eşimin diğer yüzüyle tanıştım

Bunları unutur geçerim diyorsanız devam edin ama unutamam derseniz kendinize bu hayatı yaşatmayın. Yakın arkadaşım bebek yüzünden kabul etti ama en fazla iki sene dayanabildi. Şimdi diyor ki iki sene bana zulümdü omuzlarımda yüktü şimdi boşanınca çok rahatladım. Kendinizi de asla suçlu hissetmeyin bu eşinizin içinde olan bir sapıklık erkektir yapar diye bir şey yok. bunlara meraklı olan her zaman böyle oluyor meraklı olmayanıda var. erkektir aldatır mı tabii hiç birine güvenmeyeceksin ölümüne ama böyle de şüpheyle yaşanmaz.
 
çevremde kimseye anlatamadığım ama içimdeki bu hisle yerimde duramadığım bir sorunla karşı karşıyayım. eşimin bambaşka bir yüzünü gördüm. üç aylık evliyim. 28 yaşındayım. kamuda çalışıyorum. kendi kendine yetebilen iyi geliri olan bir kadınım. eşim aynı şekilde iyi mesleği olan iyi kazanan biri. onu bu yaşadıklarıma kadar tanımlayacak olursam son derece sorumluluk sahibi, merhametli, iyi baba olma potansiyeli olan, ailesine bağlı, muhafazakar biri olarak tanımlardım.

evliliğimin ikinci ayında eşimin telefonunu karıştırdım. 2 yıl sevgililik ve nişanlılık sürecinden sonra evlendik. bu süreçte eşimin telefonunu elime aldığımı bilmem. zaten yeltensem bile kendisi hiç vermemiştir. telefonu karıştırmama gelirsek, neden bilmiyorum şeytan dürttü derler ya her şey anlık gelişti ve telefonu elime almamla dünyam başıma yıkıldı.

kişisel hesabı ile birlikte bir de mesleki instagram hesabı vardı. mesleki hesabına girdim. o hesapta iki ayrı kadınla yazışması vardı. bu mesajlar bildiğiniz cinsel içerikli yazışmalar. bir uygulama üzerinden tanışılmış ve birbirine fotoğraf göndermeli konuşmaları içeriyordu. yazışmaların hepsini okuyamadım, ekran görüntüleri aldım. yaklaşık 10-15 tane. kendime gönderdim. şu an çok pişmanım keşke hepsini okusaydım diyorum. anlık baş dönmesi, öfke artık adına ne derseniz. ya da bir süre takip etseydim, gözlemleseydim.

şimdi her ne olursa olsun asla kanıtlayamayacağım bir sonuçla karşı karşıyayım çünkü inkar ediyor ve edecek. hesap sordum. ilk başta neye uğradığını şaşırdı. cevap veremedi. benim bağırmalarım ağlamalarım sonrasında arkadaşının yazıştığını söyledi. inanmadım. çocuk mu kandırıyorsun karşında aptal mı var dedim. arkadaşını aradı hoparlörden konuştu. arkadaşı evet ben görüştüm, kendi hesabımda beni takip eden görüştüğüm birileri vardı, takıntılı tipler olduğu için ben de kendisinden rica ettim dedi. yine inanmadım. kendi adı soyadıyla bir başkasının böyle yazışmalar yapmasına neden izin versin ne saçmalık yani.

bir anda babamı aradım, gelin beni alın dedim her şeyi anlattım. yaşanan şeylerin hepsi o kadar anlık şoktu ki benim için. ailemin evine gittim. birkaç gün orada kaldım ve eşim geldi. annem inanmadı. tanıdığım kadarıyla o öyle biri değil dedi. gerçekten hem ailem hem arkadaşlarım eşimle ilk tanıştıklarında ilk söyledikleri şey çok efendi çok düzgün biri yorumu olmuştur. istisnasız herkesten aynı kelimeleri duydum. eşim geldi. annem, babam ve kardeşlerimin yanında kendisini anlattı. elleri titriyordu. ben bu sırada konuştuğu kızlara yazdım. kızlar da aynı şekilde arkadaşının adını verdi. biz onunla konuştuk dediler. kızlar da 19-20’li yaşlarda kızlar. sonrasında arkadaşını aradım. arkadaşı sen eşini tanımıyor musun dedi. gerçekten ben yaptım dedi defalarca kez özür diledi. konuştuğu kızlardan birinin arkadaşı benimle iletişime geçti. ben kendimi anlattım, lütfen yalvarıyorum gerçekleri duymaya ihtiyacım var, bu konu kızlarla alakalı değil. ben gerçeği öğrendikten sonra iletişimi keseceğim benim derdim eşimle dedim. çocuk benden hem eşimin hem de arkadaşının fotoğrafını istedi. sana yardım edeceğim, isimlerini söylemeden hangisiyle konuştuğunu soracağım dedi. kimse aptal yerine koyamaz vs vs dedi. şu an bunları yazarken bile ne kadar acemice insanlarla yüz göz olmuşum, evliliğin cicim aylarında neler yaşamışım diyorum. 2 aylık evliyken bunları yaşamış olmayı hazmediyorum. yüzde yüz inanmamış olmasam da tekrar bir şans diyerek geri döndüm. büyük yeminler etti. sosyal medya hesabını kapadı. arkadaşı ile görüşmeyeceğini söyledi. eve döndüğümde de bir süre mesafeliydik. ben nasıl atlatırım nasıl unuturum diye düşündüm hep. bir şekilde zaman geçti, 1 ay gibi bir süre işte. ben ara sıra laf sokuyordum, içim soğumuyordu. bu sefer dedimki gerek yok, madem döndün ve şans vereceksin hep gündemde kalamaz. kalırsa dönmenin anlamı ne. bir süre şans ver, unutmuş gibi yap ve takip et. bu yolu izlemek beni bir nebze rahatlatmıştı. hem gerçekten daha iyi hissediyordu.

ama beni yine şeytan dürttü. bugün whatsapp üzerinden yakın birkaç arkadaşı ile konuşmasına baktım. birkaç anahtar kelime aratarak geçmişteki konuşmalarını okudum. çoğu biz nişanlıyken ya da sevgiliyken olanlardı. evlilik sürecinde olanlarda bir şey görmedim. ama nişanlılık sürecinde olanlar…

eşim ve arkadaşları kadınlardan bahsetmiş. eşim şurada güzel kız var mı demiş, arkadaşı başka zaman şurada şöyle kız var demiş. eşim sana bir süprizim var diyerek arkadaşına porno göndermiş. bir de bir ortak kadın var, onun fotoğrafını göndersene demiş eşim. ama yeri gelmiş ben hanımcıyım ben eskisi gibi değilim de demiş. bu muhabbetler o kadar çoktu ki anlatamam. bu mesajları gördüğümü söylemedim. ilk başta yaptığım hataya düşmek istemiyorum.

bir yandan diyorum erkek muhabbeti mi bu. sonra diyorum ben eşim hayatıma girdikten sonra neden bir kişiye bile o niyetle bakmadım, öyle bir diyalog yaşamadım. o kadar çaresizim ki paramparçayım. eşimin bu tanımadığım farklı yüzü beni yıktı geçti. ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeyim. birilerine anlatsam akıl alsam utanır haldeyim. aileme artık bir şey söylemek istemiyorum.

o kadar beklemediğim bir şey ki… biz eşimle nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti. şimdi ise başkalarıyla başka kadınları konuştuğunu görüyorum. bunun sonu ne olacak? daha çok yeni evliyim. onunla konuşmak yüzünü dahi görmek istemiyorum. hep aklımda şüpheyle mi yaşayacağım? bu güven bir daha inşa edilir mi? boşanmak evliliğim bu kadar yeniyken çok büyük cesaret işi. lütfen yorumlarınızı kırmadan yapın. zaten çok çok kötü durumdayım. sizlerden gelecek tavsiyelere ihtiyacım var.
Çocuk yaşta kızları korkutup, eşin değildi arkadaşıydı, dedirtmekten kolay ne var? Ayrıca fotolar var diyosun yani ordan eşine dair bir ipucu çıkmadı mı? Erkek muhabbeti diye basite de indirgenmemeli, böyleleri var ama evlenmiyor zaten çoğu bence, ha evliler arasındakiler de çoğunun eşi farkında ama bir şey yapamıyor malesef.. çocuk yok, ortak mal yok muhtemelen.. boşanmaya ne var böyle?!? Sizi anlıyorum da büyük bir hayal kırıklığı ama bu şekilde hayat geçmez bence. Yapmanız gereken, aileniz dahil herkesin bildiği üzere bence, boşanmak..
 
Hayatta kimse için o öyle biri değil, yapmaz demem.
Diyene de şaşarım, bıyık altı gülerim.
Ne yazık ki herkesten her şey cikabilir.
Allah şaşırtmasın.

Dünyanız başınıza yıkılmış gibi hissediyorsunuz çok iyi anlıyorum.
Yerinizde olsam bundan sonrası için takipte kalmaya devam ederim.
Bence eşinize daha rahat ortamlar sunun, uzun saatler yalnız bırakın ve o anları takip edin.
 
Çok üzüldüm, görünüşe aldanmamak gerekiyor herkes her pisliği yapabilir. Bir an önce boşan, ne güzel memursun zaten. Burda ne kadınların hikayesini okuyoruz, ekonomik özgürlüğü yok çocuklar var mecburen o pis kocalarına katlanıyorlar.
kocan hem yalancı hem karaktersiz. Affedersen buluşmasa bile sanal olarak aldatmaya devam edecek. Yazık daha gençsin yol yakınken dön. Göz ardı ediyoruz ama bu tür olaylar Akıl sağlığına çok büyük darbeler vuruyor. İlerde acısı çıkıyor.
 
Üzgünüm ama bende inanamadım ve sizde inanmadığınız için bu ikilemdesiniz. Bu şekilde çok yıpranırsınız sürekli kontrol mü edeceksiniz hayat mı bu? Eşiniz güvenilmez gözü dışarda biri maalesef. Bekar adam evli adamın hesabından neden görüşsün? eşin masum olsa demez miydi ya git karım görürse çok kötü olur kendi işini kendin hallet beni karıştırma diye. 😟
 
çevremde kimseye anlatamadığım ama içimdeki bu hisle yerimde duramadığım bir sorunla karşı karşıyayım. eşimin bambaşka bir yüzünü gördüm. üç aylık evliyim. 28 yaşındayım. kamuda çalışıyorum. kendi kendine yetebilen iyi geliri olan bir kadınım. eşim aynı şekilde iyi mesleği olan iyi kazanan biri. onu bu yaşadıklarıma kadar tanımlayacak olursam son derece sorumluluk sahibi, merhametli, iyi baba olma potansiyeli olan, ailesine bağlı, muhafazakar biri olarak tanımlardım.

evliliğimin ikinci ayında eşimin telefonunu karıştırdım. 2 yıl sevgililik ve nişanlılık sürecinden sonra evlendik. bu süreçte eşimin telefonunu elime aldığımı bilmem. zaten yeltensem bile kendisi hiç vermemiştir. telefonu karıştırmama gelirsek, neden bilmiyorum şeytan dürttü derler ya her şey anlık gelişti ve telefonu elime almamla dünyam başıma yıkıldı.

kişisel hesabı ile birlikte bir de mesleki instagram hesabı vardı. mesleki hesabına girdim. o hesapta iki ayrı kadınla yazışması vardı. bu mesajlar bildiğiniz cinsel içerikli yazışmalar. bir uygulama üzerinden tanışılmış ve birbirine fotoğraf göndermeli konuşmaları içeriyordu. yazışmaların hepsini okuyamadım, ekran görüntüleri aldım. yaklaşık 10-15 tane. kendime gönderdim. şu an çok pişmanım keşke hepsini okusaydım diyorum. anlık baş dönmesi, öfke artık adına ne derseniz. ya da bir süre takip etseydim, gözlemleseydim.

şimdi her ne olursa olsun asla kanıtlayamayacağım bir sonuçla karşı karşıyayım çünkü inkar ediyor ve edecek. hesap sordum. ilk başta neye uğradığını şaşırdı. cevap veremedi. benim bağırmalarım ağlamalarım sonrasında arkadaşının yazıştığını söyledi. inanmadım. çocuk mu kandırıyorsun karşında aptal mı var dedim. arkadaşını aradı hoparlörden konuştu. arkadaşı evet ben görüştüm, kendi hesabımda beni takip eden görüştüğüm birileri vardı, takıntılı tipler olduğu için ben de kendisinden rica ettim dedi. yine inanmadım. kendi adı soyadıyla bir başkasının böyle yazışmalar yapmasına neden izin versin ne saçmalık yani.

bir anda babamı aradım, gelin beni alın dedim her şeyi anlattım. yaşanan şeylerin hepsi o kadar anlık şoktu ki benim için. ailemin evine gittim. birkaç gün orada kaldım ve eşim geldi. annem inanmadı. tanıdığım kadarıyla o öyle biri değil dedi. gerçekten hem ailem hem arkadaşlarım eşimle ilk tanıştıklarında ilk söyledikleri şey çok efendi çok düzgün biri yorumu olmuştur. istisnasız herkesten aynı kelimeleri duydum. eşim geldi. annem, babam ve kardeşlerimin yanında kendisini anlattı. elleri titriyordu. ben bu sırada konuştuğu kızlara yazdım. kızlar da aynı şekilde arkadaşının adını verdi. biz onunla konuştuk dediler. kızlar da 19-20’li yaşlarda kızlar. sonrasında arkadaşını aradım. arkadaşı sen eşini tanımıyor musun dedi. gerçekten ben yaptım dedi defalarca kez özür diledi. konuştuğu kızlardan birinin arkadaşı benimle iletişime geçti. ben kendimi anlattım, lütfen yalvarıyorum gerçekleri duymaya ihtiyacım var, bu konu kızlarla alakalı değil. ben gerçeği öğrendikten sonra iletişimi keseceğim benim derdim eşimle dedim. çocuk benden hem eşimin hem de arkadaşının fotoğrafını istedi. sana yardım edeceğim, isimlerini söylemeden hangisiyle konuştuğunu soracağım dedi. kimse aptal yerine koyamaz vs vs dedi. şu an bunları yazarken bile ne kadar acemice insanlarla yüz göz olmuşum, evliliğin cicim aylarında neler yaşamışım diyorum. 2 aylık evliyken bunları yaşamış olmayı hazmediyorum. yüzde yüz inanmamış olmasam da tekrar bir şans diyerek geri döndüm. büyük yeminler etti. sosyal medya hesabını kapadı. arkadaşı ile görüşmeyeceğini söyledi. eve döndüğümde de bir süre mesafeliydik. ben nasıl atlatırım nasıl unuturum diye düşündüm hep. bir şekilde zaman geçti, 1 ay gibi bir süre işte. ben ara sıra laf sokuyordum, içim soğumuyordu. bu sefer dedimki gerek yok, madem döndün ve şans vereceksin hep gündemde kalamaz. kalırsa dönmenin anlamı ne. bir süre şans ver, unutmuş gibi yap ve takip et. bu yolu izlemek beni bir nebze rahatlatmıştı. hem gerçekten daha iyi hissediyordu.

ama beni yine şeytan dürttü. bugün whatsapp üzerinden yakın birkaç arkadaşı ile konuşmasına baktım. birkaç anahtar kelime aratarak geçmişteki konuşmalarını okudum. çoğu biz nişanlıyken ya da sevgiliyken olanlardı. evlilik sürecinde olanlarda bir şey görmedim. ama nişanlılık sürecinde olanlar…

eşim ve arkadaşları kadınlardan bahsetmiş. eşim şurada güzel kız var mı demiş, arkadaşı başka zaman şurada şöyle kız var demiş. eşim sana bir süprizim var diyerek arkadaşına porno göndermiş. bir de bir ortak kadın var, onun fotoğrafını göndersene demiş eşim. ama yeri gelmiş ben hanımcıyım ben eskisi gibi değilim de demiş. bu muhabbetler o kadar çoktu ki anlatamam. bu mesajları gördüğümü söylemedim. ilk başta yaptığım hataya düşmek istemiyorum.

bir yandan diyorum erkek muhabbeti mi bu. sonra diyorum ben eşim hayatıma girdikten sonra neden bir kişiye bile o niyetle bakmadım, öyle bir diyalog yaşamadım. o kadar çaresizim ki paramparçayım. eşimin bu tanımadığım farklı yüzü beni yıktı geçti. ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeyim. birilerine anlatsam akıl alsam utanır haldeyim. aileme artık bir şey söylemek istemiyorum.

o kadar beklemediğim bir şey ki… biz eşimle nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti. şimdi ise başkalarıyla başka kadınları konuştuğunu görüyorum. bunun sonu ne olacak? daha çok yeni evliyim. onunla konuşmak yüzünü dahi görmek istemiyorum. hep aklımda şüpheyle mi yaşayacağım? bu güven bir daha inşa edilir mi? boşanmak evliliğim bu kadar yeniyken çok büyük cesaret işi. lütfen yorumlarınızı kırmadan yapın. zaten çok çok kötü durumdayım. sizlerden gelecek tavsiyelere ihtiyacım var.
Güven en önemli duygu bence sevgiden aşktan önce gelir çok iyi düşünmeniz lazım sürekli acabalarla yaşamak zor.Esinize bi çocuk verecek kadar guvenebilecek misiniz evlat büyütmek bakmak büyük sorumluluk benimde eşimle sorunlarım oldugu bi dönem benim unutkanlığım yüzünden 2 yaşındaki bebeğimin bacağına kaynar çaydanlık devrildi 😥o günden sonra ben başka ben oldum vicdan azabı üzüntü içindeyim keşke dedim eşim bana daha kötü şeyler yasatsaydida evladimla sinanmasaydim Rabbim hakkınızda hayırlı olanı versin inşaallah.
 
nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti.
Çok mu muhafazakar(!)?
Nişanlimla konuşmayacaksam kiminle konuşacağım bu konulari.
Kendinden 10 yaş küçük kızlarla konuşmuş, bunu gördüğün an bitmeliydi.
Şimdi affedersen yakında fiziksel aldatmaya da döner. Güven olmadan evlilik devam etmez, kanıtlarında var ver mahkemeye.
 
Gerçekten inandıysan devam et ve unut, ama aklında şüphe varsa bitir. Şuan 28sin hayat çok hızlı akıyor. Bir bakmışsın 40ı devirmişsin. Gitsen gidemez, kalsan kalamazsın🙄
 
Aldatma konularinda, bitirmek isteyen kadın çocuğu da olsa, maddi imkansizlik icinde de olsa, kimseye sormadan, amasi, acabasi olmadan bitiriyor.
Belli ki sizde bu kararlilik yok.
Belki Ailenizin desteği olmadigi icin, belki esinize inanmak istediginiz icin, v.s.

Şunu bilir şunu söylerim; bir kere aldatan bir daha aldatir. Bugün mesajla, yarin fiziksel.
Ayrilir veya ayrilmazsiniz, sizin şu anda en büyük avantajınız çocuğunuzun olmamasi.
Hep diyorum gerekirse birden fazla korunma yöntemi kullanin ve böyle bir hayata bir çocuğu dahil etmeyin.
 
çevremde kimseye anlatamadığım ama içimdeki bu hisle yerimde duramadığım bir sorunla karşı karşıyayım. eşimin bambaşka bir yüzünü gördüm. üç aylık evliyim. 28 yaşındayım. kamuda çalışıyorum. kendi kendine yetebilen iyi geliri olan bir kadınım. eşim aynı şekilde iyi mesleği olan iyi kazanan biri. onu bu yaşadıklarıma kadar tanımlayacak olursam son derece sorumluluk sahibi, merhametli, iyi baba olma potansiyeli olan, ailesine bağlı, muhafazakar biri olarak tanımlardım.

evliliğimin ikinci ayında eşimin telefonunu karıştırdım. 2 yıl sevgililik ve nişanlılık sürecinden sonra evlendik. bu süreçte eşimin telefonunu elime aldığımı bilmem. zaten yeltensem bile kendisi hiç vermemiştir. telefonu karıştırmama gelirsek, neden bilmiyorum şeytan dürttü derler ya her şey anlık gelişti ve telefonu elime almamla dünyam başıma yıkıldı.

kişisel hesabı ile birlikte bir de mesleki instagram hesabı vardı. mesleki hesabına girdim. o hesapta iki ayrı kadınla yazışması vardı. bu mesajlar bildiğiniz cinsel içerikli yazışmalar. bir uygulama üzerinden tanışılmış ve birbirine fotoğraf göndermeli konuşmaları içeriyordu. yazışmaların hepsini okuyamadım, ekran görüntüleri aldım. yaklaşık 10-15 tane. kendime gönderdim. şu an çok pişmanım keşke hepsini okusaydım diyorum. anlık baş dönmesi, öfke artık adına ne derseniz. ya da bir süre takip etseydim, gözlemleseydim.

şimdi her ne olursa olsun asla kanıtlayamayacağım bir sonuçla karşı karşıyayım çünkü inkar ediyor ve edecek. hesap sordum. ilk başta neye uğradığını şaşırdı. cevap veremedi. benim bağırmalarım ağlamalarım sonrasında arkadaşının yazıştığını söyledi. inanmadım. çocuk mu kandırıyorsun karşında aptal mı var dedim. arkadaşını aradı hoparlörden konuştu. arkadaşı evet ben görüştüm, kendi hesabımda beni takip eden görüştüğüm birileri vardı, takıntılı tipler olduğu için ben de kendisinden rica ettim dedi. yine inanmadım. kendi adı soyadıyla bir başkasının böyle yazışmalar yapmasına neden izin versin ne saçmalık yani.

bir anda babamı aradım, gelin beni alın dedim her şeyi anlattım. yaşanan şeylerin hepsi o kadar anlık şoktu ki benim için. ailemin evine gittim. birkaç gün orada kaldım ve eşim geldi. annem inanmadı. tanıdığım kadarıyla o öyle biri değil dedi. gerçekten hem ailem hem arkadaşlarım eşimle ilk tanıştıklarında ilk söyledikleri şey çok efendi çok düzgün biri yorumu olmuştur. istisnasız herkesten aynı kelimeleri duydum. eşim geldi. annem, babam ve kardeşlerimin yanında kendisini anlattı. elleri titriyordu. ben bu sırada konuştuğu kızlara yazdım. kızlar da aynı şekilde arkadaşının adını verdi. biz onunla konuştuk dediler. kızlar da 19-20’li yaşlarda kızlar. sonrasında arkadaşını aradım. arkadaşı sen eşini tanımıyor musun dedi. gerçekten ben yaptım dedi defalarca kez özür diledi. konuştuğu kızlardan birinin arkadaşı benimle iletişime geçti. ben kendimi anlattım, lütfen yalvarıyorum gerçekleri duymaya ihtiyacım var, bu konu kızlarla alakalı değil. ben gerçeği öğrendikten sonra iletişimi keseceğim benim derdim eşimle dedim. çocuk benden hem eşimin hem de arkadaşının fotoğrafını istedi. sana yardım edeceğim, isimlerini söylemeden hangisiyle konuştuğunu soracağım dedi. kimse aptal yerine koyamaz vs vs dedi. şu an bunları yazarken bile ne kadar acemice insanlarla yüz göz olmuşum, evliliğin cicim aylarında neler yaşamışım diyorum. 2 aylık evliyken bunları yaşamış olmayı hazmediyorum. yüzde yüz inanmamış olmasam da tekrar bir şans diyerek geri döndüm. büyük yeminler etti. sosyal medya hesabını kapadı. arkadaşı ile görüşmeyeceğini söyledi. eve döndüğümde de bir süre mesafeliydik. ben nasıl atlatırım nasıl unuturum diye düşündüm hep. bir şekilde zaman geçti, 1 ay gibi bir süre işte. ben ara sıra laf sokuyordum, içim soğumuyordu. bu sefer dedimki gerek yok, madem döndün ve şans vereceksin hep gündemde kalamaz. kalırsa dönmenin anlamı ne. bir süre şans ver, unutmuş gibi yap ve takip et. bu yolu izlemek beni bir nebze rahatlatmıştı. hem gerçekten daha iyi hissediyordu.

ama beni yine şeytan dürttü. bugün whatsapp üzerinden yakın birkaç arkadaşı ile konuşmasına baktım. birkaç anahtar kelime aratarak geçmişteki konuşmalarını okudum. çoğu biz nişanlıyken ya da sevgiliyken olanlardı. evlilik sürecinde olanlarda bir şey görmedim. ama nişanlılık sürecinde olanlar…

eşim ve arkadaşları kadınlardan bahsetmiş. eşim şurada güzel kız var mı demiş, arkadaşı başka zaman şurada şöyle kız var demiş. eşim sana bir süprizim var diyerek arkadaşına porno göndermiş. bir de bir ortak kadın var, onun fotoğrafını göndersene demiş eşim. ama yeri gelmiş ben hanımcıyım ben eskisi gibi değilim de demiş. bu muhabbetler o kadar çoktu ki anlatamam. bu mesajları gördüğümü söylemedim. ilk başta yaptığım hataya düşmek istemiyorum.

bir yandan diyorum erkek muhabbeti mi bu. sonra diyorum ben eşim hayatıma girdikten sonra neden bir kişiye bile o niyetle bakmadım, öyle bir diyalog yaşamadım. o kadar çaresizim ki paramparçayım. eşimin bu tanımadığım farklı yüzü beni yıktı geçti. ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeyim. birilerine anlatsam akıl alsam utanır haldeyim. aileme artık bir şey söylemek istemiyorum.

o kadar beklemediğim bir şey ki… biz eşimle nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti. şimdi ise başkalarıyla başka kadınları konuştuğunu görüyorum. bunun sonu ne olacak? daha çok yeni evliyim. onunla konuşmak yüzünü dahi görmek istemiyorum. hep aklımda şüpheyle mi yaşayacağım? bu güven bir daha inşa edilir mi? boşanmak evliliğim bu kadar yeniyken çok büyük cesaret işi. lütfen yorumlarınızı kırmadan yapın. zaten çok çok kötü durumdayım. sizlerden gelecek tavsiyelere ihtiyacım var.
Tamam da madem boşanmayacaksınız neden ailenizin evine gittiniz ? Bu yoldan dönerseniz eşiniz sizin onu her halde kabul edeceğini bilecek madem boşanma niyetiniz yoktu susacaktınız
 
Güven bir kere yıkılınca malesef tekrar oluşması neredeyse imkansız oluyor. İnsanın içinde o şüphe hep kalıyor ve bu da insanı yiyip bitiriyor. Kaldı ki siz affetmişsiniz buna rağmen içinizdeki şüphe tekrar onun telefonunu karıştırmaya sizi yönlendirmiş. İçinizde onu affedememişsiniz.
Karar sizin ama şuan çocuk yokken, çok fazla yaşanmışlık yokken boşanmak daha kolay. İleride daha zor olacak.
 
çevremde kimseye anlatamadığım ama içimdeki bu hisle yerimde duramadığım bir sorunla karşı karşıyayım. eşimin bambaşka bir yüzünü gördüm. üç aylık evliyim. 28 yaşındayım. kamuda çalışıyorum. kendi kendine yetebilen iyi geliri olan bir kadınım. eşim aynı şekilde iyi mesleği olan iyi kazanan biri. onu bu yaşadıklarıma kadar tanımlayacak olursam son derece sorumluluk sahibi, merhametli, iyi baba olma potansiyeli olan, ailesine bağlı, muhafazakar biri olarak tanımlardım.

evliliğimin ikinci ayında eşimin telefonunu karıştırdım. 2 yıl sevgililik ve nişanlılık sürecinden sonra evlendik. bu süreçte eşimin telefonunu elime aldığımı bilmem. zaten yeltensem bile kendisi hiç vermemiştir. telefonu karıştırmama gelirsek, neden bilmiyorum şeytan dürttü derler ya her şey anlık gelişti ve telefonu elime almamla dünyam başıma yıkıldı.

kişisel hesabı ile birlikte bir de mesleki instagram hesabı vardı. mesleki hesabına girdim. o hesapta iki ayrı kadınla yazışması vardı. bu mesajlar bildiğiniz cinsel içerikli yazışmalar. bir uygulama üzerinden tanışılmış ve birbirine fotoğraf göndermeli konuşmaları içeriyordu. yazışmaların hepsini okuyamadım, ekran görüntüleri aldım. yaklaşık 10-15 tane. kendime gönderdim. şu an çok pişmanım keşke hepsini okusaydım diyorum. anlık baş dönmesi, öfke artık adına ne derseniz. ya da bir süre takip etseydim, gözlemleseydim.

şimdi her ne olursa olsun asla kanıtlayamayacağım bir sonuçla karşı karşıyayım çünkü inkar ediyor ve edecek. hesap sordum. ilk başta neye uğradığını şaşırdı. cevap veremedi. benim bağırmalarım ağlamalarım sonrasında arkadaşının yazıştığını söyledi. inanmadım. çocuk mu kandırıyorsun karşında aptal mı var dedim. arkadaşını aradı hoparlörden konuştu. arkadaşı evet ben görüştüm, kendi hesabımda beni takip eden görüştüğüm birileri vardı, takıntılı tipler olduğu için ben de kendisinden rica ettim dedi. yine inanmadım. kendi adı soyadıyla bir başkasının böyle yazışmalar yapmasına neden izin versin ne saçmalık yani.

bir anda babamı aradım, gelin beni alın dedim her şeyi anlattım. yaşanan şeylerin hepsi o kadar anlık şoktu ki benim için. ailemin evine gittim. birkaç gün orada kaldım ve eşim geldi. annem inanmadı. tanıdığım kadarıyla o öyle biri değil dedi. gerçekten hem ailem hem arkadaşlarım eşimle ilk tanıştıklarında ilk söyledikleri şey çok efendi çok düzgün biri yorumu olmuştur. istisnasız herkesten aynı kelimeleri duydum. eşim geldi. annem, babam ve kardeşlerimin yanında kendisini anlattı. elleri titriyordu. ben bu sırada konuştuğu kızlara yazdım. kızlar da aynı şekilde arkadaşının adını verdi. biz onunla konuştuk dediler. kızlar da 19-20’li yaşlarda kızlar. sonrasında arkadaşını aradım. arkadaşı sen eşini tanımıyor musun dedi. gerçekten ben yaptım dedi defalarca kez özür diledi. konuştuğu kızlardan birinin arkadaşı benimle iletişime geçti. ben kendimi anlattım, lütfen yalvarıyorum gerçekleri duymaya ihtiyacım var, bu konu kızlarla alakalı değil. ben gerçeği öğrendikten sonra iletişimi keseceğim benim derdim eşimle dedim. çocuk benden hem eşimin hem de arkadaşının fotoğrafını istedi. sana yardım edeceğim, isimlerini söylemeden hangisiyle konuştuğunu soracağım dedi. kimse aptal yerine koyamaz vs vs dedi. şu an bunları yazarken bile ne kadar acemice insanlarla yüz göz olmuşum, evliliğin cicim aylarında neler yaşamışım diyorum. 2 aylık evliyken bunları yaşamış olmayı hazmediyorum. yüzde yüz inanmamış olmasam da tekrar bir şans diyerek geri döndüm. büyük yeminler etti. sosyal medya hesabını kapadı. arkadaşı ile görüşmeyeceğini söyledi. eve döndüğümde de bir süre mesafeliydik. ben nasıl atlatırım nasıl unuturum diye düşündüm hep. bir şekilde zaman geçti, 1 ay gibi bir süre işte. ben ara sıra laf sokuyordum, içim soğumuyordu. bu sefer dedimki gerek yok, madem döndün ve şans vereceksin hep gündemde kalamaz. kalırsa dönmenin anlamı ne. bir süre şans ver, unutmuş gibi yap ve takip et. bu yolu izlemek beni bir nebze rahatlatmıştı. hem gerçekten daha iyi hissediyordu.

ama beni yine şeytan dürttü. bugün whatsapp üzerinden yakın birkaç arkadaşı ile konuşmasına baktım. birkaç anahtar kelime aratarak geçmişteki konuşmalarını okudum. çoğu biz nişanlıyken ya da sevgiliyken olanlardı. evlilik sürecinde olanlarda bir şey görmedim. ama nişanlılık sürecinde olanlar…

eşim ve arkadaşları kadınlardan bahsetmiş. eşim şurada güzel kız var mı demiş, arkadaşı başka zaman şurada şöyle kız var demiş. eşim sana bir süprizim var diyerek arkadaşına porno göndermiş. bir de bir ortak kadın var, onun fotoğrafını göndersene demiş eşim. ama yeri gelmiş ben hanımcıyım ben eskisi gibi değilim de demiş. bu muhabbetler o kadar çoktu ki anlatamam. bu mesajları gördüğümü söylemedim. ilk başta yaptığım hataya düşmek istemiyorum.

bir yandan diyorum erkek muhabbeti mi bu. sonra diyorum ben eşim hayatıma girdikten sonra neden bir kişiye bile o niyetle bakmadım, öyle bir diyalog yaşamadım. o kadar çaresizim ki paramparçayım. eşimin bu tanımadığım farklı yüzü beni yıktı geçti. ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeyim. birilerine anlatsam akıl alsam utanır haldeyim. aileme artık bir şey söylemek istemiyorum.

o kadar beklemediğim bir şey ki… biz eşimle nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti. şimdi ise başkalarıyla başka kadınları konuştuğunu görüyorum. bunun sonu ne olacak? daha çok yeni evliyim. onunla konuşmak yüzünü dahi görmek istemiyorum. hep aklımda şüpheyle mi yaşayacağım? bu güven bir daha inşa edilir mi? boşanmak evliliğim bu kadar yeniyken çok büyük cesaret işi. lütfen yorumlarınızı kırmadan yapın. zaten çok çok kötü durumdayım. sizlerden gelecek tavsiyelere ihtiyacım var.
Eşin masum değil, sakın çocuk yapma ve iyi karar ver , bu adamla ömür boyu bu şekilde devam edebilecek misin ...
 
çevremde kimseye anlatamadığım ama içimdeki bu hisle yerimde duramadığım bir sorunla karşı karşıyayım. eşimin bambaşka bir yüzünü gördüm. üç aylık evliyim. 28 yaşındayım. kamuda çalışıyorum. kendi kendine yetebilen iyi geliri olan bir kadınım. eşim aynı şekilde iyi mesleği olan iyi kazanan biri. onu bu yaşadıklarıma kadar tanımlayacak olursam son derece sorumluluk sahibi, merhametli, iyi baba olma potansiyeli olan, ailesine bağlı, muhafazakar biri olarak tanımlardım.

evliliğimin ikinci ayında eşimin telefonunu karıştırdım. 2 yıl sevgililik ve nişanlılık sürecinden sonra evlendik. bu süreçte eşimin telefonunu elime aldığımı bilmem. zaten yeltensem bile kendisi hiç vermemiştir. telefonu karıştırmama gelirsek, neden bilmiyorum şeytan dürttü derler ya her şey anlık gelişti ve telefonu elime almamla dünyam başıma yıkıldı.

kişisel hesabı ile birlikte bir de mesleki instagram hesabı vardı. mesleki hesabına girdim. o hesapta iki ayrı kadınla yazışması vardı. bu mesajlar bildiğiniz cinsel içerikli yazışmalar. bir uygulama üzerinden tanışılmış ve birbirine fotoğraf göndermeli konuşmaları içeriyordu. yazışmaların hepsini okuyamadım, ekran görüntüleri aldım. yaklaşık 10-15 tane. kendime gönderdim. şu an çok pişmanım keşke hepsini okusaydım diyorum. anlık baş dönmesi, öfke artık adına ne derseniz. ya da bir süre takip etseydim, gözlemleseydim.

şimdi her ne olursa olsun asla kanıtlayamayacağım bir sonuçla karşı karşıyayım çünkü inkar ediyor ve edecek. hesap sordum. ilk başta neye uğradığını şaşırdı. cevap veremedi. benim bağırmalarım ağlamalarım sonrasında arkadaşının yazıştığını söyledi. inanmadım. çocuk mu kandırıyorsun karşında aptal mı var dedim. arkadaşını aradı hoparlörden konuştu. arkadaşı evet ben görüştüm, kendi hesabımda beni takip eden görüştüğüm birileri vardı, takıntılı tipler olduğu için ben de kendisinden rica ettim dedi. yine inanmadım. kendi adı soyadıyla bir başkasının böyle yazışmalar yapmasına neden izin versin ne saçmalık yani.

bir anda babamı aradım, gelin beni alın dedim her şeyi anlattım. yaşanan şeylerin hepsi o kadar anlık şoktu ki benim için. ailemin evine gittim. birkaç gün orada kaldım ve eşim geldi. annem inanmadı. tanıdığım kadarıyla o öyle biri değil dedi. gerçekten hem ailem hem arkadaşlarım eşimle ilk tanıştıklarında ilk söyledikleri şey çok efendi çok düzgün biri yorumu olmuştur. istisnasız herkesten aynı kelimeleri duydum. eşim geldi. annem, babam ve kardeşlerimin yanında kendisini anlattı. elleri titriyordu. ben bu sırada konuştuğu kızlara yazdım. kızlar da aynı şekilde arkadaşının adını verdi. biz onunla konuştuk dediler. kızlar da 19-20’li yaşlarda kızlar. sonrasında arkadaşını aradım. arkadaşı sen eşini tanımıyor musun dedi. gerçekten ben yaptım dedi defalarca kez özür diledi. konuştuğu kızlardan birinin arkadaşı benimle iletişime geçti. ben kendimi anlattım, lütfen yalvarıyorum gerçekleri duymaya ihtiyacım var, bu konu kızlarla alakalı değil. ben gerçeği öğrendikten sonra iletişimi keseceğim benim derdim eşimle dedim. çocuk benden hem eşimin hem de arkadaşının fotoğrafını istedi. sana yardım edeceğim, isimlerini söylemeden hangisiyle konuştuğunu soracağım dedi. kimse aptal yerine koyamaz vs vs dedi. şu an bunları yazarken bile ne kadar acemice insanlarla yüz göz olmuşum, evliliğin cicim aylarında neler yaşamışım diyorum. 2 aylık evliyken bunları yaşamış olmayı hazmediyorum. yüzde yüz inanmamış olmasam da tekrar bir şans diyerek geri döndüm. büyük yeminler etti. sosyal medya hesabını kapadı. arkadaşı ile görüşmeyeceğini söyledi. eve döndüğümde de bir süre mesafeliydik. ben nasıl atlatırım nasıl unuturum diye düşündüm hep. bir şekilde zaman geçti, 1 ay gibi bir süre işte. ben ara sıra laf sokuyordum, içim soğumuyordu. bu sefer dedimki gerek yok, madem döndün ve şans vereceksin hep gündemde kalamaz. kalırsa dönmenin anlamı ne. bir süre şans ver, unutmuş gibi yap ve takip et. bu yolu izlemek beni bir nebze rahatlatmıştı. hem gerçekten daha iyi hissediyordu.

ama beni yine şeytan dürttü. bugün whatsapp üzerinden yakın birkaç arkadaşı ile konuşmasına baktım. birkaç anahtar kelime aratarak geçmişteki konuşmalarını okudum. çoğu biz nişanlıyken ya da sevgiliyken olanlardı. evlilik sürecinde olanlarda bir şey görmedim. ama nişanlılık sürecinde olanlar…

eşim ve arkadaşları kadınlardan bahsetmiş. eşim şurada güzel kız var mı demiş, arkadaşı başka zaman şurada şöyle kız var demiş. eşim sana bir süprizim var diyerek arkadaşına porno göndermiş. bir de bir ortak kadın var, onun fotoğrafını göndersene demiş eşim. ama yeri gelmiş ben hanımcıyım ben eskisi gibi değilim de demiş. bu muhabbetler o kadar çoktu ki anlatamam. bu mesajları gördüğümü söylemedim. ilk başta yaptığım hataya düşmek istemiyorum.

bir yandan diyorum erkek muhabbeti mi bu. sonra diyorum ben eşim hayatıma girdikten sonra neden bir kişiye bile o niyetle bakmadım, öyle bir diyalog yaşamadım. o kadar çaresizim ki paramparçayım. eşimin bu tanımadığım farklı yüzü beni yıktı geçti. ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeyim. birilerine anlatsam akıl alsam utanır haldeyim. aileme artık bir şey söylemek istemiyorum.

o kadar beklemediğim bir şey ki… biz eşimle nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti. şimdi ise başkalarıyla başka kadınları konuştuğunu görüyorum. bunun sonu ne olacak? daha çok yeni evliyim. onunla konuşmak yüzünü dahi görmek istemiyorum. hep aklımda şüpheyle mi yaşayacağım? bu güven bir daha inşa edilir mi? boşanmak evliliğim bu kadar yeniyken çok büyük cesaret işi. lütfen yorumlarınızı kırmadan yapın. zaten çok çok kötü durumdayım. sizlerden gelecek tavsiyelere ihtiyacım var.
Muhafazakar diye tabir edilen cemaatten korkarım çünkü kadınlardan soyutlanarak yetiştiklerinden özlerinde hayli aç oluyorlar.
 
Hemen boşanmayı düşünmeyin. Bir süre daha deneyeme çalışın ama tedbiri elden bırakmayın. Bu süreçte laf sokma ya da vb imalar da bulunmayın. Sizin huzurunuz için. Bir süre sümen altı edin. Evlilikler kolay kolay kurulmuyor. Hem maddi hem manevi. Baktınız aynen devam ediyor, yapılması gerekeni hiç tereddüt etmeden yapınız.
 
çevremde kimseye anlatamadığım ama içimdeki bu hisle yerimde duramadığım bir sorunla karşı karşıyayım. eşimin bambaşka bir yüzünü gördüm. üç aylık evliyim. 28 yaşındayım. kamuda çalışıyorum. kendi kendine yetebilen iyi geliri olan bir kadınım. eşim aynı şekilde iyi mesleği olan iyi kazanan biri. onu bu yaşadıklarıma kadar tanımlayacak olursam son derece sorumluluk sahibi, merhametli, iyi baba olma potansiyeli olan, ailesine bağlı, muhafazakar biri olarak tanımlardım.

evliliğimin ikinci ayında eşimin telefonunu karıştırdım. 2 yıl sevgililik ve nişanlılık sürecinden sonra evlendik. bu süreçte eşimin telefonunu elime aldığımı bilmem. zaten yeltensem bile kendisi hiç vermemiştir. telefonu karıştırmama gelirsek, neden bilmiyorum şeytan dürttü derler ya her şey anlık gelişti ve telefonu elime almamla dünyam başıma yıkıldı.

kişisel hesabı ile birlikte bir de mesleki instagram hesabı vardı. mesleki hesabına girdim. o hesapta iki ayrı kadınla yazışması vardı. bu mesajlar bildiğiniz cinsel içerikli yazışmalar. bir uygulama üzerinden tanışılmış ve birbirine fotoğraf göndermeli konuşmaları içeriyordu. yazışmaların hepsini okuyamadım, ekran görüntüleri aldım. yaklaşık 10-15 tane. kendime gönderdim. şu an çok pişmanım keşke hepsini okusaydım diyorum. anlık baş dönmesi, öfke artık adına ne derseniz. ya da bir süre takip etseydim, gözlemleseydim.

şimdi her ne olursa olsun asla kanıtlayamayacağım bir sonuçla karşı karşıyayım çünkü inkar ediyor ve edecek. hesap sordum. ilk başta neye uğradığını şaşırdı. cevap veremedi. benim bağırmalarım ağlamalarım sonrasında arkadaşının yazıştığını söyledi. inanmadım. çocuk mu kandırıyorsun karşında aptal mı var dedim. arkadaşını aradı hoparlörden konuştu. arkadaşı evet ben görüştüm, kendi hesabımda beni takip eden görüştüğüm birileri vardı, takıntılı tipler olduğu için ben de kendisinden rica ettim dedi. yine inanmadım. kendi adı soyadıyla bir başkasının böyle yazışmalar yapmasına neden izin versin ne saçmalık yani.

bir anda babamı aradım, gelin beni alın dedim her şeyi anlattım. yaşanan şeylerin hepsi o kadar anlık şoktu ki benim için. ailemin evine gittim. birkaç gün orada kaldım ve eşim geldi. annem inanmadı. tanıdığım kadarıyla o öyle biri değil dedi. gerçekten hem ailem hem arkadaşlarım eşimle ilk tanıştıklarında ilk söyledikleri şey çok efendi çok düzgün biri yorumu olmuştur. istisnasız herkesten aynı kelimeleri duydum. eşim geldi. annem, babam ve kardeşlerimin yanında kendisini anlattı. elleri titriyordu. ben bu sırada konuştuğu kızlara yazdım. kızlar da aynı şekilde arkadaşının adını verdi. biz onunla konuştuk dediler. kızlar da 19-20’li yaşlarda kızlar. sonrasında arkadaşını aradım. arkadaşı sen eşini tanımıyor musun dedi. gerçekten ben yaptım dedi defalarca kez özür diledi. konuştuğu kızlardan birinin arkadaşı benimle iletişime geçti. ben kendimi anlattım, lütfen yalvarıyorum gerçekleri duymaya ihtiyacım var, bu konu kızlarla alakalı değil. ben gerçeği öğrendikten sonra iletişimi keseceğim benim derdim eşimle dedim. çocuk benden hem eşimin hem de arkadaşının fotoğrafını istedi. sana yardım edeceğim, isimlerini söylemeden hangisiyle konuştuğunu soracağım dedi. kimse aptal yerine koyamaz vs vs dedi. şu an bunları yazarken bile ne kadar acemice insanlarla yüz göz olmuşum, evliliğin cicim aylarında neler yaşamışım diyorum. 2 aylık evliyken bunları yaşamış olmayı hazmediyorum. yüzde yüz inanmamış olmasam da tekrar bir şans diyerek geri döndüm. büyük yeminler etti. sosyal medya hesabını kapadı. arkadaşı ile görüşmeyeceğini söyledi. eve döndüğümde de bir süre mesafeliydik. ben nasıl atlatırım nasıl unuturum diye düşündüm hep. bir şekilde zaman geçti, 1 ay gibi bir süre işte. ben ara sıra laf sokuyordum, içim soğumuyordu. bu sefer dedimki gerek yok, madem döndün ve şans vereceksin hep gündemde kalamaz. kalırsa dönmenin anlamı ne. bir süre şans ver, unutmuş gibi yap ve takip et. bu yolu izlemek beni bir nebze rahatlatmıştı. hem gerçekten daha iyi hissediyordu.

ama beni yine şeytan dürttü. bugün whatsapp üzerinden yakın birkaç arkadaşı ile konuşmasına baktım. birkaç anahtar kelime aratarak geçmişteki konuşmalarını okudum. çoğu biz nişanlıyken ya da sevgiliyken olanlardı. evlilik sürecinde olanlarda bir şey görmedim. ama nişanlılık sürecinde olanlar…

eşim ve arkadaşları kadınlardan bahsetmiş. eşim şurada güzel kız var mı demiş, arkadaşı başka zaman şurada şöyle kız var demiş. eşim sana bir süprizim var diyerek arkadaşına porno göndermiş. bir de bir ortak kadın var, onun fotoğrafını göndersene demiş eşim. ama yeri gelmiş ben hanımcıyım ben eskisi gibi değilim de demiş. bu muhabbetler o kadar çoktu ki anlatamam. bu mesajları gördüğümü söylemedim. ilk başta yaptığım hataya düşmek istemiyorum.

bir yandan diyorum erkek muhabbeti mi bu. sonra diyorum ben eşim hayatıma girdikten sonra neden bir kişiye bile o niyetle bakmadım, öyle bir diyalog yaşamadım. o kadar çaresizim ki paramparçayım. eşimin bu tanımadığım farklı yüzü beni yıktı geçti. ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeyim. birilerine anlatsam akıl alsam utanır haldeyim. aileme artık bir şey söylemek istemiyorum.

o kadar beklemediğim bir şey ki… biz eşimle nişanlıyken bile cinsel içerikli konuşmazdık. hatta ben birkaç kere konusunu açmak istediğimde kendisi kapatmıştı. evlendikten sonra yaşarız, konuşuruz demişti. şimdi ise başkalarıyla başka kadınları konuştuğunu görüyorum. bunun sonu ne olacak? daha çok yeni evliyim. onunla konuşmak yüzünü dahi görmek istemiyorum. hep aklımda şüpheyle mi yaşayacağım? bu güven bir daha inşa edilir mi? boşanmak evliliğim bu kadar yeniyken çok büyük cesaret işi. lütfen yorumlarınızı kırmadan yapın. zaten çok çok kötü durumdayım. sizlerden gelecek tavsiyelere ihtiyacım var.
Can cikar huy cikmaz demis atalarimiz bazilarinin kadin duskunlugu takinti seviyesinde oluyor yani tek kişi ile yetinemiyorlar cevresinde hep birden fazla kadin olusuna aliskinlar ve bunu normal goruyorlar bi şekilde kendini dizginlemeye calisip evlense bile bu şekilde ortaya cikabiliyor tekrardan bu durumlar. Siz ilk olayda sucsuz olduguna inanmissiniz ama ne yazik ki bana yalan gibi geldi o da eğer arkadaslari nisanli oldugu halde kendisiyle kari kiz sohbeti yapmaktan cekinmedilerse aldatinca da arkasini kollamaktan da cekinmezler emin ol
 
Tamam kafanız karışık ama yemeyin bu numaraları!!!!erkekler böyledir yatakta bassanız o ben değildim arkadaşımdı der, arkadaşıda bendim yenge sen yanlış gördün der,hatta yattığı kız bile onları destekler,bu tarz yaşayışı olanlar ölümüne birbirinin yanında olur.
Öyle numaralar dönerki aklınız şaşar.İcinize sinmiyorsa uzatmayın yok kocama şans verdim diyorsanız çocuk yapmayın.......
 
Çocuk yaşta kızları korkutup, eşin değildi arkadaşıydı, dedirtmekten kolay ne var? Ayrıca fotolar var diyosun yani ordan eşine dair bir ipucu çıkmadı mı? Erkek muhabbeti diye basite de indirgenmemeli, böyleleri var ama evlenmiyor zaten çoğu bence, ha evliler arasındakiler de çoğunun eşi farkında ama bir şey yapamıyor malesef.. çocuk yok, ortak mal yok muhtemelen.. boşanmaya ne var böyle?!? Sizi anlıyorum da büyük bir hayal kırıklığı ama bu şekilde hayat geçmez bence. Yapmanız gereken, aileniz dahil herkesin bildiği üzere bence, boşanmak..
tabii ki korkutabilir, tehdit edebilir. bunlar zor şeyler değil. ben o nedenle kızlara sizinle alakalı bir durum değil dedim. ama eşim ve kızlar sonuna kadar inkar ettiği için çözümüm kalmadı. belki de inanmak istedim şans verdim. mesajların hepsini okumadım en büyük pişmanlığım o oldu. fotoğraf ve videolar vardı, hem eşimin hem de karşı tarafın attığı. ama anlık tek seferlik açılan görüntüler. o nedenle görsel kanıtım yok. sadece yazışmalar var. belki ip üzerinden çıkabilir diye düşündüm ama onda da mahkeme süreçleri devreye giriyor
 
Tamam da madem boşanmayacaksınız neden ailenizin evine gittiniz ? Bu yoldan dönerseniz eşiniz sizin onu her halde kabul edeceğini bilecek madem boşanma niyetiniz yoktu susacaktınız
ben o an gördüğümde yüzde yüz emindim. eşim dedim. anlık öfkeyle verilmiş bir kararla ailemin evine gittim. ama dediğim gibi sonrasında inanmak istedim. gerçekten içim alsaydı inansaydım hep tetikte kalmazdım, tekrar telefonunu karıştırmazdım. bir yerde aklıma yatmayan şeyler vardı. soru işaretlerim kalmıştı. sadece görmek istedim şans vermek istedim belki de
 
X