin koşa koşa gider yardım eder ki ben bu huyunu çok severim ama artık sömürüldüğünü düşünmeye başladım.
Yine daha önce söylemiştim, çocuğuyla da hiçbir problemimiz yok sever beni arkadaş gibiyiz çoğunlukla.
Ama büyüklerin hırsları ne yazık ki etkiliyor ilişkileri.
Eşim çocuğunun a’dan z’ye her şeyini karşılar. Özetleyecek olursam özel okul, en az 3 tane kurs, özel sağlık sigortası, hayat sigortası, servisi, her tatili, her etkinliği, yaz okulları, kitabı vs.. çocuğu olanlar daha iyi bilir belki aklıma gelmeyen her türlü giderler. Onun haricinde her zaman gittiği yerlerden bir şeyler alır. Üstüne asgarinin bir tık üstünde nafaka veriyor.
Karşı tarafın evi, kendine ait işi güzel de bir geliri var anlamanız açısından detaylıca anlatıyorum.
Eşim çocuğunu da işinden ne zaman vakit bulabilirse yatılı kalacak şekilde alıyor, dışarıda da eğlenceli vakit geçirmek için epey uğraşıyoruz şu müze, bu etkinlik vs.
Yani benim eşim eksik bir baba değil ve karşı tarafın bir şeylerin acısını çıkartacağı durumlar da yok. Boşanmaları da sevgi eksikliğinden kaynaklı, anlaşmalı boşanma.
Neyse ben sıkıntıma geleyim, çocuğun annesi çocuğuna bir kuruş harcamamak için ekstra çaba sarfediyor. Örneğin bi 8 ay önce falan eşim bi ayakkabı almıştı çocuğuna, ben de ne zamandır görüyorum ayakkabılar perişan halde beraber bi yere gidiyoruz kötü gözüküyor yani yanlardan patlamış rengi simsiyah olmuş gören de bu insanların parası yok çocuğuna ayakkabı alamıyor sanır. Veya çocuk bir geliyor paçası uzun olması gereken eşofman altı çocuğun boyu uzamış artık bilekten iki karış yukarı gelmiş, küçük geliyor. Yani çocuğa babası ne alıyorsa artık giyilemeyecek hale gelene kadar onlarla geziyor ve en sonunda yine babası alıyor.
Kendisi botokslar, dudak dolguları vs kendisine çok güzel bakıyor. E baksın tabii ki ben de yaptırıyorum her kadının hakkı ama insan neden çocuğuna bir kuruş harcamaktan bu kadar erinir? Bunu da geçiyorum çocuğun hiçbir masrafına dahil olmuyorsun, e üstüne bir asgari iştirak nafakası alıyorsun. O zaman demek ki bu nafaka doğru yere gitmiyor benim canımı sıkan nokta bu. Çocuğuna yaptığı her kuruş masraf helal hoş olsun ama bu para eski eşinin kişisel harcamalarına gidiyorsa işte bir kadın olarak buna katlanamıyorum.
Biz gelirimizi giderimizi her şeyimizi kalem kalem hesaplayan, şurda şu noktada dikkat edelim biraz kemer sıkalım şu ay şöyle birikim yapalım gibi dikkat eden bir çiftiz.
Eşim konuşmasına konuşmuş, zaten sürekli konuşuyor. Acaba şuna da sen mi dahil olsan, 300 liralık kitap masrafı için bana yazmasan direkt sen alsan, benim almamı beklemeden çocuğa bir ayakkabı alsan bu şekilde gezmese vs vs.. sonuç? Yok, aynı.
Eşim bir avukat tanıdığına danışmış sanırım, nafakanın doğru yere gittiğini düşünmüyorum diye ama bir sonuç çıkar mı bilemem. Zaten eşim çocuğunun ucundan kıyısından etkileneceği her şeyden kaçınır bu zamana kadar böyle verici olmasının sebebi de bu.
Ben boşanmış çocuklu bir adama aşık olduğumda zorlanacağımı biliyordum ama evliliğimi bitirme noktasına gelecek kadar ağır bir bedel ödeyeceğimi hiç tahmin etmemiştim. Eşimi seviyor muyum? Evet çok seviyorum. Birbirimizle hiçbir sorunumuz yok ne ilgi alaka açısından, ne de başka bir şey. Ufak tefek kıskançlıklar olur sadece hepsi bu.
Uzun oldu özür dilerim, özetle üzülüyorum. Ya her şeye kulaklarımı tıkayıp umursamamayı öğrenip yoluma devam edeceğim ya da ayrılacağım.
Dün ilk kez ciddi ciddi boşanmayı düşündüm. İleride yaşayacaklarımın bir fragmanını gördüm sanki.
Bizim henüz çocuğumuz yok.
Eşim inanılmaz verici bir insandır, şurada x kişi yardıma ihtiyacı var deyin koşa koşa gider yardım eder ki ben bu huyunu çok severim ama artık sömürüldüğünü düşünmeye başladım.
Yine daha önce söylemiştim, çocuğuyla da hiçbir problemimiz yok sever beni arkadaş gibiyiz çoğunlukla.
Ama büyüklerin hırsları ne yazık ki etkiliyor ilişkileri.
Eşim çocuğunun a’dan z’ye her şeyini karşılar. Özetleyecek olursam özel okul, en az 3 tane kurs, özel sağlık sigortası, hayat sigortası, servisi, her tatili, her etkinliği, yaz okulları, kitabı vs.. çocuğu olanlar daha iyi bilir belki aklıma gelmeyen her türlü giderler. Onun haricinde her zaman gittiği yerlerden bir şeyler alır. Üstüne asgarinin bir tık üstünde nafaka veriyor.
Karşı tarafın evi, kendine ait işi güzel de bir geliri var anlamanız açısından detaylıca anlatıyorum.
Eşim çocuğunu da işinden ne zaman vakit bulabilirse yatılı kalacak şekilde alıyor, dışarıda da eğlenceli vakit geçirmek için epey uğraşıyoruz şu müze, bu etkinlik vs.
Yani benim eşim eksik bir baba değil ve karşı tarafın bir şeylerin acısını çıkartacağı durumlar da yok. Boşanmaları da sevgi eksikliğinden kaynaklı, anlaşmalı boşanma.
Neyse ben sıkıntıma geleyim, çocuğun annesi çocuğuna bir kuruş harcamamak için ekstra çaba sarfediyor. Örneğin bi 8 ay önce falan eşim bi ayakkabı almıştı çocuğuna, ben de ne zamandır görüyorum ayakkabılar perişan halde beraber bi yere gidiyoruz kötü gözüküyor yani yanlardan patlamış rengi simsiyah olmuş gören de bu insanların parası yok çocuğuna ayakkabı alamıyor sanır. Veya çocuk bir geliyor paçası uzun olması gereken eşofman altı çocuğun boyu uzamış artık bilekten iki karış yukarı gelmiş, küçük geliyor. Yani çocuğa babası ne alıyorsa artık giyilemeyecek hale gelene kadar onlarla geziyor ve en sonunda yine babası alıyor.
Kendisi botokslar, dudak dolguları vs kendisine çok güzel bakıyor. E baksın tabii ki ben de yaptırıyorum her kadının hakkı ama insan neden çocuğuna bir kuruş harcamaktan bu kadar erinir? Bunu da geçiyorum çocuğun hiçbir masrafına dahil olmuyorsun, e üstüne bir asgari iştirak nafakası alıyorsun. O zaman demek ki bu nafaka doğru yere gitmiyor benim canımı sıkan nokta bu. Çocuğuna yaptığı her kuruş masraf helal hoş olsun ama bu para eski eşinin kişisel harcamalarına gidiyorsa işte bir kadın olarak buna katlanamıyorum.
Biz gelirimizi giderimizi her şeyimizi kalem kalem hesaplayan, şurda şu noktada dikkat edelim biraz kemer sıkalım şu ay şöyle birikim yapalım gibi dikkat eden bir çiftiz.
Eşim konuşmasına konuşmuş, zaten sürekli konuşuyor. Acaba şuna da sen mi dahil olsan, 300 liralık kitap masrafı için bana yazmasan direkt sen alsan, benim almamı beklemeden çocuğa bir ayakkabı alsan bu şekilde gezmese vs vs.. sonuç? Yok, aynı.
Eşim bir avukat tanıdığına danışmış sanırım, nafakanın doğru yere gittiğini düşünmüyorum diye ama bir sonuç çıkar mı bilemem. Zaten eşim çocuğunun ucundan kıyısından etkileneceği her şeyden kaçınır bu zamana kadar böyle verici olmasının sebebi de bu.
Ben boşanmış çocuklu bir adama aşık olduğumda zorlanacağımı biliyordum ama evliliğimi bitirme noktasına gelecek kadar ağır bir bedel ödeyeceğimi hiç tahmin etmemiştim. Eşimi seviyor muyum? Evet çok seviyorum. Birbirimizle hiçbir sorunumuz yok ne ilgi alaka açısından, ne de başka bir şey. Ufak tefek kıskançlıklar olur sadece hepsi bu.
Uzun oldu özür dilerim, özetle üzülüyorum. Ya her şeye kulaklarımı tıkayıp umursamamayı öğrenip yoluma devam edeceğim ya da ayrılacağım.
